(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος μιλώντας στο 12ο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ μεταξύ άλλων δήλωσε και τα εξής αναφορικά με τα ζητήματα της εθνικής άμυνας (η αρίθμηση δική μου):
«Δεν είμαστε πολεμοχαρείς, ούτε θέλουμε πολέμους» είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος αλλά σημείωσε πως είναι σημαντικό:
Να υπάρχει σοβαρό δόγμα αποτροπής ώστε να γνωρίζουν οι αντίπαλοι ότι θα έχουν μεγάλο κόστος με ελάχιστο όφελος.
Υπογράμμισε ότι στα τέλη του χρόνου θα προωθηθεί το σχέδιο για τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων και ξεκαθάρισε πως δεν θα υπάρξει αύξηση της θητείας.
Είπε πως στόχος είναι οι νέοι οπλίτες να αποκτήσουν δεξιότητες και πιστοποιητικά στο πλαίσιο της θητείας. Ανέφερε πως θα αξιοποιηθούν τα καλύτερα μυαλά και οι οπλίτες θα μπορούν να συμμετέχουν σε σεμινάρια για την απόκτηση πιστοποιητικών για χρήση υπολογιστών, ξένων γλωσσών, χειρισμού ειδικών μηχανημάτων, μαγείρων και άλλων δεξιοτήτων.
Ακολουθεί σχολιασμός των δηλώσεων του κυρίου υπουργού.
Επί της δήλωσης ότι «δεν είμαστε πολεμοχαρείς»
Η φράση «δεν είμαστε πολεμοχαρείς» είναι εξαιρετικά κακόηχη και μου φέρνει στη μνήμη άλλες τραγικές καταστάσεις.
Στις 6 Μαρτίου 1921 και εν όψει της εκτέλεσης από τη Στρατιά Μικράς Ασίας των επιχειρήσεων του Μαρτίου προς το Εσκή Σεχήρ και το Αφιόν Καραχισάρ κλήθηκαν υπό τα όπλα οι κλάσεις 1913β, 1914 και 1915. Πρώτη ημέρα παρουσίασης των εφέδρων ορίστηκε η 14η Μαρτίου. Ο λόγος που επέβαλε την κήρυξη της επιστράτευσης κατά την κυβέρνηση, όπως δηλώθηκε στον Αθηναϊκό τύπο, ήταν ο εξής:
«Η κυβέρνηση δεν προβαίνει εις την ενέργειαν ταύτην επιδιώκουσα πόλεμον. Η Ελλάς δεν είναι πολεμοχαρής. Είναι ανάγκη να σημειωθή καλώς τούτο. Αλλ’ επιθυμεί να αντιμετωπίση εγκαίρως μερικάς μετακινήσεις και συγκεντρώσεις των εν Ανατολή οργανώσεων …»
Τρεις ημέρες αργότερα, στις 10 Μαρτίου 1921, η Στρατιά Μικράς Ασίας θα εξορμούσε με την κατά 50% περίπου μειωμένη μάχιμη δύναμη που διέθετε (η δύναμη των Λόχων Πεζικού που θα διεξήγαγαν τη μάχη ανερχόταν σε 100 άνδρες έναντι των 200 προβλεπομένων) για την κατάληψη της γραμμής Εσκή Σεχήρ – Αφιόν Καραχισάρ. Ασφαλώς για πόλεμο επρόκειτο εναντίον τακτικού στρατού και όχι οργανώσεων ατάκτων. Αλλά μόνο που οι έφεδροι των κλάσεων που κλήθηκαν υπό τα όπλα, δεν θα προλάβουν να πάρουν μέρος στις επιχειρήσεις, αφού ως πρώτη ημέρα κατάταξης είχε οριστεί από την κυβέρνηση η 14η Μαρτίου για να μη θεωρηθεί η Ελλάδα πολεμοχαρής. Η επιστράτευση του Μαρτίου 1921 και ο τρόπος με τον οποίο κηρύχθηκε, ήταν μία ενέργεια που δεν είχε θετικό αποτέλεσμα στην έκβαση των επιχειρήσεων του Μαρτίου και κατά τούτο συμπεριλαμβάνεται στις αιτίες της αποτυχίας των επιχειρήσεων του Μαρτίου, αποτυχία που σημάδεψε ανεξίτηλα το δρόμο προς την καταστροφή.
