Η Ισπανία κατέκτησε το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου.

Μετά το Euro, η Ισπανία πήρε και το Παγκόσμιο Κύπελλο, το παρθενικό της ιστορίας της. Λυτρωτής του τελικού ο Ινιέστα στο 116'.


Η εικόνα του αγώνα

“Ευρωπαϊκός τελικός λέγαμε, δεν μπορούμε να περιμένουμε καλύτερο θέαμα...”. Αυτή η ατάκα του Γιάννη Διακογιάννη (κατά τη διάρκεια του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982) ήρθε στο μυαλό των περισσότερων κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου όταν ο ποδοσφαιρικός κυνισμός της Ολλανδίας χτύπησε κόκκινο.

Αριστα διαβασμένοι οι “οράνιε” δεν άφησαν εκατοστό ελεύθερου χώρου στο δικό τους μισό γήπεδο και δυσκόλεψαν αφάνταστα το χαρακτηριστικό, ισπανικό πάσινγκ γκέιμ το οποίο βρήκε εφαρμογή μόνο στο πρώτο δεκάλεπτο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο καλύτερες ευκαιρίες της Ισπανίας στο πρώτο 45λεπτο έλαβαν χώρα ακριβώς τότε.

Για ολλανδική επιθετική δραστηριότητα, δεν μπορεί να γίνει λόγος. Με σκόρπιες ατομικές προσπάθειες του Ρόμπεν και μερικά στημένα, οι Ολλανδοί δεν θα μπορούσαν να απειλήσουν σοβαρά την εστία του Κασίγιας. Τους ενδιέφερε σε πρώτη φάση να μαρκάρουν αποτελεσματικά την πρώτη πάσα του Τσάμπι Αλόνσο, να βραχυκυκλώνουν τους Τσάβι και Ινιέστα και να απομονώνουν τον Βίγια. Και το κατάφεραν, έστω και αν επιστράτευσαν σκληρότητα που θα μπορούσε να τιμωρηθεί με κόκκινα κάρτα (μαρκάρισμα ντε Γιονγκ στον Αλόνσο).

Δεν περίμενε βέβαια κανείς ότι το σκηνικό του αγώνα θα άλλαζε στην επανάληψη και πράγματι δεν άλλαξε. Ηταν όμως φανερό ότι αφού η Ισπανία κέρδιζε συνεχώς μέτρα στον αγωνιστικό χώρο, θα άφηνε και κενά στην άμυνά της. Εξαιτίας αυτών των κενών, ο Ρόμπεν βρήκε αλλά έχασε την ευκαιρία της κανονικής διάρκειας στο 62' όταν το πλασέ του εξοστρακίστηκε στα πόδια του Κασίγιας.

Από εκεί και πέρα....ρουτίνα. Πάσινγκ γκέιμ οι Ισπανοί (με την προσθήκη του Νάβας στη θέση του Πέδρο), ανελέητο πρέσινγκ οι Ολλανδοί και...μηδέν εις το πηλίκο. Εφόσον η Ισπανία επιχειρούσε πάντα να κάνει το κάτι παραπάνω στην τελική προσπάθεια, έβαζε βούτυρο στο ψωμί του αντιπάλου.

Στην παράταση, ο προπονητής της Ολλανδίας Μπερτ φαν Μάρβαϊκ προσπάθησε να φρεσκάρει την ομάδα του με την είσοδο του φαν ντε Φάαρτ αλλά η Ισπανία δεν παρέδωσε τα σκήπτρα του αγώνα, κάθε άλλο. Ο φρέσκος Φάμπρεγας έδωσε δύναμη στους Τσάβι και Ινιέστα και οι ρόχας φόρτωναν συνεχώς την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή.

H αποβολή του Χαϊντιχα με δεύτερη κίτρινη κάρτα στο 109' διευκόλυνε τα σχέδια των Ισπανών που απέκτησαν την πολυτέλεια να παίξουν με παίκτη παραπάνω για 11 λεπτά. Δεν χρειάστηκε παρά να περάσουν 7 λεπτά για να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα αυτό η Ισπανία. Στο 116' η πάσα του Φάμπρεγας έβγαλε μόνο του τον Ινιέστα και ο Καταλανός μέσος δεν λάθεψε. Το γκολ αυτό έμελλε να γράψει την ιστορία του τελικού και να χαρίσει τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στην Ισπανία για πρώτη φορά στην ιστορία της.

To κλειδί του αγώνα

Οτι και αν γινόταν στον αγωνιστικό χώρο, η Ισπανία δεν άλλαζε τη ρότα της. Εμπιστεύτηκε μέχρι τέλους το στιλ παιχνιδιού της και έστω και αργά δικαιώθηκε με το γκολ του Ινιέστα. Ενα γκολ-γνώρισμα της Ισπανικής σχολής. Σκαφτή πάσα του Φάμπρεγας στην πλάτη της άμυνας, τελείωμα του Ινιέστα.

