Το ίδιο πράγμα είναι κανείς επειδή νικήθηκε σε ένα γυμνικό αγώνα να κινήσει δίκη κατά του ανταγωνιστού για ύβρη και επειδή η μοίρα τον έπληξε στη ζωή να την κατηγορεί γιατί έτσι δείχνει κανείς πως αγνοεί με ποιους όρους όλοι εμείς οι άνθρωποι κατεβήκαμε στον αγώνα της ζωής.
Πλάτωνος Πολιτεία ι’(604)
Λέγει θαρρώ κάπου ο νόμος πως το καλύτερο είναι να διατηρεί κανείς όσο γίνεται πιο πολύ την αταραξία του στις συμφορές που τον βρίσκουν και να μην αγανακτεί, διότι δεν γνωρίζουμε το καλό ή το κακό που θα προέλθει απ’ αυτές. Εξ άλλου με το να λυπούμεθα και να παρασυρόμαστε από τον πόνο δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε, μήτε πρέπει να πιστεύουμε ότι τα ανθρώπινα πράγματα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Και επί πλέον η λύπη δεν κάνει τίποτ’ άλλο παρά να εμποδίζει να έλθει όσο γίνεται γρηγορότερα για να μας βοηθήσει αυτό που απαιτείται στις περιστάσεις αυτές.
Τι άλλο από το λογικό είπα εγώ που θα αξιολογήσει αυτό που μας συνέβη. Καθώς κάναμε με τους κύβους (ζάρια) που όταν μας έλθουν όχι ικανοποιητικές ζαριές προσπαθούμε να ρυθμίσουμε το πράγμα ανάλογα με τις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε με τον τρόπο δηλαδή που μας υπαγορεύει το λογικό πως είναι ο καλύτερο. Δεν πρέπει να περνούμε τη ζωή μας με ξεφωνητά χωρίς να τραβάμε το χέρι μας από εκεί που χτυπήσαμε, όπως κάνουν τα παιδιά όταν πέσουν και πονέσουν. Αντιθέτως, επιβάλλεται να συνηθίσουμε την ψυχή μας να επιδίδεται στην σύντομη θεραπεία της αρρώστιας και στην επούλωση της πληγής, αποφεύγοντας τις θρηνωδίες. [Επ’ αυτού συμφώνησε ο Γλαύκος]
Ώστε παραδεχόμαστε ότι το καλύτερο τμήμα του εαυτού μας είναι αυτό που δέχεται πρόθυμα τις υποδείξεις του λογικού μας [Είναι φανερό είπε ο Γλαύκος]. Ενώ το τμήμα του εαυτού μας που μας ωθεί συνεχώς προς την ανάμνηση της συμφοράς στους θρήνους και τις οιμωγές και που δεν χορταίνει απ’ αυτά, δικαίως δεν μπορούμε παρά να το χαρακτηρίσουμε αλόγιστο και αργό και δειλό. Ώστε το τμήμα της ψυχής που είναι συναισθηματικό (αγανακτιτικό) ευκολύνει τη μίμηση πάρα πολύ και την μεγάλη ποικιλία, ενώ το ήθος το φρόνιμο και γαλήνιο που είναι συνεχώς περίπου το ίδιο με τον εαυτόν του (αναλλοίωτο) ούτε εύκολο είναι να το μιμηθούμε ούτε αν το μιμηθούμε, είναι εύκολο να γίνει κατανοητό.
Σχολιασμός
1/ Αυτό το δίδαγμα θα μας βοηθήσει να φέρουμε αγόγγυστα σε πέρας μια συμφορά που μας συμβαίνει και μας λυπεί πολύ και μας δημιουργεί άγχος. Αυτό και φθορά μας δημιουργεί και το έργο μας δεν εκτελούμε σωστά
2/ Ακραία περίπτωση είναι ο θάνατος προσφιλούς προσώπου όπου η λύπη συχνά μας καταβάλει και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η υπερβολική λύπη οδηγεί και στο θάνατο.
3/ Το σημερινό μας δίδαγμα είναι ότι πάντα να είμαστε οι ίδιοι και στις δύσκολες στιγμές να δείχνουμε αταραξία ώστε να αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις με λογική
4/ Για το μόνο πράγμα που επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε την λογική μας είναι η σημερινή κατολίσθηση της χώρας στη διαφθορά, στον κατευνασμό, την παράδοση και τη χλεύη προκειμένου να διώξουμε τα διεφθαρμένα κόμματα-συμμορίες της Μεταπολίτευσης.
(29/6/25)
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.