Η απλή αριθμητική της μνημονιακής κατάρρευσης του ΑΕΠ

Αν υποθέσουμε ότι προδότες ή δουλοπρεπείς Έλληνες δεν υπάρχουν, τότε μόνο ένας ηλίθιος μπορεί να τοποθετηθεί υπέρ των μνημονίων (Α.Ο.) 

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Άποψη 

Όπως έχει αναφερθεί, η μεγαλύτερη ζημία που προκάλεσαν τα μνημόνια στην Ελλάδα είναι η κατάρρευση του ΑΕΠ (άρθρο) – ενώ ελάχιστοι κατανοούν πως τα αποτελέσματα τους για τη χώρα μας είναι αντίστοιχα ενός βομβαρδισμού της, χειρότερου από εκείνου της πρώην Γιουγκοσλαβίας από τις Η.Π.Α. 

Ως εκ τούτου αδυνατούμε να καταλάβουμε αυτούς που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την εγκληματική πολιτική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, η οποία δεν έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο – ούτε φυσικά σχέση με τη λιτότητα των χωρών που  δραστηριοποιήθηκε ανάλογα η Τρόικα, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, αφού το ΑΕΠ που αφαιρέθηκε ήταν ελάχιστο. 

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας σε δις $ (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος, από τα 350 δις $ στα 200 δις $), σε σύγκριση με την Ιρλανδία (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).

Για να γίνει περισσότερο κατανοητό το θέμα, εάν το ΑΕΠ της Ελλάδας είχε επιστρέψει σήμερα στο αντίστοιχο του 2008 (233 δις €), τότε το δημόσιο χρέος μας ως προς το ΑΕΠ θα ήταν ίσο με αυτό της Ιταλίας – οπότε σχετικά βιώσιμο. Το σημαντικότερο όμως όλων έχει σχέση με τα έσοδα του δημοσίου – από την εξέλιξη των οποίων εξαρτώνται τα μέτρα που επιβάλλονται στην Ελλάδα, όπως οι μειώσεις μισθών, συντάξεων κοκ., (οπότε ο καθοδικός κύκλος του θανάτου αφού τα μέτρα ανατροφοδοτούν την κρίση). 

Ειδικότερα, στα πάνω από 60 δις € πραγματικό ΑΕΠ που χάσαμε τα ετήσια έσοδα, υπολογιζόμενα στο 30% των 60 δις €, είναι περί τα 18 δις € – ένα τεράστιο ποσόν που δεν εισπράττει πλέον το κράτος, ίσο με έξι ΕΝΦΙΑ! Για να καλυφθούν δε τα 18 δις €, φορολογούνται υπερβολικά οι Πολίτες – με αποτέλεσμα να μην καταναλώνουν και να μην επενδύουν, οπότε είναι αδύνατον να ξεφύγει ποτέ η Ελλάδα από την ύφεση. 

Εάν τώρα προσθέσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές που χάνονται κάθε χρόνο από την πτώση του ΑΕΠ, ίσες τουλάχιστον με το 20% των 60 δις €, τότε η επί πλέον απώλεια είναι περί τα 12 δις € ή ίση με ακόμη τέσσερα ΕΝΦΙΑ – γεγονός που οδηγεί στην κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο ήταν ήδη προβληματικό. 

Όσον αφορά τώρα την ανεργία, κρίνοντας από το ότι σε κάθε 50.000 € μείωση του ΑΕΠ αντιστοιχεί μία θέση εργασίας, τότε από την πτώση των 60 δις € έμειναν άνεργοι 1.200.000 Έλληνες – με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνονται ασφαλιστικές εισφορές αλλά, επίσης, να επιβαρύνονται οι κρατικές δαπάνες με τα επιδόματα ανεργίας, οπότε να απαιτούνται νέοι φόροι για να καλυφθούν. 

