Εμείς, τί διεκδικούμε;

Όσο κι αν προσπαθώ να πιστέψω ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη σκοπεύει πραγματικά να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας απέναντι στις ιταμές τουρκικές προκλήσεις, δυστυχώς δεν πείθομαι. Είναι πάρα πολλές οι ενδείξεις που με καθιστούν απαισιόδοξο. Το ύφος και ο τόνος των δηλώσεων των κυβερνητικών παραγόντων δεν συνάδουν με το ξεκάθαρο και αυστηρό μήνυμα που θα έπρεπε να εκπέμπει η χώρα μας προκειμένου να αποτρέψει τις τουρκικές προκλήσεις. Ουσιαστικά η ελληνική αποτροπή έχει καταρρεύσει διότι είναι πασιφανές ότι απουσιάζει η αναγκαία πολιτική βούληση για χρήση στρατιωτικής βίας σε περίπτωση που απειληθούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Οι Τούρκοι υπουργοί που ακούν τον Πέτσα, τον Δένδια ή τον Παναγιωτόπουλο να απαντούν με βαρετή προβλεψιμότητα στο ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα αν παραβιαστούν τα κυριαρχικά της δικαιώματα, με την υπεκφυγή «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί», απλώς γελάνε μαζί μας και προχωρούν ακάθεκτοι τα σχέδιά τους.

Λυπάμαι πολύ για την εικόνα που δίνει σήμερα η Ελλάδα διεθνώς, και για την κατάντια στην οποία έχει οδηγηθεί από την ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής και από την άρνηση των πολιτικών ταγών της διαχρονικά να αντιληφθούν τι συμβαίνει στη γειτονιά μας και στον κόσμο και να διδαχτούν από τα ιστορικά παραδείγματα. Θα ήμουν ο πρώτος που θα χειροκροτούσε την κυβέρνηση Μητσοτάκη αν διαπίστωνα ότι τη διακρίνουν η σοβαρότητα και η αποφασιστικότητα. Δεν διακατέχομαι από στείρα αντιπολιτευτική διάθεση. Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω ούτε να γίνομαι μάντης κακών. Δεν θα ήθελα καθόλου να συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μου, αλλά δεν μπορώ να κλείσω και τα μάτια στην πραγματικότητα και να υποκριθώ ότι όλα πάνε μια χαρά και δεν τρέχει τίποτα.

Δυστυχώς, όλες οι ενδείξεις με οδηγούν στο θλιβερό συμπέρασμα πως η συνθηκολόγηση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας και η φινλανδοποίησή της, έχουν ήδη συμφωνηθεί παρασκηνιακά μέσω της μυστικής διπλωματίας. Δεν μπορώ να ερμηνεύω διαφορετικά τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στις σχέσεις μας με την Τουρκία, ούτε τα περιστατικά ξεδιάντροπης κοροϊδίας εκ μέρους των κυβερνώντων όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έγινε τίποτα με τον πλου του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Ορούτς Ρεΐς» τον Ιανουάριο και με την καταπάτηση ελληνικού εδάφους στον Έβρο τον Μάιο. Πριν λίγες μέρες κατά τη διάρκεια του 5ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, ο Μητσοτάκης δήλωσε πως «είμαστε πάντοτε ανοιχτοί σε διάλογο με την Τουρκία, στο ζήτημα που έχουμε στο τραπέζι και είναι η οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών μας».

Η κρίσιμη λέξη εδώ είναι το «πάντοτε» – πράγμα που σημαίνει πως ό,τι κι αν κάνει η Τουρκία σε βάρος μας, δεν θα έχει απολύτως καμία επίπτωση και κανένα κόστος για αυτή, αφού εμείς «πάντοτε» θα συζητάμε μαζί της σαν να μην τρέχει τίποτα. Επομένως γιατί να μην αποθρασυνθεί η Τουρκία σε βάρος μας; Αλλά και ο υπουργός Ενέργειας και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωστής Χατζηδάκης έχει δηλώσει επανειλημμένα, σχετικά με τα όσα είπε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μ.Τσαβούσογλου για «διάλογο με την Ελλάδα» και πιθανή συμφωνία για τις ΑΟΖ, πως «αν η Τουρκία θέλει μια συμφωνία παρόμοια με εκείνη που έχουμε συνάψει με την Ιταλία, είμαστε εδώ για να την συζητήσουμε».

Μερικές από τις ενδείξεις που μου δείχνουν ότι παίζεται πολύ άσχημο παιγνίδι στις πλάτες του ελληνικού λαού, είναι οι εξής:

1) Οι απόψεις και η ιδεολογία των συμβούλων εξωτερικής πολιτικής και άμυνας που έχει επιλέξει ο Μητσοτάκης να τον περιστοιχίζουν και τους οποίους βεβαίως ακούει.

