Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και Ελληνική Αστυνομία όλων των πολιτών;''
Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει χαθεί το μέτρο και η λογική! Στοχοποιούνται και διώκονται οι μεροκαματιάρηδες, οι ιδιοκτήτες που υπερασπίζονται την περιουσία τους και ηρωποιούνται οι πάσης φύσεως κλέφτες, επίδοξοι δολοφόνοι και ειδικότερα αν ανήκουν στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ.
Και αναφέρομαι βεβαίως στο σήριαλ των τελευταίων ημερών, όπου ανάγκασαν τον ιδιοκτήτη κοσμικών ειδών, να ζητήσει συγνώμη από το θύμα του, επειδή υπερασπίστηκε τη ζωή του και την περιουσία του!
Ξεσηκώθηκε η κυβέρνηση κατά του μεροκαματιάρη βιοπαλαιστή του κέντρου της Αθήνας, που οι τελευταίες κυβερνήσεις το έχουν μετατρέψει σε Μπαγκλαντές και υπερασπίζονται τον επίδοξο κλέφτη και δολοφόνο!
Αλλά να ήταν μόνο αυτό! Η υπουργός Προστασίας του Πολίτη (ποιου πολίτη;;;) Όλγα Γεροβασίλη – άκουσον – άκουσον – διέταξε έρευνα κατά των αστυνομικών που έσπευσαν να συλλάβουν τον θύτη, κατά τη διάρκεια της ληστείας του κοσμηματοπωλείου! Γιατί, λέει, ήταν βίαιη η συμπεριφορά τους προς τον επίδοξο κλέφτη και δολοφόνο Ζακ Κωστόπουλο (;;;)!
Όταν ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη σχετική ΕΔΕ της Αστυνομίας! Αλλά ο παραλογισμός δεν έχει τελειωμό σε τούτη τη χώρα όπως την κατάντησαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!
Πριν από την παραπάνω τοποθέτηση της κ. υπουργού, βγήκε ως μάρτυρας υπερασπίσεως του Ζακ Κωστόπουλου ο υπαστυνόμος κ. Μιχάλης Λιώλης του Τμήματος Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας και μεταξύ των άλλων είπε: «…καλέ μου, γλυκέ μου Ζακ, φίλε μας αγαπημένε, έφτιαξες τον κόσμο σου εδώ και ζούσες ελεύθερος. Σου στέρησαν τη ζωή αυτή. Και εσένα από εμάς. Και οι δυο μας δε πιστεύουμε στον άλλο κόσμο, θα ζεις έτσι εδώ στην καρδιά μας. Έφυγες να μείνουμε εμείς να φτιάξουμε τον κόσμο ελεύθερο, όπως τον ήθελες. Δε θα τα καταφέρουμε όμως. Λυπάμαι… Δε θα ξεχάσω ποτέ όσα έχουμε πει…»!
Ο απόλυτος παραλογισμός! Δεν ξέρω αν, για τον κ. υπαστυνόμο, ασκήθηκε δίωξη γι΄ αυτές τις ανήκουστες – τουλάχιστον – δηλώσεις του; Είναι δυνατόν, αυτή η Πολιτεία να είναι μονίμως μονόπλευρη;
Πάντως, σε κουβέντα που είχα με απόστρατο στρατηγό της Ελληνικής Αστυνομίας, μου είπε τα παρακάτω: «Σε καμιά περίπτωση δεν προβλέπεται εκ του Κανονισμού του Σώματος οι Αξιωματικοί της Αστυνομίας να κάνουν δημόσιες δηλώσεις ή σχόλια για ένα συμβάν, χωρίς την άδεια του αρχηγού ή του διευθυντή ασφαλείας Αττικής, πολύ δε περισσότερο, κατώτερα στελέχη της Αστυνομίας, υπερβαίνοντας την προϊσταμένη ιεραρχία τους! Από πότε, ένας Αξιωματικός της Αστυνομίας μπορεί να βγαίνει δημόσια και να παίρνει θέση, υπέρ ή κατά ενός θύματος ή ενός δράστη; Αυτό είναι έργο της δικαιοσύνης και όχι της Αστυνομίας! Αν χρειαστεί να σχολιάσει κάποιο συμβάν η Αστυνομία, αυτό θα το κάνει θεσμικά ο εκπρόσωπος Τύπου της, που έχει ορισθεί από τον αρχηγό της! Ο συγκεκριμένος υπαστυνόμος, υπέπεσε σε βαρύτατο πειθαρχικό παράπτωμα και έπρεπε ήδη από τον αρχηγό να έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα και να έχει διαταχτεί ΕΔΕ»!
Τα περαιτέρω σχόλια δικά σας!!
Εδώ θα λάβει θέση η κ. Γεροβασίλη;
Όταν όμως η Πολιτεία “ξεσαλώνει”, τότε έρχονται στην Κοινωνία τα πάνω – κάτω! Έτσι, σε συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην Ομόνοια από μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ για συμπαράσταση του άτυχου ληστή Ζακ Κωστόπουλου, φώναζαν συνθήματα, όπως:
«Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, μπάτσοι και αφεντικά έκαναν δολοφονία»! «Σήμερα ο Ζακ, αύριο εσύ, το σύστημα δολοφονεί»! «Οργή και θλίψη ο Ζάκη θα μας λείψει»!
Όμως οι συμμετέχοντες στην πορεία, δεν έμειναν ειρηνικά σε αυτήν! Προέβησαν σε βανδαλισμούς, καταστρέφοντας τις βιτρίνες πολλών καταστημάτων! Ποιος θα τους αποζημιώσει αυτούς; Πού ακριβώς έφταιξαν αυτοί οι μαγαζάτορες; Αλλά, το μέγα ερώτημα που εγείρεται προς την κ. Γεροβασίλη, είναι:
Κυρία υπουργέ Προστασίας του Πολίτη, τι ακριβώς σημαίνει το πλακάτ που κράταγαν διαδηλωτές στην εν λόγο συγκέντρωση και το οποίο έλεγε: “Ήτανε και Ζακ, ήτανε και Zackie, στους νοικοκυραίους θα βάλλουμε γκαζάκι»! Αυτό το σύνθημα δεν εμπίπτει στον Ποινικό μας Κώδικα; Θα διατάξετε προανάκριση; Θα προβείτε σε ταυτοποίηση και αναγνώριση; Θα δώσετε εντολή στην Αστυνομία να συλλάβει τους “εμπρηστές” ή αφού γίνει το κακό, θα τρέχετε – τάχατες – να προλάβετε; Τι άραγε;;
Διαλύονται οι “Ανεξάρτητοι Έλληνες”…
Ο λαός μας λέει: “Ο τελευταίος μα κλείσει την πόρτα”! Θα μου πείτε, ποιος είναι ο τελευταίος εκεί στους ΑΝΕΛ, αφού έχουν μείνει μόνο τα κτήρια και τα έπιπλα!
Την παραίτησή του λοιπόν, από τη θέση του Γραμματέα του κόμματος ανακοίνωσε μέσω Face book (μοντέρνοι καιροί γαρ) κ. Θύμιος Δρόσος!
Αλλά μας προβληματίζει πολύ, γιατί δείχνουν αυτοί οι άνθρωποι, πως είναι αμετανόητοι, που επί τρεισήμισι χρόνια στηρίζουν την χειρότερη κυβέρνηση και τον χειρότερο πρωθυπουργό από συστάσεως του ελληνικού Κράτους!
Φαίνεται, παρ΄ ότι ο λαός τους έχει ρίξει στα Τάρταρα, αυτοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και κρατούν ομπρέλα, θεωρώντας ότι ψιχαλίζει!
Δείτε παρακάτω τη δήλωση παραίτησης και θα καταλάβετε τι εννοώ:
«Με επιστολή μου στον Πρόεδρο των ΑΝΕΛ Πάνο Καμμένο (25-9-2018, Α.Π. 258) παραιτήθηκα από τη θέση του Γραμματέα του Κινήματος. Η δημοσιοποίηση του κειμένου της παραίτησης μου είναι στη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου του Κινήματος. Ευχαριστώ από καρδιάς, τους συνεργάτες μου και τα στελέχη των ΑΝΕΛ σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο για την ουσιαστική συνεργασία.
Είναι αυτονόητο ότι παραμένω ενεργός πολίτης με σαφείς και διακριτές αναφορές στις αρχές του Κοινωνικού Κέντρου με επίκεντρο τον Άνθρωπο και την Κοινωνία. Το στοίχημα της μεταμνημονιακής Ελλάδας για Ανάπτυξη και Κοινωνική Συνοχή θα το κερδίσουμε όλοι μαζί»!
Δηλαδή, αυτός ο άνθρωπος, ο Γραμματέας των ΑΝΕΛ, θεωρεί πως βγήκαμε από τα Μνημόνια, αφού το είπε ο Τσίπρας από τη μαγευτική Ιθάκη! Και πιστεύει, πως αύριο - μεθαύριο θα τον γνωρίζει ο θυρωρός της πολυκατοικίας του, για να παραφράσουμε την γνωστή φράση του Γιώργου Κατσιφάρα: «Αν δεν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας»!!
Ο Αθανάσιος Διάκος είναι γνωστός σε όλους τους Έλληνες. Παλικάρι στην ψυχή, αγωνιστής μέχρι το τέλος. Απέμεινε με άλλους 3-4 άνδρες του στην Αλαμάνα και συνέχισε να μάχεται και με σπασμένο σπαθί. Πιάστηκε από τα λεφούσια του Ομέρ Βρυώνη.
Μπορούσε να ζήσει, μπορούσε να γλιτώσει το σούβλισμα, μα όχι. Προτίμησε να πεθάνει για όσα πίστευε, για όσα λάτρευε, για τη μόνη «ουσία» που τον ενέπνεε, την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία. Ήταν ήρωας; Σύμφωνα με τους νέους ορισμούς που η λαοπρόβλητος κυβέρνησή μας σε συνεργασία με διάφορες άλλες «δεξαμενές ψήφων» επιβάλει και για λόγους ιδεοληπτικούς, ΟΧΙ. Τώρα προωθείται ένα νέο πρότυπο ήρωα… αυτό του Ζακ.