Κύριε υπουργέ. Ασφαλώς η Ελλάδα δεν είναι πολεμοχαρής χώρα και η δήλωση σας ήταν το λιγότερο άστοχη και αχρείαστη. Η χώρα μας όμως είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές ένοπλες δυνάμεις κατάλληλα οργανωμένες επανδρωμένες εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες για να αντιμετωπίσει την με πολλούς τρόπους εκπεφρασμένη Τουρκική απειλή κατά της ακεραιότητας της και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Η προετοιμασία των Ενόπλων μας Δυνάμεων για την αποτροπή ενός Ελληνοτουρκικού πολέμου, αλλά και για να τον διεξάγουν νικηφόρα, σε περίπτωση αποτυχίας της αποτροπής, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τη χώρα μας πολεμοχαρή ή μιλιταριστική.
Η διατήρηση ισχυρών ενόπλων δυνάμεων για την προάσπιση της πατρίδας αποτελεί ιερή υποχρέωση προς την ιστορία μας και τις μελλοντικές γενιές. Υπόψη ότι η απειλή που αντιμετωπίζει εδώ και πολλές δεκαετίες η πατρίδα μας προέρχεται από την Τουρκία, μία χώρα της οποίας η διαδρομή στον ιστορικό χρόνο έχει χαρακτεί ανεξίτηλα από μία συνεχή γραμμή αίματος, σημαδεμένη με σφαγές, με γενοκτονίες και με εξανδραποδισμούς λαών, με λεηλασίες και καταστροφές πολιτισμών και πολιτιστικών αγαθών. Πολεμοχαρής χώρα ήταν ανέκαθεν η Τουρκία —και συνεχίζει να είναι— πράγμα που θα πρέπει να το αναδεικνύει συνεχώς η Ελληνική πολιτεία στα διεθνή φόρα και να μη παύει να μας προβληματίζει.
Η Ελλάδα και ειδικά εσείς κύριε υπουργέ, που είστε ο επικεφαλής του αμυντικού βραχίονα της χώρας, δεν έχετε κανένα λόγο να αισθάνεστε ένοχα για τις όποιες ελάχιστες προσπάθειες αναλαμβάνονται για την ισχυροποίηση των Ενόπλων μας Δυνάμεων ύστερα από μία δεκαπενταετία εκούσιου αφοπλισμού. Όλως αντιθέτως έχετε υποχρέωση να ενημερώνετε υπεύθυνα και όχι με μισόλογα τους πολίτες για την σοβαρότητα της Τουρκικής απειλής προκειμένου να κατανοήσουν ότι η αμυντική θωράκιση της χώρας αποτελεί αδήριτη ανάγκη.
Κύριε υπουργέ θα πρέπει να μας πείτε αν θα συνεχίσετε τις προσπάθειες των προηγούμενων κυβερνήσεων για τον αφοπλισμό της χώρας με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν λεφτά, ή αν έχετε σκοπό να ανατρέψετε την πορεία προς μία ενδεχόμενη καταστροφή. Σε κάθε περίπτωση η Χώρα (και η κυβέρνηση) δεν μπορεί να στηρίζει τις ελπίδες της για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής στις 1-2 πανάκριβες Belhara (που αν της προμηθευτούμε ουσιαστικά θα χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη τους) και στα F-16 Viper που θα είναι διαθέσιμες(α) μετά από 7-8 χρόνια. Θα πρέπει να είχατε ενεργήσει από της προχθές αφ’ ενός για να ενεργοποιήσετε και να θέσετε σε επιχειρησιακή κατάσταση ότι καλό διαθέτει το Ελληνικό οπλοστάσιο και αφ’ ετέρου για να αυξήσετε τη θητεία επειδή ο Στρατός μας ενώ διαθέτει περίπου 43.000 μισθοδοτούμενους βαθμοφόρους τανκς και κανόνια, στερείται στρατιωτών.
Επί της δήλωσης για το Ελληνικό δόγμα της αποτροπής του πολέμου
Τα αναφερόμενα από τον κύριο Υπουργό περί του Ελληνικού Δόγματος Αποτροπής του πολέμου τα έχω ακούσει και από άλλους υπουργούς, με παραπλήσια πάντοτε φρασεολογία, και κατά τη γνώμη μου είναι εξόχως προβληματικά επειδή δείχνουν ότι ο υπουργός της Εθνικής Άμυνας αγνοεί, μάλλον, την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως αυτή καθορίζεται από το κείμενο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ).
