“Η Ρωμιοσύνη, Πατροκοσμά, δε λησμονεί, το μαρτύριό σου, την αγιοσύνη, τη διδαχή”.

(το μαρτύριο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, η θαυμαστή ανεύρεση του λειψάνου του και το χρέος του Ελληνισμού στον μεγάλο Διδάσκαλο του Γένους- μέσα από ένα όμορφο κείμενο και ποίημα, γραμμένο για παιδιά)

Έφυγε ο Αϊ- Κοσμάς… 
τώρα ποιος θα παρηγορεί τους σκλάβους Έλληνες; 

Ένας Γέροντας που βάδιζε στο δρόμο είπε: 
“Θα μας παρηγοράν οι διδαχές του. 
Θα μας παρηγοράν οι προφητείες του. 
Είπε ο άϊ-Κοσμάς πως για πληρωμή στους κόπους του θέλει να κάνουμε όσα μας δίδαξε”.

Οι Τούρκοι τον κρεμάσαν 
τον Αιτωλό 
τον γδήσαν και τον πέταξαν 
στον ποταμό. 

Και οι χριστιανοί ψάχναν να βρουν 
τον αϊ- Κοσμά 
μεσ΄τα νερά του ποταμού 
μα πουθενά! 

Ένας παπάς εψές αργά 
μονάχ΄ αυτός 
είδε στα κύματα να λάμπει 
ο Αιτωλός. 

Τον αγκαλιάζει, τον φιλεί,
ήταν ορθός 
μες΄τα νερά του ποταμού 
σαν ζωντανός.

Του βάζει ράσο και στην βάρκα 
τον τραβά. 
Και στα κρυφά τον κουβαλά 
στην εκκλησιά.

Ήρθαν παπάδες, Δεσποτάδες, 
Χριστιανοί, 
και τον κηδέψαν με ψαλμωδίες 
και με τιμή.

Επάνω του έλαμπε και ολόγυρά του 
άγιο φως. 
Μοσχοβολούσε το λέιψανό του 
θυμιατός.

Χαμογελούσε λες και ευλογούσε 
σα ζωντανός.
Λαμποκοπούσε ο Άϊ- Κοσμάς 
ο Αιτωλός. 

Ευγνωμοσύνη του χρωστά 
κάθε Ρωμιός. 
Κερί του ανάβει στο μανουάλι 
ο Χριστιανός. 

Η Ρωμιοσύνη, Πατροκοσμά,
δε λησμονεί, 
το μαρτύριό σου,την αγιοσύνη, 
τη διδαχή.

Γιατί ο άγιος Κοσμάς δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος του Γένους΄δεν είναι μόνο ένας μεγάλες χαρισματούχος “προφήτης”‘ δεν είναι μόνο ένας Απόστολος. Είναι και ένας μάρτυρας- άγιος νεομάρτυρας της Εκκλησίας του Χριστού.Έφυγε ο Άγιος Κοσμάς! Πάει στον παράδεισο γεμάτος χαρά και στεφανωμένος με το στεφάνι του μαρτυρίου.

Εμείς όμως δεν κλαίμε σήμερα για το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου Κοσμά. 

Ο άγιος Κοσμάς μας δίνει την ευλογία του από τον Παράδεισο στον οποίο βρίσκεται.
Το μαρτύριό του ήταν η μεγάλη νίκη και η χαρά του. Ήταν το λαμπρό του στεφάνι.

Εμείς σήμερα καυχιόμαστε για τα σχολεία που πρόσφερε στο Έθνος μας ο Κοσμάς ο Αιτωλός. 

Χαιρόμαστε την ελευθερία, την οποία προφήτεψε, όσο ακόμα η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη.
Στις 24 Αυγούστου που έφυγε εκείνος από τη γη και πήγε στον Παράδεισο εμείς γιορτάζουμε. 
Τότε εμείς πανηγυρίζουμε και τιμάμε τον Δάσκαλο του Έθνους μας. 

το κείμενο από το βιβλίο:” Ένας μύλος τραγουδούσε και ο Παπουλάκης τριγυρνούσε”, της μοναχής Ευθυμίας, εκδ. Ι. Μονής Αγ. Κοσμά Αιτωλού, Μεγαδένδρου Θέρμου

εικόνες από: ektimotheou.blogspot.gr/2011/08/blog-post.html 
για την αντιγραφή: Αντέχουμε 

Πώς ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γλύτωσε τους Έλληνες από τον “φόρο μητρικού γάλακτος”  

Με αφορμή την εορτή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (24 Αυγούστου), παραθέτουμε ένα από τα άγνωστα, αλλά ιδιαίτερα σημαντικά έργα του- χάρη στην ευαισθησία του γλύτωσαν οι Έλληνες από αυτό τον σκληρό και απάνθρωπο “φόρο”που τους είχε επιβληθεί από τον τούρκο δυνάστη.

