ΥΨΩΜΑ 731: ΟΙ ΝΕΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ( 9-3-1941 ). (μέρος Α)

Απόσπασμα από την ανάρτηση του φιλικού ιστολογίου Σύνδεσμος ΕΛΛΑΣ

 ... Μέσα λοιπόν στην απόγνωση που συγκλόνισε την Ανώτατη Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία της Ιταλίας, ο Μουσολίνι κηρύσσει μια δεύτερη, μια μεγαλύτερη επίθεση εναντίων των Ελλήνων, που έμεινε στην ιστορία ως η «Μεγάλη Εαρινή Επίθεση των Ιταλών».

Αποφασίζοντας να διευθύνει προσωπικός την όλη ενέργεια συγκέντρωσε στην περιοχή της επιχείρησης ότι διαθέσιμο είχε, στρατολογώντας ακόμα και υπουργούς του, εμμένοντας στην απόφαση να θυσιάσει ακόμα περισσότερους συμπατριώτες στρατιώτες του και να συνεχίσει αυτόν τον φρενήρη πόλεμο. 

Οι Έλληνες δε βρέθηκαν απροετοίμαστοι. Το περιμένουν. Ξέρουν τις ενέργειες του αντιπάλου. Τι ψυχή! Να περιμένεις το θάνατο ενώ ξέρεις ότι έρχεται, ενώ ξέρεις ότι αν φύγεις θα σωθείς. Οι νικηφόρες επιθετικές ενέργειες των Ελλήνων σταματούν. Οργανώνονται αμυντικά. 9 Μαρτίου 1941. Η μάχη ξεκινά. 17 ημέρες κόλασης. Είναι χειρότερο απ' ότι περίμεναν. Το κύριο βάρος ρίχνεται στο ύψωμα 731. Εκεί οι σύγχρονοι ΄300΄ προσπαθούν πάση θυσία, ξεπερνώντας πολλές φορές τον εαυτό τους και τα όριά τους, να κρατήσουν το περιμάχητο ύψωμα. Αν δεν το καταφέρουν, διασπάται το μέτωπο και καταρρέει όλη η αμυντική γραμμή με ολέθριες συνέπειες. 

Ελληνες στρατιώτες μεταφέρουν τραυματία συνάδελφό τους

Πιο συγκεκριμένα, ο Μουσολίνι μέσα στον πανικό του, επιστρατεύει τους πάντες, ακόμα και γόνους εξεχουσών οικογενειών για να πετύχει έστω και μία νίκη προτού επέμβουν οι σιδερόφρακτες στρατιές του Χίτλερ. Και ναι! Σπάει κάθε ρεκόρ! Καταφέρνει να συγκροτήσει 25 Μεραρχίες, 140.000 περίπου άντρες και τις βάζει να αναμετρηθούν εναντίον μόνο μίας κι εκείνης μειωμένης συνθέσεως, αφού αριθμούσε μόνο περί τους 3.000!!! Τα νούμερα του βγαίνουν! Είναι σίγουρος πως θα παρελάσει έφιππος στην πρωτεύουσα της Ελλάδος, στην Αθήνα, καβάλα σε ένα άσπρο άλογο! Μάλιστα αποφασίζει να διευθύνει ο ίδιος προσωπικά την επιχείρηση με κωδικό όνομα «PRIMAVERRA", δηλαδή «Άνοιξη». Γιατί αυτό πίστευε! Ότι θα ξημερώσει η δική του άνοιξη μετά από αυτήν την ορμητική και θυελλώδη επίθεση την οποία σχεδίαζε. 

Η Ελληνική πλευρά δεν πανικοβάλλεται: αν και οι ενισχύσεις ήταν περιορισμένες, το ηθικό ήταν σε αρκετά υψηλό επίπεδο για να λιγοψυχήσουν. Δε το βάζουν κάτω και ξεκινούν πρόχειρες αμυντικές οχυρώσεις: συρματοπλέγματα, λαγούμια και ορύγματα μάχης κατά κύριο λόγο. Πολλές φορές, λόγω έλλειψης σκαπανικών, σκάβανε ολόκληρα ορύγματα με τα χέρια, ακόμα και με κουτάλια! Τέτοια θέληση είχαν να υπερασπίσουν το πάτριο έδαφος οι Έλληνες στρατιώτες. 

Ο Μουσολίνι δίνει το σύνθημα. Ρίχνει το κύριο βάρος των δυνάμεών του στο πιο ευάλωτο, από εδαφικής απόψεως, σημείο, ένα απλό χωματοβούνι με υψομετρικό 731 στους πρόποδες του όρους Τρεμπεσίνα. Δεν υπολογίζει όμως ότι εκεί απέναντι βρίσκεται το ηρωικό ΙΙ/5 Τάγμα του Βολιώτη Διοικητή Δημήτριου Κασλά, ο οποίος έδωσε σαφής εντολές στους στρατιώτες του: «Έστω κι ένας να μείνει εδώ πάνω, το ύψωμα θα αντιστέκεται!» 

Αγνοώντας λοιπόν όλα αυτά, ο Ιταλός Φασίστας ανεβαίνει στο απέναντι ύψωμα το Κόμαριτ για να παρακολουθήσει, όπως ο ίδιος είπε, τον περίπατο των ανδρών του. 

Ελληνες ετοιμάζουν οχυρωματικές θέσεις

Να σημειώσουμε πως το Κόμαριτ βρισκόταν σε απόσταση βολής από το Ελληνικό Πυροβολικό! Τόση λύσσα είχε να δει τις Ελληνικές δυνάμεις να συνθλίβονται, ώστε η ιστορία τον κατέγραψε ως τον μοναδικό ηγέτη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που είδε από τόση κοντινή απόσταση πολεμική σύγκρουση. Ως άλλος Ξέρξης λοιπόν, έκατσε να δει αυτό που δεν πραγματοποιήθηκε ολόκληρο το χειμώνα του 1940, τη σύνθλιψη των Ελληνικών δυνάμεων. 

