Μια συγκλονιστική ομιλία για την ελληνική γλώσσα και την αυθεντική ελληνική γραφή της (αλφάβητο)

Μια συγκλονιστική ομιλία για την ελληνική γλώσσα και την αυθεντική ελληνική γραφή της (αλφάβητο) που δεν προέρχεται από τους Φοίνικες και τους ανύπαρκτους «Ινδοευρωπαίους», θεωρία που ζητά να αφαιρεθεί από τα σχολικά βιβλία, έκανε στην Ακαδημία Αθηνών ο απερχόμενος πλέον Πρόεδρός της, Ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης στις 14 Ιανουαρίου 2019 μ.Χ., κλείνοντας την εκεί ετήσια θητεία του.

 

Το παρακάτω κείμενο της ομιλίας του, πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας «Εστία».

 

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΗΣ

 

Ομιλία του τ. προέδρου της Ακαδημίας Αθηνων Αντωνίου Κουνάδη

εκφωνήθηκε στην Ακαδημία Αθηνών στις 14 Ιανουαρίου 2019 .

 

ΥΨΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΑΓΑΘΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

 

«Η προβληθείσα τόν 18ο αιωνα άποψη, ότι η Ελληνική γλωσσα ανήκει στήν Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσων, καθώς καί η άποψη ότι τό Ελληνικό αλφάβητο ειναι Φοινικοσημιτικης προελεύσεωςαπετέλεσαν αντικείμενα συνεχιζομένων μέχρι σήμερα εντόνων συζητήσεων καί αμφισβητήσεων. Δύο θέματα, τά οποια δέν πρέπει νά αφήνουν αδιάφορο κανένα Έλληνα, αφου τό υψίστης σημασίας αγαθό της πολιτισμικης μας κληρονομιας, η Ελληνική γλωσσα, προφορική καί γραπτή, αρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν ταυτότητα, τήν συνέχεια, τήν επιβίωση καί τήν προοπτική του Ελληνισμου, ειναι υπόθεση όλων μας.

 

Βεβαίως καί του ομιλουντος, λόγω της μακρόχρονης ενασχόλησής μου μέ τήν Εκπαίδευση καί τήν συναφη αρθρογραφία μου, μέ τήν οποία εστηλίτευσα τίς ολέθριες νομοθετικές παρεμβάσεις στή γλωσσα μας, μέ τόν ψευδεπίγραφο χαρακτηρισμό ως Εκπαιδευτικων Μεταρρυθμίσεων.

 

Δεδομένου ότι τά δύο αυτά θέματα ειναι διεπιστημονικου χαρακτηρα καί μάλιστα αντικείμενο πολλων διαφορετικων επιστημων, η εν προκειμένω προσπάθειά μου ειναι νά παρουσιάσω αυθεντικές γνωμες γλωσσολόγων, αρχαιολόγων, ιστορικων, ανθρωπολόγων, παλαιοντολόγων, ώστε νά χυθει περισσότερο φως στά δύο αυτά περίπλοκα καί σκοτεινά ακόμη θέματα, βάσει καί των νεοτέρων ευρημάτων καί των εξελίξεων στήν ανθρώπινη αρχαιογενετική (αDNA) καί τήν πληθυσμιακή γενετική. Εξελίξεων, οι οποιες ανέτρεψαν ή καί επιβεβαίωσαν προγενέστερες υποθέσεις.

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΖΕΙΝ ΕΣΤΙΝ ΤΟ ΟΡΘΩΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙΝ

 

Στόν Κρατύλο του Πλάτωνος πού αποτελει διάλογο γιά τήν ορθότητα των ονομάτων μέ συνομιλητές τόν Ερμογένη, τόν φιλόσοφο-μαθηματικό Κρατύλο (ιδρυτή φιλοσοφικης σχολης τόν 5ο π.X. αι.) καί τόν Σωκράτη, βρίσκονται οι απαρχές της Συγκριτικης Γλωσσολογίας σ’ ό,τι αφορα ονόματα βαρβάρων (δηλ. αλλοεθνων) καί της συγκριτικης μεθόδου (όσον αφορα τίς διαλέκτους της Ελληνικης, π.χ. Αιολικης, Δωρικης, Ιωνικης, Αττικης κ.λπ.), καθώς καί οι απαρχές της Ετυμολογίας γιά τό πως καθορίζεται η ορθή ονοματοθέτηση (ονοματοδοσία) των λέξεων (ονομάτων), φύσει ή νόμω. Σύμφωνα μέ τόν φύσει καθορισμό (κατά τόν Κρατύλο), υπάρχει συμφωνία μεταξύ ονόματος (λέξεως) καί του εννοιολογικου περιεχομένου του ετυμολογικως (δηλ. μεταξύ σημαίνοντος καί σημαινομένου), ενω σύμφωνα μέ τόν νόμο καθορισμό των ονομάτων (λέξεων) η ονοματοθέτηση ειναι συμβατική Η Ελληνική γλωσσα ειναι κατ’ εξοχήν εννοιολογική ή νοηματική, δηλαδή υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ ονομάτων-λέξεων καί της ετυμολογικης σημασίας τους.

