Η Χούντα της υπερεθνικής ελίτ.

Γράφει ο Τάκης Φωτόπουλος*

Όπως έγραφε προχθές ένα έγκυρο όργανο της υπερεθνικής ελίτ, οι Financial Times, «η Ευρωζώνη, όντας αντιμέτωπη με αναταραχή στις επαρχίες, απέστειλε σε αυτές δύο νέους κυβερνήτες: στη θέση του αλλοπρόσαλλου Παπανδρέου τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ, και στη θέση του απείθαρχου Μπερλουσκόνι τον Μόντι, πρώην επί κεφαλής της πολιτικής ανταγωνισμού στην Κομισιόν».[1] Εκείνο που παρέλειψε η εφημερίδα να αναφέρει είναι ότι και οι δύο, μαζί με στελέχη πολυεθνικών κ.λπ., είναι μέλη της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission),[2] δηλαδή της επιτροπής που ίδρυσε ο Ροκφέλλερ το 1973, όταν οι πολυεθνικές μορφοποιούσαν την άτυπη υπερεθνική ελίτ που θα διαχειριζόταν την τότε αναδυόμενη διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς. Η Επιτροπή αυτή υποτίθεται είχε στόχο την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των τριών κύριων συνιστωσών της υπερεθνικής ελίτ (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία) αλλά, στην πραγματικότητα, αποτελούσε βασικό όργανο για την προώθηση μελών της στην διαχείριση της Νέας Τάξης που καθιέρωνε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Επιπρόσθετα, και οι δύο (μαζί με τον Ντράγκι τον νέο πρόεδρο της ΕΚΤ) ανήκουν, «σε διάφορους βαθμούς», όπως σημειώνει η έγκυρη Le Monde,[3] στο Ευρωπαϊκό τμήμα της γνωστής Goldman Sachs, κύριου «στελέχους» της υπερεθνικής ελίτ!

Σήμερα, για πρώτη φορά στην μεταπολεμική Ιστορία της, η Ελλάδα κυβερνάται από ένα μη εκλεγμένο από τον Λαό τεχνοκράτη που, τυπικά, διόρισαν κόμματα χωρίς τη παραμικρή λαϊκή εντολή για τη καταστροφική πολιτική τους και, ουσιαστικά, η ίδια η υπερεθνική ελίτ. Και όλα αυτά, με τη σύμπραξη ενός εθνικιστικού κόμματος-μαϊμού (το μοναδικό σημαντικό Ευρωπαϊκό «εθνικιστικό» κόμμα ―στην πραγματικότητα, απλά ακροδεξιό και ρατσιστικό― υπέρ της ΕΕ!) Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η νέα αυτή διακομματική Χούντα που διαδέχθηκε την προηγούμενη μονοκομματική Χούντα, η οποία χωρίς την παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση εισήγαγε τα πιο κτηνώδη μέτρα κατά των λαϊκών στρωμάτων στην Ιστορία μας (μέχρι την εγκληματική διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, ένα βασικό για την επιβίωση αγαθό, σε όποιον δεν πληρώνει το χαράτσι υπέρ των ελίτ!) δεν έχει βέβαια στόχο τη «σωτηρία της Πατρίδας» όπως ισχυρίζεται. Απλά έχει στόχο να σώσει τις τσέπες των Τραπεζιτών δανειστών μας στο εξωτερικό, μέσα από την ελαχιστοποίηση των ζημιών τους, καθώς και να προωθήσει γενικότερα τα συμφέροντα της «απάτριδος» υπερεθνικής ελίτ του κεφαλαίου, και των ντόπιων ελίτ και προνομιούχων στρωμάτων, δηλαδή μιας μικρής μειοψηφίας του Ελληνικού λαού, σε βάρος βέβαια των λαϊκών στρωμάτων.

