Η «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (μέρος 3ο)

συνέχεια από το 2ο μέρος

Εισήγηση της κ. Ελένης Ανδρουλάκη στο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, τον Μάιο 2011

Κεντρική θέση στην παγκόσμια εκπαίδευση, δηλαδή στην εκπαίδευση της Νέας Εποχής, κατέχει και η οικολογία, δηλαδή οικολογικές προσεγγίσεις οι οποίες θεωρούν ότι η γη έχει ιερές ιδιότητες και πρέπει να λατρεύεται. Αυτό που χρειαζόμαστε, λένε οι υπέρμαχοι της ολιστικής εκπαίδευσης είναι «μια περιβαλλοντική εκπαίδευση που επικεντρώνεται στην έννοια του ιερού και στο πώς είμαστε βαθιά ενταγμένοι στις φυσικές διαδικασίες της Γης»[53]. Στο εξωτερικό δεν λείπουν και οι προσευχές στη «Μητέρα Γη», έτσι ώστε «να αφυπνιστεί», όπως λένε, «η σύνδεση των μαθητών με τη Γη και τις διαδικασίες της».

Γιατί; Διότι, όπως έλεγε και ο Κρισναμούρτι «αν είσαι σε αρμονία με τη φύση... τότε είσαι σε αρμονία με όλα τα ανθρώπινα πλάσματα»[54]. Φυσικά εμείς δε συμφωνούμε με αυτή την ανατολική φιλοσοφία, αφού γνωρίζουμε ότι μπορεί να υπάρχει η αγάπη ή -το ακραίο- η λατρεία προς τη φύση και ταυτόχρονα αδιαφορία, έχθρα ή μίσος προς τους ανθρώπους και τον αληθινό Θεό. Και εφιστούμε την προσοχή σε διάφορα προγράμματα που απευθύνονται σε σχολεία στο όνομα της οικολογίας, διότι καλή είναι η οικολογία όταν είναι όντως οικολογία, αλλά αυτό φαίνεται ότι σιγά-σιγά τείνει να εκλείψει. Δηλαδή όταν εναλλακτικές κοινότητες και ομάδες που προωθούν τον αποκρυφισμό και ανατολικοθρησκευτικές φιλοσοφίες και μεθόδους μπαίνουν στα σχολεία και στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και κανείς δεν παίρνει είδηση, τότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Εννοείται ότι καλά και χρήσιμα τα σχολικά και εκπαιδευτικά προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, όταν δεν έχουν άλλου είδους προεκτάσεις. Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών σε μάθημα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, οι φοιτητές του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης διδάσκονται και τη φιλοσοφία της βαθιάς οικολογίας. Η βαθιά οικολογία ή οικολογία του βάθους (deep ecology), σύλληψη του Νορβηγού φιλοσόφου Arne Naess, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1972 σε ένα συνέδριο για το μέλλον του τρίτου κόσμου, όπου ο Naess έκανε μια αναδρομή στο οικολογικό κίνημα, αλλά με μια «νέα ηθική»[55]. 

Με ρίζες στον Βουδισμό και τον Ταοϊσμό, η βαθιά οικολογία υπερτονίζει την αξία κάθε μη-ανθρώπινου πλάσματος, οικοσυστήματος και διαδικασίας της φύσης και θεωρεί τον άνθρωπο «απλό μέλος της βιοκοινότητας» που έχει την ίδια αξία με τα ζώα, τα φυτά κ.λπ.[56]. Επίσης, σε συγγράμματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τμήμα προσχολικής αγωγής, βρήκαμε πάλι τη βαθιά οικολογία και διάφορες ολιστικές θεωρίες περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Αλλο παράδειγμα, οικολογικό νηπιαγωγείο όπου έβαζαν τα παιδάκια να κάνουν διαλογισμό, εν αγνοία των γονέων.