 

Κατά τόν Πλάτωνα (Κρατύλος, 435-436) «ός άν τά ονόματα επίσταται, επίσταται καί τά πράγματα». Πρωτος ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (1ος π.Χ. αι.) στό έργο του «Περί συνθέσεων ονομάτων» θεωρει τόν Πλάτωνα θεμελιωτή της Ετυμολογίας γράφοντας: «Τόν υπέρ ετυμολογίας λόγον πρωτος εισήγαγε Πλάτων πολλαχη μέν καί άλλοθι, μάλιστα δέ εν τω Κρατύλω.». Γιά τήν αξία της νοηματικης ιδιότητας των ονομάτων ο Αριστοτέλης επισημαίνει: «Ο λόγος, εάν μή δηλοι, ου ποιήσει τό εαυτου έργον.» (Τέχνη ρητορική Γ. 2149), στή συνέχεια δέ εξαίρει τήν Ελληνική μέ τήν φράσιν: «Τό Ελληνίζειν εστίν τό ορθως ονομάζειν.» (Τέχνη ρητορική Γ. 4.1407).

 

ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΧΑΪΖΕΝΜΠΕΡΓΚ ΓΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

 

Αλλά καί στούς νεώτερους χρόνους ο Γερμανός φιλόσοφος-φυσικός Βένερ Χάιζενμπεργκ (Βραβειο Νομπέλ 1932) ειχε δηλώσει: «Η θητεία στήν αρχαία Ελληνική γλωσσα υπηρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στή γλωσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στήν λέξη καί τό εννοιολογικό περιεχόμενο.». Άν τό πρωτο αλφάβητο (ακριβέστερα σύστημα γραφης) ειναι Σημιτικοφοινικικό καί άν οι Φοίνικες (κλάδος σημιτικης φυλης πού διακρίθηκε στήν ναυτιλία καί στό εμπόριο) τό πηραν από τούς Εβραίους καί τό μετέδωσαν στούς Έλληνες, έχει γίνει αντικείμενο πολλων συζητήσεων καί αμφισβητήσεων. Συναφη θέματα πρός διερεύνηση ειναι τό πότε οι Φοίνικες μετανάστες εγκαταστάθηκαν στή Φοινίκη καί ποιές οι αρχαιότερες επιγραφές ή γραπτά κείμενα του Φοινικικου πολιτισμου.

 

ΗΡΟΔΟΤΟΣ: «μου φαίνεται…»

 

Γιά τήν υπάρχουσα άποψη περί της καταγωγης του Ελληνικου αλφαβήτου από τά «φοινικικά γράμματα», δηλαδή από τό φοινικικό ουσιαστικως «Συλλαβάριο», αξίζει νά παρατηρηθει ότι τήν άποψη αυτή οι «Φοινικιστές εστήριξαν κυρίως στή γνωστή ρήση του Ηροδότου: «Οι Φοίνικες …εσήγαγον διδασκάλια ες τούς Έλληνας καί δή καί γράμματα, ουκ εόντα πρίν Έλλησι, ως εμοί δοκέειν…». Δηλαδή ο Ηρόδοτος διατυπώνει τουτο μέ επιφύλαξη (ως εμοί δοκει), αναφερόμενος αορίστως σέ γράμματα καί όχι στά γράμματα συγκεκριμένης γραφης.

 

ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ: «οι Φοίνικες τα πήραν από άλλους»

 

Μέ τήν άποψη όμως του Ηροδότου δέν συμφωνει ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης (Ε 74), ο οποιος διευκρινίζει ότι τά λεγόμενα «Φοινίκεια γράμματα» δέν ειναι εφεύρεσις των Φοινίκων αλλά διασκευή άλλων γραμμάτων, δηλαδή των Ελληνικων-Κρητικων, δηλώνοντας: «φασί τούς Φοίνικας ουκ εξ αρχης ευρειν, αλλά τούς τύπους των γραμμάτων μεταθειναι μόνον,…».

 

ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΦΟΙΝΙΚΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ

 

Άς σημειωθει ότι οι Φοίνικες, όπως φαίνεται από διάφορες ιστορικές πηγές, εγκατεστάθησαν στήν Φοινίκη (σημερινός Λίβανος καί εν μέρει Συρία) αναμειχθέντες μέ τούς αυτόχθονες Χαναανίτες μεταξύ 1.200 καί 1.100 π.Χ. Γραπτά κείμενα ή επιγραφές γιά τόν Φοινικικό πολιτισμό δέν έχουν ευρεθει μέχρι σήμερα.

 

ΥΠΗΡΧΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ (1.200 π.Χ.)