Για την ακρίβεια ο υπεύθυνος για την άμυνα της πατρίδας μας υπουργός αναφέρει ότι θα πρέπει να διαθέτουμε σοβαρό δόγμα αποτροπής ώστε να γνωρίζουν οι αντίπαλοι μας (σήμερα είναι ένας) ότι αν επιχειρήσουν κατά της ακεραιότητας και των συμφερόντων της πατρίδας μας θα καταβάλουν μεγάλο κόστος, αλλά μπορεί και να αποκομίσουν και κάποιο όφελος (ελάχιστο κατά τον υπουργό). Αυτό όμως το ελάχιστο όφελος ο κύριος Υπουργός αποφεύγει να το προσδιορίσει. Αν σκεφτούμε ότι οι Τούρκοι χωρίς να καταβάλλουν κανένα απολύτως κόστος κέρδισαν μία βραχονησίδα και τη συμφωνία της Μαδρίτης, ποιο μπορεί να είναι το όφελος που θα αποκομίσουν καταβάλλοντας μεγάλο κόστος; Κάποιο μεγάλο νησί; Μία συμφωνία χειρότερη από αυτή της Μαδρίτης; Μήπως το μοίρασμα του Αιγαίου και των πλουτοπαραγωγικών του πηγών;
Και τι είδους δόγμα αποτροπής του πολέμου είναι αυτό που ο αντίπαλος θα καταβάλει μεν κάποιο κόστος, αλλά θα κερδίσει και το κάτι τις του; Είναι απολύτως σαφές ότι ο νυν Υπουργός Εθνικής Άμυνας, όπως και κάποιοι από τους προκατόχους του, δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς ότι το Ελληνικό δόγμα αποτροπής του πολέμου περικλείει και την περίπτωση της απώλειας εδάφους και κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά την απώλεια αυτή ο αντίπαλος θα την πληρώσει «ακριβά». Πάντως πόλεμος δεν θα γίνει… Η θέση αυτή, σαφώς πρόκειται περί θέσεως, που σιγοψιθυρίζεται από αρκετούς πολιτικούς (σας υπενθυμίζω τις απόψεις Βενιζέλου περί σημειακών κρίσεων), οδηγεί στην υποψία ότι ενδεχόμενη απώλεια μιας μικρονήσου (π.χ. Παναγιά, Αγαθονήσι, Καλόλιμνος κ.λπ.) δεν θα οδηγήσει και σε γενικευμένο Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Ίσως και για αυτό το λόγο οι φρουρές αυτών των νησιών να αποτελούνται από 10-15 άνδρες, που είναι πολύ εύκολο να υφαρπαγούν από τις ειδικές δυνάμεις του αντιπάλου (πιθανό να πέσουν και μερικές ντουφεκιές) και μετά θα πάμε το ζήτημα της κατάληψης της μικρονήσου στον ΟΗΕ.
Σε περίπτωση όμως που η φρουρά της μικρονήσου θα ήταν μία Διμοιρία (ή και δύο) 40 ανδρών (και παραπάνω) εξοπλισμένη με βαριά όπλα και εγκατεστημένη σε ένα καλά οχυρωμένο ύψωμα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αιφνιδιάσει ο αντίπαλος και να την καταστρέψει. Όλως αντιθέτως η δύναμη αυτή θα μπορούσε να προβάλει άμυνα για σημαντικό χρόνο. Τι θα έκανε η κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση; Θα διέταζε παύσατε πυρ; Θα παρέμενε απλός παρατηρητής της διεξαγόμενης μάχης; Θα οδηγούνταν σε εκεχειρία με τους Τούρκους να κατέχουν το ήμισυ π.χ. του Αγαθονησίου; Ή θα διέταζε να σηκωθούν τα F-16 και να εκτοξευτούν οι πύραυλοι; Θα θυμίσω ότι ο προηγούμενος υπουργός Εθνικής Άμυνας ερωτώμενος από δημοσιογράφο για το τι θα κάνει η Ελλάδα σε περίπτωση κατάληψης μίας μικρονησίδας, απάντησε «θα ισοπεδώσουμε το νησί». Αυτή ήταν μία απόλυτη και καθαρή θέση που δεν άφηνε υπονοούμενα περί ελάχιστου οφέλους του αντιπάλου.
