Πόσο φίλοι μας είναι οι Ρώσοι;

Γράφει  ο ιστορικός Κάλλης Κων/νος. 

Εξανίσταμαι με τη μάζα των ανιστόρητων που με περισσή αφέλεια, έως δουλοπρέπεια, αναμένουν ως κοινές πόρνες την έλευση ενός νέου προστάτη και αναμεταδίδει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη φαιδρή επιχειρηματολογία των επίσης ανιστόρητων και ανεγκέφαλων δημοσιογραφίσκων - υπαλλήλων των γνωστών συμφερόντων.

Ζούμε δυστυχώς ξανά στην ιστορία μας την αντιπαλότητα μεταξύ του φιλοαγγλικού, του φιλογαλλικού και του φιλορωσικού ρεύματος που εμφανίστηκε στους προεπαναστατικούς και μετεπαναστατικούς  του 1821 χρόνους, μόνο που στη σημερινή θέση των ανωτέρω κομμάτων εμφανίζεται σήμερα αφενός ο Γαλλογερμανικός άξονας ως αιχμή του δόρατος της Pax Americana κάτω από το πλαίσιο του Αγγλικού δικαίου και αφετέρου οι ομόδοξοι "φίλοι" μας οι Ρώς με τη δημιουργία ενός νέου φιλορωσικού κόμματος με κύριο εκφραστή τον βιβλιοπώλη Βελόπουλο.

Πέρα από τον ευέξαπτο φωτεινό παντογνώστη Βερύκιο και τον τηλεβιβλιοπώλη Λιακόπουλο που κοιτάζουν στο παγωμένο Βορρά και νομίζουν ότι βλέπουν "σωτήριο φως", το σάπιο σύστημα επιστράτευσε εκτός από τον Στωικό πρόεδρο Πάκη που αναμασά το τετριμμένο "υπερασπιζόμαστε αρχές και αξίες" χωρίς καν να τις οριοθετεί και να τις ιεραρχεί, αλλά  και μιά πλειάδα τελεπερσόνων που προσπαθεί εναγωνίως να πείσει τις ευαίσθητες θρησκόπληκτες Ελληνόφωνες μάζες για το δήθεν τάμα του πρώην υπαλλήλου της ΚGB και απολυταρχικού ηγέτη Πούτιν. 

Δεν περίμενα βέβαια αναγνώριση από την αρπακτική φυλή των Ρώς για την τιτάνια προσπάθεια που έκανε ο Βυζαντινός Ελληνισμός με προεξάρχοντες τους Ελληνογενείς και Ελληνοτραφείς κατοίκους Θεσσαλονίκης, Κύριλλο και Μεθόδιο, να μεταλαμπαδεύσει τις αρχές του και τις αξίες του διαμέσου των γραμμάτων και των τεχνών σε όλους τους Σλαβικούς πληθυσμούς. Αν και το γεγονός αυτό αποσιωπάται από τους Ρώσους μιάς και οι ανωτέρω παρουσιάζονται στη Ρωσική ιστορία ως Σλάβοι. Θα υποβαθμίσω επίσης την πολιτική σκοπιμότητα που ελοχεύει ως προς την επιλογή που έκαναν οι Ρώσοι για το αν έπρεπε να υιοθετήσουν τον Παπισμό ή την Ορθοδοξία αφού η δογματική Ορθόδοξη επιχειρηματολογία εξυπηρετούσε την κλειστή κάστα των Ρώς πού διαμέσου του καθολικού "κατά γράμμα" αναγνώσματος των γραφών και της Ορθοδόξου "κατά πνεύμα" αλληγορικής και παραβολικής ερμηνείας τους επέλεξαν την Ορθοδοξία για την ευελιξία που τους προσέφερε ως προς την καθυπόταξη των όμορων εθνών τους. Θα υποσκελίσω επίσης την μακραίωνη και δυναμική προσφορά των Ελλήνων της Ρωσίας στην ευρύτερη πολιτισμική τους διαφορετικότητα, αλλά θα επιστρατεύσω επιδερμικά την Ιστορία για το περί του αντιθέτου προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα. 

Αν οι ομόδοξοι Ρώσοι λοιπόν είναι οι μακραίωνοι φίλοι μας ας απαντήσει κάποιος για την ηχηρή τους απουσία από τις μεγάλες και τραγικές ιστορικές καμπές που βίωσε ο τόπος μας, αλλά και τη γενικότερη στάση τους και για να μην μακρηγορήσω ερωτώ:  

Πώς και γιατί προσπάθησαν να οικειοποιηθούν το μοναστικό κανονιστικό του Αγίου όρους , γεγονός που διευθέτησε και επέβαλε διαμέσου της αυτοκρατορικής αρχής ο Ιωάννης Τσιμισκής συντάσσοντας τον γενικό καταστατικό χάρτη επονομαζόμενο και "τράγο" ανάμεσα στο 969 - 976 μ. Χ.;

Πού ήταν οι φίλοι μας οι Ρώσοι στην μνημειώδη μάχη του Μάτζικερτ το 1071, όταν μετά την προδοσία του Ρωμανού από τον Ιωσήφ Ταραχανίδη σήμανε το τέλος του Μεσαιωνικού Ελληνισμού; 

Πού ήταν στα χρόνια των μεγάλων επιδρομών και της εισβολής των Νορμανδών του Γουισκάρδου το 1081 που έφτασε μέχρι και την εκ θεμελίων καταστροφή της Θεσσαλονίκης αλλά και τις ταυτόχρονες επιδρομές των Σελτζούκων μέχρι το 1185; 

Που ήταν κατά την πρώτη άλωση του 1204 από τους Ευρωπαίους εταίρους μας Λατίνους που οι λεηλασίες τους κράτησαν μήνες και σηματοδότησαν την οριστική ρήξη των Βυζαντινών με τους Ευρωπαίους και το Οικουμενικό παρελθόν του Imperium Romanum;

Όταν την περίοδο της Λατινοκρατίας που ακολούθησε οι εταίροι μας χώριζαν τη χώρα μας σε Δουκάτα Πριγκιπάτα και Φέουδα βιάζοντας και λεηλατώντας τα πάντα οι ομόδοξοι φίλοι μας που ήταν; 

Ποιός και γιατί υποκίνησε τις Ησυχαστικές έριδες στην Αθωνική πολιτεία κατά τα έτη 1341 1347 και 1351 και επαναπροσπαθεί να επανοικειοποιηθεί συλλήβδην την Αθωνική χερσόνησο;

Γιατί η πλειοψηφία των μοναχών του Αγίου όρους που ήταν Ρώσοι υπήκοοι το 1430 δήλωσαν υποταγή στον Σουλτάνο εγκαταλείποντας την όποια ενεργή συμμετοχή τους στις προσπάθειες που έκανε ο Παλαιολόγος για τη διατήρηση της ακεραιότητάς της;

Η ηχηρή τους απουσία που μόνο ερωτηματικά αφήνει κορυφώνεται στην άλωση της Πόλης το 1453. Η δικαιολογία της αποστασιοποίησης των Ρώσων από την καταστροφή της Πόλης που επικαλέστηκε ο μητροπολίτης Μόσχας Τύχων, πως δεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν την όποια μετατροπή του Βυζαντίου σε εθνικό κράτος αντικατοπτρίζει και την γενικότερη θέση και στάση τους απέναντι στους "φίλους" και ομόδοξους Έλληνες που επιβεβαιώνεται σε μιά τραγική επανάληψη της ίδια λογικής κατά την αιματοχυσία που επέσυρε η αποχώρησή τους από την επανάσταση του 1821 γνωστή σήμερα με το γενικό όρο Ορλωφικά. Το γεγονός της συναίνεσής τους ως αναφορά την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση και την δημιουργία του φιλορωσικού κόμματος που κατά καιρούς χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να "αποδείξει" το Ρωσικό δήθεν ομόδοξο φιλελληνισμό πέφτει στο κενό καθώς η δολοφονία του Ρώσου υπηκόου και πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Καποδίστρια που συνετελέσθη υπό την αιγίδα της Αγγλικής και Γαλλικής πρεσβείας της εποχής, αποστασιοποίησε παντελώς και για δεκαετίες την "φίλη" και ομόδοξη Ρωσία από τα Ελληνικά τεκταινόμενα. 