 

Βάσει ιστορικών δεδομένων, επιγραφών καί πολλων αναφορών σέ (γνωστά) κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, έχει γίνει δεκτό από τήν διεθνη επιστημονική κοινότητα ότι η Ελληνική (αλφαβητική) γραφή υπήρχε πιθανότατα πρίν από τήν εποχή του Τρωϊκου πολέμου. (Δέν εννοούμε τήν Γραμμική Α΄ ή Β΄ ούτε βεβαίως τήν αρχαιότερη Κρητική μέσω ιδεογραμμάτων ιερογλυφική γραφή.) Ωστόσο, η Ελληνική (αλφαβητική) γραφή φαίνεται ότι βάσει ιστορικων πηγων υπήρχε πρίν από τούς χρόνους του Ομήρου. Π.χ. στήν Ιλιάδα (περιγράφουσα τόν Τρωικό Πόλεμο) ο Όμηρος, αναφερόμενος στόν Βελλερεφόντη, γράφει «σήματα λυγρά γράψας εν πίνακι πτυκτω θυμοφθόρα πολλά». (Επιστολή Προίτου πρός τόν πενθερό του, τόν Ιοβάτη. Ζ 169.) Επίσης ο Όμηρος κατά τόν φιλόσοφο καί ιστορικό Πορφύριο (3ος μ.Χ. αι.) έγραψε τήν Ιλιάδα «ούχ άμα, ουδέ κατά τό συνεχές, καθάπερ σύγκεινται, αλλ’ αυτός μέν εκάστην ραψωδίαν γράψας καί επιδειξάμενος εν τω περινοστειν τάς πόλεις τροφης ένεκεν απέλιπεν…» (Λεξικό Σούδα ή Σουίδα).

 

Ο Μιστριώτης αναφέρει ότι ο Απολλόδωρος (180-110 π.Χ.) μας γνωρίζει ότι ο Οίαξ, κατά τόν Τρωϊκό Πόλεμο, έγραψε τήν είδηση του θανάτου του αδελφου του, του Παλαμήδη, επάνω σέ πηδάλιο, τό οποιον τά θαλάσσια κύματα μετέφεραν στόν πατέρα τους τόν Ναύπλιο.

 

Ενδιαφέρουσα είναι η Επιστημονική Ανακοίνωση των Ελλήνων ερευνητών Σταύρου Παπαμαρινόπουλου καί των συνεργατών του, τήν οποία παρουσίασα στήν Δημόσια Συνεδρία της Ακαδημίας (19/10/2017) μέ τίτλο «Αστρονομικές Χρονολογήσεις του τέλους του Τρωϊκου Πολέμου καί της επιστροφης του Οδυσσέα» (Πρακτικά Ακαδημίας, τ. 92 Α΄, 2017). Η Ανακοίνωση καταλήγει στό συμπέρασμα ότι τό τέλος του Τρωικου Πολέμου χρονολογείται πρό του 1200 π.Χ. Η χρονολογία αυτή υποδηλοί τήν ύπαρξη γραφής κατά τούς χρόνους του Τρωϊκού Πολέμου, ενόψει καί των προεκτεθέντων από τόν Όμηρο περί του Βελλερεφόντη καί από τόν Μιστριώτη – Απολλόδωρο γιά όσα αναφέρουν γιά τόν Οίακα. Εάν πράγματι υπηρχε γραφή πρίν από τό 1200 π.Χ., τά υποστηριζόμενα ότι δηθεν οι Έλληνες πηραν τό σύστημα γραφης (Συλλαβάριο) από τούς Φοίνικες κλονίζονται, στερούμενα αξιοπιστίας. Βεβαίως τό ζήτημα αυτό παραμένει ανοικτό ελλείψει αποδείξεων, διότι οι υπάρχουσες ενδείξεις δέν αρκουν.

 

ΕΒΑΝΣ: ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

ΓΡΑΜΜΙΚΗ Α΄

αριστερά από αγγείο στο Ακρωτήρι Θήρας – δεξιά από Ανάκτορο Ζάκρου, Αρχ. Μουσείο Σητείας

 

Κατά τόν Sir Arthur Evans «η γραφή της Κρήτης ειναι η μήτηρ της Φοινικικης», ενω κατά τόν Ρενέ Ντυσσώ «Οι Φοίνικες ειχαν παραλάβει πρωιμότατα τό αλφάβητόν των παρά των Ελλήνων, οίτινες ειχαν διαμορφώσει τουτο εκ της Κρητο-Μυκηναϊκης γραφης». (Βλ. καί Γκεόργκιεφ, Προβλήματα της Μινωικης Γλώσσας, Σόφια 1953.)

 

ΦΟΙΝΙΚΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗΕΝΤΑ…

 

Τό Φοινικικό δέν ειναι αλφάβητο, αλλά «Συλλαβάριο», χωρίς φωνήεντα, μέ 22 σύμφωνα καί χωρίς τά σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ του ελληνικου αλφάβητου. Αλλά καί κατά τό Κέντρο του Πανεπιστήμιου Irvain TLG(Thesaurus Linguae Graecae), ο Κρητικός ιστορικός Δωσιάδης (συγγράψας τήν τοπική ιστορία της Κρήτης) αναφέρει ότι τό αλφάβητο ευρέθη από τούς Κρητας.