Τι έκανε ο Ζακ; Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς και δεν μας ενδιαφέρει, στην τελική. Κάτι μεγάλο όμως δεν έκανε. Ακτιβιστής της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ… ΚΑΙ; Γνωρίζει κανείς πόσοι «ακτιβιστές» της ζωής παλεύουν καθημερινά για τον άρτο τον επιούσιο, για να μην κρυώνει η φαμίλια τους, για να έχουν γάλα τα παιδιά τους και πολλές φορές δεν το καταφέρνουν;
Και γιατί δεν είναι ηρωίδα η Μυρτώ που την σακάτεψε για πάντα το ανθρωπόμορφο εκείνο κτήνος; Γιατί δεν είναι ήρωες οι τέσσερις της Marfin που κάπως… βολικά οι σημερινοί ξεχνούν; Γιατί δεν είναι ήρωας ο μακαρίτης ο Αξαρλιάν; Έγινε καμιά πορεία από τους κάθε λογής πικραμένους γι’ αυτούς; Ασχολήθηκαν υπουργοί μαζί τους; Βγήκε η κάθε Όλγα, ο Τζανακόπουλος ή η Παπακώστα (σ.σ. περιμένουμε να στείλει τον λογαριασμό στον Ρουβίκωνα…) να μιλήσουν για άπλετο φως, για δικαιοσύνη;
Γιατί αδέρφια; Είχε κάτι περισσότερο από τους ανωτέρω, ο Θεός να τον αναπαύσει, Ζακ; Άνθρωπος ήταν, κακώς χάθηκε, έγιναν ενδεχομένως και υπερβολές, αλλά είχε και ο ίδιος ευθύνη για την όλη πορεία και τελικά τη μοίρα του. Αντίθετα, κανείς εκ των προαναφερθέντων δεν επέλεξε τη μοίρα του.
Για να ακριβολογούμε όμως, ούτε η Μυρτώ είναι ηρωίδα, ούτε τα τραγικά θύματα της Marfin, ούτε ο συγχωρεμένος Αξαρλιάν. Είναι όλοι τους απλώς αθώα θύματα. Ήρωας είναι αυτός που εμπνέει, που εκούσια θυσιάζει τα πάντα για έναν σκοπό, για κάτι μεγάλο.
Ήταν κάτι τέτοιο ο Ζακ; Φυσικά και όχι. Όπως δεν ήταν και ο Γρηγορόπουλος, που ένας ηλίθιος έκρινε σκόπιμο να τον σκοτώσει, όπως δεν είναι ούτε ο Φύσσας, που ένας άλλος ιδεοληπτικός βλάκας, της άλλης πλευράς, καθ’ ομολογία, σκότωσε.
Η προσπάθεια ηρωοποίησης του μακαρίτη του Ζακ πάντως είναι πραγματικά εντυπωσιακή, αλλά και κατάπτυστη, εν πολλοίς, διότι έχει και πολιτικά κίνητρα, καθώς, καλώς ή κακώς, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα αποτελεί δεξαμενή ψήφων και όχι για όλους.
Το πρόβλημα είναι πως και πολλοί άλλοι συμμετέχουν στην εκστρατεία, προσπαθώντας να κατασκευάσουν έναν «ήρωα» από το πουθενά. Ο Ζακ δεν είναι ήρωας. Είναι θύμα; Αν ναι, είναι πρωτίστως θύμα του εαυτού του και πολύ λιγότερο των αστυνομικών ή του ηλικιωμένου κοσμηματοπώλη. Άλλωστε και οι ιατροδικαστές ξεκαθάρισαν, ότι ο θάνατός του δεν οφείλεται στα κτυπήματα.
Είναι θύτης; Το ότι εισέβαλε στο κατάστημα με τον μαχαίρι δεν δείχνει, άγιο! Μπορούμε να συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε αυτό; Αν μπουκάρει κανείς σε κανένα υπουργείο με μαχαίρι, αλήθεια, σε πόσα δευτερόλεπτα θα τον δέσουν; Εκτός ενδεχομένως, αν δηλώσει… Ρουβίκωνας.
Και αν τον δέσουν, μήπως οι υπουργοί θα θέλουν οι αστυνομικοί να του προσφέρουν λουλούδια; Να διατάξουν έρευνα σε βάθος, να διατάξουν να “χυθεί άπλετο φως”; Ποιος κοροϊδεύει ποιον επιτέλους σε αυτή την υπό ΗΘΙΚΗ διάλυση, πρωτίστως, χώρα;
Σε χαμηλά επίπεδα κινείται, μέχρι στιγμής, η συμμετοχή στο δημοψήφισμα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας σχετικά με τη συμφωνία για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας, καθώς σύμφωνα με την Εθνική Εκλογική Επιτροπή της γειτονικής χώρας, μέχρι τις 15.00 το ποσοστό συμμετοχής είχε φτάσει στο 22,5%.
Στο δημοψήφισμα αυτό, οι πολίτες της ΠΓΔΜ καλούνται να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η «αρχαιομακεδονική» αντιπολίτευση έχει καταγγείλει τη Συμφωνία ως «προδοτική» και ως «συνθηκολόγηση» με την Ελλάδα.
Κάνει λόγο επίσης για μια «ταπεινωτική» συμφωνία, που διαγράφει την ιστορία και την εθνική ταυτότητα των «Μακεδόνων» και κάλεσε τον λαό να απέχει από το δημοψήφισμα για να το μποϋκοτάρει.
Από ό,τι φαίνεται η Συμφωνία που πέτυχε η ελληνική κυβέρνηση με τη σκοπιανή θεωρείται από τους Σκοπιανούς «προδοτική» και «επιβλαβής».
Η Σκοπιανοί μπορεί να μην έχουν την SINGULAR που εδώ και 40 χρόνια "μαγειρεύει" τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα, μιας και είναι η μοναδική εταιρεία που τα επεξεργάζεται και δεν υπάρχει καν ανεξάρτητος φορέας να τα συγκεντρώνει και να τα αντιπαραβάλει (δείτε και σχετική καταγγελία ΕΔΩ)..., επειδή όμως βρίσκονται ακόμα σε τριτοκοσμική κατάσταση όπως είμασταν εμείς πριν 4ο και βάλε χρόνια, μπορούν ακόμα να εφαρμόζουν την παλιά εκλογική μέθοδο νοθείας, στην οποία ψηφίζουν οι νεκροί, τα δέντρα και τα φαντάσματα...
Ετσι με την βοήθεια των Νατοϊκών, των Ευρωπαίων και των Αμερικανών που είναι αδίστακτοι μπροστά στα συμφέροντα τους, έχει ξεκινήσει μια τρομερή προσπάθεια να νοθευτούν, όσο πάει, τα εκλογικά αποτελέσματα ώστε η αποχή να μην ξεπεράσει το 50% και να θεωρηθούν έγκυρα τα αποτελέσματα... και νόμιμο το δημοψήφισμα... Ομως σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες το ποσοστό των ψηφισάντων δεν θα ξεπεράσει το 40% και ως εκ τούτου θα πρέπει να ψηφίσουν και τα δέντρα....
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕτέσσερις ώρες πριν το κλείσιμο της κάλπης, το ποσοστό συμμετοχής στο σημερινό δημοψήφισμα επί της συμφωνίας για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας παραμένει χαμηλό.
Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η Εθνική Εκλογική Επιτροπή της ΠΓΔΜ, το ποσοστό συμμετοχής μέχρι τις 15:00 τοπική ώρα ανήλθε στο 22,65%.
Η γεωπολιτική αξία τόσο του αιγαιακού χώρου όσο και της Ανατολικής Μεσογείου έχει περιγραφεί σε πολλά κείμενα και μελετάται ως σταθερό δεδομένο το οποίο έχει καθορίσει τις ιστορικές εξελίξεις και συνολικότερα την τύχη του Ανατολικού ζητήματος.
Γεωγραφικό σημείο σύνδεσης του συμπλόκου Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου είναι η Κρήτη, η οποία στις 27 Σεπτεμβρίου 1669 καταλήφθηκε ολοκληρωτικά από τους Οθωμανούς μετά την ήττα των Βενετών του Μοροζίνι και την παράδοση του Ηρακλείου.
Το κεντρικό διακύβευμα για τις αγγλοσαξονικές δυνάμεις, οι οποίες επιθυμούν διαχρονικά την αποτροπή ακόμη και του ενδεχομένου να υπάρξει ενοποίηση του ευρασιατικού χώρου διά της κυριαρχίας μίας μεγάλης δύναμης και της «καθόδου της στα θερμά νερά», συνυφαίνεται με τον έλεγχο της περιμέτρου αυτής της δεσπόζουσας εδαφικής μάζας.
Το σκεπτικό είναι απλό: καθώς το κόστος προβολής ισχύος στην καρδιά της Ευρασίας είναι δυσβάστακτο και η επιτυχία απαιτεί τεράστια κατατριβή, ο έλεγχος ασκείται στα «σημεία ασφυξίας», ήτοι στις διόδους που προσφέρουν πρόσβαση στο εσωτερικό της Ευρασίας και δυνατότητα «διάρρηξης» της λεγόμενης από τον Mackinder ως «Heartland».
Το πέρασμα των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων είναι ιστορικά το σημαντικότερο θαλάσσιο κομβικό σημείο της Ευρασίας, αλλά η αξία του ακυρώνεται αν δεν εκλαμβάνεται ενιαία με τον αιγαιακό χώρο, του οποίου τα νησιά τον καθιστούν «πέρασμα» και όχι μια ανοιχτή προσβάσιμη θάλασσα.
Η απώτατη ευμεγέθης χερσαία μάζα του «σημείου ασφυξίας» είναι η Κρήτη. Απλά ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια κλεψύδρα, της οποίας η στένωση έχει τα Στενά ως πάνω μέρος και την Κρήτη ως κάτω, ενώ τα δύο «δοχεία» είναι ο Εύξεινος Πόντος και η Μεσόγειος.
Πρόκειται για έναν νοητό κύκλο ο οποίος εσωκλείει το Αιγαίο και την Προποντίδα, με την Κρήτη και την Κύπρο να δεσπόζουν επί του άξονα τομής των υδάτινων αρτηριών. Μετά την Κρήτη και έως την Κύπρο βρίσκεται η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία συνιστά το κομβικό σημείο πριν από το Σουέζ και την Ερυθρά Θάλασσα, ενώ σήμερα έχει αποκτήσει επιπρόσθετη σημασία λόγω των τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Το εν λόγω γεωγραφικό τόξο συνιστά το σημείο συνάντησης τριών ηπείρων ή –κατά τον Αχμέτ Νταβούτογλου– μίας: «της Αφροευρασίας». Διόλου τυχαία η χρήση του όρου από τον Νταβούτογλου, ο οποίος διαβλέπει την κοινή γεωπολιτική μοίρα Αφρικής, Ευρώπης και Ασίας. Τα παραπάνω εξηγούν γιατί η Κρήτη, παρά τους ποταμούς αίματος και θυσιών, καθυστέρησε σημαντικά να ενσωματωθεί στην ανεξάρτητη Ελλάδα. Μόλις το 1898 ανακηρύχθηκε «Αυτόνομη Πολιτεία», ενώ φθάσαμε στους Βαλκανικούς Πολέμους για να αναγνωριστεί η ένταξή της στο ελληνικό κράτος.
