Οδοδείκτες της ΝΙΚΗΣ το Συνέδριο, το Καταστατικό και οι Θεσμοί της - όσοι δεν τα δέχονται, αποχωρούν

Αθήνα, 30/4/2025
 

Οδοδείκτες της ΝΙΚΗΣ το Συνέδριο, το Καταστατικό και οι Θεσμοί της - όσοι δεν τα δέχονται, αποχωρούν
 

Από την ίδρυση της ΝΙΚΗΣ το 2019, μέχρι την είσοδό της στη Βουλή το 2023, το Κίνημά μας ανδρώθηκε μέσα από πάμπολλες αντιξοότητες. Ο εθελοντισμός, η έλλειψη πείρας και πόρων, ήταν οι μικρές δυσκολίες. Μεγαλύτερες ήταν η ολιγοπιστία, τα «αποκλείεται να μπείτε στη Βουλή», οι σειρήνες για ευκαιριακές συνεργασίες με έναν αυτοαποκαλούμενο «πατριωτικό» χώρο ομιχλωδών αξιών. Προεκλογικά, προστέθηκε ο ανήθικος πόλεμος του Μαξίμου, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ.

 

Η θαυμαστή είσοδος της ΝΙΚΗΣ στη Βουλή δεν ήταν ποτέ ο προορισμός, αλλά ένα ενδιάμεσο σκαλοπάτι ως την απαλλαγή του Έθνους από την παρακμή των διεφθαρμένων κομμάτων εξουσίας. Για έναν τέτοιο σκοπό, η ΝΙΚΗ γνώριζε εξαρχής ότι θα πολεμηθεί ανηλεώς. Σχεδιάστηκε να παραμείνει ανθεκτική και ασφαλής από προσωπικές φιλοδοξίες και από ύπουλες επιθέσεις τρίτων: Αφενός με καρδιά και νου μία πραγματική συλλογική ηγεσία, τον Πρόεδρο με το Βουλευτήριον. Αφετέρου με τους βουλευτές και ευρωβουλευτές της, ως ενιαίο πρόσωπο και στόμα της συλλογικής θέλησης της ΝΙΚΗΣ, στην πρώτη γραμμή πυρός. Αυτά τα γνωρίζουν όλοι όσοι συμμετείχαν στις εθνικές εκλογές. Ο ελληνικός Λαός ψήφισε ΝΙΚΗ και Πρόεδρο τον Δημήτρη Νατσιό. Όλοι οι υπόλοιποι, στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 ψηφίστηκαν με λίστα, την οποία κατήρτισε το Βουλευτήριο. Έχουμε δημόσια αναρτημένο καταστατικό χρόνια προ των εκλογών, και κανείς δε μπορεί να δηλώνει δήθεν άγνοια, ή να αμφισβητεί πονηρά εκ των υστέρων τα θεμέλια της επιτυχίας της ΝΙΚΗΣ, προσπαθώντας να υφαρπάσει τον έλεγχο του Κινήματος.

 

Μετά την είσοδο στη Βουλή, η ΝΙΚΗ απέκτησε πιο πείσμονες και οργανωμένους πολέμιους, που την ήθελαν είτε κομμένη και ραμμένη στην προσωπική τους φιλοδοξία, είτε διαλυμένη και εκτός Βουλής. 

 

Άλλοι τυφλώθηκαν από την προβολή και τα προνόμια και τα έδρανα. Άλλοι φθόνησαν την επιτυχία στην οποία δεν είχαν πολυπιστέψει. Άλλοι προσδοκούσαν ότι θα βάλουν δάχτυλο σε κάποιο μέλι. Άλλοι θέλησαν «να περνάει το δικό μου αλλιώς αποχωρώ». Πάντα με το «εγώ» πιο μπροστά από το «εμείς». Και στις παρυφές τους, ως φυσικοί σύμμαχοι, εμπαθείς αποτυχημένοι κομματάρχες, καθηγητές ψευδαπόστολοι της ενότητας, υποχρεωμένοι δημοσιογράφοι, αλλά και πρόθυμοι χορηγοί της όποιας «επόμενης μέρας». Κοινός τους εχθρός, το Βουλευτήριο ως θεσμός, και υπογείως και ο Πρόεδρος ως πρόσωπο.

