Γράφει ο Στέλιος Καστραντάς, Αντγος ε.α. Επειδή οι συνήθως λαλίστατοι σχολιαστές των ΜΜΕ σιωπούν σχετικά με την αναγκαιότητα και σκοπιμότητα της αναληφθείσας επιχείρησης κατά της Λιβύης και του λαού της ,αφού όπως ανακοινώθηκε εκ μέρους των Αμερικανών ,ο Συνταγματάρχης Καντάφι δεν αποτελεί τον στόχο των επιθέσεων ,ας μου επιτραπεί να κάνω μερικά σχόλια προς προβληματισμό.
Και πρώτα απόλα θα ήθελα να ρωτήσω που ήσαν τα τελευταία 40 χρόνια όλοι αυτοί οι κύριοι που σήμερα κόπτονται για τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα του Λιβυκού λαού όταν το καθεστώς Καντάφι καταπατούσε συστηματικά κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας και καταπίεζε με το χειρότερο τρόπο τους Λίβυους;
Ασφαλώς και ήσαν δίπλα στον στυγερό δολοφόνο γιατί τους επέτρεπε να αγοράζουν και μάλιστα σε...
πολύ συμφέρουσα τιμή το πετρέλαιό του ,τους αγόραζε τα οπλικά τους συστήματα και επέτρεπε στις όποιες εταιρείες τους να επενδύουν στη χώρα του ποντάροντας στο γεγονός ότι η μέγιστη καταπίεση εξασφάλιζε την ασφάλεια των επιχειρήσεών τους.
Από την άλλη, τον καλοδεχόντουσαν στις χώρες τους ,τον ευχαριστούσαν γιατί γέμιζε τις τράπεζές τους με τα χρήματα που κέρδιζε καταδυναστεύοντας το λαό του και τον παρότρυνα να αυξήσει τις επενδύσεις του .Δεν θα μπορούσαν άραγε όλα αυτά τα χρόνια με πολύ πιο ανώδυνο και αποτελεσματικό τρόπο να επέμβουν για να απομακρύνουν ή να εξοντώσουν τον τύραννο; Μα περίμεναν θα πει κάποιος να ξεσηκωθεί ο κόσμος για να υπάρχει η δικαιολογία της λαϊκής αγανάκτησης. Τότε στο Αφγανιστάν που επενέβησαν μήπως είχαν ξεσηκωθεί οι Αφγανοί; Αποφάσισε λοιπόν το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε μπροστά στην σφαγή που συντελείτο να πάρει μία πρωτοφανή για τη διεθνή έννομη τάξη απόφαση εξουσιοδοτώντας ,όπως γράφει στο ψήφισμα, την οποιαδήποτε χώρα μέλος του Ο.Η.Ε να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα, πλέον των μέτρων του ισχύοντος εμπάργκο όπλων, προκειμένου να προστατέψει τους πολίτες και τις απειλούμενες με επίθεση κατοικημένες περιοχές της Λιβύης συμπεριλαμβανομένης της Βεγγάζης.
Στο ψήφισμα γίνεται σαφής η εξαίρεση οποιασδήποτε μορφής επέμβασης ξένης κατοχικής δύναμης σε οποιοδήποτε τμήμα του Λιβυκού εδάφους. Λέει λοιπόν το σχετικό άρθρο 4 στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο της περιβόητης απόφασης 1973: «4. Authorizes Member States that have notified the Secretary-General, acting nationally or through regional organizations or arrangements, and acting in cooperation with the Secretary-General, to take all necessary measures, notwithstanding paragraph 9 of resolution 1970 (2011), to protect civilians and civilian populated areas under threat of attack in the Libyan Arab Jamahiriya, including Benghazi, while excluding a foreign occupation force of any form on any part of Libyan territory, and requests the Member States concerned to inform the Secretary-General immediately of the measures they take pursuant to the authorization conferred by this paragraph which shall be immediately reported to the Security Council» Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω,θα μπορούσε οποιαδήποτε χώρα όπως π.χ το γειτονικό Σουδάν, Η Αίγυπτος ,η Τυνησία ,η Ουγκάντα, το Ισραήλ, η Τουρκία και όποια άλλη μέλος του Ο.Η.Ε,να αναλάβει μεμονωμένα ή σε συντονισμό με κάποιες άλλες χώρες στρατιωτική δράση, πλην χερσαίων επιχειρήσεων , αρκεί να προφασιζότανε ότι το έκανε σε εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης.