Ωστόσο, εξηγούν και γιατί η Ελλάδα έγινε κράτος με διεθνή οντότητα μέσω της ένταξης της μεγαλονήσου στην επικράτειά της. Από «κρατίδιο» με σύνορα έως τον Όλυμπο, η χώρα βρέθηκε να είναι συνδιαχειριστής του κρίσιμου γεωπολιτικού άξονα Βορρά-Νότου, ο οποίος δυνητικά κρίνει την τύχη της κατανομής ισχύος σε πλανητικό επίπεδο.
Αν η ενσωμάτωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου, νωρίτερα της Θεσσαλίας και αργότερα της Δυτικής Θράκης προσέφεραν την αναγκαία «σπονδυλική στήλη» όπως την ονόμαζε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη συνέστησαν το «μυϊκό σύστημα», ήτοι τα εδάφη που προσέφεραν πολλαπλάσιες δυνάμεις και αποτελούν έως και σήμερα το βασικό διαπραγματευτικό χαρτί μας ως χώρας (αν το χρησιμοποιούμε, είναι άλλης τάξεως ζήτημα).
Αρκεί να δει κανείς τη σημασία της Σούδας στη διμερή στρατηγική σχέση μας με τον βασικό πλανητικό πόλο ισχύος, τις ΗΠΑ, καθώς επίσης και τα κοιτάσματα του Λιβυκού Πελάγους των οποίων η διαφαινόμενη εκμετάλλευση ανοίγει νέες προοπτικές και θέτει νέες προκλήσεις.
Μπορεί η κρατική προπαγάνδα να κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει ότι ισχύουν όλα όσα έκανε με το Προσύμφωνο αλλά η πραγματικότητα αντιστέκεται και δεν μπορεί να περάσει ο κομματισμός. Ο Ελληνικός λαός δεν έπεσε και δεν θα πέσει στην παγίδα της ιδεολογίας γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει τη Μακεδονία και το όνομά της. Κι όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στο Δημοψήφισμα στα Σκόπια ακόμα κι αν πολλοί το θεωρούν δεδομένο, βλέπουμε ότι εμφανίζονται όλο και περισσότερα προβλήματα στο εσωτερικό των Σκοπίων. Έτσι έχουμε τουλάχιστον τρεις προσεγγίσεις για τα αποτελέσματα και αυτές προέρχονται από τους Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εξωτερικών και τον Πρόεδρο.
Ο πρώτος βασίζεται στη θετική έκβαση του Δημοψηφίσματος, ο δεύτερος θεωρεί τον τελευταίο λόγο έχει η Βουλή και ο τρίτος ποντάρει στην αποχή για να γίνουν εκλογές. Έτσι ό,τι και να λέγεται από την κρατική προπαγάνδα στην Ελλάδα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ο χαρακτηρισμός της επιτυχίας για το Προσύμφωνο φαίνεται εντελώς τεχνητός. Τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού και του ΥπΕξ δεν πείθουν πια κανένα εκτός από τον εαυτό τους διότι ακόμα και εντός του κόμματός τους βλέπουν όλο και περισσότερο το κόστος αυτής της απαράδεκτης εξωτερικής πολιτικής που δεν μοιράζεται καμιά κοινή αξία με τον Ελληνισμό και με την ιστορία της Ελλάδας, γι’ αυτό η αντίσταση στη βαρβαρότητα συνεχίζεται.
Το καλό με το Σκοπιανό είναι ότι τα κόμματα, ειδικά μετά το Δημοψήφισμα στα Σκόπια, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους για τις επόμενες εκλογές. Έτσι το Σκοπιανό αποτελεί πια σημείο αναφοράς σε πολιτικό επίπεδο. Ενώ στην αρχή θεωρούσαν ότι πρόκειται μόνο και μόνο για ένα περιθωριακό θέμα, τώρα αναγκάζονται να πάρουν θέση με τα πολυάριθμα Συλλαλητήρια διότι κατάλαβαν ότι ο ελληνικός λαός θα τα αξιολογήσει και μέσω του Σκοπιανού. Μάλιστα αυτό δεν αφορά μόνο την περιοχή της Μακεδονίας που νιώθει αδικημένη αλλά γενικότερα όλα τα πατριωτικά εδάφη της Ελλάδας. Και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση δεν είχαν υπολογίσει σωστά τις επιπτώσεις στο πολιτικό γίγνεσθαι την τόσο δυναμική επανεμφάνιση στο προσκήνιο του θέματος του ονόματος.
Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς και όλοι περιμένουν τις δηλώσεις και τις αποφάσεις των κομμάτων μετά τη διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος. Όλοι ξέρουν ότι έχουμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις που είναι προγραμματισμένες τον Μάιο και περιμένουν και την ημερομηνία της τρίτης. Κατά συνέπεια σε όλα τα επίπεδα θα πρέπει να εκφραστούν οι πολιτικοί για το Σκοπιανό αφού ο ελληνικός λαός έχει πια τρόπο για άμεση πίεση πάνω τους για να εκδηλωθούν διότι όσοι το αποφύγουν θα έχουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό κόστος λόγω των υποψιών που θα προκαλέσουν. Έτσι το Σκοπιανό δεν είναι πια μόνο θέμα επικαιρότητας αλλά και πρόβλημα για την αξιοπιστία των κομμάτων.
Άρχισε το Δημοψήφισμα στα Σκόπια με τους ομογενείς, τους κρατούμενους και τους ηλικιωμένους διότι η κυβέρνηση θέλει να ψηφίσουν οι περισσότεροι για να πιάσει το απαραίτητο ποσοστό έτσι ώστε να είναι ενδεικτικό το αποτέλεσμα ακόμα και στο πλαίσιο της αποδοχής. Αυτό δείχνει ταυτόχρονα ότι υπάρχουν ανησυχίες που ενισχύουν τις τριβές εντός Σκοπίων. Βέβαια το μεγάλο μέγεθος θα εμφανιστεί αύριο και θα τελειώσει επιτέλους αυτή η διαδικασία που καθυστερεί την τοποθέτηση των Ελλήνων πολιτικών αφού πολλοί από αυτούς δεν θέλουν να εκτεθούν πριν γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος για τη συνέχεια της καριέρας τους και αυτό ισχύει ειδικά για τους βουλευτές αφού αυτοί ξέρουν τι προβλέπει το Προσύμφωνο.
Το τέλος του Δημοψηφίσματος στα Σκόπια θα αφήσει ελεύθερο το τοπίο και για τη δράση του ελληνικού λαού για να ασκήσει τη δημοκρατία επί του πρακτέου χωρίς άλλα εμπόδια. Αυτό βέβαια αφορά τον κάθε βουλευτή ο οποίος δεν θα μπορέσει να κρυφτεί πίσω από το κόμμα του ακόμα κι αν υπάρξουν οδηγίες. Διότι ο καθένας θα είναι υπεύθυνος την ώρα της ψηφοφορίας στη Βουλή αν φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο με όποια βουλή και να είμαστε διότι πρόκειται για ένα εθνικό θέμα που αφορά όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο μια βόρεια περιοχή όπως θα ήθελε αυτό το απαράδεκτο Προσύμφωνο.
Με το Δημοψήφισμα τελειώνουν τα ψέματα στα Σκόπια, διότι όποιο και να είναι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ένα δεδομένο για τη συνέχεια. Έτσι η τωρινή προπαγάνδα θα πρέπει να προσαρμοστεί με αυτό το γεγονός. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες αλλά σε κάθε περίπτωση θα έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο και οι διαμάχες οι εσωτερικές μεταξύ Προέδρου, Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών θα εξελιχθούν αναγκαστικά προς μια κατεύθυνση. Με αυτήν την αλλαγή θα έχουμε επιπτώσεις και στην Ελλάδα όχι μόνο στο επίπεδο του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών, αλλά και της κυβέρνησης και της συγκυβέρνησης διότι προς το παρόν το Δημοψήφισμα στα Σκόπια λειτουργούσε σαν το μετέωρο βήμα του πελαργού και προκαλούσε φαινόμενο αναμονής.
Από σήμερα αυτό θα μετατραπεί σε ετοιμότητα και θα προκαλέσει ένα κύμα διακλαδώσεων για τη συνέχεια. Επίσης με το τέλος των ψεμάτων στα Σκόπια, στην Ελλάδα το τοπίο δεν θα είναι πια στην ομίχλη. Μετά το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος τα Σκόπια και τα κόμματα στην Ελλάδα και οι βουλευτές σε προσωπικό επίπεδο θα πρέπει να εκφραστούν με ξεκάθαρο τρόπο, θέλουν δεν θέλουν, διότι είναι αυτό που περιμένει ο ελληνικός λαός μετά από τόσους μήνες έντασης και παραπληροφόρησης λόγω κρατικής προπαγάνδας και κομματικής προσέγγισης.
Με τη λήξη του Δημοψηφίσματος στα Σκόπια, ο νέος Μακεδονικός αγώνας θα περάσει αναγκαστικά σε νέα φάση διότι θα ενεργοποιηθεί και η εκλογική αναμέτρηση που αναμένεται να είναι τριπλή σε κάθε περίπτωση. Έτσι το Σκοπιανό που ήταν στο περιθώριο αρχικά τουλάχιστον κατά τα λεγόμενα της κρατικής προπαγάνδας που αφορούσε μόνο ακραίους τουλάχιστον μέσω του σταλινικού λόγου. Τώρα όμως πρέπει να παραδεχτεί και η κυβέρνηση και η συγκυβέρνηση ότι όλοι πια ασχολούνται με το Σκοπιανό κι ότι χάρη στο Σκοπιανό ποτέ δεν υπήρξε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τον Μακεδονικό αγώνα. Αν μετρήσουμε πόσες εκδηλώσεις, διαλέξεις και βέβαια Συλλαλητήρια αυτή τη χρονιά τότε θα ξαφνιαστούμε από την αντίδραση και την αντίσταση του Ελληνικού λαού ενώ κανένας δεν το είχε προβλέψει.
Η δράση του διαμόρφωσε απόψεις και γνώμες που ήταν αρχικά ουδέτερες κι ήμασταν μόνο στην αρχή δίχως το κείμενο του Προσυμφώνου. Τώρα όμως μετά το κείμενο και μετά το Δημοψήφισμα στα Σκόπια, ο αγώνας θα γίνει ακόμα πιο έντονος και πιο πρακτικός με άμεσες πολιτικές επιπτώσεις διότι τώρα το Σκοπιανό θα είναι στο προσκήνιο και κανείς δεν θα μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις οδηγίες του κόμματος αφού η ευθύνη ειδικά για όσους είναι βουλευτές ή θα είναι βουλευτές θα είναι προσωπική και χωρίς δικαιολογίες πια.
