Oλίγα τα ψωμιά του συστήματος

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου η αποκάλυψη ότι ανώτατοι δικαστές παραπέμπουν σε δίκη με την κατηγορία της κατασκοπίας πράκτορα υπηρεσιών ξένου κράτους, και δη συμμαχικού, ο οποίος οργάνωσε την αποσταθεροποίηση εκλεγμένου πρωθυπουργού χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, θα είχε γίνει βασικό θέμα της επικαιρότητας και η πολιτική ειδησεογραφία θα κινείτο για καιρό γύρω από αυτήν. 

Παντού, εκτός από τη διαπλεκόμενη Ελλάδα… Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου αν οι δικαστές παρέπεμπαν πρώην βουλευτή με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε παράβαση μυστικών Πολιτείας, βουλευτή παράταξης η οποία ήταν αντίπαλος του εκλεγμένου πρωθυπουργού, πάλι η είδηση θα γινόταν κεντρικό θέμα της επικαιρότητας.

Παντού εκτός από την Ελλάδα… 

Στην πατρίδα μας, η είδηση που αποκάλυψε η «κυριακάτικη δημοκρατία» για το βούλευμα με το οποίο παραπέμπονται για διαφορετικές μεταξύ τους υποθέσεις ο πράκτωρ της CIA William Basil, στελέχη της ΕΥΠ και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης θάφτηκε. Και, αν δεν έκανε δήλωση ο προτεινόμενος για παραπομπή σε δίκη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, δεν θα τη μετέδιδαν δύο σε σύνολο έξι τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας. 

Προσοχή: To ζήτημά μου δεν είναι ότι δεν αναπαράγεται ένα θέμα που αποκάλυψε η «κυριακάτικη δημοκρατία» - έχουμε συνηθίσει να σκεπάζονται από σιωπή οι αποκαλύψεις μας τα τελευταία χρόνια. Ούτε το θέμα είναι γιατί θάφτηκε μια είδηση που αφορά τον Κώστα Καραμανλή. Και αυτό –θεωρούμε- συνηθισμένο είναι. 

Το Βατοπαίδι μονοπώλησε την επικαιρότητα επί δύο ολόκληρα χρόνια και συνέβαλε στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης του, αλλά, όταν εκδόθηκε η απόφαση του Αρείου Πάγου, ο οποίος απεφάνθη τελεσίδικα ότι δεν υπέστη ζημιά το Δημόσιο από τις ανταλλαγές, δεν έβγαλε κανείς μιλιά. Ούτε η παράταξη της οποίας ηγήθηκε επί 13 χρόνια. 

Το αυτό συμβαίνει και με την υπόθεση Γεωργίου. Κι ας πρόκειται για εξελίξεις που αποτελούν πλέον (και το βούλευμα για τη CIA και το Βατοπαίδι και η ΕΛ.ΣΤΑΤ.) «χρυσό στεφάνι» για την ιστορία της συντηρητικής παράταξης και την προσφορά της στον τόπο. Το ερώτημα είναι βασικά θεσμικό και αφορά την ελευθεροτυπία στον τόπο μας. Γιατί κάποιοι κάνουν ότι δεν ακούν τα νέα; Ποιόν φοβούνται; Tί φοβούνται; Γιατί φοβούνται; 

Και για να μιλήσουμε και πολιτικά τώρα: 

Στα «ψιλά» περνούν και οι δικαστικές περιπέτειες σε μερικές περιπτώσεις και καταδίκες, πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος με το οποίο φιλοδοξεί να συνεργαστεί μετεκλογικά η Ν.Δ. «Ντούκου» πέρασε ο Μαντέλης, «ντούκου» ο Γιάννος, «ντούκου» ο Παπακωνσταντίνου, σχετικά «ντούκου» ο Τσοχατζόπουλος, «ντούκου» η προκαταρκτική εξέταση με αφορμή τις καταγγελίες Γάλλου επιχειρηματία κατά Σημίτη, «ντούκου» όλα. 

Εάν τυχόν παραπέμπονταν ο Καραμανλής και οι μισοί υπουργοί του, το σύστημα θα τους έδειχνε την ίδια συμπεριφορά; Μπορεί, άραγε, με αυτή την πολιτική της συσκότισης να πάει μακριά αυτό το σύστημα; Μια ματιά στο διαδίκτυο, που, σε αντίθεση με τον Τύπο, τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, αναπαρήγαγε μαζικά το θέμα «Πυθία», πείθει και τον πλέον αδαή. Δεν έχει πολλά ψωμιά ακόμη αυτό το σύστημα. 

Η τελευταία «γύρα» του είναι αυτή. Τα τέκνα του επιβιβάζονται ένα ένα στο… «Αγία Ζώνη».  

"Δημοκρατία"