Επικήδειος Νίκου Αρνιθενού

ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΑΡΝΙΘΕΝΌ (Επικήδειος)

 

Του Σπύρου Κατσούρη

 

Στ' άγγελμα του θανάτου σου βούρκωσεν η ματιά μου

Και ένας κόμπος έσφιξε βαθειά τα σωθικά μου.

Λυπήθηκα αφάνταστα που σ' έχασ' από φίλο

κι έσβησε το κεράκι σου απ' της ζωής τον μύλο.

Γονίδιο ευγενικό στο αίμα σου κυλούσε

Και η καλή σου η καρδιά τους πάντες αγαπούσε!

Έχαιρα της Εκτίμησης εσού προς πρόσωπό μου

Και γνώσεις σου πολιτικές έλεγες για καλό μου.

Στην "ΠΛΑΚΑΓΕ" σ αντάμωνα π' αγόραζα πλακάκια

και είδη της υγιεινής για πάτωμα, μπανάκια.

Πολύ σκληρά συ δούλεψες σ αυτήν εδώ την ζήση

κι ένα κακό δεν άκουσα για σένα να μιλήσει.

Οι δυσκολίες της ζωής και τα προβλήματά σου,

εκάμψαν την υγεία σου. Χαλάσαν όνειρά σου.

Και νά! Τα χρόνια πέρασαν σαν το νερό που ρέει

και φούντωσαν ασθένεια, σαν την φωτιά που καίει.

Πουλιά οι χαρές και φύγανε κι αλλού φτεροκοπάνε

Κι οι γήινες οι ηδονές πιά πίσω δεν γυρνάνε!

Πουλί η ψυχή σου φίλε μου, στον ουρανό πετάει

Στον θρόνο του Πανάγαθου οδεύει για να πάει.

Καλό ταξίδι αγαπητέ, στο Φως του Παραδείσου,

τώρα που η Γή κατάντησε Κόλαση της Αβύσσου!

Θα μένεις πάντα στην καρδιά, στη σκέψη και στο νου μας,

ώσπου να έλθη και για μας μήνυμα του φευγιού μας.

ΑΝΑΚΡΕΩΝ ΔΑΥΛΗΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ

Ρόδος 20 -8-2025, ώρα 10 πμ

 

Απηγγέλθη την 11ην πμ της ιδίας ημέρας στον Ι.Ν. Ταξιαρχών, όπου και ετελέσθη η εξόδιος αυτού ακολουθία.

 

Μετενταφιαστικαί τινες σκέψεις μου

 

Ο Χάρος μ' εκνεύρισεν αφάνταστα το διήμερο που μας πέρασε (18-20 Αυγ.), αφού πήρε μαζί του τις ψυχές πολλών ανθρώπων εδώ στη Ρόδο, μεταξύ των οποίων: ενός καθηγητού Θεολογίας (Χρυσ. Σταμούλη) που θα ήτο και ομιλητής στην ημερίδα του Ι.Ν.Κρεμαστής (20 Αυγ) υπό την αιγίδα της Μητροπ. Ρόδου, δύο συγχωριανών μου και πρώην γειτονισσών, γνωστού μου από τις Καλυθιές και δύο συμμαθητών μου στο Βενετόκλειο Λύκειο: του Τσαμπίκου Καταβενάκη από τα Κοσκινού (στην κηδεία του οποίου δεν μπόρεσα να πάω- διότι το επληροφορήθην κατόπιν ταφής- κι ας με συγχωρήσει η καλή ψυχή του) και του φίλου, συμμαθητού και ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Νίκου Αρνιθενού, τον οποίον συνωδεύσαμε φίλοι, συγγενείς και συμμαθητές του στην τελευταία του κατοικία στο Νεκροταφείο ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ Ρόδου το μεσημέρι της 20ης Αυγ. 2025, κι είναι να διερωτάσαι και ν απορείς: 

Τι συμβαίνει; Γιατί τόσες "ξαφνικίτιδες"; Γιατί φεύγουν νέοι και καλοί άνθρωποι; Γιατί να φεύγουν συνεχώς Έλληνες; 

 

Κοίταζα σήμερα το τεράστιο νεκροταφείο της Ρόδου και έφριττα!! Ολόκληρη πόλη κάτω από το χώμα!!?? Πιό πολλοί οι νεκροί εδώ από τους ζωντανούς στις πολυκατοικίες και διαμερίσματα!! Γιατί;; Κι όλο "φυτεύουμε" και "φυτεύουμε" έλληνες και κανείς δεν φυτρώνει (δεν νεμμάει, στα Ροδίτικα). Και γιατί να πεθαίνουν τόσοι έλληνες κι όχι ξένοι και ρομά και λαθρό;

 

Πολλών η σκέψη (άθελα κι η δική μου) πήγε πάλιν στα μυστήρια εμβόλια του covid 19, για ...σωτηρία μας!!! Ήσαν όντως σωτήρια ή εγκληματικώς καταστροφικά; Προσωπικά εκφράζω εντονώτατον προβληματισμόν, αφού προ 3ετίας χάσαμε  τον πεθερό 77 ετών, από την 2η δόση του Astra Zeneca!! Να συνωμοτεί, λέτε, ο Χάρος στο Νεοταξίτικο σατανικό σχέδιο αντικατάστασής μας από τους εισερχόμενους  κατά ορδάς φανατικούς ισλ@μιστές τζιχ@ντιστές;;! Ε, μάλλον Ναί! Αφού αυτοί έρχονται με φανατισμό και δικαιωματικό πείσμα, ενώ οι έλληνες έχουμε υπογεννητικότητα και μετανάστευση των νέων. 

 

Αλλ ας μην επεκταθώ εδώ τώρα , που απλώς ήθελα να εκφράσω την βαθειά λύπη μου για τον θάνατο τόσο γνωστών και φίλων και συμμαθητών. Και να παραθέσω τον  ανωτέρω 24στιχον έμμετρον επικήδειον λόγον μου, σε 15σύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους και σε είδος " ζευγαρωτής", για τον φίλο και συμμαθητή μου ΝΙΚΟΝ ΑΡΝΙΘΕΝΟΝ. Σ' έναν Άνθρωπο, ευγενή, καλοσυνάτο, Δίκαιο, αθλητικό, βιοπαλαιστή, καλόν οικογενειάρχη. Κι από τους λίγους που μ' αγαπούσαν κι εκτιμούσαν πραγματικά και θαύμαζαν αληθώς τα έργα μου. Έγινα, τώρα, έτσι κι εγώ φτωχότερος φίλε Νίκο! Εύχομαι η ψυχούλα σου να βρει ανάπαυσιν εις το  αγλαόμορφον Φως του Παραδείσου και εις τας αγκάλας του ουρανίου Πατρός, ένθα οι Δίκαιοι αναπαύονται και ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός! Τα βαθύτατα Συλλυπητήρια μου εις την οικογένειά του. Κι ας είναι αιωνία αυτού η μνήμη. Ζωή και σε σας που με παρακολουθείτε και διαβάζετε τις εκάστοτε αναρτήσεις μου! Ζείτε και Ευτυχείτε όσο δύνασθαι! Ο καιρός γαρ εγγύς και της ημετέρας εκδημίας!