Κάποιοι μελετητές στο εξωτερικό τονίζουν ότι το εκπαιδευτικό υλικό της παγκοσμιοποίησης «περιλαμβάνει τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον του πλανήτη Γη»[57] και οι μαθητές ασχολούνται με «την πιθανότητα παγκόσμιου θανάτου από ατομικούς πολέμους ή την κατάρρευση του οικοσυστήματος». «Και τι μπορούν να κάνουν οι μαθητές για να αποφύγουν την επερχόμενη αποκάλυψη; Η μόνη εναλλακτική λύση που παρουσιάζεται είναι το όραμα της παγκοσμιοποίησης για μια νέα παγκόσμια τάξη. Και αυτή η τακτική χειραγώγησης ταιριάζει καλά με την τακτική παρουσίασης της ίδιας ταινίας για τον έλεγχο των γεννήσεων τρεις φορές στους ίδιους μαθητές». 

Αυτά συμφωνούν και με τα συμπεράσματα κάποιων ειδικών στην Ελλάδα οι οποίοι συνδέουν τα σενάρια τρόμου και καταστροφολογίας με την παγκόσμια διακυβέρνηση. Παραπέμπω στο κείμενο μοριακού βιολόγου με τίτλο «Το παραμύθι του θερμοκηπίου γέννησε την οικολογική πολιτική για να διαφεντεύει τον πλανήτη». Φυσικά δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχουν προβλήματα ή ότι δεν πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον ή ότι δεν χρειάζονται τα μαθήματα περιβαλλοντικής αγωγής. Κάθε άλλο.

Απλά, αν δεν προσέξουμε, μπορεί να φτάσουμε και σε ακραίες καταστάσεις όπως είναι η «Υπόθεση Γαία», γνωστή και ως «η Θεωρία της Γαίας», η οποία παρουσιάστηκε το 1976 σε συνδιάσκεψη της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης, άλλης οργάνωσης της Μπέιλυ. Εκεί ο θεμελιωτής της μεθόδου μίλησε για τη Γη σαν ένα ζωντανό οργανισμό, πλήρους συνείδησης, σαν ένα Υπέρ-Ον. Η θεωρία αυτή, η οποία έγινε αποδεκτή από κάποιες περιβαλλοντικές ομάδες, αμφισβητείται από την επιστημονική κοινότητα, δηλαδή οι επιστήμονες δεν δέχονται ότι η Γη συνειδητά διαχειρίζεται το κλίμα, ότι η Γη είναι στην πραγματικότητα ενσυνείδητη κ.λπ. 

Αυτή λοιπόν η θεωρία περιλαμβάνει το ακόλουθο όραμα της Νέας Εποχής, το οποίο σύμφωνα με τους υποστηρικτές της, μπορεί να επιτευχθεί με την παγκόσμια παιδεία: είναι πιθανόν η γη και η ανθρωπότητα να αφήσουν πίσω τα κακά τους και να οδηγηθούν σε μια ιδανική κατάσταση, όπου θα υπάρχει μια ζωή ενότητας με τη φύση και ενότητας και ειρήνης με τους άλλους. Σε αυτή τη Νέα Εποχή θα υπάρχει μία παγκόσμια θρησκεία, θα υπάρχει υποταγή στον πλανήτη και την ανθρώπινη φυλή η οποία θα ξεπερνά την πίστη σε έθνος, φυλή ή θρησκεία.

Οικολογικές θεωρίες αμφιβόλου προελεύσεως έχουν μπει και στην επιμόρφωση των θεολόγων. Σε συνέδριο μεταπτυχιακών φοιτητών Θεολογίας του ΑΠΘ για το περιβάλλον, βρήκαμε εισήγηση με θέμα την οικοθεολογία[58]. Η οικοθεολογία ή οικολογική θεολογία, που έκανε την εμφάνισή της τη δεκαετία του 1960, προέρχεται από τον προτεσταντισμό και ανήκει στον προτεσταντικό χώρο. Το 2008 η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης διοργάνωσε το πρώτο διεθνές συνέδριο Οικοθεολογίας και Περιβαλλοντικής Ηθικής. Στα πρακτικά του συνεδρίου διαβάσαμε αναφορές στη βαθιά οικολογία, το μυστικισμό της φύσης, τη συναφειακή θεολογία, προτεσταντικές αναλύσεις, εισηγήσεις για την περιβαλλοντική εκπαίδευση σε συνάρτηση με τον προτεσταντισμό. Επίσης, με έκπληξη διαβάσαμε αναλύσεις για την ιερότητα της Γης και των δέντρων, για ολιστική κοσμολογία και οικοφεμινισμό και πληροφορηθήκαμε ότι η μετατόπιση σε μια πιο ολιστική θεολογία ωθεί στην ανάγκη για τη δημιουργία μιας μετα-πατριαρχικής θεολογίας[59].