Με βάση λοιπόν αυτήν την απόφαση φιάσκο των Ηνωμένων Εθνών ξεκινάει πρώτη η Γαλλία να σώσει τους Λίβυους βομβαρδίζοντάς τους . Ακολουθεί η Αγγλία και η Αμερική και σε ρόλο υποστηρικτικό πολλές χώρες της Ε.Ε. Στο χορό μπαίνουν η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ από την Αραβική Ένωση. Εδώ οι δύο τελευταίες στη περίπτωση του ΜπαχρέΪν βομβαρδίζουν τους εξεγερμένους πολίτες αυτής της χώρας που ζητούν τα ίδια πράγματα με τους εξεγερμένους στη Λιβύη τους οποίους εδώ υπερασπίζονται.
Και ξαφνικά μετά την απόφαση του Ο.Η.Ε και τη βιασύνη των Γάλλων να επέμβουν άμεσα, βιώνουμε ένα πρωτοφανές αλαλούμ σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο με το ΝΑΤΟ να συσκέπτεται ακόμη και να μην μπορεί να πάρει απόφαση για το τι θα κάνει και εάν θα πρέπει να εμπλακεί, την Τουρκία να δηλώνει ότι θα θέσει veto σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ αποφασίσει να εμπλακεί, την Αγγλία να ενοχλείται που την πρόλαβε η Γαλλία ,την Αμερική ενοχλημένη να διεκδικεί τον ηγετικό της ρόλο που της τον αφαίρεσαν οι Γάλλοι, τον Αραβικό Σύνδεσμο να διχάζεται βαθύτατα με τη συμμετοχή δύο τουλάχιστον αραβικών κρατών κατά των Αράβων αδελφών τους ,τη Γερμανία να το παίζει Κινέζος και να απέχει τόσο από το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας όσο και από οποιαδήποτε εμπλοκή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ευθυγραμμιζόμενη με την Κίνα τη Ρωσία την Ινδία και τη Βραζιλία ,τη δε Ρωσία να διασπάται στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο με τον Πούτιν να διαφωνεί δημόσια με την όποια επέμβαση τον δε Πρόεδρο Μεντβέντεφ να επιπλήττει δημόσια τον Πρωθυπουργό για αυτή τη δήλωση και πάει λέγοντας.
Ο πόλεμος λοιπόν μεταξύ καθεστωτικών και δυσαρεστημένων πρώην καθεστωτικών, όπως θα ήταν ίσως σωστότερο να αποκαλούνται οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί στη Λιβύη , δημιουργεί επικίνδυνες εντάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη. Δεν μιλάμε βέβαια για την παντελή έλλειψη συντονισμού της όλης επιχείρησης κάτι το οποίο αυτομάτως δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητά της αλλά και την ασφάλεια των αεροπορικών δυνάμεων που επιχειρούν στη περιοχή. Ήδη ανακοινώθηκε η πτώση ενός αμερικανικού βομβαρδιστικού που μακάρι να οφείλεται όπως είπαν σε τεχνική βλάβη. Προσωπικά διατηρώ πολλές επιφυλάξεις .Ένα άλλο θέμα που θα πρέπει να προβληματίσει είναι η επανειλημμένη ανακοίνωση των Αμερικανών ότι ο Καντάφι δεν αποτελεί στόχο. Δηλαδή μήπως το μετάνοιωσαν που τα έβαλαν με τον Καντάφι και δεν μας το λένε;
Μήπως τον θέλουν να παίξει ένα νέο ρόλο στη μεταπολεμική εποχή; Μήπως εκτιμούν ότι η επικράτηση των λεγόμενων αντικαθεστωτικών θα τους δημιουργήσει περισσότερες σκοτούρες και περισσότερα προβλήματα από εκείνα που τώρα επικαλούνται ότι θα λύσουν; Τελικά τι απ’ όλα συμβαίνει; Δυστυχώς αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά και στη περίπτωση της Λιβύης ότι η λεγόμενη διεθνής κοινότητα ενεργεί και παίρνει αποφάσεις με βάση τα συμφέροντα και τις πιέσεις κάποιων νταβατζήδων που με το πρόσχημα ειρηνευτικών αποστολών και κάνοντας αλόγιστη χρήση των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων έχουν εμπλέξει τον κόσμο σε ένα ατέλειωτο πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ας ελπίσουμε ότι η όλη κατάσταση θα τελειώσει σύντομα και δεν θα δρομολογήσει την αρχή ενός νέου παγκόσμιου πολέμου.
Και πρώτα απόλα θα ήθελα να ρωτήσω που ήσαν τα τελευταία 40 χρόνια όλοι αυτοί οι κύριοι που σήμερα κόπτονται για τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα του Λιβυκού λαού όταν το καθεστώς Καντάφι καταπατούσε συστηματικά κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας και καταπίεζε με το χειρότερο τρόπο τους Λίβυους;
Ασφαλώς και ήσαν δίπλα στον στυγερό δολοφόνο γιατί τους επέτρεπε να αγοράζουν και μάλιστα σε...
πολύ συμφέρουσα τιμή το πετρέλαιό του ,τους αγόραζε τα οπλικά τους συστήματα και επέτρεπε στις όποιες εταιρείες τους να επενδύουν στη χώρα του ποντάροντας στο γεγονός ότι η μέγιστη καταπίεση εξασφάλιζε την ασφάλεια των επιχειρήσεών τους.
Από την άλλη, τον καλοδεχόντουσαν στις χώρες τους ,τον ευχαριστούσαν γιατί γέμιζε τις τράπεζές τους με τα χρήματα που κέρδιζε καταδυναστεύοντας το λαό του και τον παρότρυνα να αυξήσει τις επενδύσεις του .Δεν θα μπορούσαν άραγε όλα αυτά τα χρόνια με πολύ πιο ανώδυνο και αποτελεσματικό τρόπο να επέμβουν για να απομακρύνουν ή να εξοντώσουν τον τύραννο; Μα περίμεναν θα πει κάποιος να ξεσηκωθεί ο κόσμος για να υπάρχει η δικαιολογία της λαϊκής αγανάκτησης. Τότε στο Αφγανιστάν που επενέβησαν μήπως είχαν ξεσηκωθεί οι Αφγανοί; Αποφάσισε λοιπόν το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε μπροστά στην σφαγή που συντελείτο να πάρει μία πρωτοφανή για τη διεθνή έννομη τάξη απόφαση εξουσιοδοτώντας ,όπως γράφει στο ψήφισμα, την οποιαδήποτε χώρα μέλος του Ο.Η.Ε να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα, πλέον των μέτρων του ισχύοντος εμπάργκο όπλων, προκειμένου να προστατέψει τους πολίτες και τις απειλούμενες με επίθεση κατοικημένες περιοχές της Λιβύης συμπεριλαμβανομένης της Βεγγάζης.