Έτσι ο «διαπρεπής τεχνοκράτης και ακαδημαϊκός πρωθυπουργός»[4] που καλείται να μας «σώσει», στην πραγματικότητα, ψεύδεται ασύστολα όταν καταστροφολογεί για τις συνέπειες της εξόδου από την ΕΕ, τη στιγμή που άλλοι, απείρως σημαντικότεροι από αυτόν (αλλά και από παρόμοια με αυτόν Πανεπιστημιακά παπαγαλάκια στην Ελλάδα) διεθνείς οικονομολόγοι, που δεν λειτουργούν όμως ως «άνθρωποι της υπερεθνικής ελίτ στην Αθήνα», δείχνουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος από την καταστροφική κρίση της Ελλάδος μέσα στην Ευρωζώνη―ή θα έλεγα σωστότερα μέσα στην ΕΕ, εφόσον η ένταξη μας σε αυτή είναι η απώτερη αιτία της έντασης της χρόνιας κρίσης μας.[5] Και όλα αυτά, βέβαια, με προφανή στόχο να τρομοκρατήσει την «πλειοψηφία των νοικοκυραίων», οι οποίοι φτωχοποιούνται ραγδαία, ότι δήθεν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση που μας καταδικάζει σε θέση τυπικού προτεκτοράτου της υπερεθνικής ελίτ, με μόνιμη ανεργία πάνω από 20% του πληθυσμού και διπλάσια ανεργία ανάμεσα στους νέους. Δηλαδή, από τα Μνημόνια που μας καταδικάζουν να γίνουμε ένα Μεξικό της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, συνεχώς χρεωμένο και απόλυτα εξαρτημένο, το οποίο θα έχει στο μεταξύ ξεπουλήσει και κάθε κοινωνικό πλούτο στις εξευτελιστικές τιμές που επιβάλλουν οι «αγορές».

Τώρα, που σύσσωμη η πολιτική και οικονομική ελίτ, καθώς και η Πανεπιστημιακή και η μιντιακή ελίτ και οι περισσότεροι από την Ελληνική “κουλτούρα”, ρητά ή σιωπηρά επιδοκιμάζουν τη Χούντα της υπερεθνικής ελίτ («για να μην καταστραφούμε»!) και συμπαρατάσσονται σε ένα Μαύρο Μέτωπο, η διάκριση «αυτοί» ή «εμείς» γίνεται περισσότερο φανερή παρά ποτέ. «Αυτοί», οι ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, και «εμείς», η μεγάλη πλειοψηφία του Λαού, κυρίως στα λαϊκά στρώματα, που θα πληρώσουν πολύ ακριβά την μετατροπή της Χώρας και σε τυπικό προτεκτοράτο. Αυτονόητη επομένως, και η μοναδική διέξοδος από τον ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό μας σαν Λαού στα χέρια της υπερεθνικής ελίτ και των «ανθρώπων της» στην Ελλάδα: η δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης που θα ενώσει όλους, ανένταχτους ή οργανωμένους, κάτω από ένα ελάχιστο πρόγραμμα με κοινούς στόχους την μονομερή έξοδο από την ΕΕ (όχι απλά το Ευρώ), την άρνηση πληρωμής του Χρέους, και την άμεση απαλλοτρίωση του ιδιωτικοποιημένου κοινωνικού πλούτου, μαζί με τα απαραίτητα συμπληρωματικά μέτρα. Αλλά θα επανέλθω.

[1] Martin Wolf, “Europe must not allow Rome to burn”, Financial Times, 15/11/2011

[2] Α. Μπουγάτσου, “Ε”, 11/11/2011

[3] βλ. “Goldman Sachs, le trait d'union entre Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos”, Le Monde, 14/11/2011

[4] Κ. Μπέης, “Ε”, 15/11/2011

[5] βλ. Τ. Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (Γόρδιος, Nοέμβρης 2010) Μέρος Γ.

δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 19-11-2011

* Ο Τάκης Φωτόπουλος, γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1940, είναι πολιτικός φιλόσοφος, συγγραφέας, ακαδημαϊκός και θεωρητικός θεμελιωτής του προτάγματος της Περιεκτικής Δημοκρατίας, το οποίο επιχειρεί να συνθέσει τη σοσιαλιστική με τη δημοκρατική παράδοση και τα ριζοσπαστικά ρεύματα στα νέα κοινωνικά κινήματα (φεμινιστικό, οικολογικό κλπ) με στόχο μία εναλλακτική κοινωνική οργάνωση, βασισμένη στην ισοκατανομή της εξουσίας, την κατάργηση της οικονομίας της αγοράς και την άμεση δημοκρατία. Είναι διευθυντής του διεθνούς θεωρητικού περιοδικού The International Journal of Inclusive Democracy, τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας Ελευθεροτυπία και συγγραφέας 23 βιβλίων και πάνω από 800 άρθρων, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Επίσης, συμμετέχει στο αντίστοιχο ελληνικό περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία.