Σελίδες

16 Δεκεμβρίου 2010

Μια απίστευτη ανθρώπινη ιστορία δύο φαντάρων.

Ήταν τότε, το ’89 που ο στρατός ακόμα είχε ζόρι, και η παραμεθόριος θητεία ακόμα υποχρεωτική.

Ήταν κάπου εκεί στο Νεοχώρι Ορεστιάδας Έβρου , που πιο παραμεθόριος δεν υπήρχε για τον Πειραιώτη φαντάρο Γιάννη (23 ετών) που του ‘πεσε κάπως βαρύ του καλομαθημένου νέου απ’ την μεγάλη πόλη, να βρεθεί στο τελευταίο της άκρο, στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας.
Σ’ αυτό το ποτάμι του Έβρου, που οριοθετούσε τις δύο χώρες!

Αυτό το μεγάλο ποτάμι που...χώριζε Έλληνες από Τούρκους, που γινόταν μικρό, μπροστά στη λαχτάρα των φαντάρων να διασχίσουν περνώντας απέναντι με την ξύλινη αυτοσχέδια βαρκούλα, κι ανταμώνοντας ο ένας σκοπός τον – κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο - απέναντι “εχθρό”. Για να ανταλλάξουν δυο κουβέντες, μια κουβέρτα για το κρύο, ένα τσιγάρο τράκα, μια απλή καλημέρα στη γλώσσα της Ελληνοτουρκοαγγλικο νοηματικής.

Έτσι μόνο γινόταν το παράνομο αλισβερίσι απ’ το ποτάμι μεταξύ των αλλοδαπών φαντάρων. Και κάπως έτσι έγινε κι η γνωριμία των δύο ηρώων της ιστορίας μας. Ο Τούρκος Αχμέτ (ετών 22) ξεμένοντας μια μέρα από τσιγάρα στη σκοπιά, πέρασε κρυφά απέναντι, να ζητήσει τσιγάρο απ’ τον … εχθρό, Έλληνα σκοπό και μη καπνιστή Γιάννη. Κι ο εχθρός Γιάννης έβγαλε και του ‘δωσε γενναιόδωρα ένα ολόκληρο πακέτο (που πάντα είχε πάνω του μπας και εξυπηρετήσει κάποιον συνστρατιώτη, όπως καλή ώρα!)

Η χαρά του Αχμέτ με το πακέτο ήταν απερίγραπτη, όπως κι η επιθυμία του να κάτσει εκεί δίπλα στον Γιάννη για παρέα και λίγη κουβέντα, όσο κράτησε το πρώτο του τσιγάρο! Μίλησαν για τις πατρίδες τους, τις θρησκείες τους, τις οικογένειες τους, τις αρραβωνιαστικιές που ‘χαν αφήσει πίσω τους, και τα χόμπι τους σαν πολίτες.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι δυο στρατιώτες ήταν πάλι στα φυλάκια των στρατοπέδων τους, και λίγες βδομάδες αργότερα επιτέλους στα σπίτια τους και στην οικογένεια τους, ως πολίτες πια!... και λίγους μήνες αργότερα η τύχη (ή η ατυχία) τους έφερε πάλι αντάμα, να ξανά συναντιούνται απρόσμενα, σ’ ένα ουδέτερο πια ξένο μέρος, σε μια χώρα που δεν ήταν ούτε η χώρα τους ενός, ούτε του άλλου! και τους είχε στείλει η μοίρα!


Τα βλέμματα τους συγκρούστηκαν σαν σε μετωπική! η ματιά καρφώθηκε και κόλλησε στα απέναντι μάτια! ίσα με 9 δευτερόλεπτα!... τα 9’ ωριμοτέρα δεύτερα της ζωής τους!


Κοιτάχτηκαν όπως οι καταδικασμένοι πριν την εκτέλεση! … λες κι ήταν μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! – κι όμως – ήταν όντως μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! Κι εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν κι οι δυο στο διάδρομο του δωδεκάτου ορόφου του Royal Free Hospital του Λονδίνου, εκεί που… θεραπεύετε – είπαν – η λευχαιμία (κι εκεί που δε θεραπεύτηκε ποτέ)!