Στην επιμόρφωση των θεολόγων δραστηριοποιείται έντονα και άλλη Ορθόδοξη Ακαδημία, η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, η οποία διοργανώνει διάφορα συνέδρια που νομίζουμε ότι θα ταίριαζαν περισσότερο σε έναν προτεσταντικό χώρο και σε ένα συγκρητιστικό περιβάλλον που προετοιμάζει την παγκοσμιοποίηση της θρησκείας. Κατ᾿ επέκταση, βλέπουμε σήμερα το Μάθημα των Θρησκευτικών να χάνει τον ομολογιακό του χαρακτήρα και να βαδίζει προς την αντικατάστασή του από μια Συγκριτική και Συγκρητιστική Θρησκειολογία, στερώντας από κάποια παιδιά την μοναδική ίσως ευκαιρία που θα είχαν να γνωρίσουν λίγο τις αλήθειες της Ορθοδόξου Πίστεως, μιας πίστεως που βασίζεται στην αποκάλυψη και έτσι δεν μπορεί παρά να είναι αντίθετη με τον συγκρητισμό και τη σχετικοποίηση του Απολύτου. 

Κάποιοι θεολόγοι υποστηρίζουν ότι είναι θετικό που το μάθημα θα ανοίγεται στις μεγάλες Χριστιανικές παραδόσεις (Ρωμαιοκαθολικισμό, Προτεσταντισμό κ.λπ.), ή αλλιώς γνωστές και ως αιρέσεις. Κανένα πρόβλημα να υπάρχει η γνώση, αλλά τη γνώση την προσφέρουμε όταν υπάρχει η ωριμότητα να τη δεχτούμε με ωφέλιμο τρόπο. Δηλαδή το πότε προσφέρεται η γνώση είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ωφελεί να προσφέρεται αυτή η γνώση σε βαπτισμένα ορθόδοξα παιδιά που είναι στην πλειονότητά τους ακατήχητα και δεν έχουν γνωρίσει ακόμα τη δική τους πίστη; Ωφελούν, για παράδειγμα, οι επισκέψεις σε τζαμιά και σε Ρωμαιοκαθολικούς ναούς που συνοδεύονται και από εκτενή ξενάγηση, όταν οι επισκέψεις σε ορθόδοξους ναούς έχουν μειωθεί ή εκλείψει ή γίνονται έτσι όπως τις βλέπουμε να γίνονται, γρήγορα, βιαστικά, όπως-όπως; 

Στις αρχές του έτους κυκλοφόρησε και το ημερολόγιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απευθυνόμενο σε παιδιά, όπου μπήκαν όλες οι γιορτές του Ινδουισμού, του Ισλάμ κ.λπ. αλλά δεν μπήκαν καθόλου οι χριστιανικές γιορτές. Σε αυτό αντέδρασε άμεσα η Ιερά Σύνοδος αποστέλλοντας σχετική επιστολή. Είναι όμως ενδεικτικό της όλης κατάστασης που επικρατεί. Και ένα ακόμα παράδειγμα που αξίζει να αναφερθεί είναι από το βιβλίο του καθηγητή των Θρησκευτικών της Α΄ Γυμνασίου, σε ενότητα που αναφέρεται στη θεοπνευστία των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. «Ίσως χρειαστεί να μιλήσουμε για το Αγιο Πνεύμα. Βλ. τα Πρακτικά της Ζ΄ Συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών». Είναι ή δεν είναι άστοχο; Τόσοι άγιοι μίλησαν για το Αγιο Πνεύμα. 