2) Οι επανειλημμένες δηλώσεις τόσο του Μητσοτάκη όσο και του Δένδια ότι όχι μόνο δεν πιστεύουν στη χρησιμότητα της στρατιωτικής ισχύος ως εργαλείου άσκησης εξωτερικής πολιτικής, αλλά τη θεωρούν αναχρονιστική. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε προσφάτως πως «δεν είναι η εποχή για τη διπλωματία των κανονιοφόρων, αυτού του τύπου η λογική ανήκει σε άλλους αιώνες». Ο Δένδιας επανέλαβε επίσης στις 14 Ιουνίου ότι «η Ελλάδα είναι φιλειρηνική χώρα και δεν κατατάσσει τη χρήση στρατιωτικής βίας στις επιλογές της». Τι μήνυμα στέλνουν άραγε αυτές οι δηλώσεις στους άρπαγες Τούρκους; Ασφαλώς όχι το μήνυμα της αποφασιστικότητας.

3) Πριν λίγες μέρες ο Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος δήλωσε ξεκάθαρα σε στρατιωτικούς συντάκτες πως «είναι πολιτική επιλογή της χώρας να μην αντιμετωπίζονται με πυρά οι καθημερινές τουρκικές προκλήσεις σε αέρα και θάλασσα, επειδή δεν παράγουν ποτέ αποτέλεσμα όσο δεν υπάρχει κατοχή σε έδαφος». Δηλαδή αποκάλυψε ότι η πραγματική «κόκκινη γραμμή» των ελληνικών κυβερνήσεων (αν όντως υπάρχει) είναι η εισβολή τουρκικών στρατευμάτων σε κατοικημένο ελληνικό έδαφος – σε κάθε άλλη περίπτωση η Ελλάδα έχει αποφασίσει ότι δεν αξίζει το ρίσκο να αντιδράσει στρατιωτικά. Ακόμη κι αν οι Τούρκοι πετούν καθημερινά πάνω από τα νησιά μας ή αγκυροβολούν δίπλα στις ακτές μας, αυτό κρίνεται ότι «δεν παράγει αποτέλεσμα». Και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται συνεπώς ότι τα περί υπεράσπισης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ είναι απλώς φληναφήματα.

4) Παρ’ ότι ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει δηλώσει πως «ένα ερευνητικό που έρχεται να πραγματοποιήσει έρευνες νότια της Κρήτης, θα συνιστά παραβίαση του κυριαρχικού μας δικαιώματος» και ότι «η Ελλάδα δεν θα ανεχθεί καμία αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, θα αντιδράσει», διάφοροι έγκριτοι διεθνολόγοι, μεταξύ των οποίων και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Άγγελος Συρίγος, διαχωρίζουν την αντίδραση της Ελλάδας ανάλογα με το είδος της τουρκικής πρόκλησης. Υποστηρίζουν πως η χώρα μας δεν έχει δικαίωμα να παρεμποδίσει ένα ξένο ερευνητικό σκάφος να κάνει μετρήσεις στην υφαλοκρηπίδα μας διότι πλέει εντός διεθνών υδάτων, και ότι ΜΟΝΟ αν η Τουρκία αγγίξει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τον βυθό εντός της υφαλοκρηπίδας μας θα δικαιούμαστε να την εμποδίσουμε. Άρα η κυβέρνηση έχει ήδη έτοιμη τη δικαιολογία για τη μη αντίδρασή της όταν οι Τούρκοι στείλουν ερευνητικό σκάφος στην υφαλοκρηπίδα μας.

5) Η Ελλάδα είναι μια χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, και οι πολιτικοί μας δεν λειτουργούν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αλλά ως τοποτηρητές ξένων συμφερόντων. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να διατάξει ελληνική κυβέρνηση τις ένοπλες δυνάμεις να ανοίξουν πυρ αν δεν πάρει πρώτα την έγκριση των Αμερικανών – και οι Αμερικανοί ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ να μας δώσουν μια τέτοια έγκριση διότι έχουν συμφέρον να κρατήσουν την Τουρκία ως σύμμαχό τους.

6) Οι Τούρκοι αλωνίζουν επί 13 μήνες στην κυπριακή ΑΟΖ με τα πλωτά τους γεωτρύπανα και βιάζουν συστηματικά την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά η Ελλάδα, παρ’ ότι είναι εγγυήτρια Δύναμη του νησιού, αδιαφορεί και δεν έχει πράξει το παραμικρό.

7) Η Ελλάδα όχι μόνο δεν τόλμησε να παρεμποδίσει τη μεταφορά χιλιάδων μισθοφόρων μαχητών και τεράστιων ποσοτήτων οπλισμού από την Τουρκία στο καθεστώς Σάρατζ στη Λιβύη, παρ’ ότι χρησιμοποιήθηκε επανειλημμένα το FIR Αθηνών και υπήρχε σαφής απόφαση του ΟΗΕ που μας έδινε το δικαίωμα να επέμβουμε, αλλά ούτε καν τόλμησε να άρει την αναγνώριση της κυβέρνησης Σάρατζ η οποία ξεκάθαρα διάκειται εχθρικά απέναντί μας.