 

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «ΑΛΦΑ»

 

Ο Πλούταρχος (Προβλήματα 737) θεωρει αφελη τήν άποψη ότι τό γράμμα «άλφα» ειναι Φοινικικό εκ του «Άλεφ» πού ονόμαζαν τόν βουν (θεωρούμενον πρωτον εκ των αναγκαίων). Κατά τό Μέγα Ετυμολογικό Λεξικό, το γράμμα «άλφα» προέρχεται εκ του ρήματος άλφω (= ευρίσκω), διότι «πρωτον γάρ των άλλων στοιχείων ευρέθη.»

 

ΙΩΝΙΚΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

 

Η κάθε πόλις-κράτος ή περιοχή στόν αρχαϊκό ελληνικό κόσμο ειχε τό δικό της αλφάβητο, (μέ μικρές παραλλαγές από εκεινα των άλλων πόλεων.) Τό σημερινό Ελληνικό αλφάβητο ειναι τό επικρατησαν Ιωνικό, μέ 24 γράμματα, από τό 403 π.Χ. επί άρχοντος Ευκλείδου. Τό Κορινθιακό, επίσης, διαθέτει 24 γράμματα, τό Κρητικό 21, της Μιλήτου 24, τό Χαλκιδικό 25, από τό οποιον προηλθε τό σημερινό Λατινικό, μετά από προσαρμογή από τούς κατοίκους του Λατίου της Ιταλίας, (οι οποιοι, ως φαίνεται, τό παρέλαβαν από Έλληνες της Κύμης.)

 

Από τό Ελληνικό, επίσης, αλφάβητο προηλθαν τό Ετρουσκικό, τό Κυριλλικό, τό αρχαιο Φρυγικό, τό αλφάβητο της Λυκίας, τό Λυδικό, τό Αρμενικό, τό Κοπτικό, τό Γοτθικό κ.λπ.

 

ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

 

Πηγές γιά τίς απαρχές της Ελληνικής γραφής υπάρχουν πολλές, μεταξύ των οποίων:

 

1) Η πινακίδα του Δισπηλιού της Καστοριάς πού έφερε σέ φως τό 1993 ο καθηγητής Γ. Χουρμουζιάδης, τήν οποίαν αρχαιομέτρες τόσο από τό Ερευνητικό Κέντρο «Δημόκριτος» όσο καί του εξωτερικου χρονολόγησαν στό 5250 π.Χ. 

 

Πρωτογραφή πινακίδας Δισπηλιού Καστοριάς, Μακεδονία 5.250 π.Χ.

(αριστερά αντίγραφο της πινακίδας – δεξιά μερικά από τα γράμματα και σύμβολά της)

 

2) «Τό Όστρακο στήν Ερημονησίδα Γιούρα των Σποράδων», τό οποιον ευρηκε ο αρχαιολόγος Αδάμ Σαμψών μέ Ελληνική επιγραφή του 5500 π.Χ., στήν οποία διακρίνονται ευκρινως τά γράμματα Α Υ Δ χωρίς βεβαίως νά ειναι γνωστή η φωνητική τους αξία.

 

Γραφή σε όστρακο του 5.500 π.Χ., Σπήλαιο του Κύκλωπα, Γιούρα Σποράδων

Εμφανή τα ελληνικά γράμματα Α, Υ, Δ

 

3) «Τό Όστρακο στήν Περιοχή Πιλικάτα της Ιθάκης», χρονολογούμενο τό 2700 π.Χ., στό οποιον υπάρχουν χαραγμένα συμβολικά σχήματα παρόμοια μέ αυτά των Γραμμικων Γραφων Α΄ καί Β΄.

 

Γραφή σε όστρακο του 2.700 π.Χ. στα Πηλικάτα Ιθάκης – Μουσείο Σταυρού Ιθάκης

 

ΓΡΑΠΤΩΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΝ ΤΑ ΕΠΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

 

Εν προκειμένω, εύλογο τίθεται τό ερώτημα πως ειναι δυνατόν χιλιάδες στίχων των Ομηρικων Επων νά διατηρουνται καί μεταφέρονται επί πολλούς αιωνες αναλλοίωτοι μέ θαυμαστή ακρίβεια. Γι’ αυτό καί ο Μιστριώτης στό έργο του «Ιστορία των Ομηρικων Επων» (Τύποις Σακελλαρίου, Αθήνα 1903, έκδοση Β΄) αναφέρει: «Τό πολύμορφον καί η αστασία εν τη εκτάσει καί συστολη φωνηέντων, ου δύναταί τις αποδουναι τη ελλείψει της γραφης.».

