Συμβούλου Πολιτικής και Επικοινωνιακής Στρατηγικής
Μ’ ενυπόγραφο άρθρο της στην εφημερίδα «Ειδήσεις», στις 26/8/2017, η Ευρωβουλευτής της «Ελιάς» (ΠΑΣΟΚ), κ. Εύα Καϊλή, κατήγγειλε ότι «κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου» και ότι «κομμουνιστές εγκληματίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου αφού το καταλήστεψαν». Λίγες ημέρες αργότερα, με επώνυμη ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ίδια ανασκεύασε την αρχική καταγγελία της, σημειώνοντας ότι το περιστατικό στο οποίο ανεφέρθη αφορούσε τον πρώτο σύζυγο της γιαγιάς της και όχι το φυσικό παππού της.
Με αφορμή την υπόθεση αυτή προκλήθηκε σάλος στα ΜΜΕ. Ένθεν κακείθεν διατυπώθηκαν κριτικές και σχόλια που επιχειρούσαν να διαψεύσουν ή να δικαιώσουν τις αιτιάσεις της πρώτης καταγγελίας της κ. Καϊλή. Στο σχετικό δημόσιο διάλογο που «άνοιξε», παρενέβη με το γνωστό του ύφος και ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας κ. Παύλος Πολάκης, ο οποίος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απευθυνόμενος προς την «Ευρωβουλευτίνα ΠΑΣΟΚ», απεφάνθη βαρύγδουπα: «Οι κομμουνιστές στην κατοχή κυνηγούσαν μαυραγορίτες και δοσίλογους !!!».
Νόμιζε προφανώς ότι έτσι έδινε μια αποστομωτική απάντηση στην αρχική καταγγελία της κ. Καϊλή. Επαναπαυμένος στους κυρίαρχους μύθους της ηττημένης αριστεράς για την κατοχή και τον εμφύλιο, που σημάδεψαν οδυνηρά τη μεταπολεμική ιστορία της χώρας, αναπαρήγαγε αβασάνιστα τα στερεότυπα. Από τη μια πλευρά οι «λαϊκοί αγωνιστές» και από την άλλη οι «δοσίλογοι».
Σ’ αυτή τη βολική και απλουστευτική σχηματοποίηση του κ. Πολάκη και όσων συμμερίζονται τις απόψεις του, κρύβεται μια θεμελιώδης παρεξήγηση που τους επιτρέπει να κρύβουν κάτω από ιδεολογικό μανδύα απίστευτα ψέματα και ανείπωτες συκοφαντίες. Να «κουκουλώνουν» ή να «στρογγυλεύουν» εγκλήματα και να παρουσιάζουν μέσα από μια ακραία ανακατασκευή της ιστορίας τα γεγονότα, όπως τους συμφέρει, για την εξυπηρέτηση των σημερινών πολιτικών τους σκοπιμοτήτων.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Μια βαθύτερη μελέτη των γεγονότων αποδεικνύει ότι στην κατοχή και τον εμφύλιο, οι κομμουνιστές δεν στράφηκαν μόνο εναντίον μαυραγοριτών και δοσιλόγων. Αλλά ότι στο στόχαστρό τους έβαλαν καθένα που θεωρούσαν ότι στεκόταν εμπόδιο στις επιδιώξεις τους να μονοπωλήσουν την αντίσταση και να ελέγξουν μεταπολεμικά την εξουσία. Κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει λ.χ. ότι στις 17 Απριλίου 1944, στη Στρώμη Φωκίδας διέλυσαν το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων και δολοφόνησαν τον ηγέτη του Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό της «Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης» (ΕΚΚΑ), όχι γιατί συνεργαζόταν με τον κατακτητή, αλλά πρωτίστως γιατί αρνιόταν να δορυφοροποιηθεί από το ΕΑΜ.