ΜVP

Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του βραβείου ανήκει δικαιωματικά στον σκόρερ Αντρές Ινιέστα ο οποίος ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του στην παράταση. Ουδείς όμως μπορεί να αγνοήσει τον Ικερ Κασίγιας του οποίου η απόκρουση στο τετ-α-τετ με τον Ρόμπεν κράτησε ζωντανή την Ισπανία. Τέλος, ένα μπράβο αξίζει και στον Τσάβι. Εκπληκτικός και ακούραστος!

Ο αδύναμος κρίκος

Ετρεξε πολύ, μόχθηκε, ταλαιπώρησε τους αντιπάλους του ο Αριεν Ρόμπεν, όμως χαρακτηρίζεται δίκαια ως ο μοιραίος παίκτης του αγώνα. Τα δύο χαμένα τετ-α-τετ στην κανονική διάρκεια (το ένα απ' αυτά ανεπανάληπτο) θα τον κυνηγούν για χρόνια.

Συνθέσεις

Ολλανδία:

Μάρτεν Στεκέλενμπουργκ, Γιόρις Ματάισεν, Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ (105' Εντσον Μπράαφχαϊντ), Τζόνι Χάιτινχα, Γκρέγκορι φαν ντερ Βιλ, Νάιτζελ ντε Γιονγκ (99' Ράφαελ φαν ντερ Φάαρτ), Αριεν Ρόμπεν, Μαρκ φαν Μπόμελ, Γουέσλεϊ Σνάιντερ, Ντιρκ Κάουτ (71' Ελιέρο Ελία), Ρόμπιν φαν Πέρσι

Ισπανία:

Ικερ Κασίγιας, Κάρλες Πουγιόλ, Σέρχιο Ράμος, Τζουάν Καπντεβίλα, Γεράρδ Πικέ, Σέρχιο Μπούσκετς, Τσάμπι Αλόνσο (87' Τσεσκ Φάμπρεγκας), Τσάβι, Αντρές Ινιέστα, Νταβίντ Βίγια (105' Φερνάντο Τόρες), Πέδρο (60' Χεσούς Νάβας)

Η Ισπανία κατέκτησε για 1η φορά στην ιστορία της το Παγκόσμιο Κύπελλο. Εγινε, μάλιστα, η 1η ευρωπαϊκή χώρα που κατακτά Μουντιάλ εκτός "γηραιάς Ηπείρου".

Κατακτήσεις

5 φορές Βραζιλία
4 φορές Ιταλία
3 φορές Γερμανία (Δυτική Γερμανία, Γερμανία)
2 φορές Ουρουγουάη, Αργεντινή
1 φορά Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία

Η Χρυσή Βίβλος του Μουντιάλ

Ετος	Χώρα	Νικήτρια	Φιναλίστ	Αποτέλεσμα
1930	Ουρουγουάη	Ουρουγουάη	Αργεντινή	4-2
1934	Ιταλία	Ιταλία	Τσεχοσλοβακία	2-1 παρ. (1-1 κ.α.)
1938	Γαλλία	Ιταλία	Ουγγαρία	4-2
1950*	Βραζιλία	Ουρουγουάη	Βραζιλία	2-1
1954	Ελβετία	Δυτική Γερμανία	Ουγγαρία	3-2
1958	Σουηδία	Βραζιλία	Σουηδία	5-2
1962	Χιλή	Βραζιλία	Τσεχοσλοβακία	3-1
1966	Αγγλία	Αγγλία	Δυτική Γερμανία	4-2 παρ. (2-2 κ.α.)
1970	Μεξικό	Βραζιλία	Ιταλία	4-1
1974	Δυτική Γερμανία	Δυτική Γερμανία	Ολλανδία	2-1
1978	Αργεντινή	Αργεντινή	Ολλανδία	3-1 παρ. (1-1 κ.α.)
1982	Ισπανία	Ιταλία	Δυτική Γερμανία	3-1
1986	Μεξικό	Αργεντινή	Δυτική Γερμανία	3-2
1990	Ιταλία	Δυτική Γερμανία	Αργεντινή	1-0
1994	ΗΠΑ	Βραζιλία	Ιταλία	3-2 πέν. (0-0 παρ., 0-0 κ.α.)
1998	Γαλλία	Γαλλία	Βραζιλία	3-0
2002	Ιαπωνία & Νότια Κορέα	Βραζιλία	Γερμανία	2-0
2006	Γερμανία	Ιταλία	Γαλλία	5-3 πέν. (1-1 παρ., 1-1- κ.α.)
2010	Νότια Αφρική	Ισπανία	Ολλανδία	1-0 παρ. (0-0 κ.α.)

* Το 1950 αντί τελικού διεξήχθη μία τελική φάση ομίλου. Το τελευταίο παιχνίδι μεταξύ της Ουρουγουάης και της Βραζιλίας θα έκρινε τον πρωταθλητή κόσμου και γι' αυτό έμεινε στην ιστορία ως ο άτυπος τελικός της διοργάνωσης.

πηγή contra.gr