 

Ο καθηγητής Τζίλμπερτ Χάιγκετ δηλώνει ότι ένα ποίημα όπως η Ιλιάδα ειναι αδύνατον νά ειχε παραδοθει χωρίς γραφή (Η Κλασσική παράδοση, Εκδ. ΜΙΕΤ), ενω ο διάσημος συγγραφέας Χόρστ Μπλάνκ(Εκδ. Παπαδήμα, σελ. 148) βεβαιώνει ότι: «Σήμερα ένα μεγάλο μέρος φιλολόγων κλείνει πρός τήν υπόθεση ότι η σύνταξη των Ομηρικων Επων ειχε ήδη καταστήσει απαραίτητη τήν γραπτή παγίωση του κειμένου… οι ραψωδοί κουβαλουσαν μαζί τους τό γραπτό χειρόγραφο αντίτυπό τους.». Επίσης, η Γαλλίδα Ελληνίστρια Ζακλίν Ντέ Ρομιγύ δηλώνει κατηγορηματικά: «Όμηρος καί γραφή συνυπάρχουν.». (Γιατί η Ελλάδα, Εκδ. Τό «Άστυ», σελ. 28.) Tό δακτυλικό εξάμετρο στά Ομηρικά Έπη βασίζεται στήν προσωδία (μακρά καί βραχέα φωνήεντα, διπλά σύμφωνα, δίφθογγοι κ.λπ.). Η άποψη ότι οι Φοίνικες δάνεισαν κάποια σύμφωνα καί αμέσως οι Έλληνες έγραψαν ορθογραφημένα τά Έπη, δέν έχει ισχυρά επιχειρήματα, όπως αναφέρει τό Λεξικό Σούδα ή Σουίδα (βλ. Φοινίκη πόλις).

 

ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΝΤΟΥΡΑΝΤ: ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

Χαρακτηριστική είναι καί η αναφορά του Αμερικανου ιστορικού/φιλοσόφου, συντάκτη της παγκόσμιας ιστορίας πολιτισμου, William Durant: «Οι Φοίνικες δέν ησαν οι εφευρέται του αλφαβήτου, τό κυκλοφόρησαν μόνο από τόπο σέ τόπο. Τό επηραν από τούς Κρητες καί τό μετέφεραν στήν Τύρο, στήν Σιδωνα, στήν Βύβλο καί άλλες πόλεις της Μεσογείου. Υπηρξαν οι “γυρολόγοι” καί όχι οι εφευρέται του αλφαβήτου.».

 

Ο αρχαιολόγος-επιγραφικός Απόστολος Αρβανιτόπουλος ειχε δηλώσει: «Τό αλφάβητο επενόησαν καί εφήρμοσαν οι Αρχαιοι Έλληνες… εδώρισαν δέ αυτό εις άπασαν τήν ανθρωπότητα ως κοινόν κτημα αυτης.». Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες μέ κείμενα αρχαίων ιστορικων καί συγγραφέων (μεταγενέστερα της εποχης του Ομήρου), τά οποια υποστηρίζουν ότι υπηρχε γραπτή Ελληνική γλωσσα (διάφορος της Γραμμικης Β΄) περί τό 1200 π.Χ., δηλαδή πρίν από τό Φοινικικοσημιτικό Συλλαβάριο. Ωστόσο, τεκμήρια (π.χ. επιγραφές) γιά τήν ύπαρξη Ελληνικης γραφης πού ανάγεται σ’ αυτήν τήν περίοδο δέν υπάρχουν.

 

ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ ΜΑΡΡΕΪ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΗ ΓΛΩΣΣΑ

 

Γι’ αυτήν τήν ασύγκριτης τελειότητας γλωσσα πού εμεις οι ίδιοι κακοποιήσαμε, ενω γιά τούς ξένους ελληνιστές καί γλωσσολόγους αποτελει αντικείμενο θαυμασμου καί μελέτης, χαρακτηριστική ειναι η δήλωση του διακεκριμένου Ελληνιστου καθηγητου στό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Gilbert Murray: «[…] μία σκέψη μπορει νά διατυπωθει μέ άνεση καί χάρι στήν Ελληνική, ενω γίνεται δύσκολη καί βαρειά στήν Λατινική, Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική. Η Ελληνική ειναι η τελειότερη γλωσσα, επειδή εκφράζει τίς σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.».

 

Ο διακεκριμένος Ελληνιστής καί γλωσσολόγος Ισπανός καθηγητής F.R. Adrados, ξένος εταιρος της Ακαδημίας Αθηνων, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι οι Δυτικοευρωπαϊκές γλωσσες ειναι ημιελληνικές ή κρυπτοελληνικές.

 

Ο ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

 

Αξίζει, επίσης, νά σημειωθει ότι ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος (2ος π.Χ. αι.) θεωρειται ότι πρωτος επενόησε καί εφήρμοσε τούς τόνους καί τά πνεύματα.

 

Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ

 

«Στόν “δίσκον της Φαιστου” χρονολογούμενον πρό του 1200 π.Χ. (ο οποιος ευρέθη στήν Κρήτη καί δέν έχει αποκρυπτογραφηθει μέχρι σήμερα) φαίνονται ευκρινως “τυπωμένα” τά γράμματα Β Γ Λ Υ.