Ούτε κανείς μπορεί να προσπεράσει το γεγονός ότι οι κομμουνιστές εξόντωσαν με περισσή αγριότητα και πολλούς άλλους Έλληνες πατριώτες, μεταξύ των οποίων τους ομογάλακτούς τους τροτσκιστές, γιατί δεν δέχονταν να υποτάξουν τη δράση τους στους ευρύτερους σχεδιασμούς του ΕΑΜ. Γι’ αυτήν την τελευταία περίπτωση, αποκαλυπτικές είναι οι καταγγελίες που διατυπώνει στο βιβλίο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ», έκδοση «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα 1997, ο Άγης Στίνας, εμβληματική φυσιογνωμία του Ελληνικού και του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο του ο Άγης Στίνας, μεταξύ των άλλων σημειώνει αναφερόμενος στους κομμουνιστές: «Αγωνιστές γνωστούς, αφοσιωμένους με όλη τους την ψυχή στο απελευθερωτικό κίνημα των εργαζομένων, δοκιμασμένους από χρόνια φυλακή, εξορία και βασανιστήρια, τους έσφαζαν, τους έκοβαν το λαιμό τους ή τους κάνανε λιώμα το κεφάλι με ρόπαλα» (σελ. 86). Ενώ σε άλλο σημείο του βιβλίου προσθέτει: «Σκότωναν φτωχές γυναικούλες γιατί έπλεναν ρούχα ιταλών ή γερμανών στρατιωτών. Θανάσιμο έγκλημα επαίσχυντη αντιπατριωτική πράξη. Από πόσο πατριωτικό πάθος θα φλέγονταν αυτός ο λεβέντης για να σκοτώσει μια μάνα που έπλενε ρούχα για ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά της» (σελ. 97).
Και παρακάτω στο ίδιο βιβλίο του ο Άγης Στίνας σημειώνει: «Σκότωναν εργάτες γιατί δούλευαν σε γερμανικές επιχειρήσεις. Τους ομαδικούς τάφους που άνοιξαν στο Περιστέρι, μπροστά στην αντιπροσωπεία των αγγλικών εργατικών συνδικάτων όλα τα πτώματα φορούσαν μπαλωμένα κουρέλια και τα χέρια τους ήταν χέρια εργατών» (σελ. 97). Τέλος, ο Στίνας υπογραμμίζει: «Χιλιάδες αθώοι ανύποπτοι άνθρωποι σφαγιάστηκαν δίχως να ξέρουν γιατί, ούτε εκείνοι που εν ψυχρώ τους εκτελούσαν. Ολόκληρες οικογένειες έχουν ξεκληριστεί με το πρόσχημα της συνεργασίας με τον εχθρό, ενώ στην πραγματικότητα κρύβονταν πίσω από αυτά οικογενειακά ή προσωπικά μίση» (σελ. 98).
Δεν περιορίζεται, όμως, μόνο σε αυτά ο Άγης Στίνας. Στο προλεχθέν βιβλίο του αναφέρεται σε μια πληθώρα στελεχών του Κομμουνιστικού Αρχειομαρξιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΑΚΕ), και εν γένει του διεθνιστικού κινήματος, που κατακρεουργήθηκαν βάναυσα και δολοφονήθηκαν άγρια από τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα από την περιβόητη «Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών» (ΟΠΛΑ). Μεταξύ άλλων αναφέρει στη σελίδα 86 τον Δημοσθένη Βουρσούκη, τον Θύμιο Αδραμυτίδη, τον Θανάση Οικονόμου, τον Παναγιώτη Τσιγγέλη, τον Νίκο Αραβαντινό και τον Σταύρο Βελούχη. Ενώ, στη σελίδα 87 αναφέρει τον Γ. Δόξα, τον Ν. Μούσκα, τους αδελφούς Θεμελή, τον Κ. Χαριτωνίδη, τον Π. Παναγιωτίδη, τον Κ. Δημουλά και τον Σ. Σπανέα. Και ακόμη στη σελίδα 93 αναφέρει τους Πονηρό, Βογιατζή, Λυμπερόπουλο, Πόλμο, Αναστασίου, Ξανθόπουλο, Καπετανάκη, Καλογεράκη, Μάγειρα, κλπ.
Όπως προκύπτει αβίαστα από όσα αδρομερώς προαναφέρθηκαν δεν σκότωναν, λοιπόν, μόνο «μαυραγορίτες και δοσίλογους» οι κομμουνιστές, αλλά και πολλούς αγνούς πατριώτες που δεν ήθελαν να υποταχθούν στους σχεδιασμούς τους. Άρα, ο σχολιασμός Πολάκη ότι «Οι κομμουνιστές στην κατοχή κυνηγούσαν «μαυραγορίτες και δοσίλογους», πέρα από την ακραία αναχρονιστική εμφυλιοπολεμική «λογική» που αποπνέει, είναι και ανιστόρητος και συκοφαντικός. Προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Να εξωραΐσει επί τω «ηρωϊκότερω» μια περίοδο της Ελληνικής ιστορίας που καλύτερα για την προοπτική του τόπου θα είναι να μείνει αρμοδιότητας των ιστορικών και όχι να χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση σημερινών πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αρκετά πλήρωσε ο τόπος αυτό το διάστημα και τα απόνερά του. Ας μην το χρησιμοποιούν κάποιοι για να υπονομεύσουν και το μέλλον του.