Στο ψήφισμα γίνεται σαφής η εξαίρεση οποιασδήποτε μορφής επέμβασης ξένης κατοχικής δύναμης σε οποιοδήποτε τμήμα του Λιβυκού εδάφους. Λέει λοιπόν το σχετικό άρθρο 4 στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο της περιβόητης απόφασης 1973: «4. Authorizes Member States that have notified the Secretary-General, acting nationally or through regional organizations or arrangements, and acting in cooperation with the Secretary-General, to take all necessary measures, notwithstanding paragraph 9 of resolution 1970 (2011), to protect civilians and civilian populated areas under threat of attack in the Libyan Arab Jamahiriya, including Benghazi, while excluding a foreign occupation force of any form on any part of Libyan territory, and requests the Member States concerned to inform the Secretary-General immediately of the measures they take pursuant to the authorization conferred by this paragraph which shall be immediately reported to the Security Council» Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω,θα μπορούσε οποιαδήποτε χώρα όπως π.χ το γειτονικό Σουδάν, Η Αίγυπτος ,η Τυνησία ,η Ουγκάντα, το Ισραήλ, η Τουρκία και όποια άλλη μέλος του Ο.Η.Ε,να αναλάβει μεμονωμένα ή σε συντονισμό με κάποιες άλλες χώρες στρατιωτική δράση, πλην χερσαίων επιχειρήσεων , αρκεί να προφασιζότανε ότι το έκανε σε εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης.
Με βάση λοιπόν αυτήν την απόφαση φιάσκο των Ηνωμένων Εθνών ξεκινάει πρώτη η Γαλλία να σώσει τους Λίβυους βομβαρδίζοντάς τους . Ακολουθεί η Αγγλία και η Αμερική και σε ρόλο υποστηρικτικό πολλές χώρες της Ε.Ε. Στο χορό μπαίνουν η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ από την Αραβική Ένωση. Εδώ οι δύο τελευταίες στη περίπτωση του ΜπαχρέΪν βομβαρδίζουν τους εξεγερμένους πολίτες αυτής της χώρας που ζητούν τα ίδια πράγματα με τους εξεγερμένους στη Λιβύη τους οποίους εδώ υπερασπίζονται.
Και ξαφνικά μετά την απόφαση του Ο.Η.Ε και τη βιασύνη των Γάλλων να επέμβουν άμεσα, βιώνουμε ένα πρωτοφανές αλαλούμ σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο με το ΝΑΤΟ να συσκέπτεται ακόμη και να μην μπορεί να πάρει απόφαση για το τι θα κάνει και εάν θα πρέπει να εμπλακεί, την Τουρκία να δηλώνει ότι θα θέσει veto σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ αποφασίσει να εμπλακεί, την Αγγλία να ενοχλείται που την πρόλαβε η Γαλλία ,την Αμερική ενοχλημένη να διεκδικεί τον ηγετικό της ρόλο που της τον αφαίρεσαν οι Γάλλοι, τον Αραβικό Σύνδεσμο να διχάζεται βαθύτατα με τη συμμετοχή δύο τουλάχιστον αραβικών κρατών κατά των Αράβων αδελφών τους ,τη Γερμανία να το παίζει Κινέζος και να απέχει τόσο από το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας όσο και από οποιαδήποτε εμπλοκή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ευθυγραμμιζόμενη με την Κίνα τη Ρωσία την Ινδία και τη Βραζιλία ,τη δε Ρωσία να διασπάται στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο με τον Πούτιν να διαφωνεί δημόσια με την όποια επέμβαση τον δε Πρόεδρο Μεντβέντεφ να επιπλήττει δημόσια τον Πρωθυπουργό για αυτή τη δήλωση και πάει λέγοντας.
