Κατά τον Πλάτωνα, το γεγονός της φυσικής μας γέννησης συντελέστηκε, αφού περιπλανήθηκε η ψυχή μας σε ουράνιους τόπους και γνώρισε τις ΙΔΕΕΣ. Μετά εισήλθε στο σώμα μας κι ήταν η ΑΙΤΙΑ, ώστε να ξεχάσουμε τις Ιδέες, να παγιωθεί η ΛΗΘΗ και η ψυχή να τροφοδοτείται με αντίγραφα των ΙΔΕΩΝ.
Το δυστύχημα όμως για μας δεν είναι η πλάνη μας η ίδια, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της. Επειδή έχουμε ξεχάσει τις Ιδέες, δεν συνειδητοποιούμε ότι, αυτά που βλέπουμε με τις αισθήσεις μας είναι απατηλές εικόνες των πραγμάτων και πιστεύουμε ότι είναι τα αληθινά ΟΝΤΑ.
Για την Αθανασία της ψυχής αναφέρει ότι, κάθε πράγμα έχει μέσα του και καλό και κακό και καταστρέφεται μόνο απ' το κακό που έχει μέσα του. Αντιθέτως, η ψυχή δεν εξολοθρεύεται από κανένα κακό, ούτε δικό της ούτε ξένο. Η ψυχή είναι Αιώνια και Αθάνατη και πρέπει να εξασκεί την Δικαιοσύνη και να είναι Ενάρετη, γιατί η πάντα επιβραβεύεται η ΑΡΕΤΗ.
Είτε σε δυστυχία πέσει ο άνθρωπος, είτε σε φτώχεια, είτε σε αρρώστια, όλα θα του βγουν σε καλό, όσο ζει ή όταν πεθάνει. Γιατί ποτέ δεν εγκαταλείπεται απ' τους Θεούς εκείνος, που θέλει να γίνει δίκαιος, ενώ για τους άδικους ισχύουν τα αντίθετα. Οι δίκαιοι παίρνουν αξιώματα, τις γυναίκες που θέλουν και προς το τέλος της ζωής τους, κάθε πράξεως, κάθε συναναστροφής, εκτιμώνται κι ανταμείβονται απ' τους Θεούς με ΒΡΑΒΕΙΑ.
Στο σημείο αυτό ο Πλάτων εισάγει τον μύθο του ΗΡΟΣ, για την απόδειξη των βραβείων. Ο εσχατολογικός μύθος του Ηρώς συμβολίζει την μεταφυσική της ψυχής. Ο Ήρ αφού σκοτώθηκε σε μάχη, έμεινε 10 μέρες άταφος ανάμεσα στα πτώματα των συντρόφων του. Τη 12η όταν τον είχαν πάρει στο σπίτι του, για να τον φροντίσουν και τον είχαν βάλει πάνω στη νεκρική φωτιά, ξαναγύρισε στην ζωή και διηγήθηκε όσα "είδε" εκεί που ΠΗΓΕ.
Η ψυχή του μαζί με άλλες πορεύτηκε "εις τόπον δαιμόνιον", όπου υπήρχαν δύο χάσματα πάνω στην γη, το ένα δίπλα στο άλλο κι άλλα δύο αντίκρυ στον ουρανό. Ανάμεσά σε δύο μεγάλα χάσματα κάθονταν οι δικαστές. Αυτά τα χάσματα οδηγούσαν στην γη και τα άλλα δύο οδηγούσαν στον ΟΥΡΑΝΟ.
Οι δικαστές διαχώριζαν τις ψυχές ανάλογα με τις πράξεις τους. Πρόσταζαν τις δίκαιες να πάνε δεξιά και πάνω μέσα απ' τον ουρανό, ενώ τις άδικες αριστερά και κάτω. Οι δίκαιες ψυχές μετά απ' το ταξίδι τους στον ουρανό ανταμείβονταν κι έβγαιναν απ' το άλλο χάσμα καθαρές, ενώ οι άδικες που είχαν πληρώσει για τα κρίματα και τις αδικίες τους, έβγαιναν κατασκονισμένες και διψασμένες. Το ταξίδι τους αυτό διαρκούσε χίλια ΧΡΟΝΙΑ.
Στην συνέχεια όλες οι ψυχές πήγαιναν στον Λειμώνα, για να ξεκουραστούν. Όσες έρχονταν απ' την γη έκλαιγαν, ενώ όσες έρχονταν απ' τον ουρανό διηγούνταν θεάματα κι απολαύσεις. Όσες είχαν διαπράξει αδικήματα είχαν πληρώσει για όλα δεκαπλάσιες ποινές. Δεκαπλάσιες ήταν οι ανταμοιβές για όσες είχαν κάνει το καλό. Μετά οι ψυχές πορεύονταν σε έναν τόπο, γεμάτο με ένα φως σαν ουράνιο τόξο, που ήταν ο σύνδεσμος του ουρανού και κρατούσε την ουράνια ΠΕΡΙΦΟΡΑ.
