«Άλγος καρδίας» προξενεί η ανακοίνωση Αγιορείτικης Μονής .. (και η άλλη άποψη)

Ι. Μ. Κουτλουμουσίου

.. που έχει θέμα τους λόγους της απομάκρυνσης και της διαγραφής μοναχών, που διαφώνησαν με τα της Συνόδου της Κρήτης. 

Διαπιστώνεται δυστυχώς από τα γραφόμενα ένα είδος δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης Μονής- μοναχών. Όμως στον Ορθόδοξο μοναχισμό και στην ιστορία του τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένας μοναχός διαγράφεται από το μοναχολόγιο μιας Ορθόδοξης Μονής μόνο όταν είναι αιρετικός-σχισματικός, ανήθικος ή καταχραστής. Τι από όλα αυτά ήταν οι συγκεκριμένοι μοναχοί που διώχτηκαν.

Η Μονή στην ανακοίνωσή της χαρακτηρίζει τους μοναχούς ανυπάκοους, αφού δεν ακολουθούσαν το πρόγραμμα της Μονής. Οπότε προκύπτει το εύλογο ερώτημα. Δεν υπάρχουν εκκλησιαστικοί τρόποι, με βάση τα μοναχικά θέσμια, για τον συνετισμό των ανυπάκουων μοναχών; Η διαγραφή και η βίαιη απομάκρυνση από την Μονή, πως κατοχυρώνονται εκκλησιαστικά; 

Όταν οι Άγιοι Πατέρες υπέγραφαν φαρδιά-πλατιά την απομάκρυνση των μοναχών σκέφθηκαν πως θα επιβιώσουν και πού αυτοί οι μοναχοί; Που θα βρεθούν και τι πειρασμούς έχουν να αντιμετωπίσουν;

Οι συγκεκριμένοι μοναχοί, αφού είναι Αγιορείτες είναι τέκνα πλέον της Θεοτόκου, αφού εγκαταβιώνουν στον περιβόλι Της. Την ρώτησαν την Κυρία του Άθωνος οι ιθύνοντες, αν συμφωνεί με την τακτική της απομάκρυνσης;

Μήπως πρέπει να σταματήσουν ορισμένοι να θεωρούν τα μοναστήρια τσιφλίκια τους; 

Δεν έχουν παραδειγματιστεί από τις σχετικές ιστορίες, που διασώζει η Αγιορείτικη Παράδοση, ότι η Κυρία του Άθωνος εμπόδισε με παραδειγματικό τρόπο την απομάκρυνση μοναχών από το Περιβόλι Της, ακόμα και όταν είχαν πέσει οι μοναχοί σε ανήθικες πράξεις;

Διαβάζοντας τα υψηλού επιπέδου θεολογικά κείμενα, που δημοσίευσαν οι μοναχοί, διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για πρόσωπα με μεγάλη θεολογική κατάρτιση και αυξημένο το πνευματικό αισθητήριο της μοναχικής τους ιδιότητας. Δεν μας ενημερώνει όμως η Μονή σε ποιές απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα διαφώνησε. Μήπως χρησιμοποιώντας την άποψη της αδιάκριτης υπακοής των μοναχών, ακόμα και σε θέματα πίστεως, θέλει να ελέγξει οποιαδήποτε αντίδραση φτιάχνοντας μοναχούς-ρομπότ, χωρίς προσωπικότητα και άποψη; Είναι αυτός Ορθόδοξος μοναχισμός; 

Όμως η Αγιορείτικη ιστορία διαψεύδει τους πάντες, μια και το Άγιο Όρος πρωτοστατούσε στους ομολογιακούς αγώνες και ανέδειξε πολλούς Αγίους Ομολογητές. 

Στην τέταρτη παράγραφο της ανακοίνωσης, οι ιθύνοντες της Μονής αναφέρουν την περίπτωση ιερομονάχου, που προέρχεται από άλλη Μονή και έμεινε δοκιμαστικά σε Κάθισμα. Είναι το μοναδικό πρόσωπο από τους απομακρυνθέντες, που ο γράφων γνώρισε στο Άγιο Όρος. Πρόκειται για Γάλλο υπήκοο, που σπούδασε ιατρική, μετεστράφη στην Ορθοδοξία και αφιέρωσε τον εαυτό του στον Ορθόδοξο μοναχισμό. Σύμφωνα με την μαρτυρία πολλών και του γράφοντος, πρόκειται για ένα πρόσωπο χαρισματικό που ενέπνευσε πολλούς, ως πνευματικός, να αλλάξουν τρόπο ζωής και να εισέλθουν στην σωτήρια Μάνδρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Δεν γνωρίζω βέβαια αν ο συγκεκριμένος ιερομόναχος είχε ποτέ φανταστεί τι θα συναντούσε στο Περιβόλι της Παναγίας, όταν άφηνε την άθεη και αιρετική Ευρώπη, ερχόμενος στο Παλλάδιο της Ορθοδοξίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!;;;;; 

Πηγή Τρελο-γιάννης
το είδαμε ΕΔΩ

Παρακάτω παραθέτουμε την ανακοίνωση της Ι. Μονής για να μπορούν οι αναγνώστες να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Προσφάτως δημοσιεύθηκε κείμενο με την υπογραφή «Αγιορείτες Πατέρες», συνεπικουρούμενο από έτερα κείμενα στο διαδίκτυο, όπου γίνεται αναφορά σε «δίωξη» μοναχών εκ της Ιεράς Μονής. Τα κείμενα αυτά διατείνονται ότι παρέχουν έγκυρες πληροφορίες, ωστόσο ουδείς ήλθε σε επικοινωνία με την Ιερά Μονή για την επαλήθευση ή έστω διασταύρωσή τους.