Στα προωθούμενα σχέδια της Νέας Εποχής, όπως ήδη φαίνεται καθαρά και στα νέα σχολικά βιβλία, είναι και η αναθεώρηση της ιστορίας, το ξαναγράψιμο δηλαδή της ιστορίας των λαών ώστε να ταιριάζει με το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, ή αλλιώς, με τα λόγια του π. Γεωργίου Μεταλληνού, η συγγραφή μιας «ανύπαρκτης - κατασκευασμένης παρα-ιστορίας». Επίσης, άλλος στόχος της Νέας Εποχής, ο οποίος επιχειρείται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια, είναι η σταδιακή καταστροφή της γλώσσας, και άρα και της σκέψης, πράγμα που είναι πλέον εμφανέστατο μεταξύ μαθητών, φοιτητών και της νέας γενιάς εκπαιδευτικών, ακόμα και εκείνων με φιλολογικές σπουδές. 

Πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών κατέδειξε ότι η νέα γενιά δασκάλων είναι επικίνδυνα ανορθόγραφη. Ορισμένοι μελετητές τονίζουν ότι «το σημερινό εκπαιδευτικό και γλωσσικό σύστημα διδασκαλίας που εφαρμόζεται στα Ελληνικά σχολεία βασίζεται στις αρχές και τις βάσεις που έθεσε η Θεοσοφική Εταιρεία στην Αγγλία» [60].

Η Ν.Ε. προωθεί ακόμα την ομοφυλοφιλία, στο εξωτερικό μάλιστα γίνεται αγωγή ομοφυλοφιλίας μέσα στα σχολεία. Στη Νέα Υόρκη, στο πρόγραμμα δημόσιων σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, περιλαμβάνονται τέσσερα βιβλία υπέρ της ομοφυλοφιλίας.

«Η Χέδερ Έχει Δύο Μαμάδες» είναι το ένα από τα βιβλία που απευθύνονται σε πολύ μικρά παιδάκια και μιλά για ένα ζευγάρι λεσβιών που έκαναν παιδί μέσω τεχνητής γονιμοποίησης. Το άλλο βιβλίο με τίτλο: «Ο Συγκάτοικος του Μπαμπά» μιλά για ένα αγοράκι με χωρισμένους γονείς που επισκέπτεται τον μπαμπά του και το νέο του «συγκάτοικο». Στο άλλο βιβλίο «Η Γκλόρια Πάει στην Πορεία Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας», διαβάζουμε: «Μερικές γυναίκες αγαπούν γυναίκες, μερικοί άντρες αγαπούν άντρες, μερικές γυναίκες και άντρες αγαπούν ο ένας τον άλλο. Γι᾿ αυτό κάνουμε πορεία, ώστε όλοι να έχουν μια επιλογή». 

Στο Σίδνεϋ σειρά βιβλίων με «οικογένειες» ομοφυλόφιλων, όπως «Το αρκουδόσπιτο» - στο οποίο ένα κοριτσάκι με τις δυο μαμάδες της χτίζει στον κήπο ένα αρκουδόσπιτο με ένα αγοράκι και τους δύο μπαμπάδες του - χρησιμοποιούνται σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Μεγάλα πανεπιστήμια στην Αμερική, όπως τα: Harvard, Yale, Chicago, City University of New York, έχουν σπουδές στην ομοφυλοφιλία (Lesbian and Gay Studies).

Το δόγμα του «κάνω ό,τι θέλω εγώ», είναι ένα άλλο δόγμα της Νέας Εποχής που βασίζεται στα ανατολικοθρησκευτικά συστήματα που είναι κατεξοχήν εγωκεντρικά. Αυτό έχει περάσει με πολύ εμφανή τρόπο στα σχολεία του εξωτερικού διαμέσου της λεγόμενης αποσαφήνισης αξιών. 

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι τα παιδιά δεν διδάσκονται συγκεκριμένες αξίες, (δηλαδή αυτό είναι καλό, αυτό είναι κακό), αλλά οι μαθητές πρέπει να συνειδητοποιήσουν ποιες είναι οι προσωπικές τους αξίες, διαλέγοντας όποια αξία θέλουν. Η έννοια του καλού-κακού ξεριζώνεται και καλλιεργείται ένας ηθικός σχετικισμός και μια περιστασιακή ηθική (αλλάζει δηλαδή κανείς την ηθική του, ανάλογα με το τι τον βολεύει κάθε στιγμή). 