Ο πόλεμος λοιπόν μεταξύ καθεστωτικών και δυσαρεστημένων πρώην καθεστωτικών, όπως θα ήταν ίσως σωστότερο να αποκαλούνται οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί στη Λιβύη , δημιουργεί επικίνδυνες εντάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη. Δεν μιλάμε βέβαια για την παντελή έλλειψη συντονισμού της όλης επιχείρησης κάτι το οποίο αυτομάτως δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητά της αλλά και την ασφάλεια των αεροπορικών δυνάμεων που επιχειρούν στη περιοχή. Ήδη ανακοινώθηκε η πτώση ενός αμερικανικού βομβαρδιστικού που μακάρι να οφείλεται όπως είπαν σε τεχνική βλάβη. Προσωπικά διατηρώ πολλές επιφυλάξεις .Ένα άλλο θέμα που θα πρέπει να προβληματίσει είναι η επανειλημμένη ανακοίνωση των Αμερικανών ότι ο Καντάφι δεν αποτελεί στόχο. Δηλαδή μήπως το μετάνοιωσαν που τα έβαλαν με τον Καντάφι και δεν μας το λένε;
Μήπως τον θέλουν να παίξει ένα νέο ρόλο στη μεταπολεμική εποχή; Μήπως εκτιμούν ότι η επικράτηση των λεγόμενων αντικαθεστωτικών θα τους δημιουργήσει περισσότερες σκοτούρες και περισσότερα προβλήματα από εκείνα που τώρα επικαλούνται ότι θα λύσουν; Τελικά τι απ’ όλα συμβαίνει; Δυστυχώς αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά και στη περίπτωση της Λιβύης ότι η λεγόμενη διεθνής κοινότητα ενεργεί και παίρνει αποφάσεις με βάση τα συμφέροντα και τις πιέσεις κάποιων νταβατζήδων που με το πρόσχημα ειρηνευτικών αποστολών και κάνοντας αλόγιστη χρήση των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων έχουν εμπλέξει τον κόσμο σε ένα ατέλειωτο πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ας ελπίσουμε ότι η όλη κατάσταση θα τελειώσει σύντομα και δεν θα δρομολογήσει την αρχή ενός νέου παγκόσμιου πολέμου.
από το Ηπειρος Ελλάς
Αντε κι εσύ μια απο τα ίδια... Παρανοικός δικτάτωρ ο Καντάφι, σφαγεύς του λαού του ,καταπατητής των ανθρώπινων δικαιωμάτων και άλλες τέτοιες μπαρούφες της Δυτικής προπαγάνδας. Διάβασε λοιπόν παρα κάτω για να πληροφορηθεις τι έκανε ο Καντάφι στο λαό του και να μην γίνεσαι,άθελά σου πιστεύω, παπαγαλάκι της Δυτικής προπαγάνδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν ξεσπάσει το χάος, η Λιβύη είχε ένα χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων από την Τσεχική Δημοκρατία. Βρισκόταν στην 61η θέση. Η Λιβύη είχε το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Αφρική. Λιγότερο από το 5% των κατοίκων της πεινούσαν. Ενω στον υπόλοιπο κόσμο οι τιμές των τροφίμων συνεχώς αυξάνονταν, η κυβέρνηση της Λιβύης είχε καταργήσει όλους τους φόρους επί των τροφίμων.
Οι Λίβυοι ήσαν πλούσιοι. Η Λιβύη είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην Αφρική. Η κυβέρνηση φρόντιζε, ώστε ο καθένας να μπορεί να συμμετάσχει στην ευημερία. Ο πλούτος ήταν μοιρασμένος δίκαια. Στη Λιβύη ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας από ότι στην Ολλανδία.
Πως έγινε η Λιβύη τόσο πλούσια; Γιατί έχει πετρέλαιο και δεν επέτρεπε σε ξένες εταιρείες να της το κλέβουν, όπως συμβαίνει στη Νιγηρία, μια χώρα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από την Shell.
Όπως κάθε χώρα, έτσι και η Λιβύη υποφέρει από μια κυβέρνηση διεφθαρμένων γραφειοκρατών, που προσπαθούν να κόψουν ένα ολο και μεγαλύτερο κομμάτι απο την πίτα. Ως απάντηση, ο Γκαντάφι θέσπισε νόμους, με τους οποίους τα έσοδα από το πετρέλαιο να διανέμονται απευθείας στον πληθυσμό της χώρας, γιατί ήταν της γνώμης, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν δίκαιη στο λαό.