Οι ομόδοξοι "φίλοι" μας όχι μόνο δεν παραιτήθηκαν από τις διεκδικήσεις του Αγίου όρους κατά ηθική και νομική παράβαση των όποιων καταστατικών είχαν συνυπογράψει αλλά κατά περιόδους και με μεθόδους κρυπτείας ανέσυραν τις διεκδικήσεις τους. Έτσι στα 1510 και ενώ ο Ελληνισμός βιώνει τον Οθωμανικό ζυγό ο Ρώσος μοναχός Πσκώφ διατύπωσε τη θεωρία πως λόγω της ενωτικής συνόδου της Φερράρα το 1439 και την καταστροφή και άλωση της Πόλης, η πρωτοκαθεδρία της Ορθοδοξίας μαζί με τις κτίσεις της δικαιωματικά όφειλε να περάσει στη Μόσχα, ως την Τρίτη και τελευταία Νέα Ρώμη, ως την νέα και τελευταία Αγία Σιών. 

Γιατί ο Ρωσικός μεσσιανισμός δεν έπαψε να εποφθαλμιά τη πρωτοκαθεδρία σε ζητήματα θρησκευτικά, αλλά και μια διαρκή αναζήτηση εμπορικής και οικονομικής διεξόδου  στις θερμές θάλασσες κατ΄αντιπαραβολή των Γότθων βαρβάρων ομοϊδεατών τους και οι "φίλιες" επιθέσεις δεν έπαψαν ποτέ; 

Γιατί κατά τον 19ο αιώνα οι "φίλοι" μας αποπειράθηκαν να οικειοποιηθούν τα πατριαρχεία Αντιόχειας Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας; 

Έχει σχέση ή όχι η αθρόα χρηματοδότηση των Ρωσικών μοναστηριών κατά το 1900 από το Ρωσικό κράτος σκοπό την αριθμητική υπεροχή των Ρώσων στο Άγιο όρος σε βαθμό μάλιστα να έχουν φτάσει τις 5000 στις αρχές του 19ου και λόγω της αρχής της πλειοψηφίας να εκλέξουν Ρώσο ηγούμενο το 1875 και να τους δίνεται το δικαίωμα της οπλοκατοχής μέσα σε ένα "φίλο" και ομόδοξο κράτος; 

Συναίνεσε ή όχι στη δημιουργία της μεγάλης Βουλγαρίας εις βάρος της Ελλάδας με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και μετά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878;

Ποιά ήταν η στάση τους στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897; 

Τί υπόγειο παιχνίδι αποπειράθηκε να ξαναπαίξει εναντίων της χώρας μας χρησιμοποιώντας τις Ρωσικές μοναστικές ορδές με τη δημιουργία της Ρωσικής Κελλιώτικης αδελφότητας το 1890; 

Πόσο ξένη σε επίπεδο διπλωματίας φαντάζει η φαιδρή δικαιολογία (ήταν απασχολημένοι στον Ειρηνικό ωκεανό για δικά τους ζητήματα) που ισχυρίστηκαν για να δικαιολογήσουν την αποχή τους από τη στήριξη του Ελληνισμού στους νικηφόρους απελευθερωτικούς Βαλκανικούς αγώνες; Που ήταν το 1912 1913 ;

Γιατί ως "φίλοι" και ομόδοξοι διδάσκουν διαμέσου έγκριτων Βυζαντινών σχολών πως ο Άθως είναι το Ρωσικό Γιβραλτάρ στη Μεσόγειο που οικειοποιήθηκαν χωρίς πόλεμο, ενώ στη πολιτική τους ιστορία διδάσκονται πως ο Άθως είναι ένα Ρωσικό νησί στην χριστιανική Ανατολική Μεσόγειο; 

Έπρεπε να γίνει απόβαση και παρέλαση των Ελληνικών ναυτικών πολεμικών αγημάτων στις 2 Νοεμβρίου του 1912 από το θωρηκτό Αβέρωφ, το αντιτορπιλικό Θύελλα και τα ανιχνευτικά Ιέραξ και Πάνθηρ και την επικύρωση της απόβασης από το βασιλέα Γεώργιο που ταυτόχρονα ανύψωσε την Ελληνική σημαία στον Άθω για να αναδιπλωθούν οι "φίλοι" μας και να κινηθούν σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο ως προς την αμφισβήτηση της Ελληνικότητας του Άθω με αποτέλεσμα οι σημερινοί εταίροι μας να παραχωρήσουν το Άγιο όρος σε έλεγχο των μεγάλων δυνάμεων την χερσόνησο με τη συνθήκη του Λονδίνου στις 30 / 5 / 1913; 

