Ψάχνοντας για λίγη «αισιοδοξία» μέσα στην καταστροφή.

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Πέμπτη βράδυ και κάθομαι στην  αυλή, μέσα στον κήπο, έτοιμος να γράψω το άρθρο για την εφημερίδα. Δεν έχω θέμα αλλά η εφημερίδα έχει προθεσμίες . Κι εγώ δεν θέλω να ξαναγράψω για όλα αυτά τα γνωστά και τετριμμένα  για την υπαρκτή και απειλητική «τρόικα» και την ανύπαρκτη κυβέρνηση- φάντασμα που δεν ξέρει πού βρίσκεται και τι πρέπει να κάνει εκτός από μικροπολιτική.

Ψάχνω να βρω κάπου, κάτι που να με βοηθήσει να αντλήσω λίγη αισιοδοξία και να προσπαθήσω να σας την μεταβιβάσω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Τα τριζόνια οργιάζουν αλλά αυτό δεν βοηθάει.

Πρέπει να ρίξω μια ματιά στις ειδήσεις της ημέρας. Επεξεργασμένες από το γνωστό μηχανισμό προώθησης ιδεών , σκέψεων, αντιλήψεων και συμπερασμάτων. Αλλά το μυστικό δεν βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται στις ειδήσεις των εσωτερικών σελίδων. Αυτές που «γεμίζουν» το χαρτί έτσι όπως τις στέλνει το ρεπορτάζ, χωρίς επεξεργασία, χωρίς διέλευση μέσα από συσκέψεις, τεκμηριώσεις και διασταυρώσεις.  Τις καθημερινές ειδήσεις που μόνο από τύχη – ή από αιφνίδια έλλειψη κάποιας άλλης, επιθυμητής «είδησης». Αυτές θα ψάξω. Και θα είμαι άλλη μια φορά, αντισυμβατικός.

-  Εργολάβος οικοδομών, ηλικίας 48 χρονών, συνελήφθη στην Πάτρα, κατηγορούμενος για μεγάλες οφειλές προς το Δημόσιο. Σύμφωνα με την Αστυνομία, το ύψος των οφειλών του φτάνει τα 643.812 ευρώ. Θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο νόμος, περί καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.

-  Μεγάλη απάτη με εισφοροδιαφυγή σε βάρος του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ανακάλυψε το ίδρυμα μέσω του συστήματος «Risk Analysis» που έχει μπει σε εφαρμογή από το τέλος του 2011. Σε μια από τις εταιρείες Ομίλου εταιρειών, ασφαλίζονταν εικονικά, δεκάδες εργαζόμενοι των άλλων εταιρειών, χωρίς να καταβάλλεται ούτε ένα ευρώ για εισφορές, ενώ η ίδια αυτή εταιρία βρισκόταν από ετών σε αδράνεια Πρόεδρος της εταιρείας ανακαλύφθηκε πως ήταν μια 83χρονη γερόντισσα, που βρέθηκε στο σπίτι της υποβοηθούμενη από οικιακή βοηθό. Το συνολικό χρέος της εταιρείας προς το ΙΚΑ-ETAM ανέρχεται σε 4.500.000 ευρώ.

-  Μοτοσικλέτα που έτρεχε με πολύ μεγάλη ταχύτητα, παρέσυρε  το πρωί μια μητέρα και δύο παιδιά στη συμβολή των οδών Πατησίων και Τροίας. Τα δύο δίδυμα παιδιά επτά ετών -ένα αγόρι και ένα κορίτσι- νοσηλεύονται σοβαρά τραυματισμένα στο «Παίδων» ενώ η μητέρα έχει μεταφερθεί στον Ευαγγελισμό. Ο οδηγός της μοτοσικλέτας εγκατέλειψε το σημείο του ατυχήματος και σε μικρή απόσταση άφησε και τη μοτοσικλέτα και εξαφανίστηκε.

Ειδήσεις ανάλογες της ποιότητας της πραγματικότητάς μας. Τρεις «καθαρές» ειδήσεις της επικαιρότητας που η μια σού «μαυρίζει» την ψυχή και σε γεμίζει οργή και οι άλλες δυο σε αφήνουν με απορίες και κάποιο χαμόγελο. Αλλά αισιοδοξία; πουθενά. Κάπου, σε μιαν άλλη τραγική είδηση όμως , μπορείς να βρεις ένα ψήγμα ελπίδας μέσα από μιαν ανθρώπινη τραγωδία:

-  Νεκρός βρέθηκε πασίγνωστος επιχειρηματίας της Σπάρτης. Ο εργοστασιάρχης βρέθηκε από τον ίδιο του τον γιό κρεμασμένος από τον γερανό του εργοστασίου του, στο δρόμο Σπάρτης Γυθείου. Πρόκειται για έναν από τους πιο επιφανείς επιχειρηματίες της Λακωνίας αλλά και ολόκληρης της Πελοποννήσου χωρίς ποτέ να έχει ακουστεί κάτι για τον ίδιο. Οι λόγοι όπως λένε οι πληροφορίες είναι οικονομικοί. Είχε πολλά προβλήματα και χρέη.

Μα τι είδους ελπίδα βγαίνει μέσα από μια τέτοια, τρομακτική αυτοκτονία; Ακραίο αλλά σκεφτείτε το: τι άλλο παρά το ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι με τιμή και φιλότιμο. Το τραγικό είναι ότι επιλέγουν να θέσουν τέτοιο τέρμα στη ζωή τους. Αλλά το κάνουν από φιλότιμο. Και ντροπή.

Το θέλουμε αυτό το φιλότιμο κι αυτή τη ντροπή. Τις αυτοκτονίες δεν θέλουμε . Μόνο που δεν κάνουμε τίποτε γι αυτό. Σαν να πάσχουμε μαζικά από  προιούσα τύφλωση. Σαν να μη μαθαίνουμε, να μη διαβάζουμε, να μη βλέπουμε, να μη μετράμε τα θύματα. Σαν να τα θεωρούμε φυσιολογικά. Σα να κρατάμε τους λόγους της αυτοκτονίας αλλά όχι την αυτοκτονία την ίδια.

Κι ο επιχειρηματίας αυτός ήταν ένα ακόμα θύμα, μέσα στις δεκάδες. Ναι μας απέδειξε ότι υπάρχει φιλότιμο, ότι υπάρχει ντροπή, υπάρχει αίσθηση τιμής σε πολλούς. Μόνο που δεν χρειαζόταν να φτάσουμε στις αυτοκτονίες για να το ανακαλύψουμε.

Κρατάμε την ελπίδα και ξεχνάμε την απώλεια ζωής. Μέσα σ΄ ένα κόσμο γεμάτο ψέμα, εξαπάτηση, εγκληματικότητα, αναισχυντία δηλαδή μας αρκεί ότι κάπου ανάμεσα στα υποψήφια θύματα, μπορεί να υπάρχουν και μερικά που αυτοκτονούν από ντροπή και φιλότιμο;

Ο καυτός Ιούλιος που διανύουμε και ο καυτός Αύγουστος που έρχεται, θα συνεχίσουν να μας «προσγειώνουν» όλο και περισσότερο. Άσχετο του πόσο εξαπατημένοι νοιώθουμε μέσα μας, άσχετα του πόσο υπεύθυνοι γι αυτό που ζούμε σήμερα μπορεί να αισθανόμαστε, άσχετο του πόση ντροπή μπορεί να αισθανόμαστε για όσα κάναμε ή όσα δεν κάναμε, η αυτοκτονία δεν είναι η λύση. Ποτέ δεν ήταν.