Απ' τις ουρές των δεσμών κρεμόταν "η Άτρακτος της Ανάγκης", που ρύθμιζε τις περιφορές κι είχε έναν κοίλο σφόνδυλο με άλλους επτά σφόνδυλους. Όταν οι ψυχές έφταναν στην Άτρακτο την 8η μέρα, έπρεπε να διαλέξουν το είδος της ζωής, που επιθυμούσαν να ζήσουν. Στους κύκλους που σχημάτιζαν οι σφόνδυλοι ήταν καθισμένες Σειρήνες, κάθε μια βγάζοντας μια νότα, ενώ όλες μαζί παρήγαγαν μια ΑΡΜΟΝΙΑ.
Όλα αυτά τα παρακολουθούσαν οι Μοίρες Λάχεση, Κλωθώ και Άτροπος, καθισμένες σε θρόνους. Ο εξάγγελος της Λάχεσης τοποθετούσε μπροστά τους πολλά υποδείγματα ζωής, ανέβαινε σε βήμα κι απήγγειλε τον Λόγο της Μοίρας, καλώντας τις ψυχές να τραβήξουν τον κλήρο τους. Οι αφιλοσόφητες διάλεγαν βίους ένδοξους, χωρίς να υπολογίσουν την δυστυχία, που κρύβουν μέσα τους τα αξιώματα και τα ΜΕΓΑΛΕΙΑ.
Αντίθετα όσες ψυχές είχαν δοκιμαστεί σκληρά, διάλεγαν έναν ήρεμο βίο και πρόσεχαν να μην ξεγελαστούν. Μετά την επιλογή τρόπου ζωής οι ψυχές οδηγούνταν στον ΑΜΕΛΗΤΑ ποταμό. Εκεί έπιναν το νερό της λησμονιάς, ξεχνώντας για πάντα την προηγούμενη ζωή τους. Τα μεσάνυχτα μέσα σε βοή σεισμού και βροντής οι ψυχές ξαναγεννιούνταν μέσα στα νέα τους σώματα και ξεκινούσαν μια νέα ζωή απ' την αρχή. Τον Ήρα, όταν οι άλλες ψυχές οδηγήθηκαν στον Αμέλητα ποταμό, δεν τον άφησαν να πιεί νερό κι έτσι επανήλθε στον ΠΑΝΩ ΚΟΣΜΟ.
Ο Πλάτωνας επινόησε αυτό τον μύθο, για να συμπληρώσει την θεωρία του για την Αθανασία της ψυχής. Ήθελε να τελειώσει με μια αισιόδοξη διδαχή, πως η ψυχή είναι αθάνατη, ο δίκαιος επιβραβεύεται και σε αυτόν τον κόσμο αλλά και μεταθανάτια, ενώ οι κακοί κι οι τύραννοι τιμωρούνται ΣΚΛΗΡΑ.
Η φιλοσοφία του Πλάτωνα για την ψυχή διακρίνεται σε τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό. Γι’ αυτό και αναγνωρίζει τρεις Αρετές: την Σοφία, την Ανδρεία και την Σωφροσύνη. Η καθεμία αντιστοιχεί και σε ένα από τα τρία μέρη της ψυχής. Τις τρεις αυτές Αρετές τις παραλληλίζει με τις τρεις χορδές της λύρας, την υπάτη, την μέση και τη νήτη.
Αυτές οι τρεις Αρετές πρέπει να αναπτύσσονται αρμονικά, ώστε το λογιστικό, -το λογικό ως θείο- να κυβερνά, το θυμοειδές -το καθαρά ψυχικό-, το συναισθηματικό να υπακούει ως βοηθός τους και τα δύο μαζί να διευθύνουν το επιθυμητικό, που είναι η όρεξη, ο πόθος, για να μην επιχειρεί να άρχει αυτό, αφού είναι το πιο άπληστο και κατώτερο μέρος της ψυχής. Από την αρμονική ανάπτυξη των τριών Αρετών αποτελείται κι εξαρτάται η Δικαιοσύνη, η οποία είναι η αρμονία των τριών ΑΡΕΤΩΝ.
Στην τριμερή διάκριση της ψυχής ο Πλάτωνας υποστήριξε, πως θα πρέπει να αντιστοιχεί η διαστρωμάτωση της ΙΔΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ σε τρεις τάξεις: στους κοινούς πολίτες, που καθοδηγούνται στις πράξεις τους από το επιθυμητικό τμήμα της ψυχής τους, στους φύλακες που κυριαρχείται η συμπεριφορά τους απ' το θυμοειδές τμήμα της ψυχής τους και στους φιλοσόφους, που ζουν σύμφωνα με τις αρχές και τις υποδείξεις του λογιστικού τμήματος της ψυχής τους. Τα μέλη των τριών τάξεων είναι προορισμένα στην ζωή τους, να εκτελούν μια συγκεκριμένη αποστολή για το καλό της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.
Έργο των κοινών πολιτών της κατώτερης τάξης είναι η παραγωγή των υλικών αγαθών (γεωργία) για την συντήρηση των μελών της Πολιτείας. Έργο των φυλάκων της μεσαίας τάξης είναι η καλή λειτουργία της Πολιτείας και η προστασία της από όλους τους εχθρούς. Οι φιλόσοφοι που αποτελούν την Ανώτερη, την Άρχουσα τάξη, είναι επιφορτισμένοι με την διακυβέρνηση της Πολιτείας… (ακριβώς όπως και στις μέρες μας!) που φυσικά δεν συμβαίνει αυτό, γιατί οι ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΕΣ δεν τιμούν όπως πρέπει τους ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.