Οι Τούρκοι είχαν υποχρεώσει Ελληνίδες μωρομάνες να υπηρετούν στα χαρέμια τους και να θηλάζουν τα τουρκάκια- γιατί είχαν παρατηρήσει ότι τα Ελληνόπουλα, που θήλαζαν από τις μητέρες τους για μακρό χρονικό διάστημα, ήταν πολύ πιο γερά και ρωμαλέα από τα δικά τους παιδιά. Πίστευαν πως το γάλα των Ελληνίδων, που ζούσαν στην ύπαιθρο και όχι κλεισμένες στα χαρέμια, ήταν πολύ θρεπτικό και μεγάλωνε γερά παιδιά.

Τότε, λοιπόν, οι τούρκοι είχαν ορίσει τον «φόρο μητρικού γάλακτος», γιατί γνώριζαν την αξία του!

Παραθέτουμε στην συνέχεια δύο σχετικά αποσπάσματα: πώς – χάρη στον άγιο Κοσμά- γλύτωσαν οι Έλληνες από τον “φόρο” που είχε επιβληθεί.

 *******  
(από το βιβλίο: Κοσμάς ο Αιτωλός,Προφητείες και Διδαχές του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, σ 43)  

Και τι δεν έπραξε υπέρ του Γένους ο κοινωφελέστατος ούτος άνθρωπος!  

Πρώτον αγαθόν έργον: Εις τα παλάτια των μπέηδων και των πασάδων υπηρέτουν νεαραί χριστιανές (βάγιες), οι οποίες γαλουχούσαν τα τέκνα των τυράννων και κινδύνευαν να παρασυρθούν στην διαφθορά και την ακολασία και τελείως ν΄ απολεσθούν. Ο άγιος Κοσμάς κατόρθωσε να πείσει πολλούς Τούρκους να εκδιώξουν από τις υπηρεσίες τους αυτές τις γυναίκες, λέγοντας σε αυτούς ότι λόγω της ακολασίας τους και του μολυσμού τους με γυναίκες ξένης θρησκείας θα επισύρουν την οργή του Ουρανού και η φυλή τους θα εξαλειφτεί από προσώπου γης.

«Πού είναι- τους έλεγε -η παλιά σας δόξα; Δεν είστε εσείς οι οποίοι επί Σουλεϊμάνη είχατε φτάσει μέχρι Βιέννης; Σας εταπείνωσε και κατέστρεψε η ακολασία σας. Μετανοείστε, εκδιώξτε τις Χριστιανές γυναίκες».

Στους Χριστιανούς πάλι έλεγε ότι δεν πρέπει οι γυναίκες τους να γαλουχούν τουρκόπουλα , για να μην πάθουν ό,τι έπαθε η όρνιθα εκείνη στον μύθο του Αισώπου,η οποία θέρμαινε κάτω από τις φτερούγες της αυγά φιδιού.

Κατά τον ιστορικό Ζώτον- Μολοττόν , συγγραφέα του λεξικού των Αγίων Πάντων, κατόπιν δραστηρίων ενεργειών του Αγίου, 1.500 γαλουχοί (παραμάνες) οι οποίες υπηρετούσαν στα παλάτια των πασάδων και μπέηδων, απελευθερώθηκαν και ευλογούσαν τον Άγιο για την σωτηρία τους.  
*******  

(από το βιβλίο:Ένας μύλος τραγουδούσε και ο Παπουλάκης τριγυρνούσε, της μοναχής Ευθυμίας, εκδ. Ι. Μονής αγ. Κοσμά του Αιτωλού Μεγαδένδρου Θέρμου- αποσπάσματα- ένα όμορφο κείμενο και για παιδιά)



Μια φορά μαζεύτηκαν στο Αργυρόκαστρο όλοι οι τούρκοι αγάδες και κάνανε συμβούλιο:  
– Τι θα κάνουμε, αγάδες; είπε ένας. Οι χανούμισσες μέσα στα χαρέμια μας γεννούν αδύνατα και άρρωστα παιδιά.  
Σκέφτηκαν πολλές λύσεις ώσπου ένας γέροντας, σοφός αγάς, πρότεινε την καλύτερη:  

– Για παρατηρείστε πόσο γερά, εύρωστα και όμορφα είναι τα Χριστιανόπουλα! Δεν ζηλεύετε εσείς τις Δερβιτσάνες και τα παιδιά τους; Γιατί να είναι αυτοί καλύτερες από εμάς; Εμείς άρχοντες, εκείνοι σκλάβοι- ραγιάδες.
– Ε, και τι να κάνουμε;  
– Να βάλουμε φόρο μητρικού γάλακτος στην Δερβιτσάνη. Να έρχονται παραμάνες να θηλάζουν τα δικά μας παιδιά, για να γίνουν έξυπνα και γερά σαν τα δικά τους.  
– Γράψτε, λοιπόν, το φιρμάνι:  

“Από σήμερα διατάζουμε φόρο μητρικού γάλακτοες στην Δερβίτσανη.

