Σελίδες

25 Ιουνίου 2025

Η τραγική ιστορία του Μακεδόνα ήρωα της Επανάστασης Αναστάσιου Καρατάσου (άγνωστη ελληνική ιστορία).

Ο Αναστάσιος Καρατάσος είδε να εκτελούν τη γυναίκα του, να κρεμούν τους γιους του, να του αρπάζουν τις κόρες. Κι όμως, κράτησε το όπλο και δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμά για την Ελλάδα. 
 
 
Το 1822, η Νάουσα δεν άντεξε. Έπεσε. Οι φλόγες τύλιξαν τις εκκλησίες, οι δρόμοι βάφτηκαν κόκκινοι, κι ο ήχος από τα μωρά που έκλαιγαν έσμιξε με τις φωνές των σφαγιασμένων. Ο Αναστάσιος Καρατάσος, αρματολός της Βέροιας, έβλεπε τα πάντα να χάνονται. Τον Ζαφειράκη να πέφτει νεκρός. Τον γιο του Γιαννάκη να σκοτώνεται δίπλα του. Τη γυναίκα του να εκτελείται. Τις κόρες του να σύρονται σε σκλαβοπάζαρα. 
 
Δεν έσκυψε. Έφυγε στο βουνό. Και ξεκίνησε ξανά. 
 
Ο δεύτερος του γιος, ο Τσάμης, τον ακολούθησε στον νότο. Ο τρίτος σκοτώθηκε, ο τέταρτος έπεσε στα Τρίκαλα. Ο πέμπτος, ο Θανάσης, κρεμάστηκε μπροστά στη μάνα του. Κι ο τελευταίος του γιος, λένε, εξισλαμίστηκε και έγινε πασάς στην Αίγυπτο. Ολόκληρη η οικογένειά του διαλύθηκε από τη φωτιά του Αγώνα. Κι εκείνος, στα 60 του, συνέχιζε να πολεμά. 
 
Πριν τη μεγάλη σφαγή, είχε οργανώσει με τον Ζαφειράκη την εξέγερση στη Μακεδονία. Είχε αντισταθεί στο Κρεββατά, στο Παλιοκαλιά, στη μονή Δοβρά. Όταν η Νάουσα έπεσε, έσωσε ό,τι μπορούσε και πέρασε από το Σέλι στον Όλυμπο. Και από εκεί, κατηφόρισε. Προς τη Στερεά, την Ήπειρο, τη Μεσσηνία. Προς κάθε τόπο που είχε φλόγα και τουρκαλά. 
 
Στη Σχινόλακκα, 15 Μαρτίου 1825, με μόλις 200 άντρες, νίκησε τον Ιμπραήμ. Ήταν η πρώτη ήττα του Ιμπραήμ στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά υπερασπίστηκε την Ύδρα. Κανείς δεν του το είχε ζητήσει. Πήγε μόνος του. Ο Μακεδόνας που δεν σταματούσε. 
 
Πήρε μέρος σε ναυμαχίες, σε επιχειρήσεις στα μοναστήρια του Αλατά, στη Σκιάθο, στην Ήπειρο. Το σπαθί του δεν ξεκουράστηκε ούτε μια μέρα. Μέχρι που το σώμα του λύγισε από πνευμονία στη Ναύπακτο. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1830. Επίσημα χιλίαρχος. Άτυπα: θεμέλιο της Μακεδονικής Αντίστασης. 
 
Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν για τον θάνατό του. Τον τίμησαν. Όχι όσο άξιζε. Γιατί πώς να τιμήσεις κάποιον που του πήραν όλους τους γιους, τη γυναίκα, το σπίτι, τη γη, και εκείνος ακόμα… συνέχιζε. 
 
Σήμερα, λίγοι τον ξέρουν. Μα σε κάθε στροφή του Βερμίου, ακόμα ακούγεται το σπαθί του. Και στην καμένη Νάουσα, οι πέτρες θυμούνται.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.