Οι αξίες που διδάσκει ο Χριστός και η Αγ. Γραφή παραγκωνίζονται ή πολεμούνται και εφαρμόζεται στην πράξη το δόγμα «κάνω ό,τι θέλω εγώ», αφού «καμιά επιλογή δεν είναι καλύτερη από την άλλη» και οι ηθικές αποφάσεις που παίρνω εξαρτώνται από τα προσωπικά μου συναισθήματα, επιθυμίες και πάθη. Ακούστε ένα μικρό παράδειγμα από το βιβλίο «Αποσαφήνιση Αξιών - Ένα πρακτικό εγχειρίδιο για δασκάλους και μαθητές». Ο δάσκαλος ρωτά τα παιδιά κάποιες ερωτήσεις και τα παιδιά πρέπει να απαντήσουν με ναι ή όχι. «Πόσοι από σας: πιστεύουν ότι υπάρχουν περιπτώσεις που η απάτη είναι δικαιολογημένη; / θα ήθελαν να έχουν ένα κρυφό εραστή, μια κρυφή ερωμένη; / θα διάλεγαν να πεθάνουν και να πάνε στην παράδεισο, αν αυτό σήμαινε ότι θα παίζουν άρπα όλη μέρα; / πόσοι από σας πιστεύουν ότι τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πρέπει να περιλαμβάνουν ερωτικές τεχνικές και τεχνικές αντισύλληψης;»[61]. 

Παρένθεση: στην Ελλάδα μπορεί να μη γίνονται αυτές οι ερωτήσεις, αλλά σε βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου παρουσιάζονται τεχνικές αντισύλληψης με φωτογραφίες[62]. Και σε βιβλίο του Δημοτικού διαβάσαμε ότι «επιτρέπεται η θεραπευτική κλωνοποίηση, δηλαδή η κλωνοποίηση ανθρώπινου εμβρύου, το οποίο δεν το αφήνουν να ζήσει πάνω από 14 μέρες ώστε να προσπαθήσουν να θεραπεύσουν ανίατες ασθένειες, δηλαδή για καλό σκοπό» [63]. Κλείνει η παρένθεση.

Ο δάσκαλος οφείλει να δεχτεί όλες τις απαντήσεις των μαθητών, χωρίς κριτική και χωρίς να επιβάλλει τις δικές του αξίες και πιστεύω. Πρέπει να πούμε ότι μαζί με την εκτενή εφαρμογή της προσέγγισης της αποσαφήνισης αξιών και συναφών προγραμμάτων στα Αμερικανικά σχολεία, υπήρξε και δριμεία κριτική από εκπαιδευτικούς, γονείς και χριστιανούς που μιλούν για ψυχολογοποίηση των σχολικών τάξεων, για πλύση εγκεφάλου των παιδιών και για παρακίνηση των παιδιών να αποδεχτούν αντι-χριστιανικές πρακτικές όπως η ευθανασία, η έκτρωση, οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις κ.λπ. Μάλιστα σε άρθρο του εντύπου «Τα νέα της Ρωμαιοκαθολικής Οικογένειας» διαβάζουμε ότι προγράμματα για την πρόληψη κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών σε σχολεία του εξωτερικού χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένο Μασονικό Ίδρυμα. 

Η ολιστική εκπαίδευση περιλαμβάνει ακόμα την καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης και του κρυμμένου δυναμικού του μαθητή, μέσω ύποπτων ψυχοθεραπευτικών τεχνικών ή ανατολικοθρησκευτικών και αποκρυφιστικών πρακτικών. Σε μελέτη για τη Νέα Εποχή διαβάζουμε ότι στην Αμερική τα πανεπιστήμια έχουν αντικαταστήσει σημαντικά μαθήματα των κλασσικών σπουδών με νέα προγράμματα σπουδών «αυτοπραγμάτωσης»[64]. Στα βρετανικά σχολεία ξεκίνησε η εφαρμογή μαθημάτων ευτυχίας, όπως τα ονόμασαν, για 11χρονα παιδιά, όπου με ψυχοθεραπευτικές τεχνικές, χαλαρωτική μουσική, γιόγκα, αρωματοθεραπεία κ.λπ. προσπάθησαν να λύσουν τα προβλήματα της παιδείας. 