 

Όλοι αυτοί προσδοκούσαν μία μεγάλη ανατροπή στο Συνέδριο της ΝΙΚΗΣ: Κατάργηση του Βουλευτηρίου, αλλοίωση του καταστατικού χαρακτήρα της ΝΙΚΗΣ, αμφισβήτηση του Προέδρου. Κι αν δεν τα κατάφερναν, “plan B”: πόλεμος φθοράς, εσωστρέφειας, απογοήτευσης, μήπως και μείνει η ΝΙΚΗ εκτός Βουλής. Βέβαια, η ΝΙΚΗ θα μπορούσε να μείνει εκτός Βουλής με δύο τρόπους: είτε με εκλογική αναμέτρηση, είτε με πρόωρο αποκλεισμό από την εκλογική διαδικασία, παγιδευμένη να στηρίξει πράξεις που θα την έφερναν υπόλογη στον Άρειο Πάγο.

 

Στο πανελλήνιο Συνέδριο της ΝΙΚΗΣ, ανανεώθηκε το Καταστατικό μας με δημοκρατικές εκλογές. Η διαβούλευση για το Καταστατικό είχε ξεκινήσει με προτάσεις από στελέχη προς την Επιτροπή του Συνεδρίου πολλές εβδομάδες πριν την ηλεκτρονική πλατφόρμα διαβούλευσης και πριν το Συνέδριο, κάτι που δολίως αποκρύπτουν όλοι όσοι ψεύδονται ότι η μόνη συζήτηση έγινε μετά την ψήφιση.

 

Στο πανελλήνιο Συνέδριο συμμετείχαν ή εκπροσωπήθηκαν με θεσμικές διαδικασίες όλα τα μέλη της ΝΙΚΗΣ. Στην Αττική που υπήρξε καθυστερημένη ειδοποίηση για την ψήφιση συνέδρων, κλήθηκαν όλα τα μέλη και όποιος ήθελε, αυτομάτως συμμετείχε στο Συνέδριο, αφού όσοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον ήταν λιγότεροι από την ποσόστωση των εκλογικών περιφερειών Αττικής. Το να αμφισβητείται η αντιπροσώπευση των μελών στο Συνέδριο δείχνει θράσος και απώλεια επαφής με την πραγματικότητα.

 

Στο πανελλήνιο Συνέδριο ψηφίστηκαν δημοκρατικά με μυστική ψηφοφορία όλα τα μέλη του Βουλευτηρίου και της ανεξάρτητης Επιτροπής Δεοντολογίας. Η Επιτροπή Δεοντολογίας λειτουργεί με ψηφισμένα μέλη από το Συνέδριο, και ψηφισμένο Εσωτερικό Κανονισμό από Βουλευτήριο και Κοινοβουλευτική Ομάδα, βάσει Καταστατικού. Όσο για πρόσωπα που διαγράφονται και έπειτα διεκδικούν δημοσιότητα λέγοντας «ρωτήστε τους για ποιον λόγο διαγράφηκα», να είναι βέβαιοι ότι το Βουλευτήριο έχει ζητήσει από την Επιτροπή Δεοντολογίας να δημοσιοποιήσει αναλυτικότερα την απόφασή της, για να γνωρίζουν όλοι ότι το Κίνημα δεν θα εμπαίζεται με πυροτεχνήματα.

 

Σε κάθε μέλος της, η ΝΙΚΗ εξαρχής δεν υποσχέθηκε κανένα άλλο είδος στεφανιού παρά μόνο το ακάνθινο είδος. Εδώ ήρθαμε να υπηρετήσουμε έναν σκοπό ανώτερο από τον εαυτό μας, με θυσία και ανιδιοτέλεια. Δεν υποχρεώνουμε κανέναν να του αρέσει αυτό. 

 

Δοθέντων των ανωτέρω, οι πρόσφατες αποχωρήσεις στελεχών δεν μας προξενούν καμία έκπληξη. Έχουν συγκεκριμένη ιδεολογική αμφισβήτηση του Συνεδρίου, του Καταστατικού, του Βουλευτηρίου και του Προέδρου. