Η απάντηση της ηρωϊκής δασκάλας Χαράς Νικοπούλου στην εκδίωξή της από την Θράκη. Δείτε ποιοί Ελληνες θεωρούνται εχθροί των εφιαλτών που μας κυβερνούν.

Επειδή όλοι μας μυαλό έχουμε και καταλαβαίνουμε τι παίζεται εις βάρος της πατρίδας μας, για όσους δεν γνωρίζουν η Χαρά Νικοπούλου είναι μια δασκάλα, οποία διορίστηκε πριν μερικά χρόνια στο Δημοτικό σχολείο στο Μεγάλο Δέρειο της Θράκης. Το χωρίο αυτό κατοικείται από Ελληνες Πομάκους οι οποίοι αντιστέκονται στην πολιτική του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής που επιδιώκει τον βίαιο εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της Θράκης. Η Χαρά Νικοπούλου μάλιστα δήλωσε ότι επιθυμεί να κατοικήσει μόνιμα με τον σύζυγό της, στο Μεγάλο Δέρειο και να αφιερώσει την εκπαιδευτική της προσπάθεια στα μικρά βλαστάρια των συμπατριωτών μας Πομάκων!!

Ο διορισμός της Χαράς στο χωριό αυτό χαροποίησε ιδιαιτέρως τους κατοίκους όταν διαπίστωσαν ότι η δασκάλα δεν είχε σκοπό να ενδώσει στις πιέσεις των Τούρκων.

Ξεκίνησε λοιπόν το εθνικό έργο της για εξύψωση του φρονήματος και αφύπνιση της ελληνικής εθνικής συνείδησης των παιδιών που της εμπιστεύτηκε το ελληνικό κράτος και οι γονείς. Σύντομα οι Τούρκοι αντέδρασαν και έφθασαν στο σημείο, πέρα από τις καθημερινές απειλές, να την χτυπήσουν και να της σπάσουν το χέρι!! (φωτο) Φυσικά στο δικαστήριο που έγινε καταδικάστηκαν οι ένοχοι......

Η Χαρά Νικοπούλου συνέχισε το έργο της μέχρι τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου όταν την διακυβέρνηση του τόπου μας ανέλαβε η πλέον προδοτική κυβέρνηση από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους.

Οπως ήταν φυσικό στις τουρκικές αντιδράσεις προστέθηκαν και οι πιέσεις του πρώην Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων που μετονομάστηκε (για ευνόητους λόγους) Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Δια βίου Μάθησης.....με λίγα λόγια απαλείφθηκε το ενοχλητικό "Εθνικής"...

Οι πιέσεις άρχισαν να γίνονται ακόμα πιο ισχυρές όταν ανέλαβε Γενική Γραμματέας στο Υπουργείο η Θάλεια Δραγώνα. Μια κυρία με πλούσιο ανθελληνικό βιογραφικό το οποίο μπορείτε να δείτε σε παλιότερες αναρτήσεις του ιστολογίου μας ΕΔΩ και ΕΔΩ.

Η Θάλεια Δραγώνα

Τότε η Χαρά βρέθηκε στο στόχαστρο της Δραγώνα η οποία με συνεχείς επιπλήξεις προσπάθησε να φιμώσει την αγαπημένη δασκάλα. Ομως οι γονείς των μαθητών της όρθωσαν προστατευτικό τείχος και κατάφεραν όσο ήταν δυνατόν να στηρίξουν την δασκάλα των παιδιών τους καθώς στο πρόσωπό της έβλεπαν την επιβίωση της απειλούμενης Ελληνικής Πομακικής τους ταυτότητας.