Επίσης στην Αγγλία υπάρχει αυξανόμενη τάση να πραγματοποιούνται ασκήσεις συντριβής ΟΥΦΟ σε σχολεία. Στην Ελλάδα αναφέρω κάποια ενδεικτικά παραδείγματα. Τα παιδιά μέσω διαφόρων σχολικών βιβλίων, όπως μέσω του βιβλίου Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, διδάσκονται να αγαπούν τον εαυτό τους. Στα πλαίσια μαθήματος Ψυχολογίας, παιδιά σε Λύκειο της επαρχίας καθοδηγήθηκαν να χρησιμοποιήσουν βιοενεργειακές ασκήσεις, κατευθυνόμενη ονειροπόληση, ψυχόδραμα κ.λπ. 

Στα πλαίσια προγράμματος Αγωγής Υγείας σε μαθητές, χρησιμοποιήθηκε υλικό από Κέντρο Εκπαίδευσης για την πρόληψη της χρήσης ναρκωτικών, το οποίο περιελάμβανε ασκήσεις αναπνοής και σειρά καθοδηγούμενων διαλογισμών. Ιδιωτικά σχολεία στην περιοχή της Αττικής βάζουν προγράμματα γιόγκα, πιλάτες, ρέικι. Δημόσιο γυμνάσιο πριν από λίγο καιρό κάλεσε Γαλλίδα δασκάλα να διδάξει εντός του σχολείου, χωρίς νόμιμη άδεια όπως μάθαμε, τάι τσι. Γιόγκα και πολεμικές τέχνες είδαμε ακόμα και σε ειδικό σχολείο για παιδιά με κώφωση. 

Το 2009 είχαν διοργανωθεί σεμινάρια με τίτλο «Η γιόγκα στην εκπαίδευση» για όλους τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία ματαιώθηκαν χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση και διαμαρτυρία πολλών εκπαιδευτικών. Αυτές τις μέρες δημόσιο δημοτικό σχολείο της περιοχής των Αθηνών διοργανώνει ημερίδα για την ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων, που περιλαμβάνει γιόγκα για παιδιά, με προοπτική να εισαχθεί η γιόγκα για μαθητές στο σχολείο σταθερά τις απογευματινές ώρες. Κέντρο αυτοεκτίμησης όπου γίνεται διαλογισμός, πολεμικές τέχνες, εναλλακτικές θεραπείες και ψυχοθεραπείες έχει παρεισφρύσει σε σχολεία, στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών, γονέων και ψυχολόγων. Φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης με παραρτήματα σε διάφορες περιοχές διοργάνωσαν για μαθητές σεμινάρια σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και διαλογισμού.

Σε πανεπιστημιακό εγχειρίδιο τμήματος της Φιλοσοφικής οι φοιτητές-μελλοντικοί εκπαιδευτικοί διδάσκονται τις αρχές του Βουδισμού, του Ταοϊσμού και του Σουφισμού, καθώς και πώς να εφαρμόσουν στην τάξη διάφορες Νεοποχίτικες και αποκρυφιστικές μεθόδους, όπως: Γκεστάλτ, Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό, διαλογισμούς και πολλά άλλα, ώστε όπως γράφει ο συγγραφέας του βιβλίου, πανεπιστημιακός καθηγητής, «να εκπαιδευτεί ο όλος άνθρωπος στη Νέα Εποχή». 

Βιωματικές ασκήσεις αναπνοής, καθοδηγούμενης φαντασίας, διαλογισμού, ζεν, ανταλλαγής «ενέργειας», μασάζ και λοιπές συναφείς πρακτικές παροτρύνονται να χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που διδάσκουν στα σχολεία συμβουλευτική και επαγγελματικό προσανατολισμό. Αυτά περιλαμβάνονται σε βιβλίο που έστελναν πριν από λίγα χρόνια στα Κέντρα Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΚΕ.ΣΥ.Π) και στα Γραφεία Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΓΡΑΣΕΠ) του Υπουργείου Παιδείας. Το βιβλίο τιτλοφορείται και περιέχει «205 βιωματικές ασκήσεις για εμψύχωση ομάδων ψυχοθεραπείας, κοινωνικής εργασίας και εκπαίδευσης». Στην περιοχή της Βορείου Ελλάδος το βιβλίο έστελναν στους εκπαιδευτικούς και τις βιβλιοθήκες από το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Η διδασκαλία της θεατρικής αγωγής στην Ε΄ και Στ΄ Τάξη μέσα από το επίσημο βιβλίο του Οργανισμού έχει βασικό μοτίβο τον «Μάγο της Σκηνής» και την «περιοχή μαγικού κόσμου». Ο μαθητής καλείται να γίνει «μάγος», «τέρας», «δαιμόνιο». Τα παιδιά καλούνται να «ταυτίσουν τις ενέργειές τους», να «εναρμονίσουν τις ενέργειές τους» και να κάνουν ασκήσεις χαλάρωσης και αναπνοής για να οδηγηθούν στην «αρμονία». 