Οι ταραχές στη Λιβύη δεν ξέσπασαν εξ αιτίας μερικών νεαρών, που ζητούσαν Αλλαγή, όπως έγινε στην Αίγυπτο ή την Τυνησία. Ξεκίνησε, όταν μια ομάδα με το όνομα “Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάρκα” (το όνομα της πρώην βορειοδυτικής περιοχής της Λιβύης) έπιασε μερικούς ομήρους και σκότωσε δύο αστυνομικούς. Η εξέλιξη αυτή έχει την ιστορία της. Στις 18. Φεβρουαρίου 2011 μια ομάδα έκλεψε 70 στρατιωτικά οχήματα, αφού προηγουμένως είχε κάνει επίθεση στο λιμάνι και σκότωσε τέσσερις στρατιώτες. Η εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη της Βεγγάζης στην ανατολική Λιβύη, κοντα στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε αναβρασμό και τα σύνορα δεν ελέγχονταν πλέον. Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για την δημιουργία ενός “Ισλαμικού Εμιράτου της Βεγγάζης”, το οποίο θα μπορούσε να κηρύξει την ανεξαρτησία του.
Απο που λοιπόν προέρχονται οι ξαφνικές διαμαρτυρίες; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι οι ομάδες αυτές, που χρηματοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν μετα την Τυνησία και την Αίγυπτο την ευκαιρία, να θέσουν ολόκληρη τη Λιβύη υπό τον έλεγχό τους. Μια τέτοια ομάδα, που συνελήφθη πρόσφατα, αποτελούνταν από δεκάδες άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας, που είχαν λάβει μέρος σε λεηλασίες και δολιοφθορές. Η λιβυκή κυβέρνηση δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να έχουν σχέση με το Ισραήλ.
Η Μεγάλη Βρετανία χρηματοδοτούσε έναν πυρήνα της Αλ Κάιντα στη Λιβύη για να δολοφονήσει τον Γκαντάφι. Η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης είναι σήμερα το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης» που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, τη CIA και μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, και συμπορεύτηκε μαζί με άλλες αντιπολιτευτικές ομάδες που τελικά απετέλεσαν το «Εθνικό Συνέδριο της λιβυκής Αντιπολίτευσης». Το Συνέδριο αυτό ανακήρυξε την «Ημέρα της οργής», η οποία βούτηξε στις 17. Φεβρουαρίου την Λιβύη στο χάος. Ξεκίνησε στη Βεγγάζη, μια συντηρητική πόλη, που παραδοσιακά ήταν κατά του Γκαντάφι. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης” διαθέτει εναν αξιόλογο οπλισμό. Ήδη κατα το 1996 είχαν προσπαθήσει να υποδαυλίσουν στην ανατολική Λιβύη μια επανάσταση.
Να πω κατι αγαπητε ανωνυμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχην ελπίζω η παρατηρηση σου να πηγαινει στον υπογραφοντα κι οχι στον αναρτησαντα του άρθρου.....
Το κειμενο σου ειναι εξαιρετικο και θα μπορουσα να το κανω αναρτηση.
Λειπουν ομως 2 καιρια στοιχεια.
Πρωτον το όνομά σου ή έστω ένα ψευδώνυμο και δευτερον η πηγή του κειμενου σε λινκ....
Με αυτα τα δυο δεν εχω καμια αντίρρηση να το βάλω και μάλιστα ως απαντηση στην συγκεκριμενη αναρτηση.
Αν παλι δεν επιθυμεις (να δωσεις τα στοιχεια) η αποψη σου ηδη καταγραφηκε και δημοσιεύθηκε οπως βλέπεις κι εσυ.
Σε ευχαριστω για το εκτεταμενο και ενημερωτικο σχολιο σου.