Φυσικά το έργο της Χαράς Νικοπούλου δεν μπορούσε να μείνει κρυφό και σύντομα έφθασε στο σημείο να βραβευθεί η μαθητική εφημερίδα των παιδιών της, σε εκδήλωση που έγινε στην Αθήνα και μπορείτε να δείτε την επίκαιρη ανάρτησή μας ΕΔΩ.
Την ημέρα εκείνη η Χαρά αιφνιδίασε τους πάντες στην αίθουσα μιλώντας πατριωτικά και τονίζοντας την ελληνικότητα των Πομάκων μαθητών της καθώς και την μεγάλη αγάπη τους για την Ελλάδα!! Στο τέλος της ομιλίας της παρέδωσε κι ένα τεύχος στην έκπληκτη Υπουργό Διαμαντοπούλου που, ΜΗ μπορώντας να κάνει διαφορετικά, το πήρε. Πριν πείτε ότι είμαι κακοπροαίρετος διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε γιατί το λέω αυτό (το "ΜΗ μπορώντας να κάνει διαφορετικά")............

Λίγα λεπτά μετά την βράβευση (κατά την διάρκεια του διαλείμματος) ήρθε η πραγματική απάντηση του Υπουργείου από τα επίσημα χείλη ποιάς άλλης, της Γ.Γ. Θάλειας Δραγώνα.
Σας παραθέτω μέρος της τότε ανάρτησής μας που μπορείτε να δείτε ολόκληρη ΕΔΩ.

......η κυρία Δραγώνα επέπληξε την εκπαιδευτικό κατηγορώντας τη για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου», ενώ την απείλησε ευθέως πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχίτερα από τον Εβρο, όπως η ίδια έχει ζητήσει. «Δεν είσαι σωστή δασκάλα», της είπε, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της κυρίας Νικοπούλου, η οποία της υπενθύμισε πως λίγο νωρίτερα βραβεύτηκε για το έργο της από την ίδια την υπουργό Παιδείας. Το επεισόδιο είχε συνέχεια, αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου, σε έντονο ύφος και κουνώντας τον δείκτη του χεριού της, κατηγόρησε την εκπαιδευτικό πως γίνεται... «υποχείριο» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προσπαθούν να «στριμώξουν» την κυβέρνηση με ερωτήσεις στη Βουλή για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη και στον χώρο της μειονότητας. Ακόμη και ο πρόσφατος εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου βρέθηκε στο στόχαστρο της κυρίας Δραγώνα, η οποία ζήτησε από την κυρία Νικοπούλου να «μαζευτεί» και να μη διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου με εθνικές παραδοσιακές στολές, αν και ήταν επιθυμία πολλών γονέων του χωριού.

Φυσικά οι απειλές της Δραγώνα έγιναν πράξη και η Χαρά Νικοπούλου εκδιώχθηκε με μετάθεση από την θέση της, γεγονός που χαροποίησε ιδιαίτερα τους πράκτορες του Τουρκικού Προξενείου και την Αγκυρα. Η Χαρά Νικοπούλου ενημερώθηκε εγγράφως ότι από την νέα σχολική χρονιά μετατίθεται σε σχολείο του 3ου διαμερίσματος Θεσσαλονίκης.

Ας δούμε όμως την έμμεση απάντηση της ηρωίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου σε εκδήλωση της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης όπου τιμήθηκε.
Για να δείτε ποιούς ανθρώπους θεωρούν εμπόδια στο ανίερο έργο τους οι "εφιάλτες" που μας έχουν κάτσει στο σβέρκο με την ανοχή σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού που εξαπατήθηκε (καθώς όλα αυτά ήταν κρυφές σκέψεις προ των εκλογών) και τους ψήφισε!!!!!



Παρακάτω σας παραθέτω τον λόγο της σε κείμενο, όπως τον ανάρτησε το ιστολόγιο Αντιπαρακμή, για όσους έχουν δυσκολία με το βίντεο......

Χριστός ανέστη, Χρόνια Πολλά σε όλους
Είναι ιδιαίτερη η συγκίνηση μου σήμερα να βραβεύομαι στη γη που με γέννησε και με μεγάλωσε, στη Μακεδονία! Ευχαριστώ θερμά το νομάρχη της Θεσσαλονίκης κ.Ψωμιάδη , καθώς και τον πρόεδρο του συμβουλίου αποδήμου ελληνισμού κ. Ταμβάκη , όχι μόνο για την τιμητική διάκριση που μου αποδίδουν στη σημερινή εκδήλωση , αλλά κυρίως γιατί αναγνωρίζουν μέσα από την πορεία μου στα πομακοχώρια, το πρόβλημα που υπάρχει στη Θράκη, με την παρουσία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, που συντελεί στην πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρωμά της Θράκης.