Ένα από τα προβλήματα που έχει ήδη προκαλέσει το Προσύμφωνο και η παθητική στάση της επίσημης Ελλάδας με το Σκοπιανό, είναι ότι έχει δώσει ιδέες σε άλλους και να εκφραστούν όχι μόνο πιο δυναμικά αλλά και πιο επιθετικά. Υπήρχαν ήδη κινήσεις από τους Κοσσοβάρους αλλά τώρα έγιναν πρακτικές. Το Προσύμφωνο δημιουργεί προβλήματα όχι μόνο εντός Σκοπίων διότι πλάθει τα δεδομένα για την ύπαρξη ενός δεύτερου Κοσσυφοπεδίου το οποίο θα γειτονεύει και με το πρώτο και με την Αλβανία, αλλά ευρύτερα στα Βαλκάνια λόγω της έννοιας της Μεγάλης Αλβανίας. Διότι ακόμα και το Δημοψήφισμα επηρεάζεται ενεργητικά από το αλβανικό στοιχείο που υπάρχει στα Σκόπια. Άλλωστε και το άνοιγμα των συνόρων μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Αλβανίας πάει προς την ίδια κατεύθυνση.
Κατά συνέπεια, το Προσύμφωνο μόνο σταθεροποίηση δεν προσφέρει στα Βαλκάνια. Και ακολουθεί το αρνητικό αποτέλεσμα της αλλαγής του ονόματος Γιουγκοσλαβία σε Σερβία που οδήγησε στην αποχώρηση και την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου αλλά και την έναρξη των σοβαρών προβλημάτων στο Κοσσυφοπέδιο. Τα Βαλκάνια ετοιμάζονται ακόμα και για αλλαγές συνόρων λόγω των εσωτερικών διαμαχών και τριβών άρα το Προσύμφωνο δεν έχει καμιά ικανότητα σταθεροποίησης και αυτό θα φανεί επί του πρακτέου ακόμα και με ένα θετικό αποτέλεσμα στο Δημοψήφισμα.
Και το Προσύμφωνο και το Σχέδιο Ανάν παρουσιάστηκαν σαν μία τελευταία ευκαιρία επίλυσης μακρόχρονων προβλημάτων σε πρώτο στάδιο και σε δεύτερο ως μια δυνατότητα ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως βέβαια να δίνουν όλες τις λεπτομέρειες για τα ελαττώματα που εμπεριείχαν. Γι’ αυτό τον λόγο μάλιστα η διατύπωση του ερωτήματος σε αυτά τα δημοψηφίσματα επικεντρωνόταν στο θέμα της ένταξης και μόνο με τη νέα κατάσταση πραγμάτων. Άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο οι Τουρκοκύπριοι υπερψήφισαν το Σχέδιο Ανάν διότι τους είχε δοθεί η εντύπωση ότι θα ενταχθούν γρήγορα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ το ίδιο κριτήριο και το ίδιο πλαίσιο επηρεάζει τους ψηφοφόρους αλβανικής καταγωγής συν βέβαια το γεγονός ότι η Αλβανία είναι ήδη στο NATO από το 2009 και είναι υποψήφια για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι και στο Δημοψήφισμα στα Σκόπια απουσιάζει βέβαια η έκφραση Βόρεια Μακεδονία ενώ είναι όλη η ουσία του Προσυμφώνου.
Επίσης για να μην πέσουν στη παγίδα της απόρριψης του Σχεδίου Ανάν, έχουν εξηγήσει ότι σε κάθε περίπτωση το Δημοψήφισμα είναι μόνο συμβουλευτικό ακόμα κι αν δεν έχουν συμφωνήσει όλοι βέβαια. Έτσι οι Σκοπιανοί είναι τελικά διχασμένοι διότι αντιλαμβάνονται ότι δεν τους παρουσιάζουν εξ ολοκλήρου το όλο θέμα κι ότι σίγουρα υπάρχει πολιτική παγίδα. Άλλωστε τους βάζουν να ψηφίσουν δίχως να ξέρουν ποιες θα είναι ακριβώς οι τροποποιήσεις του Συντάγματος. Αρκεί να φανταστούμε να γίνει το ανάλογο στην Ελλάδα για να καταλάβουμε πόσο απαράδεκτη είναι αυτή η διαδικασία για τα ανθρώπινα δικαιώματα του σκοπιανού λαού. Πάντως η Κύπρος ξεπέρασε το Σχέδιο Ανάν και θωράκισε την παρουσία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η πρόσφατη εκδήλωση μαζικής κρατικής-μιντιακής παράνοιας στην υπόθεση του ληστή Ζακ Κωστόπουλου που απόλαυσε - μετά θάνατον - την πλέον ηχηρή αποθέωση που γνώρισε μέχρι σήμερα ένας εγκληματίας, από την ίδια την αστυνομία, την κυβέρνηση κλπ. (και αυτό κατά κύριο λόγο επειδή ανήκε στην κοινότητα των «εκλεκτών» ΛΟΑΤΚΙ), φέρνει στο μυαλό την τοποθέτηση του Αμερικανού κοινωνιολόγου James Davison Hunter: «Οι συντηρητικοί έχουν ηττηθεί παντού».
Από το 1991 ο James Davison Hunter έγραψε το βιβλίο “Culture Wars: The Struggle to Define America” στο οποίο αναδεικνύει ότι η νεοταξική / αριστερή προπαγάνδα, πέρα από τον χώρο της πολιτικής και της παιδείας, έχει κυριαρχήσει και στον χώρο του Πολιτισμού.Στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στην μουσική, στην διαφήμιση, στα σπορ, στις εκδόσεις, ενώ ελέγχει την ροή του διαφημιστικού χρήματος μέσα από τα media shop τα οποία διοικούνται από gay ή αριστερούς.
Είναι περιττό να αναλύσουμε το πόσο επηρεάζει τον τρόπο σκέψης και τελικά δράσης, η τηλεόραση, η δύναμη της διαφήμισης, οι ταινίες του κινηματογράφου, η μουσική βιομηχανία, αλλά και τα video games.
Τις ημέρες αυτές ο ληστής Ζακ Κωστόπουλος, λόγω του ότι υπήρξε ένα «εξέχων» μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αναγορεύθηκε σε «ήρωα του Εθνους».
Δεν είναι τυχαία η ελεύθερη πτώση της ελληνικής κοινωνίας (χωρίς αλεξίπτωτο).
Οι αριστεροί συντονισμένα και μεθοδικά έδωσαν για χρόνια σκληρό αγώνα (τουλάχιστον επί 50 χρόνια), έγειραν την πλάστιγγα υπέρ τους και τώρα δρέπουν τους καρπούς της νίκης τους.
Και εμείς αρκούμαστε απλώς να παρατηρούμε, να μουρμουράμε και γκρινιάζουμε. Βλέποντας ότι έχουμε χάσει τον «πόλεμο της κουλτούρας».
Οι αριστεροί ελέγχουν τα κυριότερα μέσα «παραγωγής κουλτούρας» (τις ειδησεογραφικές και ψυχαγωγικές βιομηχανίες, τα Πανεπιστήμια κλπ.).
Για όσους γνωρίζουν αυτό ακριβώς ήταν το «όραμα» της περιβόητης μαρξιστικής Σχολής της Φρανκφούρτης. Αυτό ακριβώς ήθελαν και αυτά ακριβώς πέτυχαν.
Εφόσον τα «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» και οι «επαναστάσεις» δεν έπιασαν, η στρατηγική των μαρξιστών άλλαξε. Η εξουσία θα καταλαμβανόταν μετά από μια «μακρά πορεία μέσα από τα θεσμικά όργανα»: Στα σχολεία, στα Μέσα Ενημέρωσης, ακόμα και στις εκκλησίες, κάθε θεσμός και ίδρυμα που θα μπορούσε να επηρεάζει την κουλτούρα.
Στο άρθρο «Θα κάνουμε την Δύση τόσο διεφθαρμένη που θα βρωμάει», αποκαλύπτεται το όραμα της καταστροφής της παραδοσιακής (κατ’ αυτούς «καταπιεστικής») δυτικής κοινωνίας, μέσα από τα λόγια ενός εκ των ιδρυτών της Σχολής της Φρανκφούρτης, του Willi Munzenberg.
Η βιομηχανία αδικημάτων «ρατσισμού», η αποδυνάμωση της χριστιανικής θρησκείας, η διάλυση της οικογένειας, η προπαγάνδα υπέρ της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία, η μαζική μετανάστευση και η καταστροφή της Ταυτότητας, είναι οι μοχλοί πίεσης ή οι θανατηφόροι ιοί που θα φέρουν την καταστροφή των αξιών και θα κάνουν τον δυτικό πολιτισμό να βρώμα. «Τότε, που όλα θα έχουν ισοπεδωθεί», λέει ο Munzenberg, «μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου».
Εδώ είναι βέβαια και το οξύμωρο του λεγόμενου «πολυπολιτισμού» και των λεγόμενων «πολυπολιτισμικών κοινωνιών» που δήθεν αγκαλιάζουν την «διαφορετικότητα», αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για πολλούς πολιτισμούς «ισάξιους» που ζουν «αρμονικά» και «συνθετικά», αλλά για την βίαιη επιβολή ενός και μόνο μοντέλου «πολιτισμού» ή καλύτερα κουλτούρας.
Η εξασθένιση και εν τέλει το σβήσιμο ενός πολιτισμού με συγκεκριμένη ταυτότητα που έχει διαμορφωθεί από στοιχεία όπως η φυλή, η εθνικότητα, η θρησκεία, η γλώσσα ή κάποιος άλλος παράγοντας κοινωνικής συνοχής και η δημιουργία (ή τερατογέννεση) ενός μορφώματος παγκόσμιας «κουλτούρας» που θα εξυπηρετεί τους εργάτες της παγκοσμιοποίησης και τους «οραματιστές» της Νέας Τάξης.
Το ότι η Αριστερά μετά από τόσα εγκλήματα και τόσες εκατόμβες θυμάτων που έχει προκαλέσει στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, έχει επιβιώσει και γενικά περνά στο απυρόβλητο, οφείλεται ακριβώς στη νίκη της στον πόλεμο της κουλτούρας.
Ακόμα και αν ηττηθεί σε κάποιες εκλογές, θεωρεί ότι η ήττα της είναι μόνο προσωρινή και έχει εμπιστοσύνη ότι στο τέλος αυτή θα νικήσει. Άλλωστε, αφενός έχει τα μέσα (και το χρήμα), αφετέρου, καθώς έχει κυριαρχήσει παντού, έχει «ποτίσει» τις συνειδήσεις των ανθρώπων της Δύσης, ότι είναι «κατά βάθος καλή» και ότι κανείς δεν επιτρέπεται να την αγγίξει γιατί διαπράττει «ιεροσυλία».
Το ότι 10.000 Γερμανοί πατριώτες («ναζί» τους έλεγαν για να τους μειώσουν) επί ένα μήνα συγκεντρώνονταν καθημερινά στο Chemnitz κάτω και γύρω από το γλυπτό με την κεφαλή του Μαρξ και ούτε ένας εξ αυτών διανοήθηκε να προκαλέσει κάποια ζημιά στο μνημείο του ιδεολογικού εχθρού τους, λέει πολλά...
Την ίδια ώρα οι αριστεροί τιμωρούν τους «βέβηλους» ιδεολογικούς τους εχθρούς με φωτιές, καταστροφές, βανδαλισμούς κλπ.
Και δεν είναι μόνο ο Ρουβίκωνας. Κοιτάξτε το μαύρο χάλι των Πανεπιστημίων που έχουν μεταβληθεί σε γιάφκες της αριστερής τρομοκρατίας.
Κοιτάξτε τι τύχη επιφυλάσσουν σε όσους δεν συμφωνούν μαζί τους ή σε όσους αντιδρούν στα κελεύσματά τους: Ξύλο και εξευτελισμό στην καλύτερη περίπτωση.
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο η δεξιά στην Ελλάδα, επειδή ήλεγχε τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, νόμισε ότι ήλεγχε την χώρα. Αφησε τα Πανεπιστήμια και τον Πολιτισμό στα χέρια της Αριστεράς.
Επέτρεψε να ελεγχθούν οι «δεξαμενές πνεύματος» από την Αριστερά.
Η σταδιακή εξαέρωση του ελέγχου των συντηρητικών στις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας την δεκαετία 1974-1984 με την κατάργηση της εμβληματικής Χωροφυλακής, την επιβολή της νέας ονομασίας των Σωμάτων Ασφαλείας με το όνομα του εχθρού που παραλίγο να σκλαβώσει την χώρα το 1944, του ΕΛΑΣ και η εγκαθίδρυση ενός ολέθριου συνδικαλισμού στα δεύτερα, άφησαν τη χώρα έρμαιο της Αριστεράς που πλέον ελέγχει τα πάντα.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα γεννήθηκε το 1974 η αριστερή ένοπλη τρομοκρατία που κυριάρχησε στην χώρα και εξόντωσε κορυφαία στελέχη της δεξιάς παράταξης, ενώ τρομοκράτησε τους επιζώντες: Τ. Αθανασιάδης, Ν. Μομφεράτος, Δ. Αγγελόπουλος, Α.Αθανασιάδης, Π. Μπακογιάννης, παραλίγο ο Β. Βαρδινογιάννης, στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας (Π. Πέτρου και Δ. Σταμούλης) και δεκάδες άλλοι.
Και όταν επικράτησε «διά πυρός και σιδήρου» ή με την προπαγάνδα και τις «προοδευτικές» ιδέες, άρχισε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Να εκχωρεί εθνικά δικαιώματα: Τα μνημεία της χώρας για 99 χρόνια, την Μακεδονία και ακολουθεί η Θράκη και η Κύπρος.
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, το «ανυπότακτο χωριό των Γαλατών» των Ελεύθερων Πολιτών που αρνούνται να χαρακτηρίσουν τον ληστή-τραβεστί Ζακ, «ήρωα», «αδικοχαμένο», «άτυχο», τι κάνουμε; Κλεινόμαστε στους εαυτούς μας, μουρμουράμε και κλαίμε την μοίρα μας;
Και αφήνουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια χώρα που η έννοια της Ελευθερίας έχει αντικατασταθεί από την έννοια της «ασυδοσίας» και να κινδυνεύει η ζωή τους σε κάθε τους βήμα; Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί πρώτα και κύρια από τους πολίτες...
Από την στιγμή που μπήκε στο μυαλό τους, όλα τα άλλα έρχονται με σειρά.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Τον τελευταίο καιρό η επικαιρότητα βρίθει από ειδήσεις που αναβαθμίζουν το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δίπλα στα Δαρδανέλια με σκοπό την προώθηση ενεργειακών project και άλλων αναπτυξιακών έργων. Ευπρόσδεκτα όλα αν δεν υπήρχαν μνημόνια και υπερταμείο.
Η Ελλάδα με το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ του ΑΙΓΑΙΟΥ και τους ναυτικούς διαδρόμους που κατεβαίνουν από τα Δαρδανέλια προς Συρία – Μέση Ανατολή και Σουέζ αναβαθμίζεται ως το καλύτερο κεφαλοτύρι σε γεωπολιτική ποντικοπαγίδα ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία.
Φυσικά είναι μέσα σε όλα αυτά και ο αστάθμητος παράγοντας που λέγεται εξωτερική τουρκική πολιτική ή παζάρι η οποία μπορεί να παράγει από νέα πραξικοπήματα μέχρι τούμπες στο λεπτό.
Έτσι στο μυαλό κάποιων έρχονται λαμπρές ιδέες «US Interior Secretary: Naval Blockade is an Option for Dealing with Russia.»
Αμερικανός υπουργός εσωτερικών: Ο Ναυτικός αποκλεισμός είναι μια επιλογή για την αντιμετώπιση της Ρωσίας Σαν να λέμε να πατάς τον πόδι της αρκούδας και να νομίζεις ότι θα μείνει ήσυχη. «Ο Αμερικανός υπουργός Εσωτερικών πρότεινε τον ναυτικό αποκλεισμό της Ρωσίας ως έναν τρόπο να πιέσει τη Μόσχα να βγει έξω από το παιχνίδι της αγοράς ενέργειας.
Μιλώντας την Παρασκευή σε μια εκδήλωση του κλάδου για την Ενέργεια Καταναλωτών στο Πίτσμπουργκ, ο υπουργός Εσωτερικών των ΗΠΑ, Ryan Zinke, δήλωσε ότι το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να εμποδίσει τη Ρωσία, εάν χρειαστεί, για να κρατήσει υπό τον έλεγχο του τις ενεργειακές προμήθειες στη Μέση Ανατολή όπως συμβαίνει στην Ευρώπη.
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αυτή την ικανότητα, με το Πολεμικό Ναυτικό μας, να επιβεβαιώσουν ότι οι θαλάσσιοι διάδρομοι ναυσιπλοίας είναι ανοιχτοί και, αν χρειαστεί, να μπλοκάρουν ... για να βεβαιωθούμε ότι η ενέργειά πηγαίνει εκεί που πρέπει στην αγορά", δήλωσε ο Zinke.» https://sputniknews.com/us/201809301068461622-zinke-russia-naval-blockade/
«ο Zinke παρακολούθησε την εκδήλωση αυτή για να εξηγήσει για ποιο λόγο η τεχνολογία fracking, ως αναφορά την σχιστολιθική ενέργεια έδωσε στις ΗΠΑ ένα πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της Ρωσίας και Ιράν, καθιστώντας τις ΗΠΑ λιγότερο εξαρτημένες από τις ξένες πηγές ενέργειας.
Ο Υπουργός Εσωτερικών πιστεύει ότι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία εισήλθε στη Μέση Ανατολή είναι το εμπόριο υδρογονανθράκων.
Επίσης δήλωσε ο Zinke, ότι η ρωσική οικονομία εξαρτάται αποκλειστικά από την ικανότητά της να πωλεί ενέργεια.
"Πιστεύω ότι οι λόγοι για τους οποίους βρίσκονται στη Μέση Ανατολή είναι ότι θέλουν να προμηθεύσουν ενέργεια όπως ακριβώς κάνουν στην Ανατολική Ευρώπη να το κάνουν δηλ. και στην νότια κοιλιά της Ευρώπης".
Απαντώντας στην ερώτηση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία και το Ιράν, ο Zinke δήλωσε ότι «υπάρχουν δύο τρόποι».
"Υπάρχει η στρατιωτική επιλογή, την οποία δεν θα προτιμούσα. Και υπάρχει η οικονομική επιλογή", είπε.
"Η οικονομική επιλογή για το Ιράν και τη Ρωσία είναι, περισσότερο ή λιγότερο, η μόχλευση και η αντικατάσταση των καυσίμων."
"Μπορούμε να το κάνουμε αυτό επειδή ... οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και σχιστολιθικού φυσικού αερίου", πρόσθεσε ο Zinke.
Η αμερικανική κυβέρνηση του Donald Trump αντιτάχθηκε στα νέα σχέδια της Ρωσίας που αποσκοπούν στην παροχή πετρελαίου και φυσικού αερίου σε άλλα έθνη, όπως ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream 2.
Το γεγονός αυτό σε πολλές περιπτώσεις προέτρεψε τους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ να αναστείλουν την κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2, ο οποίος θα διασχίζει τη Βαλτική Θάλασσα με ένα κόμβο στη Γερμανία, παρακάμπτοντας την Ουκρανία.
Η Ουάσιγκτον, η οποία επιδιώκει να προωθήσει τις προμήθειες σχιστολιθικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει επανειλημμένα εκφράσει την αντίθεσή της στο σχέδιο αυτό της Ρωσίας , υποστηρίζοντας ότι ήταν το μέσο πολιτικού ελέγχου που χρησιμοποίησε η Ρωσία για να ασκήσει πίεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το Nord Stream 2 είναι μια κοινοπραξία της ρωσικής Gazprom με την Engie της Γαλλίας, την OMV AG της Αυστρίας, την Ολλανδική Royal Dutch Shell και την Uniper και τη Wintershall της Γερμανίας. Στόχος της είναι η παράδοση 55 δις κυβικών μέτρων ρωσικού φυσικού αερίου ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.» ΠΗΓΗ https://sputniknews.com/us/201809301068461622-zinke-russia-naval-blockade/
Και αν όλα αυτά αφορούν τον Nord Stream 2 σκεφτείτε τι θα γίνει με τον Turkish stream ρωσοτουρκικών συμφερόντων που διέρχεται μέσω Κωνσταντινούπολης – ΣΤΕΝΩΝ – Αν Θράκης προς τις χώρες της ΕΕ;; Λέτε να ξεκίνησε ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και δεν το πήραμε χαμπάρι;; Όμως μύρισε ΣΤΕΝΑ ΒΟΣΠΟΡΟΥ
Τίποτε αγαπητοί μου από αυτά που είπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ έπεσε έξω, ούτε πρόκειται να πέσει.
«οι δήθεν φίλοι μας θα μας βοηθήσουν γιατί το μυαλό τους είναι στα Στενά, τα Δαρδανέλια και την Ευρωπαική Τουρκία»
«στο τέλος όμως θα την πατήσουν οι δήθεν φίλοι μας (βλ. Δυτικούς) και οι άλλοι (βλ. Ρώσους) που θα κατέβουν για τα δικά τους συμφέροντα στα ΣΤΕΝΑ»
Άλλωστε αυτό το ξεπούλημα που γίνεται με την ιστορία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας έχει σχέση με ενεργειακά και άλλα συμφέροντα.
Το άδικον και το ψεύτικο δεν το ευλογεί ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ, το τραντάζει όπως καταρρέουν οι χαλβάδες.
Οι επιστήμονες [από τότε που άρχισε η ιστορία με το πείραγμα του DNA και τις κλωνοποιήσεις] γενικά «σκίζουν τα ιμάτιά τους» διαμαρτυρόμενοι για τις αγνές τους προθέσεις: Ποτέ δεν θα κλωνοποιούσαν ανώτερα όντα [πχ πίθηκους και ανθρώπους] και ότι έκαναν το έκαναν πάντα για το καλό μας και για την πρόοδο της ιατρικής.
ΟΜΩΣ Σήμερα έχουν δημιουργηθεί πλέον υβρίδια ζώων-μηχανών, και οι επιστήμονες κάνουν αγώνα δρόμου [ή μάλλον τρόμου] για το ποιος θα προλάβει να κλωνοποιήσει όχι μόνο ανώτερα θηλαστικά αλλά και ανθρώπους.
Το τελικό ζητούμενο είναι να καταφέρουν να δημιουργήσουν ανθρώπινο εγκέφαλο ξεφεύγοντας από τους ΗΘΙΚΟΥΣ περιορισμούς που υπάρχουν ακόμα. Ένας ανθρώπινος εγκέφαλος σε συνδυασμό με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή θα είναι ένα πανίσχυρο υβρίδιο ΧΩΡΙΣ ΗΘΙΚΕΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ, θα έχει απίστευτες ικανότητες και ΦΥΣΙΚΑ θα φέρει απίστευτα κέρδη στον κατασκευαστή του.
Έχετε διαβάσει την ανάρτηση Η επιστήμη που μας κρύβουν [Εξολοθρευτής]; Αν δεν την έχετε διαβάσει ΚΑΚΩΣ! Να την διαβάσετε αμέσως. Εκεί θα δείτε ότι από το 2004 οι αμερικανοί συνέδεσαν εγκέφαλο αρουραίου με υπολογιστή. Και μάλιστα το υβρίδιο αυτό έμαθε να πετάει αεροπλάνο στον εξομοιωτή πτήσεως! Στο βιντεάκι της ανάρτησης θα δείτε ένα τέτοιο υβρίδιο αρουραίου-υπολογιστή, που μαθαίνει να «περπατάει».
Κάποια στιγμή οι «καλοί καγαθοί» [συγνώμη για την εθνικιστική αρχαία φράση που προδίδει σκαιό φασισμό] επιστήμονες θα καταφέρουν την δημιουργία του πολυπόθητου ανθρώπινου εγκεφάλου, και έχουν προχωρήσει πολύ σε αυτήν την κατεύθυνση. Για παράδειγμα ένας ανθρώπινος εγκέφαλος που θα μεγαλώσει μέσα σε ένα κατώτερο ζώο ΝΟΜΙΚΑ δεν θα είναι ανθρώπινος εγκέφαλος. Δεν το πιστεύετε; Κατεβάστε και διαβάστε τις παρακάτω ειδήσεις:
Τώρα μπορείτε να παρατήσετε όλα αυτά τα ανιαρά [αφού εξάλλου δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, διότι ως γνωστόν τέτοια πράγματα δεν γίνονται] και παρακολουθείστε την νέα τηλεοπτική σειρά μαγειρικής που θα βγάλει νέους ένδοξους σεφ για να φτιάξουν τις επόμενες νέες τηλεοπτικές σειρές μαγειρικής.
Από την πρώτη συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ στο Νταβός τον Ιανουάριο μέχρι τις Πρέσπες οι διαδικασίες προχώρησαν με γοργούς ρυθμούς, σαν να ήταν όλα προαποφασισμένα
Από τον Ανδρέα Κούτρα
Oταν στις πλαγιές του χιονισμένου Νταβός, στις 24 Ιανουαρίου 2018, ο Αλέξης Τσίπρας συναντούσε τον Σκοπιανό πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ λίγοι πίστευαν ότι έξι μήνες αργότερα οι δύο χώρες θα μπορούσαν να φτάσουν στην εθνικά επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών. Επί της ουσίας όμως, η αντίστροφη μέτρηση για τη συμφωνία προδοσίας της Μακεδονίας είχε αρχίσει μήνες νωρίτερα, με την πτώση του εθνικιστή Νίκολα Γκρούεφσκι και την ανάδειξη στην εξουσία του κόμματος του Ζόραν Ζάεφ, και τον ξένο παράγοντα, εν προκειμένω τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Οι δύο αυτές χώρες άσκησαν μεγάλες πιέσεις και συνεχίζουν να ασκούν σε Αθήνα και Σκόπια προκειμένου να κλείσει το συντομότερο το θέμα της ονομασίας και να ενταχθεί η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ξεφεύγοντας από όποια επιρροή της Ρωσίας.
Από τον Αύγουστο του 2017 κιόλας ο Νίκος Κοτζιάς πραγματοποίησε την πρώτη επίσκεψή του στα Σκόπια προκειμένου να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών, που εντάθηκαν μετά και τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου στη γειτονική χώρα. Στο παιχνίδι μπήκε, σαν έτοιμος από καιρό, ο ειδικός διαμεσολαβητής του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, που στις 20 και τις 21 Νοεμβρίου του 2017 συνάντησε τους εκπροσώπους της Ελλάδας (Α. Βασιλάκη) και των Σκοπίων (Β. Ναουμόφσκι), θέτοντας την ατζέντα και αρχίζοντας τις συνομιλίες. Ο κ. Ναουμόσφκι, ως άνθρωπος του προέδρου Γκιόργκι Ιβανόφ, εξέφρασε αντιρρήσεις στο να μην ονομάζεται η χώρα του «Μακεδονία» και... τελείωσε αμέσως. Ο Ιβανόφ ακόμη και σήμερα επιμένει στις αντιρρήσεις του και έχει δώσει γραμμή υπέρ της αποχής στο δημοψήφισμα.
Επίσης, από τα τέλη του 2017 είχαν γίνει σαφείς οι αντιρρήσεις του κυβερνητικού εταίρου Πάνου Καμμένου, που έστειλε μήνυμα στο Μέγαρο Μαξίμου ότι δεν θα υπογράψει καμία συμφωνία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Η στάση του δε έθεσε σε συναγερμό και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία άρχισαν να αμφιταλαντεύονται για τη στάση που θα κρατήσουν, να εστιάζουν στη «μυστική διπλωματία» της κυβέρνησης και να θέτουν ζήτημα δεδηλωμένης, δεδομένου ότι οι ΑΝ.ΕΛ. ξεκαθάριζαν ότι δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία. Σήμερα, η Νέα Δημοκρατία δηλώνει πως θα καταψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών όποτε και αν έρθει στη Βουλή, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι εκχωρεί γλώσσα και εθνότητα, το Κίνημα Αλλαγής δηλώνει, επίσης, ότι θα καταψηφίσει, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ ποντάρουν στη στήριξη του Ποταμιού και κάποιων μεμονωμένων βουλευτών για να ολοκληρώσουν το εθνικό... έγκλημα.
Στο Νταβός, λοιπόν, οι Α. Τσίπρας και Ζ. Ζάεφ δήλωσαν έτοιμοι να πάνε σε λύση, με τον πρώτο να ανακοινώνει ότι η Ελλάδα θα κυρώσει τη δεύτερη φάση της διασύνδεσης της γειτονικής χώρας με την Ε.Ε. και τον δεύτερο να ανακοινώσει τη μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων και της εθνικής οδού, αφαιρώντας όποιες αναφορές στον Μέγα Αλέξανδρο. Ο κ. Τσίπρας με την επιστροφή του στην Αθήνα ενημέρωσε για τις προθέσεις τους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς.
Στις 30 Ιανουαρίου ο Μάθιου Νίμιτς επισκέφθηκε την Αθήνα, συνάντησε τον Νίκο Κοτζιά και επιβεβαίωσε την πρόταση με τα πέντε ονόματα («Βόρεια Μακεδονία», «Ανω Μακεδονία», «Νέα Μακεδονία», «Μακεδονία του Βαρδάρη», «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)».
Αυτή η κινητικότητα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, με δύο συλλαλητήρια να γίνονται σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων κόσμου. Η κυβέρνηση επιχείρησε να αλλοιώσει την εικόνα των κοινωνικών αντιδράσεων και επέμεινε στις συνομιλίες, με τους Κοτζιά - Ντιμιτρόφ - Νίμιτς να κάνουν την πρώτη τριμερή τον Φεβρουάριο και να συναντιούνται εκ νέου στο τέλος Μαρτίου, στην έδρα του ΟΗΕ, στη Βιέννη, ξεκαθαρίζοντας το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Στις 29 Απριλίου ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ άνοιξε πρώτη φορά «παράθυρο» για συνταγματικές αλλαγές, αλλά ξεκαθάρισε πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο έπειτα από δημοψήφισμα. Οι Σκοπιανοί αρχίζουν ένα παιχνίδι με ήξεις αφήξεις μέχρι και την τελευταία στιγμή όσον αφορά το όνομα, τις αλλαγές στο Σύνταγμα και το «erga omnes».
Αφού συνεχίστηκε ένα μπαράζ συναντήσεων σε επίπεδο πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών, με διάφορα ονόματα να πέφτουν στο τραπέζι και να αποσύρονται για λόγους εντυπώσεων, όπως το «Μακεδονία του Ιλιντεν» και να παίζεται ένα «blame game», φτάσαμε στον Ιούνιο του 2018, όταν η παράδοση της Μακεδονίας έχει συντελεστεί οριστικά και αμετάκλητα. Στις 11 Ιουνίου έγινε το αναμενόμενο τηλεφώνημα του Ζόραν Ζάεφ στον Αλέξη Τσίπρα. Εχουν ήδη παραδοθεί το όνομα «Μακεδονία», με τον γεωγραφικό προσδιορισμό «Βόρεια», η «μακεδονική γλώσσα» και η εθνότητα «Μακεδόνας». Την Κυριακή 17 Ιουνίου υπογράφεται η Συμφωνία των Πρεσπών.
Τα τρία σενάρια για το δημοψήφισμα
Τρία είναι τα βασικά σενάρια της επομένης του δημοψηφίσματος στα Σκόπια, που θα κρίνουν το μέλλον της Συμφωνίας των Πρεσπών και πιθανότατα και το μέλλον την κυβέρνησης του Ζόραν Ζάεφ.
