Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το: "δεινόν εις κέντρα λακτίζειν"! Εγώ δε λέγω: "δεινότερον ο έρπης να σε ξεσχίζει"! Δεν ξέρω αν φταίει το "κακό μάτι" ή η μοίρα μου, αλλά παρατηρώ στη ζωή μου χρόνια τώρα, νάχω μιά χαρά κι αμέσως δύο λύπες! Τι κακό έκανα? Τι φταίει? Γιατί ο Θεός με τιμωρεί τόσο? Από μικρό παιδί στα βάσανα. Ασθένειες παιδικές, κτυπήματα από ζώα, αφαίρεση αμυγδαλών, εγχείριση κοίλης, εγχείριση δακτύλου ποδός, εγχ. προστάτου, προ διμήνου θλάσις μηνίσκου δεξιού γόνατος που ακόμα κουτσαίνω, και τώρα ξαφνικά από την περασμένη Κυριακή νέο απρόσμενο " δώρο": Έρπης ζωστήρος"! Θεέ μου γιατί; Ανθρώπους δεν έβλαψα. Με έβλαψαν πολλοί. Χρήματα δεν χρωστώ σε κανένα. Αντιθέτως μου χρωστούν πολλοί, πολλά κι αγύριστα!. Δεν έκλεψα. Όσα δημιούργησα τα έκανα με το μυαλό και τον ιδρώτα μου! Αγάπησα πολύ. Δεν αγαπήθηκα όμως. Δεν εκμεταλλεύθηκα κανένα. Μ εκμεταλλεύθησαν. Δεν λέω ποτέ ψέμματα! Μια ζωή μάχομαι για την αλήθεια. Δεν πρόδωσα Πατρίδα και ιδανικά μου, ως έκαναν πολλοί για ν αναδειχθούν στα Γράμματα ή στην Πολιτική. Κι όμως ...τιμωρούμαι. Γιατί; Τελευταία μου τιμωρία ο.....
ΕΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡΟΣ
Να μην σου τύχει, φίλε μου, να πάθεις τέτοιο πράγμα.
Να σφάζεσαι νυχθημερόν, να λειώνεις μέσ' στο κλάμα!
Το δέρμα σου να σχίζεται με δίκοπα μαχαίρια ,
Να μην έχεις βοήθεια δυό φιλικά σου χέρια
Και να σφαδάζεις, να πονάς, σαν πας να περπατήσεις
Τις νύχτες να τρελλαίνεσαι! Να θες ν' αυτοκτονήσεις!
Τα φάρμακα κι οι αλοιφές να μην σ' ανακουφίζουν
Κι από τις αυπνίες σου τ' αυτιά σου να βουίζουν!
Τα μάτια σ' ολοκόκκινα! Τα πόδια σου να σέρνεις
Κι από τον πόνο τον βαθύ, ανάσα να μην παίρνεις!!
Κακό χτικιό, βρυκόλακας, μιάς παιδικής αρρώστιας,
μέσα σου αναστήθηκε κι άπλωσε της απόχειας
το δίκτυ Ανεμοβλογιάς!! Τα νεύρα σου να σφίγγει,
Τα κύτταρα της πλάτης σου και της κοιλιάς να στίβει.
Χάνεις τον νού, την λογική, πνευματικές αξίες,
Την κάθε σου διάθεση, σκέψεις και θεωρίες.
Μόνος και αβοήθητος! Ποιός να σε καταλάβει;
Ποιός να νοιασθεί τον πόνο σου; θέση να αναλάβει;;
Φοβούνται μην κολλήσουνε και πάθουνε τα ίδια!
Κι ας είναι προσωποπαγή τα φοβερά σου φίδια!
Άτιμε Έρπη, δολερέ, βασανιστή των νεύρων
Απαίσιε και σαδιστή, καταστροφέα έργων
Γιατί με χτύπησες κι εμέ, αρχές του Ιουνίου;
Δεν γεύθηκα την θάλασσα κι ακτίδες του ηλίου.
Καταραμένε! Άπονε! Μου πήρες την χαρά μου!
Μου πήρες τις αγάπες μου. Φιλίες! Όνειρά μου!
Φύγε!! Σκορπίσου!!! Άσε με, λίγο καιρό να ΖΗΣΩ!!!
Να αγκαλίάσω, να χαρώ, δυό χείλη να φιλήσω!!
Να ταξιδέψω σε νησιά, να φάω, να χορέψω
Και με αγριολούλουδα στεφάνια μου να πλέξω...
ΑΝΑΚΡΕΩΝ ΔΑΥΛΗΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ
Γέγραπται τόδε έτει δισχιλιοστώ εικοστώ πέμπτω, μηνί Ιουνίω, τη πέμπτη και δεκάτη δ αυτού, ημέρα Κυριακή, εκ βαθέως πόνου και θλίψεως..... εχων αγκαλιά τις νύχτες... παγοκύστες!! ..δι' ανακούφισιν !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.