Τραγική σύμπτωση! Τα δυο παιδιά ακόμα έκπληκτα απ’ τη μοιραία συνάντηση τους, δεν πίστευα … στα υγρά μάτια τους κι άφωνα διαπίστωσαν πως – τι ειρωνεία – ήταν πάλι ένστολοι, ντυμένοι ίδια, σαν στο στρατό!

Δεν ήξερα τι να κάνουν, πως ν’ αντιδράσουν. Απ’ τη μια χάρηκαν, σα να ’δαν την αγαπημένη τους, κι απ’ την άλλη λυπήθηκαν σαν να βλεπόντουσαν για τελευταία φορά! … - κι όμως – βλεπόντουσαν όντως για τελευταία φορά!, όπως κι όλα τ’ άλλα γύρω τους τα ‘βλεπαν για τελευταία φορά, όπως κι εμείς τους βλέπαμε για τελευταία φορά.

Τα δύο άρρωστα παιδιά, αγκαλιαστήκαν σφιχτά αφήνοντας απορημένους τους γονείς τους, που στέκονταν σαν ντεκόρ background εκεί, ν’ αναρωτιούνται σε ποιο μέρος άραγε έχουν ξανανταμώσει αυτός ο Τούρκος κι αυτός ο Έλληνας στο παρελθόν!


Ήταν εκεί! Σ’ εκείνο το ποτάμι, που χώριζε τις πατρίδες τους, μα ένωσε τις ψυχές τους!, που έφυγαν για πάντα!


Τα δυο παιδιά, υπέφεραν και ταλαιπωρηθήκαν πολύ απ’ την αρρώστια τους και χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα στις δοκιμές των Άγγλων γιατρών για την θεραπεία της λευχαιμίας, και τελικά “έσβησαν” και έφυγαν μαζί σχεδόν, τον Γενάρη του ’91, για το ίδιο μεγάλο “ταξίδι” και για τον ίδιο προορισμό!


Εκεί που ο θεός δεν έχει στρατόπεδα μα ούτε και σύνορα! Εκεί που δεν υπάρχουν όπλα, σκοπιές, φυλάκια, ποτάμια, και στρατιωτικά στολές! Εκεί που όλα είναι λευκά και δεν υπάρχουνε βαθμοί … ούτε διαταγές … ούτε έχθρα!.


Δεν ξέρω αν ο στρατός τελικά φτιάχνει άντρες! Πάντως αυτά τα δυο παιδιά, δεν έγιναν άντρες στο στρατό! Έγιναν άντρες στην αντιμετώπιση της κοινής τους ασθένειας.


Είχαν γίνει άντρες!!! … απλά, ήταν πλέον δυο νεκροί άντρες!!! … που μαζί υπηρέτησαν, μαζί απολύθηκαν, μαζί αρρώστησαν, μαζί πέθαναν, μαζί αναστήθηκαν!!!


Τίνα Ζ.

(για τον Γιάννη ετών 23 τον αδελφό μου, και τον Αχμέτ ετών 22) που δεν υπάρχει πια … αλλά υπάρχει πάντα!!!)

πηγή Kranosgr

ΣΧΟΛΙΟ
Ολοι γνωρίζετε την απέχθεια μου σε κάθε τουρκικό αλλά πρώτα και πάνω από όλα πρέπει να είμαστε άνθρωποι και Χριστιανοί. Ετσι αρμόζει σε εμάς τους Ελληνες.

Η ιστορία των δύο νέων είναι συγκλονιστική και πραγματικά απίστευτη.
Και δείχνει ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει το μέλλον που επιφυλάσσει σε κάθε άνθρωπο......