Θα ΄ρχονται οι Δερβιτσάνες για βάγιες να θηλάζουν στα χαρέμια τα παιδιά μας”.  
Πήρανε το φιρμάνι οι Δερβιτσάνες και κλαίγανε. Τι θα κάνουν τα παιδιά τους τώρα;  

Μα τι να κάνουν οι δύστυχες οι ραγιάδισσες; Πεντακόσιες Δερβιτσάνες, σκλάβες των Τούρκων Αγάδων βλέπεις, ξεκίνησαν για τα χαρέμια.
Τάιζαν τα τουρκόπουλα με το γάλα τους και προσπαθούσαν να μην το δώσουν όλο για να έχουν και για τα παιδιά τους.

Κούναγε η βάγια η Δερβιτσάνα το μωρό της Χανούμισσας στην κούνια του. Όταν ήταν μόνη με το τουρκόπουλο και δεν την άκουγε κανείς, του σιγοτραγουδούσε:

Τουρκόπουλο, τουρκόπουλο φάε για να παχύνεις  
Για να σε δει η μάνα σου και να σε ομορφοντύσει  
Και να σε απογαλακτήσει.  
Να πάω και εγώ στο σπίτι μου  
Να θρέψω το παιδί μου  
Τα΄όμορφο λαγιαρνί μου.  
Να μεγαλώσει γρήγορα  
Να γένει παλληκάρι  
Και να ζωστεί τα άρματα  
Με λεβεντιά και χάρη,  
Τ΄ ωραίο μου βλαστάρι.

Όταν γύριζαν στα σπίτια τους οι Δερβιτσάνες στα μωρά τους, ο Θεός τους έδινε πολύ γάλα για να θρέψουν και τα δικά τους τα παιδιά. Όχι με το ζουμί από τα κρεμμ’υδια, που είχε πει ο μοχθηρός αγά, αλλ΄με το δικό ρους μητρικό γάλα:

Τότε τραγουδάγανε στα δικά τους τα μωρά νανουρίσματα και λέγανε:

Πανώριο Ελληνόπουλο  
Γλυκό μου συ βλαστάρι  
Φάε για να τρανέψεις,  
Να μην τουρκέψεις.  
Θα γένεις παλληκάρι  
Και θα ζωστείς τα άρματα,
Τα βόλια στο ζωνάρι.
Θα πας και εσύ στον πόλεμο
Και θα ΄ρθεις πίσω αγόρι μου  
Με λεφτεριάς στεφάνι
Από δαφνιάς κλωνάρι.

Μια μέρα όμως πέρασε από την ωραία Δρόπολη ο άγιος Κοσμάς. Έμαθε για το φιρμάνι του μητρικού γάλακτος και λυπήθηκε πολύ.

Έμαθαν και οι τούρκοι αγάδες ότι ο άγιος θα μίλαγε στους Χριστιανούς και έστειλαν τους δικούς τους να κατασκοπεύσουν.

Ο άγιος έκανε διδαχή και όταν οι τούρκοι ρώτησαν να τους πει καμιά προφητεία για τη δική τους τη γενιά, τους είπε:

– Η δική σας η γενιά θα αλλάξει. Θα γίνετε φοβιτσιάρηδες . Θα γίνετε ραγιάδες. Τα παιδιά σας δεν θα είναι σαν και εσάς γιατί τους δίνετε και πίνουν χριστιανικό γάλα. Θα γίνουν τόσο φοβητσιάρηδες που μια γυναίκα θα διώχνει δέκα τούρκους με την ρόκα της.


Μόλις άκουσαν αυτή την προφητεία οι αγάδες, τρόμαξαν. Ήξεραν ότι ο άγιος Κοσμάς είναι προφήτης και είχαν και από άλλοτε πείρα των λόγων του. Ό,τι τους είχε πει είχε βγει αληθινό.

Φοβήθηκαν λοιπόν και έδιωξαν τις πεντακόσιες βάγιες που θήλαζαν τα μωρά τους από τα χαρέμια.

Και έτσι γύρισαν οι βάγιες στα σπίτια τους στην Δερβιτσάνη για να τρέφουν μόνο τα δικά τους παιδιά.
******

Σχόλιο: Σήμερα, δυστυχώς, με την αδιαφορία ή συνενοχή της πολιτείας, με τις ευθύνες καθενός υπευθύνου,το εμπόριο βρεφικού γάλακτος ανθεί στην πατρίδα μας και η Ελλάδα έρχεται τελευταία στην Ευρώπη και βρίσκεται ανάμεσα στις τελευταίες χώρες παγκοσμίως στα ποσοστά βρεφών που θηλάζουν…

Είναι και αυτός ένας έμμεσος τρόπος με τον οποίο «χαλάει» η φυλή μας.. και αν προσθέσουμε την υπογεννητικότητα, τα ποσοστά καισαρικών τα οποία είναι από τα υψηλότερα παγκοσμίως, τα ποσοστά εκτρώσεων… μήπως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα ακόμα οργανωμένο σχέδιο «γενοκτονίας» και αφανισμού ή έστω «ευτελισμού» του γένους μας;… 

αντιγραφή κειμένων, επιμέλεια ανάρτησης: Αλεξία-momyof6 για το ιστολόγιο: Αντέχουμε