Άν η πρεσβευτική διάσκεψη δεν απέρριπτε τη διεθνοποίηση του Αγίου όρους και μέσω της συνθήκης του Βουκουρεστίου στις 10 / 8 / 1913 δεν γίνονταν ο Άθως ανεξάρτητο υπό Ελληνική σκέπη ποιά θα ήταν η στάση των "φίλων" μας; 

Τι έχουν να μας πουν για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μαριούπολης με τις εθνικές τους εκκαθαρίσεις το 1917, γεγονός που επιδεινώθηκε σε βαθμό κακουργήματος όταν πέντε Ρώσοι στρατηγοί που το άγαλμάτους κοσμεί την Κωνσταντινούπολη, το 1922 ανέλαβαν να οργανώσουν το στρατό των αττάκτων του Κεμάλ σε τακτικό που θα κινούνταν αποτελεσματικά εναντίων των Ελλήνων συνδράμοντας έτσι σε υπερθετικό βαθμό στη Μικρασιατική καταστροφή;

Ποιά ήταν η στάση τους το 1926 που αρνήθηκαν εκ νέου τον καταστατικό χάρτη του Αγίου όρους, αμφισβητώντας την Ελληνικότητα και διεκδικώντας ξανά την πρωτοκαθεδρία με τόσο σθένος μάλιστα που το 1940 συνέδραμαν τα μέγιστα προς τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους εναντίον των Ελλήνων και ζήτησαν επιπλέον με επιστολή τους η μοναστική κοινότητα να ενταχθεί στην προσωπική επιστασία του ίδιου του Χίτλερ;

Ποιά ήταν η στάση τους στον εμφύλιο 1945 1949 όταν μετά τη συνθήκη της Γιάλτας στις 11 / 2 / 1945 εγκατέλειψαν στη τύχη τους τους ρομαντικούς φιλορώσους αριστερούς που ήταν μάλιστα και  πλειοψηφία; 

Ποιά ήταν η επίσημη θέση της Ρωσίας την περίοδο της δικτατορίας;  Ποιά θέση πήρε κατά τη Τουρκική απόβαση στην Κύπρο το 1974;

Μιά απειλή χρήση βίας και μιά διπλωματική πίεση για συμμόρφωση της Τουρκίας που θα επέφερε την επάνοδο στην προτέρα κατάσταση δεν θα ήταν "φίλιον" δείγμα των ομοδόξων;

Τι στάση κράτησε κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Κυπριακού μνημονίου, όταν μάλιστα κατά την υφαρπαγή των κεφαλαίων από τους διεθνείς τοκογλύφους υπήρξαν και Ρωσικά κεφάλαια;

Πόσο ηχηρό ήταν το χαστούκι που έδωσαν στην Ελληνική αντιπροσωπεία που τους επισκέφθηκε όταν ο εκφραστής αριστερός της θεωρίας των παιγνίων Γιάννης Βαρουφάκης προσπάθησε εκβιαστικά να παζαρέψει με τον Σόιμπλε; 

Επειδή όμως τα ερωτηματικά στην Ιστορία θα είναι πάντα περισσότερα από τις ενδεχόμενες απαντήσεις και επειδή οι δυνητικές απαντήσεις εμπίπτουν σε ιστορικοφιλοσοφικές προσεγγίσεις δεν περιμένω φυσικά απαντήσεις. Θέλω όμως να θυμίσω πως δεν υπάρχουν φιλικά κράτη, αλλά σύγκλιση και κατά καιρούς απόκλιση συμφερόντων που ισχυροποιεί ή επιδεινώνει υπάρχουσες καταστάσεις.

Θα περιμένω όμως επιτέλους οι νεοέλληνες να γίνουν πιό φειδωλοί στο λόγο και πιό υποψιασμένοι ως αναφορά το όποιο εκάστοτε θρησκευτικό ή πολιτικό τάξιμο. 

Πρέπει πλέον οι νεοέλληνες να πάψουν να αδημονούν ως πόρνες στη σύγχρονη νέα Τρούμπα, έναν νέο .... στόλο.