Ετυχε να υπηρετήσω ακριβώς την ίδια εποχή στον Εβρο. Και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι υπήρχαν πραγματικά παρόμοια περιστατικά καθώς το ποτάμι έχει παραβιασθεί με τρόπο που το κάνει "ξεροπόταμο" σε πολλά σημεία.... Πρόκειται για ένα "κόλπο" που εφαρμόζουν κυρίως οι Τούρκοι αλλάζοντας τον ρού του ποταμού ώστε να γίνουν τα σύνορα στερεό έδαφος!!!!

Στα σημεία λοιπόν εκείνα γινόταν συχνά συνάντηση των ελληνικών και τουρκικών περιπόλων ρμε συνήθως ειρηνική ανταλλαγή κυρίως τσιγάρων....
Φυσικά υπήρχαν και φορές που το θέμα εξελίχθηκε ακόμα και σε συμπλοκή με νεκρούς..
Ενα τέτοιο πολύ σοβαρό περιστατικό μάλιστα είχε συμβεί το 1986 κοντά σε φυλάκιο το οποίο πήρε κατόπιν το όνομα ενός νεκρού Ελληνα στρατιώτη.......
Για την ιστορία να πω ότι οι Τουρκικές απώλειες ήταν επταπλάσιες......

8 σχόλια:

  1. καλά, μας έπεισες...

    γράφουμε μία έντονη ιστορία "Ελληνοτουρκικής" φιλίας, με μπόλικο "παραμύθι" μέσα,
    βάζουμε κ μερικά σοκαριστικά-όπως ο θάνατος- οπότε κανείς δεν θα τολμήσει να τους αναζητήσει και το περάσαμε το μήνυμα.

    Όντως πολύ έντεχνα γραμμένη η ιστορία
    Ο "καλός αδερφός" που έχει πάντα στην τσέπη του 1 κουτί τσιγάρα, μήπως κ του το ζητήσει ο απέναντι Τούρκος ...

    ο Τούρκος που κάθεται με τις ώρες και κουβεντιάζει με τον Έλληνα σκοπό.
    Ούτε εφόδους ούτε περίπολα δεν έχουν εκεί στις σκοπιές φαίνεται..
    Όχι, κάθονται με τις ώρες στη σκοπιά ...
    έχεις δει ποτέ Τούρκο στρατιώτη να εγκαταλείπει τη σκοπιά του για "να πεταχτεί" απέναντι;;;
    Έχεις ακούσει τίποτε για την στρατιωτική πειθαρχία στην Τουρκία και τις ποινές;;;

    και εννοείται πόσο εύκολα ο Τούρκος στρατιώτης πέρασε απέναντι και άρχισαν κουβέντα,
    σαν παιχνίδι...
    έτσι γίνεται στις φανταστικές ιστορίες (με τον Γιάννη και τον Αχμέτ-κανα πιο σπάνιο όνομα δεν είχαν να σου πούνε στην προσβεία;;)


    Αυτή που έγραψε την ιστορία δεν έχει ιδέα για το πως κάνεις σκοπιά στο στρατό.
    Δεν αφήνεις να πλησιάσει ΚΑΝΕΝΑΣ.
    Πατάς το κουμπί του συναγερμού αν κάποιος δεν σταματήσει -οπότε ειδοποιείται άμεσα το φυλάκιο.
    Τηλεφωνείς άμεσα στους ανωτέρους να τους ενημερώσεις.
    Και φυσικά για να σε πλησιάσει οποιοσδήποτε σε απόσταση κάτω των 15-20 μέτρων πρέπει να σου πει το σύνθημα , παρασύνθημα κλπ
    Αλλιώς οπλίζεις

    Πόσο μάλλον να αφήσεις να σε πλησιάσει ο απέναντι Τούρκος που δεν σε ξέρει.


    Ρε δεν τα παρατάτε αυτά τα παραμύθια;;
    Τίνα "Ζ"
    τώρα μας έπεισες,
    αφού έβαλες και το ονοματεπώνυμό σου...


    άντε από κεί
    πόσα πήρες κ από ποια πρεσβεία ή από ποια ΜΚΟ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλε μου φιλε Μαχητη θα μπορουσα να έχω γραψει ολοκληρο το σχολιο σου εγω......

    Το ότι κάπως ετσι αισθάνομαι κι εγω θέλω να το τονίσω.