■ Πρώτον, επιτυγχάνεται προσέλευση 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στις κάλπες, επικρατεί το «ναι» και προχωρούν η συνταγματική αναθεώρηση και η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ίσως στις αρχές του 2019, με το βάρος πλέον να μεταφέρεται στην ελληνική πλευρά και την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Σε αυτή την περίπτωση θα πρόκειται για μία μεγάλη νίκη του Ζ. Ζάεφ και των υποστηρικτών του, αφού θα έχει καταφέρει να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του και να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των ΗΠΑ και της Γερμανίας, διατηρώντας την εξουσία. Ισως, αν συμβεί αυτό, ο Ζόραν Ζάεφ να προκηρύξει και εκλογές για να κεφαλαιοποιήσει τη νίκη του.
■ Δεύτερον, να μην ψηφίσουν 900.000 ψηφοφόροι (οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους είναι 1.800.000). Σε αυτή την περίπτωση η αξιωματική αντιπολίτευση θα θέσει θέμα μη νομιμοποίησης του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, ακόμη κι αν έχει επικρατήσει το «ναι», ενώ είναι δεδομένο ότι ο πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκι Ιβανόφ, που έχει καλέσει τους πολίτες σε αποχή, δεν θα συνηγορήσει στις συνταγματικές αλλαγές και δεν θα κυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το ενδεχόμενο σε αυτή την περίπτωση, και εφόσον επικρατήσει το «ναι», να επιχειρηθεί να προωθηθεί η συμφωνία με πραξικοπηματικές ενέργειες είναι ορατό, όπως και να αποφασιστεί προσφυγή στις κάλπες για να ζητήσει η κυβέρνηση Ζάεφ ψήφο εμπιστοσύνης. Πολλοί θεωρούν το συγκεκριμένο σενάριο το πιθανότερο.
■ Τρίτον, να υπάρξει η απαιτούμενη από το Σύνταγμα προσέλευση και τελικά οι Σκοπιανοί να πουν «όχι» στη Συμφωνία των Πρεσπών. Σε αυτή την περίπτωση θα πρόκειται για την απόλυτη ήττα όχι μόνο της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας, αλλά και ολόκληρου τους συστήματος που επιχείρησε να εκβιάσει ένα αποτέλεσμα με στόχο να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι όμως και το λιγότερο πιθανό να επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο, αν και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ δεν το απέκλεισε, λέγοντας πως, ακόμη και να υπάρξει αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα, θα προωθηθεί η συμφωνία στη Βουλή για κύρωση. Τα μάζεψε την επομένη ο Ζ. Ζάεφ ξεκαθαρίζοντας πως με το «όχι» στο δημοψήφισμα ακυρώνεται η Συμφωνία των Πρεσπών.
Ασφυκτικοί εκβιασμοί από τη διεθνή κοινότητα για να περάσει το «ναι»!
Στη μέγκενη έβαλαν τα Σκόπια οι ΗΠΑ και η Γερμανία, όπως και άλλες χώρες της Δύσης, και το τελευταίο διάστημα άρχισαν να τη σφίγγουν μέχρι να υποκύψουν οι Σκοπιανοί να πάνε να ψηφίσουν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και να αναγκάσουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώσει ότι συστήνει στους οπαδούς του ψήφο κατά συνείδηση, ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμα και θα στηρίξει τις συνταγματικές αλλαγές, αν η συμμετοχή ξεπεράσει το 50% και επικρατήσει -ακόμη και οριακά- το «ναι». Το αν και πόσο απέδωσε αυτή η τακτική θα φανεί σήμερα το βράδυ, καθώς υπάρχει και η εκτίμηση ότι οι απειλές είχαν τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Οι πιέσεις των τελευταίων ημερών ήταν κάτι περισσότερο από ασφυκτικές, ενώ οι πολίτες της χώρας δέχτηκαν εκβιασμούς ότι, αν δεν λυθεί τώρα το ονοματολογικό και δεν κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή, τότε οι ίδιοι θα παραμείνουν απομονωμένοι για πολλά χρόνια. Για πρώτη φορά Γερμανίδα καγκελάριος επισκέφτηκε τα Σκόπια.
Η Ανγκελα Μέρκελ το έπραξε προκειμένου να στηρίξει τη συμφωνία, καλώντας τους πολίτες της χώρας να βγουν από τα σπίτια τους και να πάνε να ψηφίσουν. Η κ. Μέρκελ μάλιστα αρνήθηκε κατά την επίσκεψή της στα Σκόπια να συναντηθεί με τον πρόεδρο της χώρας Γκεόργκι Ιβανόφ, ενώ είδε τον επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Χρίστιαν Μίτσκοσκι, και τον κάλεσε να αλλάξει στάση. Ολος τυχαίως το VMRO-DPMNE λίγες ημέρες αργότερα εγκατέλειψε τη θέση που είχε κατά της συμφωνίας και υιοθέτησε πιο μετριοπαθή στάση, μιλώντας για ψήφο κατά συνείδηση.
Από τα Σκόπια τον τελευταίο μήνα «παρέλασαν» ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, ο Αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Μάτις, ο υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για ευρωπαϊκά θέματα Γουές Μίτσελ και πάρα πολλοί άλλοι. Αρκετοί διπλωμάτες «αλώνιζαν» στα Σκόπια προμοτάροντας το «ναι», ο νυν αλλά και ένας πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Τζορτζ Μπους, αντίστοιχα, έστειλαν επιστολές στηρίζοντας την ένταξη της «Μακεδονίας» -όπως την αποκαλούσαν- στο ΝΑΤΟ, ενώ με ανάλογο ύφος ήταν και το πρόσφατο μήνυμα του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Την υπέρβαση έκανε ο Γάλλος πρεσβευτής στα Σκόπια Κριστιάν Τιμονιέ, που απείλησε τους πολίτες των Σκοπίων να επιλέξουν μεταξύ «Βόρειας Μακεδονίας και Βόρειας Κορέας...».
Απειλές
Οι πιέσεις ήταν και είναι ακόμη μεγαλύτερες κάτω από το... τραπέζι. Οπως λένε οι πληροφορίες, αρκετοί βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης έχουν ήδη προσεγγισθεί λαμβάνοντας το μήνυμα ότι, αν χρειαστεί και δεν «βάλουν πλάτη» να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, η επόμενη ημέρα θα είναι δυσάρεστη γι' αυτούς. Είναι βουλευτές του VMRO-DPMNE και άλλων κομμάτων που εμπλέκονται ή φέρεται ότι εμπλέκονται σε σκάνδαλα και ποινικές υποθέσεις. Αυτό το σενάριο ίσως είναι το εναλλακτικό, αν τελικά το δημοψήφισμα χαθεί.
«Κλειδί» η συμμετοχή 900.000 πολιτών της ΠΓΔΜ στη σημερινή ψηφοφορία
Περισσότερους από 900.000 Σκοπιανούς θέλει η κυβέρνηση Ζάεφ να πάνε στις κάλπες και να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα και απ' αυτούς η πλειονότητα να πει «ναι», προκειμένου να υπάρξει λαϊκή νομιμοποίηση και να προχωρήσουν οι συνταγματικές αλλαγές που απαιτούνται για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Πόσο εύκολος ή δύσκολος είναι ο στόχος θα διαφανεί. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι από τους 2.103.000 πολίτες των Σκοπίων υπάρχουν 1.800.000 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά από το σύνολο του πληθυσμού εκτιμάται ότι 400.000, ίσως και 500.000 έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό.
Επίσης, από το σύνολο του πληθυσμού το 64,2% δηλώνουν Σλαβομακεδόνες, το 25,2% είναι Αλβανοί, το 3,9% τουρκογενείς, το 2,7% Ρομά, το 1,8% Σέρβοι και το υπόλοιπο 2,2% άλλες εθνικότητες, όπως Βόσνιοι και Βλάχοι. Από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι τα 2/3 των Σλαβομακεδόνων απορρίπτουν τη Συμφωνία των Πρεσπών και μόλις το 1/3 δηλώνει πως θα ψηφίσει θετικά, σε αντίθεση με τους Αλβανούς που εκφράζονται κατά 95% υπέρ της συμφωνίας. Οσον αφορά τις υπόλοιπες εθνικότητες, η πλειονότητά τους διάκειται θετικά.
Το γεγονός όμως ότι 400.000-500.000 πολίτες των Σκοπίων δεν θα ψηφίσουν λόγω της απουσίας τους στο εξωτερικό είναι παράγοντας που ανεβάζει τον πήχη της συμμετοχής και του «ναι» που απαιτείται να συγκεντρώσει η κυβέρνηση Ζάεφ. Δηλαδή, αν στις βουλευτικές εκλογές πήγαινε να ψηφίσει το 50% όσων πραγματικά διαμένουν στα Σκόπια (650.000 με 700.000), τότε για να είναι έγκυρο το δημοψήφισμα η συμμετοχή θα έπρεπε να ξεπεράσει το 70%.
Σύμφωνα με πληροφορίες, 11.907 ντόπιοι και 439 ξένοι παρατηρητές θα εποπτεύσουν τη διαδικασία του δημοψηφίσματος. Το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ (OSCE/ODIHR) στέλνει 197 ξένους παρατηρητές, 35 η πρεσβεία των ΗΠΑ και οι υπόλοιποι προέρχονται από κράτη-μέλη της Ε.Ε. και χώρες της περιοχής, ενώ έχουν πάρει διαπιστεύσεις 80 ξένοι δημοσιογράφοι και 32 διεθνή ΜΜΕ.
Δεν χειραγωγείται το συνειδητό των ανθρώπων με τη βοήθεια της λογικής τους, αλλά οι επιθυμίες και οι μη συνειδητοί φόβοι δια μέσου των συναισθημάτων τους – με έναν τρόπο που είναι σχεδόν αδύνατον να αμυνθούν οι περισσότεροι, ειδικά οι λιγότερο μορφωμένοι.
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
«Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός μέσω των ΜΜΕ και των καταστροφικών συνθημάτων που προωθούνται, έχει στόχο την «αποτέφρωση» της ανακλαστικής σκέψης(=πληροφόρηση, επεξεργασία των πληροφοριών, σύνθεση) – αμέσως μετά στην αντικατάσταση της από μία διαδοχική σειρά εικόνων εκτός του χώρου και του χρόνου. Σε μία χρονική και τοπική απόσταση δηλαδή που δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν οι εικόνες και οι πληροφορίες ως προς την αλήθεια τους, από αυτούς που δέχονται την επίθεση.
Στα πλαίσια αυτά κάθε ημέρα, 24 ώρες το 24ωρο, ένας αόρατος στρατός τοποθετεί ως στόχο τον εσωτερικό κόσμο των θυμάτων του – χωρίς να χρησιμοποιεί αεροπλάνα ή υποβρύχια, αλλά μόνο εικόνες και μηνύματα (σλόγκαν) «στοχευόμενα» χειραγωγημένων πληροφοριών. Οι ψυχολογικοί πολεμιστές δεν θέλουν ασφαλώς να σκέφτονται και να αναλύουν οι άνθρωποι τις «πληροφορίες» που τους δίνουν – αλλά να τις καταναλώνουν «ωμές», χωρίς να τις συνδέουν (συνδυάζουν) μεταξύ τους» (πηγή).