Μ’ ενυπόγραφο άρθρο της στην εφημερίδα «Ειδήσεις», στις 26/8/2017, η Ευρωβουλευτής της «Ελιάς» (ΠΑΣΟΚ), κ. Εύα Καϊλή, κατήγγειλε ότι «κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου» και ότι «κομμουνιστές εγκληματίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου αφού το καταλήστεψαν». Λίγες ημέρες αργότερα, με επώνυμη ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ίδια ανασκεύασε την αρχική καταγγελία της, σημειώνοντας ότι το περιστατικό στο οποίο ανεφέρθη αφορούσε τον πρώτο σύζυγο της γιαγιάς της και όχι το φυσικό παππού της.
Με αφορμή την υπόθεση αυτή προκλήθηκε σάλος στα ΜΜΕ. Ένθεν κακείθεν διατυπώθηκαν κριτικές και σχόλια που επιχειρούσαν να διαψεύσουν ή να δικαιώσουν τις αιτιάσεις της πρώτης καταγγελίας της κ. Καϊλή. Στο σχετικό δημόσιο διάλογο που «άνοιξε», παρενέβη με το γνωστό του ύφος και ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας κ. Παύλος Πολάκης, ο οποίος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απευθυνόμενος προς την «Ευρωβουλευτίνα ΠΑΣΟΚ», απεφάνθη βαρύγδουπα: «Οι κομμουνιστές στην κατοχή κυνηγούσαν μαυραγορίτες και δοσίλογους !!!».
Νόμιζε προφανώς ότι έτσι έδινε μια αποστομωτική απάντηση στην αρχική καταγγελία της κ. Καϊλή. Επαναπαυμένος στους κυρίαρχους μύθους της ηττημένης αριστεράς για την κατοχή και τον εμφύλιο, που σημάδεψαν οδυνηρά τη μεταπολεμική ιστορία της χώρας, αναπαρήγαγε αβασάνιστα τα στερεότυπα. Από τη μια πλευρά οι «λαϊκοί αγωνιστές» και από την άλλη οι «δοσίλογοι».
Σ’ αυτή τη βολική και απλουστευτική σχηματοποίηση του κ. Πολάκη και όσων συμμερίζονται τις απόψεις του, κρύβεται μια θεμελιώδης παρεξήγηση που τους επιτρέπει να κρύβουν κάτω από ιδεολογικό μανδύα απίστευτα ψέματα και ανείπωτες συκοφαντίες. Να «κουκουλώνουν» ή να «στρογγυλεύουν» εγκλήματα και να παρουσιάζουν μέσα από μια ακραία ανακατασκευή της ιστορίας τα γεγονότα, όπως τους συμφέρει, για την εξυπηρέτηση των σημερινών πολιτικών τους σκοπιμοτήτων.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Μια βαθύτερη μελέτη των γεγονότων αποδεικνύει ότι στην κατοχή και τον εμφύλιο, οι κομμουνιστές δεν στράφηκαν μόνο εναντίον μαυραγοριτών και δοσιλόγων. Αλλά ότι στο στόχαστρό τους έβαλαν καθένα που θεωρούσαν ότι στεκόταν εμπόδιο στις επιδιώξεις τους να μονοπωλήσουν την αντίσταση και να ελέγξουν μεταπολεμικά την εξουσία. Κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει λ.χ. ότι στις 17 Απριλίου 1944, στη Στρώμη Φωκίδας διέλυσαν το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων και δολοφόνησαν τον ηγέτη του Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό της «Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης» (ΕΚΚΑ), όχι γιατί συνεργαζόταν με τον κατακτητή, αλλά πρωτίστως γιατί αρνιόταν να δορυφοροποιηθεί από το ΕΑΜ.