    Οντως η ιστορία θα μπορουσε να ειναι κατασκευασμένη και δεν μπορω ουτε να την επαληθεύσω ούτε να την διαψεύσω.

    Ομως μονο σε ένα έχω να διαφωνήσω καλε μου φιλε μαζί σου.

    Στον τρόπο φύλαξης των συνόρων του Εβρου τουλαχιστον την περίοδο 1985-1990.... δεν ξερω τι γίνεται ακριβώς τωρα...

    Την περίοδο λοιπόν εκείνη δεν ήταν σπάνιο να συναντούνται Ελληνικές και τουρκικές περίπολοι σε διαφορα σημεία του ποταμού σε μερικά από τα οποία δεν υπήρχε νερό!!!!!!
    Δεν θα σου εξηγησω τωρα πως συνεβαινε αυτό γιατι θέλει την ώρα του....

    Σε μια λοιπόν από αυτές τις συναντήσεις ο Ελληνας μπήκε στην άδεια κοιτη του ποταμού και συναντησε τον Τούρκο που ήθελε τα τσιγαρακια του.... (Οι Ελληνες πάντα ειχαν καλύτερα τσιγαρα...)

    Ξαφνικά κι ενω οι 2 φανταροι συζητούσαν "έσκασε μυτη" τουρκος αξιωματικός σε έφοδο με τζιπ!!!!!

    Ο Τουρκος στρατιώτης πανικοβλήθηκε (γιατι ως γνωστον οι ποινές στον Τουρκικό Στρατό είναι αυστηρότατες...μιλαμε για μαστίγωμα!!!! και επαναληψη θητείας!!!!!) και σηκώνοντας το όπλο πυροβόλησε τον Ελληνα στρατιώτη που έπεσε αμέσως νεκρός....

    Μετά έγινε το "έλα να δεις"...
    συνεχίζεται παρακατω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..Ο έταιρος Ελληνας της περιπόλου έτρξε να καλυφθει ανοιγωντας πύρ και σκοτώνοντας τον Τούρκο ενώ την ίδια στιγμή άνοιξαν πυρ και οι 2 άλλοι Τουρκοι του περιπόλου (οι Τουρκικές περίπολοι αποτελούνται από 2 άνδρες) καθως και ο Τουρκος εφοδεύων αξιωματικός.....

    Την συγκρουση αντελήφθη διερχόμενος Ελληνας αγροφύλακας ό οποίος έφθασε στο σημείο και βρηκε τον Ελληνα τραυματισμένο αλλα ακόμα μάχιμο...
    Ο αγροφύλακας πήρε το όπλο του νεκρού Ελληνα φανταρου που το είχε αφήσει πριν κατεβει στην κοιτη του ποταμου....και ενίσχυσε τον τραυματία.

    Η συγκρουση έγινε αντιληπτή από τους Ελληνες στρατιωτες του παρακείμενου φυλακίου και 5 απο αυτούς έφθασαν πάνοπλοι στην κυριολεξία (ζωσμενοι με πυρομαχικά από την κορφή ως τα νύχια) στο σημείο κουβαλώντας ακομα και οπλοπολυβόλα.
    Την ίδια ώρα έφθασαν στο ίδιο σημείο 2 φορτηγά καταμεστα από Τουρκους στρατιώτες και η συρραξη γενικεύτηκε...

    (όπως ίσως έχεις καταλάβει γνωρίζω το περιστατικό από πρωτο χέρι γιατι συνέβει μόλις 3 χρόνια (1986) από τον καιρό που επισκεφθηκα εγω το φυλάκιο αυτό το 1989... Οι παλιότεροι φανταροι που συναντησα εκει είχαν προλάβει τα παιδια που συμμετείχαν στο επεισόδιο)

    Ενα λοιπόν εκ των τουρκικών φορτηγών έστριψε με τετοιο τρόπο ώστε άφησε εκτεθειμένο το προσωπικο που μετεφερε και η καρότσα του είχε το άνοιγμα προς τα ελληνικά πυρά!!!!! προκειται για την γνωστή τουρκική "εξυπνάδα"... Προφανως ο Τουρκος οδηγός σκεφτηκε ότι έτσι θα είναι ετοιμος να αναχωρήσει αμέσως....

    Καταλαβαίνεις τι θέρισμα έπεσε στους τούρκους στρατιώτες που κατέβαιναν... Οι Ελληνες στρατιώτες ανέφεραν αργοτερα μετα το τελος του επεισοδίου ότι πρέπει να σκότωσαν ή τραυματησαν τουλαχιστον 7 Τουρκους μονο σε αυτοτο σημείο!!!!

    Εν πάση περιπτωση οι Τούρκοι που οπως καταλαβαίνεις έφθασαν εκει τουλάχιστον με δυναμη διμοιρίας έφεραν μαζί τους 50αρια πολυβόλα!!!!!!! κι αρχισαν να κουρευουν στην κυριολεξία τα δέντρα της περιοχής!!!!!!!!!

    συνεχιζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..Τα παιδια που μου το περιέγραφαν ειχαν να λένε για τον τρόμο που ένοιωσαν οι δικοί μας υπό τα πυρά των βαρέων τουρκικών πολυβόλων....

    Ευτυχώς δεν υπήρξε άλλος νεκρός στην μάχη που κρατησε γύρω στις 2-3 ώρες..... και έληξε όταν από το πλησίον Ελληνικό Τάγμα (για ευνόητους λογους δεν μπορω να σου πω ποιο) έφθασε ένας λόχος και ένα τουρκικό τάγμα από την άλλη και ήρθαν σε επικοινωνία οι 2 επικεφαλείς αξιωματικοί....

    Φυσικά οι Τουρκοι αρνηθηκαν τους νεκρούς και τις απώλειές τους και ανεφεραν μονο τον αρχικό Τουρκο στρατιωτη ως νεκρό....

    Αποτελεσμα της συρραξης αυτης για την οποία πρέπει να σου πω ότι υπάρχουν αναφορές στις τότε εφημεριδες ήταν το παρακείμενο φυλάκιο να έχει από τότε και μέχρι σήμερα το επώνυμο του νεκρού στρατιωτη μας. Φωτογραφίες μάλιστα (τις οποιες είδα κι εγω) φυλάγονται πιστεύω μεχρι σήμερα στο φυλακιο αυτό.

    Ελπίζω μετα από αυτο να εχεις να λες μια ακόμα μαχιμη ιστορία σε γνωστους και φίλους.

    Σε ευχαριστω για το σχολιο σου που μου έδωσε αφορμη να ξαναθυμηθώ την ιστορία αυτή...

    Πάντα φίλος σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ρε φιλε καλη η ιστορια σου αλλα δεν ειχε δράκο///την επόμένη που θα έχω εμπνευση θα σου γραψω μια..ρε ουστ απατεώνες////

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προφανώς θα αναφερεσαι στην δική μου οπότε μετά την τρομακτική επιχειρηματολογία σου...μπορω να πώ ότι πλέον εμφανίστηκε κι ο .....δράκος!!!!

    Χαιρομαι πάντως που έκατσες και την διαβασες ΟΛΟΚΛΗΡΗ!!!!!!
    Σημαίνει ότι είσαι καλός αναγνωστης.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φιλε θάνο δεν περίμενα ποτε να βρω άθρωπο μετά από 24 χρονια που να έχει υπηρέτηση στο φυλάκιο καραγώγου φυσικά τότε δεν λεγόταν έτσι το φυλάκιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλε μου ανωνυμε 01.10 με συγκινεις
    Που το ξερεις εσυ το φυλακιο υπηρετησες εκει;

    Η μαρτυρία σου θα ειναι καθοριστικη για μερικους σχολιαστες που αμφισβητουν το περιστατικο...

    Θα ήθελα πολυ να μιλησουμε.
    Αν θελεις στειλε μου εμαιλ στο koukthanos@gmail.com που ειναι το επισημο email επικοινωνίας του ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.