Επειδή ανακριβείς πληροφορίες όχι μόνο σχηματίζουν διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας αλλά και συχνά αντιστρέφουν την αλήθεια, επιχειρώντας να δημιουργήσουν σκάνδαλα εκεί που δεν υπάρχουν, η Ιερά Μονή μας προβαίνει στις ακόλουθες (γενικές μόνο και απαραίτητες) διευκρινίσεις. 

1. Από τα αρχαιότατα χρόνια μέχρι σήμερα ήταν αυτονόητο ότι δεν υφίσταται έννοια μοναστικής αδελφότητος έξω από την πνευματική / λειτουργική κοινωνία. Γι αυτό και απαράβατος κανών στην μοναστική παράδοση είναι η συμμετοχή στην κοινή λατρεία, πού άλλωστε εκφράζει και σφυρηλατεί την πνευματική και ψυχική ενότητα. Δεν νοείται μέλος του Κοινοβίου να αποφασίζει την διακοπή της πνευματικής κοινωνίας με την αδελφότητα και εντούτοις να θέλει να παραμείνει εντός της Μονής. Ο ίδιος έχει θέσει τον εαυτό του εκτός αυτής. 

2. Τούτο συνέβη και με τους πρώην αδελφούς. Έθεσαν τον εαυτό τους εκτός του Κοινοβίου και η Μονή προέβη στην διαγραφή τους. Ωστόσο, οι εν λόγω μοναχοί δεν αρκέσθηκαν στην διακοπή της κοινωνίας, αλλά προχώρησαν, χάριν της μακροθυμίας του Καθηγουμένου και της αδελφότητας, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, και σε άλλες αντικοινοβιακές ενέργειες που δημιούργησαν κλίμα συγχύσεως και ανησυχίας, και οι οποίες απαριθμούνται σε επιστολή προς αυτούς (άρνηση συμμετοχής στο Καθολικό και στην κοινή Τράπεζα, προσπάθεια επίμονη προσεταιρισμού αδελφών και προσκυνητών, δημοσιεύσεις σε προσωπικές διαδικτυακές σελίδες, άρνηση να εμφανισθούν στην Γεροντική Σύναξη της Μονής, μεταβάσεις, Κύριος οίδε πού, χωρίς την άδεια ή ενημέρωση της Μονής, έως και σφάλιση των κελλίων τους και άλλα πρωτοφανή για τον μοναστικό βίο!). 

3. Η απόφαση διαγραφής αφορά στους τρεις κοινοβιάτες μοναχούς και όχι σε γέροντες Κελλίων (τα Κελλιά έχουν καθεστώς σχετικής αυτονομίας και οι μοναχοί τους δεν θεωρούνται μέλη του Κοινοβίου). Παραπειστικά και πονηρά δόθηκε η εντύπωση ότι ο μοναχός Μακάριος εγκαταβιοί σε Κελλί, ενώ το συγκεκριμένο οίκημα αποτελεί τμήμα του Κοινοβίου (με τον αγιορειτικό όρο Κάθισμα), στο οποίο κατ’ έτος ορίζεται διακονητής εκ των αδελφών του Κοινοβίου. Έξω από κάθε νομιμότητα θεσμική και πνευματική, ο ίδιος έφθασε στο σημείο να φέρεται ως κύριος και αυθέντης, και να απαγορεύει την είσοδο στους προϊσταμένους της Μονής προκειμένου να λειτουργήσουν. 

4. Ως προς την περίπτωση του ιερομονάχου Ειρηναίου (πρώην Βατοπεδινού), ο εν λόγῳ διέμενε επίσης σε Κάθισμα, και μάλιστα υπό δοκιμήν, χωρίς δηλ. να είναι αδελφός της Μονής. 

5. Συμφωνούμε απολύτως ότι οι ιεροί κανόνες δεν επιβάλλουν υπακοή σε θέματα πίστεως. Τούτο σημαίνει ότι εφόσον κάποιος είναι πεπεισμένος ότι η αδελφότητα, στην οποία ανήκει, παρεκκλίνει ως προς την πίστη, είναι ελεύθερος (από την πατερική παράδοση) να διαρρήξει τον δεσμό του με την αδελφότητα και να αποχωρήσει. Δεν είναι όμως ελεύθερος να κάνει την αδελφότητα ξέφραγο αμπέλι. Η πεισματώδης αντίπραξη, οι παλληκαρισμοί και οι λαϊκίστικες καταγγελίες είναι συμπεριφορές αντίθετες προς την ορθόδοξη πίστη και το ήθος των Αγίων. Εξαιρετικά επιπόλαιη (και επικίνδυνη) είναι και η παρουσίαση τέτοιων συμπεριφορών ως «ομολογίας πίστεως» και η ηρωοποίηση των αντίστοιχων μοναχών, μάλιστα εις βάρος τόσων άλλων αδελφών που αγωνίζονται αφανώς τον καλόν αγώνα. 

6. Τέλος, αυτοδιοίκητη η Μονή, ως Αγιορειτικό Καθίδρυμα, ούτε εκτελεί εντολές ούτε δέχθηκε ποτέ έξωθεν πιέσεις για οποιοδήποτε θέμα. Πάντοτε επιλέγει να λέει και να πράττει την αλήθεια, χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

από ΕΔΩ