Τα επόμενα λόγια που θα ακούσετε είναι το μήνυμα που στέλνουν μέσα από εμένα οι Πομάκοι της Θράκης.

Όπως ίσως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια, επέλεξα να εγκατασταθώ μόνιμα και να διδάξω στο ακριτικό πομακοχώρι του Έβρου στο Μεγάλο Δέρειο , έχοντας δίπλα μου ακούραστο συμπαραστάτη το σύζυγο μου Ηλία και την ευχή των γονέων μου! Έζησα απίστευτες στιγμές με τους μαθητές μου, που διψούσαν να μάθουν "τι είναι η πατρίδα μας". Ταξιδέψαμε μαζί στα μονοπάτια της Ελλάδας και συγκροτήσαμε τη χορωδία του Μεγάλου Δερείου, που με περηφάνια ερμηνεύει τα τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Τσιτσάνη, και εθνικά κομμάτια στις εορτές . Τα απογεύματα μαζί με τις μητέρες των Πομάκων παιδιών μου, μαθαίναμε Ελληνικά ήθη και έθιμα των Πομάκων και των Αλεβητών.

Τα χρόνια κύλησαν δημιουργώντας ανάμεσά μας σχέσεις αγάπης, εμπιστοσύνης και σεβασμού. Δυστυχώς πολλές φορές βρέθηκα αντιμέτωπη με τους εγκάθετους του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής που με κάθε τρόπο αντιδρούσαν στην παρουσία μου στο Δέρειο, μια και προκλητικά κάνουν τα πάντα για να εκτουρκίσουν τους Πομάκους και τους Ρωμά και ευτυχώς αποτέλεσα εν μέρει τροχοπέδη στα σχέδια τους.

Αφενός θέλω λοιπόν να στείλω ένα μήνυμα στο Σάρνιτς στον Πρόξενο της Κομοτηνής: Η μειονότητα στη Θράκη είναι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Τουρκική. Αν και μαζί με τους Πομάκους και τους Αλεβήτες του Δερείου αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα, εντούτοις αντέξαμε , γιατί ο Θεός μας έστειλε ως οδηγούς στο δύσκολο αγώνα μας , τα παιδιά, τους μαθητές μου, τους πιο αξιοπρεπείς ΕΛΛΗΝΕΣ της Θράκης.

Τα "δικά μου πομακόπουλα" ως γνήσια Ελληνόπουλα με κάθε τρόπο στέλνουν ένα ηχηρό ράπισμα σε όσους αναρωτιούνται σήμερα μέσα από εγχειρίδια ντροπής "Τι είναι η πατρίδα μας.

" Ο κάθε ΕΛΛΗΝΑΣ του χθες και του σήμερα ΦΩΝΑΖΕΙ "τι ειναι η Πατρίδα μας": Μέσα από τα βάθη των αιώνων το θρυλικό "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" Λεωνίδα και των 300 ορίζει τι είναι η Ελλάδα.... Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ είναι η ΕΛΛΑΣ του χθες και του σήμερα , έτσι όπως θα θέλαμε όλοι να είναι, "Πατρίδα μας" είναι ο Σωκράτης, ο Περικλής, οι αρχαίοι φιλόσοφοι, οι ρήτορες...