 

ΠΗΛΙΝΑ ΕΓΓΡΑΦΑ 2.000 π.Χ.

 

Οι Michael Ventris καί John Chadwick υπεστήριξαν γιά πρώτη φορά ότι οι πινακίδες “από ψημένο πηλό, από τήν δεύτερη χιλιετία π.Χ., οι οποιες βρέθηκαν στή Πύλο, στήν Κνωσό, στίς Μυκηνες καί άλλα μέρη, περιειχαν ελληνικά έγγραφα πού προέρχονταν από τά αρχαια Μυκηναϊκά Βασίλεια”».

 

Τά Μυκηναϊκά, όπως πρόσφατα ετόνισε ο F.R. Adrados (εν συνεχεία άλλων), ηταν ελληνικά, γραμμένα μέ τήν βοήθεια μίας αρχαίας συλλαβικης γραφης πού στήν συνέχεια ξεχάστηκε.

 

ΟΣΒΑΛΝΤ ΠΑΝΑΓΚΛ: Η ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

 

Επίσης, σέ ομιλία του στήν Ακαδημία Αθηνων (8-10 Μαρτίου 2013) ο διακεκριμένος Αυστριακός γλωσσολόγος καί Μυκηνολόγος Osvald Panagl ανέφερε ότι: Οι ως άνω πινακίδες (Κνωσου, Πύλου, Μυκηνων) ηταν γραμμένες σέ μία αρχέγονη παραλλαγή της αρχαίας Ελληνικης, 500 χρόνια προγενέστερης του γλωσσικου ιδιώματος των Ομηρικων Επων. Συνεπως, η χρονολογία τους ανάγεται περί τό 1300 π.Χ.

 

ΙΚΛΑΙΝΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ: ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β’ ΤΟΥ 1450 π.Χ.

 

Ο Αρχαιολόγος Μ. Κοσμόπουλος στην Ίκλαινα Μεσσηνίας με Γραμμική Β΄ του 1450 π.Χ.

 

Πρόσφατα στήν Ίκλαινα της Μεσσηνίας (14 χλμ. από τήν Πύλο) ο αρχαιολόγος Μιχαήλ Κοσμόπουλος, καθηγητής στό Πανεπιστήμιο του Μιζούρι των ΗΠΑ (υπεύθυνος ανασκαφων από τό 1998 στό χωρο αυτό), βρηκε «μέσα σέ μπάζα καί σκουπίδια» τήν αρχαιότερη μέχρι σήμερα πήλινη πινακίδα Γραμμικης Β΄ χρονολογούμενη μεταξύ 1450 καί 1400 π.Χ., όπως μου εγνώρισε μέ σχετική επιστολή του.

 

ΟΙΝΟΧΟΗ ΤΟΥ ΔΙΠΥΛΟΥ

 

Οινοχόη Δίπυλου Κεραμεικού του 740 π.Χ. με τα γράμματα:

«ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΤΟΔΕ ΚΑΝ ΜΙΝ…» που κατά Μπαμπινιώτη σημαίνει «1. Όποιος από τους ορχηστές χορεύει πιο ανάλαφρα απ’ όλους 2α. σε αυτόν ανήκει τούτο (το αγγείο, η οινοχόη) και αν τον [δεις, ευχήσου του κάθε ευτυχία] 2β. αυτός να το πάρει (το αγγείο)»

 

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

 

Πάντως, η αρχαιότερη αλφαβητική επιγραφή, χαραγμένη σέ πήλινο αγγειο, στήν «Οινοχόη του Διπύλου» ειναι του Η΄ π.Χ. αι.: «ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΤΟ ΔΕΚΑΝ MΙΝ». Ωστόσο, ενόψει των προεκτεθέντων, η επιγραφή αυτή δέν πρέπει νά ειναι η αρχαιότερη. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μέχρι σήμερα ποσοστό μικρότερο του 5% της Ελληνικης Γραμματείας έχει γίνει γνωστόν, ειναι εύλογο νά αναμένει κανείς ότι στό μέλλον νεώτερα ευρήματα θά φέρει σέ φως η αρχαιολογική σκαπάνη.

 

Κατά τόν γλωσσολόγο καθηγητή στό Πανεπιστήμιο Charles Sturt της Αυστραλίας Γεώργιο Καναράκη (αλλά καί άλλους ερευνητές), βάσει της ιστορικοσυγκριτικης γλωσσολογίας, «η ελληνική γλωσσα δέν ανήκει σέ καμμία από τίς γλωσσικές ομάδες της Ινδοευρωπαϊκης οικογενείας καί συνεπως κατατάσσεται ως μεμονωμένη γλωσσα (isolate) μέσα στό πλαίσιο της ομογλωσσίας αυτης.» Ο όρος Ινδοευρωπαιοι εισήχθη τό 1813 από τόν Βρεταννό γλωσσολόγο, ιατρό καί φυσικό Thomas Young (1779-1829).