Εάν τώρα υποθέσει κανείς ότι, σε κάθε δέκα εργαζόμενους αντιστοιχεί μία μικρή επιχείρηση, τότε η απώλεια των 60 δις € οδήγησε στη χρεοκοπία 120.000 εταιρείες – αν και ο αριθμός ήταν μάλλον υψηλότερος. Από τις χρεοκοπίες αυτές δεν έχασαν μόνο οι εργαζόμενοι τη δουλειά τους ή οι επιχειρηματίες τα εισοδήματα και τα περιουσιακά τους στοιχεία, αλλά πολλοί άλλοι – όπως οι τράπεζες που τους δάνειζαν, οι προμηθευτές που τους πίστωναν κοκ. 

Κάηκαν λοιπόν τεράστια ποσά στην Ελλάδα, χωρίς να υποτιμάμε αυτά του χρηματιστηρίου – το οποίο σήμερα θα βρισκόταν τουλάχιστον στις 5.000 μονάδες, αφού τα περισσότερα άλλα έχουν υπερβεί τα προηγούμενα τους ρεκόρ λόγω του πάρτι που οργάνωσαν οι κεντρικές τράπεζες. 

Από την άλλη πλευρά, η κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ και η εξ αυτής άνοδος της ανεργίας οδήγησαν στο ραγδαίο περιορισμό των μισθών – με αποτέλεσμα όχι μόνο τη μείωση της κατανάλωσης και των επενδύσεων αλλά, επίσης, την πτώση των τιμών των ακινήτων, οι οποίες είναι άμεσα συνδεδεμένες με το εκάστοτε επίπεδο των μισθών. Η πτώση τώρα των τιμών της ακίνητης περιουσίας, η οποία υπολογίσθηκε από την Credit Suisse στα 500 δις € περίπου (-40% όσο και η πτώση των μισθών), μείωσε αντίστοιχα τις υφιστάμενες ή μελλοντικές εγγυήσεις των Ελλήνων για την παροχή δανείων από τις τράπεζες – οπότε τη ρευστότητα στην αγορά, αφού το 90% σχεδόν των χρημάτων που κυκλοφορούν «παράγονται» από τις εμπορικές τράπεζες μέσω της παροχής δανείων. 

Εάν εδώ προστεθεί το πρόβλημα των κόκκινων τραπεζικών δανείων λόγω της αδυναμίας εξυπηρέτησης τους εκ μέρους των οφειλετών τους, είτε επειδή έμειναν άνεργοι, είτε εξαιτίας της μείωσης των μισθών τους, είτε επειδή δεν μπορούσαν να πουλήσουν τα σπίτια τους λόγω της κατακόρυφης πτώσης των τιμών τους και της μηδενικής ζήτησης, τότε κατανοεί κανείς το τρομακτικό μέγεθος της καταστροφής. 

Ολοκληρώνοντας, χωρίς να επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, οι οποίες είναι κάτι περισσότερο από ανατριχιαστικές, τα 60 δις € δολοφόνησαν κυριολεκτικά την Ελλάδα – η οποία δεν θα μπορέσει ποτέ να βγει από την κρίση, εάν δεν ληφθούν αμέσως μέτρα εκτάκτου ανάγκης, παράλληλα με την ολοσχερή κατάργηση των μνημονίων. Πρώτο από τα μέτρα αυτά θα ήταν ασφαλώς η μαζική διενέργεια δημοσίων επενδύσεων – έτσι ώστε κάποια στιγμή να ακολουθήσουν οι ιδιωτικές επενδύσεις, όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. 

Το ύψος του χρέους όμως δεν επιτρέπει στο κράτος να επενδύσει, ενώ οι ξένοι δεν έχουν καμία πρόθεση να το κάνουν – αλλά μόνο να υφαρπάξουν τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία σε εξευτελιστικές τιμές, μετατρέποντας τους Έλληνες σε φθηνό εργατικό δυναμικό και την Ελλάδα σε χώρα της Lidl. Επομένως, η μοναδική δυνατότητα της Ελλάδας είναι η ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους της, την οποία δικαιούται μετά τον ανελέητο βομβαρδισμό της – εναλλακτικά η χρεοκοπία της, η οποία όσο πιο πολύ αργεί, τόσο πιο επώδυνη θα είναι.

πηγή