Πατρίδα μας είναι οι βυζαντινοί Αυτοκράτορες, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ο δάσκαλος του γένους Ευγένιος Βούλγαρης... ο Έλλην φιλόσοφος Μιχαήλ Ψελλός, ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλύθων, η Άννα Κομνηνή. ΟΙ ΕΠΙ 400 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ ΜΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ, οι Φιλικοί, Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ που διαχρονικά κήρυττε: " τα σχολειά χτίστε , εκεί ο Θεός μένει της ελευθερίας"....... Ελλάδα είναι ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης, ο Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα, ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ διατήρησαν στους αιώνες ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΤΡΟΠΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ, όπως απ' την αρχαία ακόμη Ελλάδα όριζε ο Ηρόδοτος ΕΛΛΑΔΑ,
Πατρίδα μας είναι ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ που αγωνίστηκε για να απελευθερώσει αυτή εδώ την ιερή γη των Μακεδόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που θυσιάστηκε για την Κύπρο, ο Διγενής, ο Οπλαρχηγός στον αγώνα της ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου ο προπάππους μου θρυλικός Αθανάσιος Φαρμάκης, αλλά μέχρι και σήμερα "πατριδα μας ΕΛΛΑΔΑ" είναι οι Ήρωες των Ιμίων...... Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης......... ο Παναγιώτης Βλαχάκος , μα και κάθε εν ζωή Έλληνας πιλότος που καθημερινά αναχαιτίζει στο Αιγαίο τα τουρκικά αεροσκάφη ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μου δικιά μου και δικιά σας, είναι ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΨΙΛΟΝ" ΠΟΥ ΙΔΙΟ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΓΡΑΦΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΩΣ ΗΜΑΣΤΑΝ -ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ......

"Πατρίδα μας" είναι κάθε ξεριζωμένος Έλληνας του Πόντου, κάθε ξενιτεμένος Ηπειρώτης, κάθε αγέρωχος Μακεδόνας, κάθε Θεσσαλός, κάθε Στερεοελλαδίτης, Πελοποννήσιος, νησιώτης, κάθε Έλληνας της Διασποράς.

Μα πάνω από όλα για εμένα τη δασκάλα του Δερείου: ΕΛΛΑΔΑ είναι κάθε Πομάκος μαθητής μου που φωνάζει μέσα από σχολικές εφημερίδες ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ ειναι ΕΛΛΗΝΑΣ , μα κάποιοι τόσο άκριτα και ανεύθυνα τον ρίχνουν στα δίχτυα της Τουρκίας , δημιουργώντας δίγλωσσα νηπιαγωγεία και αρνούμενοι πεισματικά την ίδρυση δημοσίων σχολείων στα πομακοχώρια.

Μπορεί κάποιοι να απαγόρευσαν στους Πομάκους μαθητές μου να φορέσουν με υπερηφάνεια, λίγες μέρες πριν, στις 25 Μαρτίου την Εθνική φορεσιά του Τσολιά που τόσο επιθυμούσαν μα ο Χασάν , ο Ρετζέπ, ο Οκτάϊ, η Γελής, η Νουράν , η Μελίσα ο Σαμπρί, ο Σαλή, η Νουρτζάν, ο Ερτζάν ,ο Μπαρής, η Ετζέ, η Φατμέ, η Γκιζέμ, ο Σαμπρί , ο Τζελάλ, η Ντιλάρα, ο Σετσκήν , ο Αλή, ο Γιουνούς, οι δικοί μου μαθητές αλλά και εμείς οι δασκάλες του ελληνόγλωσσου προγράμματος του Μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Έβρου η κυρία Σουμάκα Ζαφείρω, η κυρία Ελπίδα Τζώρτζη και εγώ δεν πτοηθήκαμε.

Αντίθετα ΣΕ ΚΑΘΕ ΞΕΝΟ Ή ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ , στον Αλβανό που εγείρει θέμα Τσάμηδων, στον σκοπιανό που προκλητικά οικειοποιείται τη ΓΗ των Μακεδόνων, και στον Τούρκο που καταδυναστεύει την Κύπρο και επιβουλεύεται τη Θράκη και το Αιγαίο αφιερώνουμε μέσα από τα βάθη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ μας το τραγούδι που ακούστηκε στη φετινή επέτειο της 25ης Μαρτίου:

ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ, ΠΟΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΟΙΡΑ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΥΠΟΤΑΓΗ. ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΩΣΩ , ΑΠ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΗ ΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ!!!