 

Ο κορυφαιος διεθνως γλωσσολόγος – ελληνιστής F.R. Adrados σέ ανακοίνωσή του στήν Ακαδημία Αθηνων ειπε ότι οι Μινωίτες «τούς οποίους δέν ξέρουμε πως νά ορίσουμε μέ ακρίβεια, αλλά Ινδοευρωπαιοι δέν ηταν – δέν ηταν Ευρωπαιοι οι άνθρωποι πού έγραψαν τόν “δίσκο της Φαιστου”, ούτε αυτοί πού έγραψαν τήν Μυκηναϊκή γραφή.».

 

aDNA

 

Η επικρατουσα άποψη, αντίθετη εκείνης του Sir Arthur Evans (κατά τήν οποία Λίβυοι καί Αιγύπτιοι μετανάστευσαν στή Κρήτη αναπτύξαντες τόν Μινωικό πολιτισμό), ειναι ότι οι Μινωίτες δέν ανήκουν στούς γλωσσικά Ινδοευρωπαϊκούς πληθυσμούς πού εποίκησαν τήν Ευρώπη τήν Νεολιθική εποχή. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα του Καθηγητου Γενετικης καί Γενετικης Ιατρικης στό Πανεπιστημίου G. Washington Γεωργίου Σταματογιαννόπουλου, σέ συνεργασία μέ Έλληνες καί ξένους επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, απομόνωσε τό αDNA (ancient DNA) από Μινωικά υπολείμματα 4.300 χρόνων καί καθόρισε τούς πολυμορφισμούς του μιτοχονδριακου, οι οποιοι έχουν τά χαρακτηριστικά του Ευρωπαϊκου πολιτισμου. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ειναι πρόσφατη δημοσίευση του ίδιου καί συνεργατων του μέ τίτλο «Η Πληθυσμιακή Γενετική καί η Θεωρία Περί Δηθεν Αφανισμου των Ελλήνων της Πελοποννήσου κατά τόν Μεσαίωνα» πού ανακοίνωσα στήν Ακαδημία Αθηνων (27/4/2017), μέ τήν οποία απεδεικνύετο ότι η Πληθυσμιακή Γενετική μπορει νά διευκρινίσει σημαντικά θέματα καταγωγης καί ιστορίας του Ανθρώπινου πληθυσμου.

 

ΤΑ ΣΑΝΣΚΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

 

Ο διακεκριμένος Γερμανός γλωσσολόγος Franz Bopp (συντάκτης της Συγκριτικης Γραμματικης τό 1857) έχει υποστηρίξει ότι τά Σανσκριτικά στηρίζονται στά Ελληνικά, καί όχι τό αντίστροφο.

 

Με βάση τά προεκτεθέντα μπορουμε νά καταλήξουμε στά ακόλουθα συμπεράσματα:

 

1. Ο Πλάτων έθεσε τίς βάσεις της Ετυμολογίας της Ελληνικης γλώσσας, η οποία ειναι κατ’ εξοχήν νοηματική (εννοιολογική), δηλαδή υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ των λέξεων καί της ετυμολογικης σημασίας τους.

 

2. Έρευνες μέσω του αDNA έδειξαν ότι υπηρξαν επεκτάσεις πληθυσμιακων ομάδων από τίς Ρωσικές στέπες τόσο Δυτικά (πρός Κεντρική καί Δυτική Ευρώπη) όσο καί Ανατολικά της Ευρώπης, μέσω των Ασιατικων στεπων. Γενετική υπογραφή μεταναστεύσεων πρός τήν Ελλάδα δέν επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα, άν όμως υπάρξει τέτοια κατά τόν κορυφαιο γλωσσολόγο J. Mallory θά ειναι πολύ μικρή εν σχέσει μέ τόν τότε εγκατεστημένο στόν Ελλαδικό χωρο πληθυσμό αυτοχθόνων.

 

3. Ο όρος Ινδο-Ευρωπαιοι ειναι καθαρά γλωσσικός καί δέν υποδηλοι οποιοδήποτε φυλετικό τύπο ανθρώπου. Η ύπαρξη Ινδο-Ευρωπαϊκης φυλης αμφισβητειται εντόνως από κορυφαίους ειδικούς επιστήμονες, μέ βάση πρόσφατα γενετικά δεδομένα. Καιρός ειναι πλέον η παλιά Ινδο-Ευρωπαϊκή υπόθεση νά αφαιρεθεί από τά σχολικά βιβλία.

 

4. Η ένταξη της Πρωτο-ελληνικης στήν Ινδο-Ευρωπαϊκή ομογλωσσία δέν αμφισβητειται, παραμένει, όμως, άγνωστη η μητέρα-γλωσσα της ομογλωσσίας αυτης. Ωστόσο, ως προεξετέθη, η Πρωτο-ελληνική φαίνεται νά υπερτερει των υπολοίπων γλωσσων (συμπεριλαμβανομένων των Σανσκριτικων), τό ζήτημα όμως του χρόνου εμφανίσεώς της στόν Ελλαδικό χωρο παραμένει ανοικτό (κατά τόν Δρ. Ι. Λαζαρίδη).