Είναι ενδιαφέρον όμως να δούμε ποια είναι η αποστολή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων όπως καταγράφεται στο Εγχειρίδιο Εκστρατείας (ΕΕ 100-1) «Επιχειρήσεις Χερσαίων Δυνάμεων» που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Δόγματος του Γενικού Επιτελείου Στρατού το 2008, μήπως και την αντιληφθεί ο κύριος υπουργός Εθνικής Άμυνας.
«Αποστολή των ενόπλων δυνάμεων συνίσταται στη συμβολή για αποτροπή κάθε μορφής απειλής ή και προκλήσεως ή και ενόπλου επιθέσεως κατά της χώρας μας, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσεως και τη διεξαγωγή των κατά περίπτωση απαιτουμένων επιχειρήσεων, εάν η αποτροπή αποτύχει, με σκοπό την εξασφάλιση της ακεραιότητας του εθνικού χώρου, την επίτευξη των εθνικών αντικειμενικών σκοπών αμύνης, όπως καθορίζονται στην Πολιτικής Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) και την ανταπόκριση στις διεθνείς υποχρεώσεις.»
Αλλά και το «Δόγμα του Στρατού Ξηράς» που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Δόγματος του Γενικού Επιτελείου Στρατού το Φεβρουάριο του 2014, αναφέρεται η ίδια αποστολή για τις Ένοπλές Δυνάμεις, όπως και προηγουμένως.
«Αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) είναι να συμβάλλουν στην αποτροπή κάθε μορφής απειλής ή / και πρόκλησης ή / και ένοπλης επίθεσης κατά της Χώρας μας, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσης και να διεξάγουν, εάν η αποτροπή αποτύχει, τις απαιτούμενες κατά περίπτωση επιχειρήσεις, καθώς επίσης να συμβάλλουν στη διαφύλαξη και προαγωγή σταθερότητας στον ευρύτερο χώρο γεωπολιτικού ενδιαφέροντος και στην ανταπόκριση στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, με σκοπό τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων, των αρμοδιοτήτων της Χώρας που καθορίζονται από διεθνείς συμβάσεις ή αποφάσεις διεθνών οργανισμών και την προάσπιση των Εθνικών Συμφερόντων (ΕΘΣΜ).»
Κατόπιν των παραπάνω είναι προφανές ότι το Ελληνικό δόγμα αποτροπής του πολέμου προβλέπει ότι η χώρα θα πρέπει να διαθέτει ισχυρότατες και καλά εκπαιδευμένες ένοπλες δυνάμεις που αφ’ ενός μεν θα αποθαρρύνουν τον οποιοδήποτε να επιβουλευτεί την ακεραιτότητα της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα και αφ’ ετέρου θα καθιστούν γνωστό στον κάθε πιθανό επιβουλέα ότι αν επιχειρήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο κατά της χώρας μας θα ηττηθεί. Επομένως το Ελληνικό δόγμα αποτροπής του πολέμου περικλείει τη θεωρία της νίκης. Δηλαδή ότι ο οποιοσδήποτε θα ενεργήσει κατά της ακεραιότητας του εθνικού μας χώρου και της κυριαρχίας μας θα πρέπει να είναι βέβαιος ότι θα ηττηθεί και όχι αυτά που αναφέρει ο κύριος Υπουργός, ότι δηλαδή ο αντίπαλος θα καταβάλλει μεγάλο κόστος έναντι κάποιου ελάχιστου οφέλους που μπορεί να αποκομίσει.
Με άλλα λόγια οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να διαθέτουν την απαιτουμένη κάθε φορά ισχύ (έμψυχη και υλική) για να συντρίψουν αυτόν που θα επιβουλευτεί την ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Και η διατήρηση ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων για την αποτροπή του πολέμου και την αντιμετώπιση νικηφόρα του αντιπάλου σε περίπτωση που αποτύχει η αποτροπή, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης.
Κύριε Υπουργέ οφείλετε να εξασφαλίσετε ότι σε περίπτωση που απειληθούν η ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας μας, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας μπορούν να αντιμετωπίσουν νικηφόρα τον αντίπαλο χωρίς την απώλεια εδάφους και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αν η Δημοκρατία μας σκέφτεται διαφορετικά θα πρέπει να τροποποιήσει ανάλογα και το κείμενο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και την αποστολή των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
συνεχίζεται
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου