Γράφει ο Γρηγόρης Κεντητός
Πριν αρχίσουν τα προγράμματα. Πριν ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος. Πριν εμφανιστεί το σήμα της ΕΡΤ ή του MEGA. Υπήρχε ένα παράξενο, απόλυτα χαρακτηριστικό μοτίβο. Ένα γκρι φόντο, με οριζόντιες ή κάθετες λωρίδες σε έντονα χρώματα. Κάποιοι τις λέγαμε «γραμμές». Άλλοι τις λέγανε «το πολύχρωμο πράγμα που παίζει όταν δεν παίζει τίποτα». Στην πραγματικότητα, ήταν μια από τις πιο τεχνικά χρήσιμες εφευρέσεις στην ιστορία της τηλεόρασης.
Αυτές οι γραμμές λέγονται SMPTE color bars. Το όνομα τους έρχεται από το Society of Motion Picture and Television Engineers, και δεν ήταν απλώς μια διακοσμητική εικόνα. Ήταν εργαλείο. Σχεδιάστηκαν για να βοηθούν τεχνικούς και σταθμούς να ελέγχουν αν όλα λειτουργούν σωστά. Εμφανίστηκαν πρώτη φορά το 1951, αλλά καθιερώθηκαν διεθνώς το 1978.
Οι γραμμές αυτές δεν ήταν τυχαίες. Καθεμία είχε συγκεκριμένο χρώμα, ένταση και θέση. Ο συνδυασμός τους δημιουργούσε ένα «τεστ» για την τηλεόραση και το σύστημα μετάδοσης. Με λίγα λόγια, έλεγαν: «αν βλέπεις σωστά αυτές τις γραμμές, η τηλεόρασή σου είναι ρυθμισμένη σωστά».
Μαζί με τις γραμμές, συχνά ακουγόταν και ένας παρατεταμένος, μονότονος ήχος. Αυτός ήταν το 1kHz audio tone – μια καθαρή συχνότητα για τον έλεγχο του ήχου. Αν ο ήχος ήταν θολός ή παραμορφωμένος, ήξερες ότι υπήρχε πρόβλημα. Αν ήταν καθαρός, όλα καλά. Όσο κι αν μας τρόμαζε ή εκνεύριζε αυτός ο ήχος μικροί, στην πραγματικότητα ήταν εργαλείο ακριβείας.
Στην Ελλάδα, οι χρωματιστές γραμμές συνδέθηκαν με τη σιωπή της νύχτας. Ήταν το σήμα ότι η μέρα τέλειωσε και η τηλεόραση κοιμάται. Ήταν η εικόνα που έβλεπες τα ξημερώματα, όταν ήσουν άυπνος, ή άρρωστος, ή απλώς περίεργος. Δεν υπήρχε πρόγραμμα. Μόνο οι γραμμές. Και εκείνο το βουητό που σου θύμιζε ότι όλα είναι σε αναμονή.
Για δεκαετίες, τα SMPTE bars εμφανίζονταν στην αρχή ή στο τέλος των ημερήσιων εκπομπών. Ή σε βίντεο πριν ξεκινήσει η αναπαραγωγή. Ή σε ζωντανές συνδέσεις λίγο πριν πέσει το σήμα. Για τους επαγγελματίες, ήταν δείγμα επαγγελματισμού. Για το κοινό, ήταν σημάδι ότι «σε λίγο ξεκινάει κάτι». Ή ότι δεν θα ξεκινήσει τίποτα για ώρες.
Σήμερα, με την 24ωρη τηλεόραση και τις ψηφιακές πλατφόρμες, οι χρωματιστές γραμμές έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Αλλά για όσους μεγάλωσαν με αυτές, ήταν κάτι παραπάνω από τεχνική εικόνα. Ήταν το σύνορο ανάμεσα στη σιωπή και τον κόσμο της τηλεόρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.