9 Μαρτίου 1941, Κυριακή της Ορθοδοξίας, Μνήμη των Αγίων Σαράντα, ώρα 06:00 το πρωί. Η τιτανομαχία ξεκινά. Δαυίδ εναντίον Γολιάθ! Ψυχή εναντίον μετάλλου! 300 πυροβόλα στρέφουν τις κάννες τους στο ύψωμα 731, το οποίο σφυροκοπείται ακατάπαυστα με βλήματα πυροβολικού ποικίλου διαμετρήματος. Έπεσαν σύνολο 100.000 βλήματα μέσα σε δύο ώρες! Σε μισή ώρα δεν είχε μείνει δέντρο όρθιο στην κορυφή, σε μιάμιση ώρα τα πάντα ανασκάφτηκαν και σε δύο ώρες το ύψωμα είχε ρημαχτεί ολοσχερώς! «Και οι πέτρες γίναν άχνη!»Φώναξε ενθουσιάσμένος ο Μουσολίνι που έβλεπε με τα κυάλια του από απέναντι! Τι να δει δηλαδή; Παντού αιωρούνταν σκόνη και καπνός! Και δίνει το πράσινο φως για την επίθεση των πεζοπόρων τμημάτων. 

Το Ελληνικό Πυροβολικό προσπάθησε από την πλευρά του με πυρά ανάσχεσης να ανακόψει την προέλαση των τμημάτων αυτών και προξένησε σημαντικές απώλειες. Δεν επαρκούσαν όμως για να ανακόψουν την εχθρική επίθεση, οπότε και οι Ιταλοί ξεπερνούν το φραγμό των πυρών αυτών και αρχίζουν την ανάβαση στο ύψωμα. Προχωρώντας, και σε απόσταση 50 μέτρων από την κορυφή, αντιλήφθηκαν ότι δεν επέζησε κανείς από το σφοδρό βομβαρδισμό του υψώματος και περιχαρής ανακοινώνουν μέσω ασυρμάτου την πρώτη τους νίκη, την κατάληψη του υψώματος 731. Ένα χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπο του Μουσολίνι, ο οποίος δέχεται με χειραψίες τα συγχαρητήρια των στρατηγών του. Η ήττα των Ελλήνων φάνταζε κοντινή. 

Αρματα και ιταλικό πεζικό επιτίθενται κατά του υψώματος 731

Όμως τότε έγινε ένα θαύμα. Μέσα από τα χώματα, τις πέτρες, τα κομματιασμένα συρματοπλέγματα και τους ξεκοιλιασμένους γαιόσακους, φάνηκαν να ξεπετάγονται άνθρωποι! Ή μήπως δεν ήταν άνθρωποι αλλά μετενσαρκώσεις αρχαίων πολεμιστών; Όχι! Ήταν οι λιγοστοί Έλληνες του Κασλά, οι ηρωικοί υπερασπιστές του υψώματος, που ήθελαν να μετατρέψουν την επιχείρηση της Άνοιξης του Μουσολίνι σε πραγματικό εφιάλτη! Μαυρισμένοι από τους καπνούς των εκρήξεων με τα χώματα να πέφτουν από πάνω τους, οι Έλληνες ανασηκώθηκαν, έσφιξαν στο μάγουλο το όπλο, σημάδεψαν, και άρχισαν να ρίχνουν στο ψαχνό. Οι Ιταλοί αιφνιδιάζονται και καθηλώνονται. Βλέπουν κι άλλους να ξεπετάγονται σα μανιτάρια από το έδαφος και με την ιαχή «Αέρα» να ορμούν καταπάνω τους! Το μπόι τους έφτανε ίσα με τον ουρανό! Κι εκεί που προχωρούσαν σίγουροι και περήφανοι, τώρα υποχωρούν άτακτα καταδιωκόμενοι από τους εξαγριωμένους Έλληνες. 

Ο Μουσολίνι απογοητευμένος πετά τα κιάλια του κάτω! Ρωτά ξανά και ξανά με ποιους τα βάλανε. Μήπως με αρχαίους Θεούς, ή μήπως με φαντάσματα; Ή ακόμα χειρότερα με δαίμονες που ξεπετάγονται από τη γη; 

Ιταλοί τραυματίες στρατιώτες συζητούν με τον στρατηγό Καβαλλέρο

Και το ύψωμα σφυροκοπείται από το Ιταλικό Πυροβολικό και πάλι και πάλι και πάλι, με αμείωτη ένταση. Όλμοι, πυροβόλα κάθε διαμετρήματος, ακόμα και η αεροπορία πήρε μέρος στις απεγνωσμένες προσπάθειες για την εκπόρθηση του υψώματος. Μάταια όμως! Τα Συντάγματα και οι Ιταλικές μονάδες διαλύονται η μία μετά την άλλη με τα πτώματα να μαζεύονται και να πληθαίνουν μπροστά από το ύψωμα. Οι Έλληνες στρατιώτες όμως, μπορεί να λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα, αλλά παραμένουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους.

Η νύχτα τους έβρισκε όλους εξαντλημένους, αλλά δε ζητούν, παρά μόνο χειροβομβίδες και σκαπανικά εργαλεία. Και η εικόνα της φυγής των Ιταλών θα επαναλαμβανόταν με συστηματική ακρίβεια για περισσότερο από δύο εβδομάδες. 

συνέχεια στο Β Μέρος

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΤΟΤΟΓΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

πηγή