Τα παιδάκια καθοδηγούνται σε ζευγάρια να «ακούσουν ο ένας το σώμα του άλλου και να αναπνέουν μαζί. Έτσι [συνεχίζει το σχολικό εγχειρίδιο] μαθαίνουν να ανταλλάσσουν ενέργεια». Ό,τι δηλαδή λέει και διδάσκει ένας γκουρού αυτά λέει και το βιβλίο του Δημοτικού και βάζει το δάσκαλο να τα μεταγγίσει στους μικρούς μαθητές του. Η επιλογή των θεατρικών δρώμενων περιλαμβάνει «δρώμενο της γης» («αναπαραστάσεις ιερών πράξεων από αγρότες, που προσπαθούν να αφυπνίσουν τη γονιμοποιό δύναμη της γης»), κινεζικούς πολυθεϊστικούς μύθους και άλλα στοιχεία που σαφώς δεν λαμβάνουν υπόψιν τη θρησκευτική ελευθερία του ορθόδοξου μαθητή. 

Σε άλλα σχολικά βιβλία δημοτικού και γυμνασίου βρίσκουμε ξόρκια, μάγισσες, μέντιουμ, χαρτορίχτρες κ.λπ. ενώ τα βιβλία διδασκαλίας ξένων γλωσσών κυριολεκτικά βρίθουν τα τελευταία χρόνια από αποκρυφιστικές πρακτικές και αντιχριστιανική θεματολογία, με πρώτα αυτά της διδασκαλίας των Αγγλικών και των Γαλλικών. Κάποια από αυτά επιπλέον παραπέμπουν και σε ιστοσελίδες παρεμφερούς περιεχομένου.

Τέλος, εφιστούμε την προσοχή σε βιβλία με τίτλους όπως «μαθαίνω γρήγορα, εύκολα, ξεκούραστα» κ.λπ. και σε συναφείς μεθόδους. Στα βιβλία αυτά βρήκαμε ασκήσεις αναπνοής, φαντασίας, ποικίλους διαλογισμούς, διαλογισμούς ακόμα και με τη χρήση της φράσης «Κύριε Ελέησον», προτροπές για χρήση ανθοϊαμάτων, φενγκ σούι και πολλά άλλα.

Τελικά ποιος θα λυπηθεί τα παιδιά μας;

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[53]. John P. Miller, The Holistic Curriculum, OISE Press, 2001, σελ. 154-155.

[54]. http://www.holistic-education.net/articles/ecology.htm

[55]. http://www.oikoen.gr/selides-deepecology.htm

[56]. http://en.wikipedia.org/wiki/Deep_ecology

[57]. The New Age Masquerade, ένθ. ανωτ., σελ. 146.

[58]. Ιούνιος 2010.

[59]. Σελ. 299.

[60]. Ρ.Π. 1994.

[61]. Το τελευταίο για μαθητές γυμνασίου http://www.crossroad.to/text/articles/sexed9-98.html

[62]. Βιολογία, τετράδιο εργασιών, σελ. 81.

[63]. Βλέπω το σημερινό κόσμο, Πολυθεματικό βιβλίο Δημοτικού Σχολείου για την ευέλικτη ζώνη, σελ. 127-128.

[64]. Δάφνη Βαρβιτσιώτη «Νέα Εποχή»: Εξέλιξη ή χειραγώγηση; - Σταμούλης, 2004, σελ. 263. 

πηγή