Όλα αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι η νέα εθνική ήττα αποτελεί ήδη ειλημμένη απόφαση και απλώς η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει έναν ανώδυνο τρόπο για να μας τη σερβίρει. Ο στόχος είναι να καθίσουμε με τους Τούρκους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το οποίο βεβαίως θα παρουσιαστεί ως η μόνη ρεαλιστική λύση. Όπως δήλωσε ο Μητσοτάκης «μπορούμε να συζητήσουμε έντιμα (με τους Τούρκους) κι αν τελικά συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε, υπάρχουν πάντα τρόποι να μεταφέρουμε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο, στη Χάγη, ύστερα από κοινή συμφωνία για το πώς μπορούμε να λύσουμε αυτό το ζήτημα, αλλά πάντα με απόλυτο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο». 

Φυσικά, το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης έχει ήδη συμφωνηθεί στα κρυφά, και θα είναι η μεγαλύτερη στρατηγική και γεωπολιτική πανωλεθρία που θα έχει υποστεί η Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Θα αποδεχθούμε μειωμένη επήρεια των ελληνικών νησιών στην ΑΟΖ, όπως κάναμε με την Ιταλία και όπως προτείναμε εμείς οι ίδιοι στην Αίγυπτο, και το κακόγουστο θέατρο της δήθεν αποφασιστικότητας της ελληνικής κυβέρνησης να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα θα λάβει άδοξο τέλος. Αυτό θα είναι το «καλό σενάριο» όπου οι Τούρκοι θα πάρουν αυτά που ζητούν χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά.

Το «κακό σενάριο» θα είναι να επιχειρηθεί να τρομάξει και να σοκαριστεί ο ελληνικός λαός με ένα θερμό επεισόδιο το οποίο θα προκαλέσει θύματα μόνο στην ελληνική πλευρά (διότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα δοθεί άδεια στις ένοπλες δυνάμεις μας να απαντήσουν με πυρά στον εχθρό), ώστε να μας πουν μετά οι κυβερνώντες πως «δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με την Τουρκία ούτε είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε τους νέους μας σε έναν πόλεμο, άρα οι διαπραγματεύσεις είναι μονόδρομος». Οπότε πάμε σε διμερή διαπραγμάτευση και παθαίνουμε ακόμη χειρότερη πανωλεθρία από ό,τι στο «καλό σενάριο».

Για να ρίξουν όμως οι Έλληνες και οι Τούρκοι πολιτικοί στάχτη στα μάτια των αφελών και αδαών Ελλήνων, θα πρέπει να κάνουν αυτή τη νέα εθνική προδοσία (μετά από εκείνη της Μακεδονίας) να φανεί ως μία έντιμη και ισορροπημένη συμφωνία – και συνεπώς πρέπει να φανεί ότι η Ελλάδα δεν έδωσε μόνο αλλά πήρε και κάτι. Ποιο θα είναι το αντάλλαγμα που θα πάρει η Ελλάδα για την εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της; Κυριολεκτικά, αέρας κοπανιστός. Από αυτά που βλέπω και ακούω τους τελευταίους μήνες εικάζω ότι το αντάλλαγμα που θα μας δώσουν οι Τούρκοι για τον ορυκτό πλούτο που θα μας αρπάξουν θα είναι η δέσμευσή τους ότι η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη θα παραμείνει μουσείο και δεν θα γίνει τζαμί, και πιθανώς ότι θα επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης η οποία έχει κλείσει από το 1971 – κάτι ανάλογο δηλαδή με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες που έδιναν στους ιθαγενείς οι Ισπανοί κονκισταδόρες όταν τους άρπαζαν το χρυσάφι.

Γι’ αυτό βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να εντείνονται οι απειλές εκ μέρους των Τούρκων ότι τάχα θέλουν να μετατρέψουν την Αγία Σοφία σε τζαμί, ώστε να μπορούν να πουν μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας ότι έκαναν κι αυτοί μία μεγάλη παραχώρηση από την πλευρά τους και να κοροϊδέψουν τον ελληνικό λαό σε αγαστή συμπαιγνία με την ελληνική κυβέρνηση. Τίποτα από αυτά που κάνουν και λένε οι Τούρκοι δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν γίνεται στον βρόντο.

Και βέβαια τα ελληνικά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ παίζουν καλά το παιγνίδι της μυστικής συμφωνίας εξάπτοντας το θυμικό των Ελλήνων ώστε να δεχτούν τελικά ως αντάλλαγμα τον κοπανιστό αέρα που θα μας δώσουν οι Τούρκοι.

Stirlitz 
πηγή