Πριν από 4 περίπου χρόνια είχα λάβει μέρος σε μια υπηρεσία σε ένα συνέδριο ναρκωμανών.
Εγώ μαζί με άλλους 3 ναρκομανείς κάναμε μια μικρή μουσική, ερασιτεχνική συναυλία με μοναδικό σκοπό: να διασκεδάσουμε καθαροί από όλες τις ουσίες.
Μέσα σε όλα τα τραγούδια υπήρχε και μια ιδέα όπου και βγήκε τελικά τραγούδι. Τραγούδι στο οποίο αντι για στίχους είχε ονόματα τα οποία θα ήταν και οι μοναδικοί στίχοι...........
Τα ονόματα ήταν όλοι φίλοι ναρκωμανών οι οποίοι χάσανε την μάχη με την ζωή μέσα στα ναρκωτικά.
Προβαρίστικε λίγο σαν μουσική και δώσανε αρκετοί φίλοι ονόματα.
Η στιγμή που παίχτηκε το τραγούδι ήταν ένα συναισθηματικά φορτισμένο εξαλεπτο με δάκρυα, μνήμες, πόνο, και σιωπή, μα πάρα πολύ σιωπή. Θυμάμαι γύρω στα 300 άτομα και δεν ακουγότανε τίποτα. Όλοι είχαν χαθεί μέσα στο προσωπικό τους μαρτύριο. θυμήθηκαν δικά τους δράματα, δικές τους ιστορίες, κλαίγανε για δικούς τους φίλους, συντρόφους, για χαμένα όνειρα.
Όλοι είχαν να θυμηθούν έναν θάνατο.
Όλοι είχαν να θυμηθούν έναν παρολίγον δικό τους θάνατο.
Μα στο τέλος υπήρχε στα πρόσωπα όλων ζωγραφισμένη η ελπίδα, τα καινούργια όνειρα και η απόλυτη ανατροπή ζωής στον καθένα ξεχωριστά. Οι αγκαλιές ήταν πολλές και σφιχτές μεταξύ αγνώστων αλλά και τόσο απαραίτητων για τον κοινό αγώνα ενάντια στα ναρκωτικά και για την καθημερινή μάχη που δίνει ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί για να κρατηθούμε στην ζωή νηφάλιοι. Μια φορά καθαρίζεις αλλά καθαρός για να μείνεις θέλει καθημερινή προσπάθεια.
Σήμερα παίρνω εκείνες τις μαγικές στιγμές που έζησα και τις φέρνω στο εδώ και σ’ αυτό που ζούμε σαν κοινωνία.
Και αφιερώνω αυτήν την στιγμή σε σένα που έχεις κάποιον Κώστα που αυτοκτόνησε , το αφιερώνω σε σένα που έχεις κάποιον Μιχάλη που έμεινε άστεγος, το αφιερώνω σε σένα που ο πατέρας σου πέθανε από καρδιά λόγο οικονομικής πίεσης, το αφιερώνω σε σένα που στα είκοσί σου δεν έχεις δουλειά, το αφιερώνω σε σένα που τα όνειρά σου ξεχαστήκανε κάπου μέσα στη σιωπή σου, το αφιερώνω σε σένα που δεν τολμάς να πολεμήσεις για τα ιδανικά σου, το αφιερώνω σε όλους όσους έχουν πεθάνει μπροστά στην ατολμία τους να ζήσουν. Το αφιερώνω σε μένα για να γίνουμε όλοι ένα.
Και τώρα, κάθομαι συγκινημένος μπροστά σε όλα αυτά τα ονόματα που κάποτε ζούσανε και προσπαθώ να μάθω από τον θάνατό τους.
Νιώθω ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγουδάκι.
Και ένα έχω να πω: όταν χρειάστηκε να παλέψω για την ζωή μου και να πετάξω τα δεσμά των ναρκωτικών συμμάχησα με αγνώστους, με ναρκομανείς που δεν ήξερα και ενώθηκα μαζί τους, αφήνοντας κατά μέρος τις φοβίες μου, τις καχυποψίες μου, τους εγωισμούς μου, τις διαφορές σε πολιτικό, θρησκευτικό, ιδεολογικό επίπεδο και τους αγκάλιασα και μ’ αγκάλιασαν. Γίναμε όλοι ένα για την κοινή μας λευτεριά.
Και όλα όσα έμαθα εκεί μέσα, σήμερα νιώθω να λείπουν τόσο πολύ από την κοινωνία μας.
Και όσο θα κοιτάμε τις διαφορές μεταξύ μας άλλα τόσα μνημόνια θα μας φορτώνουν οι άλλοι.
καλή ακρόαση
Υ.Γ ζητώ συγνώμη από όλους τους πρωταγωνιστές των φωτογραφιών....
ακης κουστουλιδης
πηγή Υπόγεια τάξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.