Ούτε κανείς μπορεί να προσπεράσει το γεγονός ότι οι κομμουνιστές εξόντωσαν με περισσή αγριότητα και πολλούς άλλους Έλληνες πατριώτες, μεταξύ των οποίων τους ομογάλακτούς τους τροτσκιστές, γιατί δεν δέχονταν να υποτάξουν τη δράση τους στους ευρύτερους σχεδιασμούς του ΕΑΜ. Γι’ αυτήν την τελευταία περίπτωση, αποκαλυπτικές είναι οι καταγγελίες που διατυπώνει στο βιβλίο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ», έκδοση «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα 1997, ο Άγης Στίνας, εμβληματική φυσιογνωμία του Ελληνικού και του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο του ο Άγης Στίνας, μεταξύ των άλλων σημειώνει αναφερόμενος στους κομμουνιστές: «Αγωνιστές γνωστούς, αφοσιωμένους με όλη τους την ψυχή στο απελευθερωτικό κίνημα των εργαζομένων, δοκιμασμένους από χρόνια φυλακή, εξορία και βασανιστήρια, τους έσφαζαν, τους έκοβαν το λαιμό τους ή τους κάνανε λιώμα το κεφάλι με ρόπαλα» (σελ. 86). Ενώ σε άλλο σημείο του βιβλίου προσθέτει: «Σκότωναν φτωχές γυναικούλες γιατί έπλεναν ρούχα ιταλών ή γερμανών στρατιωτών. Θανάσιμο έγκλημα επαίσχυντη αντιπατριωτική πράξη. Από πόσο πατριωτικό πάθος θα φλέγονταν αυτός ο λεβέντης για να σκοτώσει μια μάνα που έπλενε ρούχα για ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά της» (σελ. 97).
Και παρακάτω στο ίδιο βιβλίο του ο Άγης Στίνας σημειώνει: «Σκότωναν εργάτες γιατί δούλευαν σε γερμανικές επιχειρήσεις. Τους ομαδικούς τάφους που άνοιξαν στο Περιστέρι, μπροστά στην αντιπροσωπεία των αγγλικών εργατικών συνδικάτων όλα τα πτώματα φορούσαν μπαλωμένα κουρέλια και τα χέρια τους ήταν χέρια εργατών» (σελ. 97). Τέλος, ο Στίνας υπογραμμίζει: «Χιλιάδες αθώοι ανύποπτοι άνθρωποι σφαγιάστηκαν δίχως να ξέρουν γιατί, ούτε εκείνοι που εν ψυχρώ τους εκτελούσαν. Ολόκληρες οικογένειες έχουν ξεκληριστεί με το πρόσχημα της συνεργασίας με τον εχθρό, ενώ στην πραγματικότητα κρύβονταν πίσω από αυτά οικογενειακά ή προσωπικά μίση» (σελ. 98).
Δεν περιορίζεται, όμως, μόνο σε αυτά ο Άγης Στίνας. Στο προλεχθέν βιβλίο του αναφέρεται σε μια πληθώρα στελεχών του Κομμουνιστικού Αρχειομαρξιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΑΚΕ), και εν γένει του διεθνιστικού κινήματος, που κατακρεουργήθηκαν βάναυσα και δολοφονήθηκαν άγρια από τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα από την περιβόητη «Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών» (ΟΠΛΑ). Μεταξύ άλλων αναφέρει στη σελίδα 86 τον Δημοσθένη Βουρσούκη, τον Θύμιο Αδραμυτίδη, τον Θανάση Οικονόμου, τον Παναγιώτη Τσιγγέλη, τον Νίκο Αραβαντινό και τον Σταύρο Βελούχη. Ενώ, στη σελίδα 87 αναφέρει τον Γ. Δόξα, τον Ν. Μούσκα, τους αδελφούς Θεμελή, τον Κ. Χαριτωνίδη, τον Π. Παναγιωτίδη, τον Κ. Δημουλά και τον Σ. Σπανέα. Και ακόμη στη σελίδα 93 αναφέρει τους Πονηρό, Βογιατζή, Λυμπερόπουλο, Πόλμο, Αναστασίου, Ξανθόπουλο, Καπετανάκη, Καλογεράκη, Μάγειρα, κλπ.
Όπως προκύπτει αβίαστα από όσα αδρομερώς προαναφέρθηκαν δεν σκότωναν, λοιπόν, μόνο «μαυραγορίτες και δοσίλογους» οι κομμουνιστές, αλλά και πολλούς αγνούς πατριώτες που δεν ήθελαν να υποταχθούν στους σχεδιασμούς τους. Άρα, ο σχολιασμός Πολάκη ότι «Οι κομμουνιστές στην κατοχή κυνηγούσαν «μαυραγορίτες και δοσίλογους», πέρα από την ακραία αναχρονιστική εμφυλιοπολεμική «λογική» που αποπνέει, είναι και ανιστόρητος και συκοφαντικός. Προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Να εξωραΐσει επί τω «ηρωϊκότερω» μια περίοδο της Ελληνικής ιστορίας που καλύτερα για την προοπτική του τόπου θα είναι να μείνει αρμοδιότητας των ιστορικών και όχι να χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση σημερινών πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αρκετά πλήρωσε ο τόπος αυτό το διάστημα και τα απόνερά του. Ας μην το χρησιμοποιούν κάποιοι για να υπονομεύσουν και το μέλλον του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.