 

5. Στόν Ελλαδικό χωρο, καί συγκεκριμένα στήν Κρήτη, εμφανίζεται πρίν από 5.000 χρόνια τό πρωτο σύστημα γραφης μέ ιδεογράμματα (ιερογλυφικά), ακολουθει πρίν από περίπου 4.000 χρόνια η Γραμμική γραφή Α΄ (πού δέν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθει), τήν οποία διαδέχεται πρίν από 3.500 χρόνια (15ος π.Χ. αι.) η Γραμμική γραφή Β΄ (περιλαμβάνουσα καί φωνήεντα), τήν οποία αποκρυπτογράφησε ως Ελληνική ο Βρεταννός αρχιτέκτων Μ. Ventris. Κατά τόν διάσημο γλωσσολόγο – Μυκηνολόγο Osvald Panagl, οι πινακίδες Κνωσου καί Μυκηνων χρονολογουνται περί τό 1300 π.Χ., της δέ Πύλου περί τό 1200 π.Χ.,ενω ο διαπρεπής αρχαιολόγος Μ. Κοσμόπουλος ανεκάλυψε στήν Ίκλαινα (14 χλμ. από τή Πύλο) τήν αρχαιότερη μέχρι σήμερα πήλινη πινακίδα Γραμμικης Β΄, χρονολογούμενη περί τό 1450-1400 π.Χ.

 

6. Στή Μέση Ανατολή καί συγκεκριμένα στήν πρώην Φοινίκη εμφανίζεται περί τό 1150 π.Χ. τό καλούμενο Φοινικικοσημιτικό σύστημα γραφης, τό οποιο δέν ειναι αλφάβητο αλλά συλλαβάριο χωρίς φωνήεντα, μέ 22 σύμφωνα, (στά οποια δέν περιλαμβάνονται τά ελληνικά σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ.) Άν υπηρχε γραφή κατά τούς χρόνους του Τρωικου Πολέμου (δηλ. πρίν από τό 1200 π.Χ.), η υπόθεση ότι οι Έλληνες πηραν τό σύστημα γραφης (Συλλαβάριο) από τούς Φοίνικες κλονίζεται, στερούμενη αξιοπιστίας.

 

7. Τό πρωτο αλφάβητο στόν κόσμο ειναι τό Ελληνικό, του 8ου π.Χ. αι. Αρχικως ειχε 27 γράμματα, από δέ τό 403 π.Χ. 24 γράμματα, μετά τήν αφαίρεση του δίγαμμα, του Κόπα καί του σαμπί. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις βάσει ιστορικων πηγων (Ομηρικά Έπη, Μιστριώτης κτλ) καί αρχαιολογικων ευρημάτων, ότι τό Ελληνικό αλφάβητο ειναι πολύ αρχαιότερο, αναγόμενο πιθανότατα στά χρόνια του Τρωικου Πολέμου (Μιστριώτης , Απολλόδωρος, κ.ά.), πολύ δέ πιθανότερο ειναι τά Ομηρικά Έπη νά ειχαν παραδοθει γραπτά (Μιστριώτης, Τζ. Χάιγκετ, Χ. Μπλάνκ, Ζακλίν Ντέ Ρομιγύ).

 

Εν όψει των προεκτεθέντων, ειναι αναγκαία η συνέχιση της διεπιστημονικης έρευνας, της οποίας τά συμπεράσματα των διαφορετικων επιστημων θά πρέπει νά συγκλίνουν ιδιαίτερα μάλιστα πρός εκεινα της Αρχαιογενετικης καί της Πληθυσμιακης Γενετικης, λόγω των ραγδαίων εξελίξεών τους. 

 

Η Ελληνική γλωσσα, φαινόμενο συνέχειας καί ακτινοβολίας, εξακολουθει νά ειναι αντικείμενο θαυμασμου καί σπουδης από κορυφαίους γλωσσολόγους, ελληνιστές καί διανοουμένους. Κατά μέν τόν παγκοσμίως γνωστόν ελληνιστή καί καθηγητή γλωσσολογίας F.R. Adrados, η Ελληνική έχει θέσει ανεξίτηλη τήν σφραγιδα της σ’ όλες τίς δυτικοευρωπαϊκές γλωσσες πού θεωρουνται ημιελληνικές ή κρυπτοελληνικές, κατά δέ τόν επιφανη ελληνιστή καθηγητή στό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Gilbert Murray η Ελληνική ειναι η τελειότερη γλωσσα του κόσμου. Πράγματι, η Ελληνική γλωσσα, γραπτή καί προφορική, αποτελει επίτευγμα του ανθρωπίνου πνεύματος ανυπερβλήτου τελειότητος«.

 

https://omilosfi.gr/2019/02/07/