Σελίδες

28 Απριλίου 2025

Η πιο τρομακτική διαταραχή του εγκεφάλου. Μπορεί να φύγεις και να μην θυμάσαι ότι υπήρχες

Μια σπάνια διαταραχή που διαγράφει τα πάντα: μνήμη, ταυτότητα, παρελθόν. Ζεις αλλού, αλλιώς, και δεν θυμάσαι ποτέ ότι υπήρχες.
 
 
Δεν ήταν όνειρο. Ήταν σιδηροδρομικός σταθμός. Τα φώτα, ο θόρυβος, οι άνθρωποι. Δεν ήξερε ποιος ήταν. Στις τσέπες του, τίποτα. Καμία ταυτότητα, κανένα χαρτί. Ούτε όνομα. Ούτε μνήμη. Ήταν ζωντανός. Αλλά για ποιον; 
 
Η διασχιστική φυγή (dissociative fugue) είναι ίσως η πιο απόκοσμη μορφή διασχιστικής διαταραχής. Ο εγκέφαλος, σαν να πατά reset, αποσυνδέει τον εαυτό σου από τη ζωή σου. Δεν θυμάσαι πρόσωπα, ονόματα, γεγονότα. Δεν θυμάσαι τον εαυτό σου. Όταν ξεκινά, δεν το καταλαβαίνεις. Απλώς… φεύγεις. 
 
Άνθρωποι που εμφανίζουν διασχιστική φυγή, εγκαταλείπουν τη ζωή τους. Κυριολεκτικά. Μπορεί να ταξιδέψουν εκατοντάδες χιλιόμετρα, να αλλάξουν όνομα, δουλειά, ρούχα, και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή χωρίς καμία ανάμνηση της προηγούμενης. Σαν να πέθανε ένας και να γεννήθηκε άλλος, στο ίδιο σώμα. 
 
Το μυαλό λειτουργεί αμυντικά. Πολλές φορές η φυγή προκαλείται από ακραίο στρες, τραύμα ή καταπίεση. Ένα γεγονός που το εγώ δεν αντέχει. Κι έτσι το εγκαταλείπει. Με φανερή ή μη πρόθεση, ο άνθρωπος “φεύγει” για να σωθεί. 
 
Ένα από τα πιο γνωστά περιστατικά είναι εκείνο του Benjamin Kyle – ένας άντρας που βρέθηκε γυμνός και χτυπημένος πίσω από ένα εστιατόριο το 2004. Δεν ήξερε το όνομά του. Δεν αναγνωριζόταν από κανένα σύστημα. Για δέκα χρόνια δεν ήξερε ποιος είναι. Ζούσε ως φάντασμα. 
 
Άλλοι ξυπνούν σε άλλη χώρα, σε άλλη πόλη, σε άλλο σώμα σχεδόν. Οι δικοί τους τούς ψάχνουν. Εκείνοι όμως δεν ξέρουν ότι ψάχνονται. Γιατί δεν θυμούνται ποιοι είναι. Ζουν, εργάζονται, αλληλεπιδρούν, αλλά το παρελθόν είναι μαύρο. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. 
 
Κάποιοι επιστρέφουν. Κάποιοι θυμούνται. Ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, ο εγκέφαλος γυρνάει τον διακόπτη πίσω. Και τότε η σύγκρουση είναι ασύλληπτη. Δύο ταυτότητες. Δύο ζωές. Μία ύπαρξη. Και μια ερώτηση: ποιος ήμουν τόσον καιρό; 
 
Η διασχιστική φυγή είναι σπάνια. Πολύ σπάνια. Αλλά είναι πραγματική. Τεκμηριωμένη. Και δεν μοιάζει με τίποτα άλλο. Είναι η στιγμή που χάνεσαι μέσα σου. Που η μνήμη δεν είναι πλέον δική σου. Που η ταυτότητα γίνεται ένα ρούχο που το αλλάζεις χωρίς να το θυμάσαι. 
Και ο κόσμος σου συνεχίζει. Χωρίς εσένα. 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.