Ανάλυση
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ελέγχου των μαζών – της εξαπάτησης τους καλύτερα με στόχο την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Έχοντας αναφερθεί διεξοδικά στις δέκα βασικές μεθόδους των ελίτ (ανάλυση), τονίσαμε πρόσφατα το ρόλο των χειραγωγούμενων δημοσκοπήσεων, μέσω των οποίων ήδη «δολοφονήθηκαν» τα μικρά κόμματα της ελληνικής Βουλής – όταν τα στελέχη και οι βουλευτές τους «διαπίστωσαν» την κατάρρευση των εκλογικών ποσοστών τους, οπότε τον κίνδυνο απώλειας της «καρέκλας» τους, με αποτέλεσμα να τα εγκαταλείπουν μαζικά.
Φυσικά δεν ήταν η μοναδική αιτία, αλλά επίσης το ότι οι επικεφαλείς τους καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών επιχορηγήσεων, οι οποίες δεν είναι καθόλου αμελητέες – αφού ένα μικρό κόμμα του μεγέθους της Ένωσης Κεντρώων εισπράττει στα τέσσερα χρόνια της θητείας του πάνω από 2.000.000 €, συν άλλα τόσα περίπου για τη διεξαγωγή εκλογών και ευρωεκλογών (εκτός από τους μισθούς των βουλευτών του, τα προνόμια τους κοκ.).
Ο βασικός τρόπος όμως του ελέγχου των μαζών είναι τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τους δημοσιογράφους που τα υπηρετούν – υπενθυμίζοντας πως δημοσιογράφος είναι, με βάση την «ετυμολογία» της λέξης, ο οποιοσδήποτε γράφει δημόσια. Στην πραγματικότητα όμως, όσον αφορά την Ελλάδα, κυρίως όσοι ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ, η οποία λειτουργεί «προς όφελος» των μελών της.
Οι δημοσιογράφοι διακρίνονται σε αυτούς που «μεταφέρουν» απλά ειδήσεις, χωρίς να τις «εμπλουτίζουν» με τις υποκειμενικές τους απόψεις, στους ερευνητές ειδικών περιπτώσεων (σκάνδαλα, εταιρείες, πολιτικούς, δικαστικές υποθέσεις κλπ.), στους «αναζητούντες την αλήθεια» μέσω συνεντεύξεων που πολύ συχνά είναι «στημένες» (image makers) , σε αυτούς που καταγγέλλουν τους πάντες και τα πάντα (συναντώνται κυρίως στα τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα και στα μικρά ραδιόφωνα), με στόχο την αύξηση του αναγνωστικού ή τηλεοπτικού τους μεριδίου, οπότε τη διαφημιστική τους άνοδο, ενώ είναι χρήσιμοι στο σύστημα (ανάλυση) για την εκτόνωση του λαού κοκ. Στα πλαίσια αυτά, το να θεωρούμε πως έχουμε ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι μάλλον αστείο – αφού μόνο δημοκρατικά δεν λειτουργεί το σύστημα.
Φυσικά υπάρχουν και οι «εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι» σε θέματα οικονομίας, νομικής, ιατρικής κλπ. – ελάχιστοι από τους οποίους έχουν σπουδάσει την επιστήμη, για την οποία γράφουν, με αποτέλεσμα να ενημερώνουν με το χειρότερο δυνατό τρόπο αυτούς που τους παρακολουθούν (εάν υποθέσουμε πως δεν εξυπηρετούν πολιτικά ή άλλα συμφέροντα, όπου η γνώση της αλήθειας είναι περιττή, εάν δεν είναι ζημιογόνα).
Κατά την άποψη πολλών τώρα, οι πλέον «επικίνδυνοι» είναι οι ερευνητές ειδικών περιπτώσεων (investigative Journalism), οι οποίοι λειτουργούν ως «ντετέκτιβ» – με την έννοια πως μία μικρή, αν και απροσδιόριστη μειοψηφία τους, συνηθίζει να κερδίζει τεράστια ποσά, με τη βοήθεια εκβιασμών.
Αναλυτικότερα, εάν ο «δημοσιογράφος-ερευνητής» έχει ανακαλύψει μία παράνομη πράξη ενός ατόμου, ενός κόμματος ή μίας επιχείρησης που ερευνάει, εμφανίζει αρχικά σε κάποιο ΜΜΕ το θέμα, χωρίς να εμβαθύνει στις λεπτομέρειες, έτσι ώστε να ενημερώνονται τα θύματα του – με αποτέλεσμα να εισπράττει μεγάλα ποσά για την αποσιώπηση του θέματος στη συνέχεια, αφού τα έντρομα θύματα σπεύδουν να εξαγοράσουν τη σιωπή του.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που μπορούν να επιβιώνουν εφημερίδες, για παράδειγμα, οι οποίες εμφανίζουν τεράστιες ζημίες στους ισολογισμούς τους – αφού τα έσοδα από τις παραπάνω «ειδικές περιπτώσεις», δεν μπορούν φυσικά να εμφανιστούν επίσημα.
Ειδικά όσον αφορά τις επιχειρήσεις, αλλά και τα πολιτικά κόμματα εξουσίας, η σιωπή εξαγοράζεται συνήθως με την παροχή διαφημιστικών καταχωρήσεων – αφού θεωρείται εύλογο εκ μέρους του «κυκλώματος», να μην γράφει ή να μην μεταδίδει αρνητικές ειδήσεις ή έρευνες, οι οποίες αφορούν τους διαφημιζόμενους.
Οι πλέον επικίνδυνοι τώρα δημοσιογράφοι για ολόκληρη την κοινωνία δεν είναι ίσως οι «ερευνητές», αλλά αυτοί που χειραγωγούν έντεχνα την κοινή γνώμη –αμειβόμενοι πλουσιοπάροχα από τους εκάστοτε εντολείς τους που πολύ συχνά είναι τα μεγάλα πολιτικά κόμματα, έχοντας την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν.
Οι συγκεκριμένοι αποκαλούνται από τους Γερμανούς, οι οποίοι έχουν ερευνήσει διεξοδικά το θέμα, ανακαλύπτοντας σταδιακά ένα απίστευτα διεφθαρμένο δημοσιογραφικό κύκλωμα, «εξαγορασμένοι χειραγωγοί» – με την έννοια πως τα «ρεπορτάζ» τους είναι κατά παραγγελία εκ μέρους όλων αυτών, οι οποίοι έχουν στόχο τη χειραγώγηση των μαζών.
Φυσικά εργάζονται για μεγάλα και φημισμένα ΜΜΕ, τα οποία θεωρούνται δυστυχώς αξιόπιστα από την πλειοψηφία των ανθρώπων – όπως στο παράδειγμα μεγάλης και σοβαρότατης γερμανικής εφημερίδας, της FAZ, στην οποία εργαζόταν γνωστός γερμανός δημοσιογράφος που στη συνέχεια αποκάλυψε, έχοντας από πρώτο χέρι γνώση, πώς ακριβώς εξαγοράζονται οι συνάδελφοί του.
Εκφράζοντας δημόσια την ντροπή του, τόσο για τον εαυτό του, όσο και για ορισμένους συνάδελφους του στην εφημερίδα, αποκαλώντας τους «πόρνες» των ελίτ, ο δημοσιογράφος έφερε στην επιφάνεια τον τρόπο, με τον οποίο τα λόμπι της Πολιτικής, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς επίσης των μυστικών υπηρεσιών εξαγοράζουν όλους αυτούς, οι οποίοι επηρεάζουν με τις αναφορές τους την κοινή γνώμη.
Με τον τρόπο αυτό τεκμηρίωσε πως η δήθεν ελευθερία του Τύπου στη Γερμανία (προφανώς και σε άλλες χώρες), είναι στην πραγματικότητα ένα μέρος της χειραγώγησης των μαζών. Εάν κάποιοι δημοσιογράφοι δε αρνηθούν το χρηματισμό τους, θεωρώντας υποχρέωση τους να μην αποκρύψουν ένα πολιτικό σκάνδαλο ή να μην προωθήσουν κάποια κατά παραγγελία είδηση, ευρίσκονται συνήθως αντιμέτωποι είτε με τη ΣΔΟΕ της χώρας τους. είτε με την Εισαγγελία – ως ύποπτοι φοροδιαφυγής, προδοσίας κρατικών μυστικών ή με κάποια άλλη κατηγορία.
Περαιτέρω, ενδιαφέρουσα ήταν επίσης η αποκάλυψη της ονομαζόμενης «ευρώ-ατλαντικής γέφυρας», η οποία αναφέρεται σε ένα μεγάλο δημοσιογραφικό κύκλωμα που χειραγωγεί την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, προς όφελος των Η.Π.Α. – με την έννοια πως προωθεί τα συμφέροντα της υπερδύναμης στην Ευρώπη, με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών ΜΜΕ.
Εδώ αναρωτιέται εύλογα κανείς ποιό ή μάλλον από ποιόν χρηματοδοτείται εκείνο το «δημοσιογραφικό κύκλωμα» στη Γερμανία, το οποίο «ασχολείται επαγγελματικά» με τη δυσφήμιση, καθώς επίσης με τον εθνικό εξευτελισμό της Ελλάδας – μέσω δημαγωγικών εφημερίδων του τύπου της Bild ή Ελλήνων δημοσιογράφων που εργάζονται σε γερμανικά έντυπα (όπως του «Έλληνα» που έγραψε, στο Spiegel πως κατά τη διάρκεια των διακοπών του, κανένας Έλληνας δεν του έδινε αποδείξεις!). Ή ποιοί πληρώνουν τους Έλληνες που τάσσονται εναντίον της πληρωμής των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, ισχυριζόμενοι ότι πρόκειται για έναν μύθο – με την έννοια πως οι ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν έχουν αποδεχθεί την ανυπαρξία ή την εξόφληση τους.
Ολοκληρώνοντας, το να ζητάς από έναν λαό να ψηφίζει ή να κρίνει σωστά, όταν είναι αντιμέτωπος με τέτοια «σκουπίδια», είναι μάλλον υπερβολικό. Δυστυχώς, το μόνο που βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η προσεκτική επιλογή των ΜΜΕ, με τα οποία ενημερώνεται κανείς – κάτι που όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο στην εφαρμογή του, ενώ πολλά από εκείνα τα ΜΜΕ που δεν υπηρετούν το σύστημα περιθωριοποιούνται, στραγγαλίζονται οικονομικά ή δυσφημίζονται, με αποτέλεσμα να μη γίνονται πιστευτά.
