Γεννήθηκε στην Αθήνα την πρώτη μέρα του 1909, αλλά η ζωή της έμελλε να τελειώσει άγρια, μέσα στον πιο βίαιο Δεκέμβρη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Η Φαίνη Ξύδη δεν ήταν απλώς μια αθλήτρια. Ήταν η γυναίκα που σήκωσε το
ελληνικό τένις στις πλάτες της και το οδήγησε σε διεθνές κύρος. Σε μια εποχή όπου το να ταξιδεύει μια Ελληνίδα στο εξωτερικό για να αγωνιστεί ήταν σχεδόν αδιανόητο, εκείνη βρέθηκε να αγωνίζεται σε Wimbledon και Roland Garros, κρατώντας ρακέτα και εθνική υπερηφάνεια ταυτόχρονα.
Ήταν κόρη της Αλεξάνδρας Δραγούμη και καταγόταν από σπουδαία οικογένεια. Είχε αδέρφια, ανάμεσά τους και τον Στέφανο Ξύδη που επίσης έγραψε ιστορία στο ίδιο άθλημα. Το 1926 εντάχθηκε στον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών και σύντομα έγινε σημείο αναφοράς στα εθνικά πρωταθλήματα. Κατέκτησε τον τίτλο στο απλό έξι φορές, μεταξύ 1934 και 1940, κερδίζοντας τον σερί πέντε φορές, κάτι που καμία άλλη δεν πέτυχε ως τότε. Είχε σημαντικές επιτυχίες και στο διπλό και στο μεικτό, εντός κι εκτός Ελλάδας. Ήταν πρωταθλήτρια Ανατολικής Μεσογείου, είχε κατακτήσει τίτλο στο Κάιρο, και μετείχε ισάξια δίπλα στις κορυφαίες της εποχής της στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά τουρνουά.
Αυτό που έκανε ξεχωριστό το όνομά της δεν ήταν μόνο η απόδοση της, αλλά και ο τρόπος που αγωνιζόταν: με πειθαρχία, επιμονή και ήθος. Η παρουσία της στα κορτ ήταν ταυτόχρονα αθλητική και πολιτιστική. Ήταν ένα πρόσωπο που εκπροσωπούσε την Ελλάδα με χάρη και σταθερότητα, χωρίς εξάρσεις, χωρίς σκιές. Και ίσως γι’ αυτό, η κατάληξη της ζωής της είναι τόσο βαριά.
Στις 11 Δεκεμβρίου 1944, κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, η Φαίνη Ξύδη βρισκόταν στο πατρικό της στην Κηφισιά μαζί με τη μητέρα της, την αδελφή της και τον μητριό της Αντώνιο Κριεζή. Εκείνη τη μέρα συνελήφθησαν από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Οι μέρες που ακολούθησαν είναι σκοτεινές. Ένας μήνας αγωνίας, σιωπής και φόβου. Στις 22 Δεκεμβρίου, σε μια καλύβα στη Συκάμινο κοντά στον Ωρωπό, η Φαίνη και ο Κριεζής εκτελέστηκαν. Ήταν 35 ετών. Η σορός της βρέθηκε αργότερα σε ομαδικό τάφο. Δεν πολέμησε με όπλα, αλλά το όνομά της μπήκε σε λίστα νεκρών που πλήρωσαν το τίμημα του πολέμου χωρίς ποτέ να ξέρουν γιατί.
Η Φαίνη Ξύδη δεν ανήκει απλώς στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ανήκει στην ιστορία της ελληνικής αξιοπρέπειας. Έζησε σε μια εποχή που το να είσαι γυναίκα και να διακρίνεσαι παγκοσμίως ήταν ηρωικό από μόνο του. Έκλεισε τη ζωή της μέσα σε μια παγωμένη χώρα που σκότωνε τα παιδιά της. Και όμως, ακόμη κι αν το όνομά της δεν ακούγεται πια συχνά, σε κάθε ελληνική συμμετοχή στο Wimbledon, σε κάθε κορίτσι που σηκώνει ρακέτα, η Φαίνη ζει. Όχι γιατί έγινε θύμα, αλλά γιατί υπήρξε πρωταθλήτρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.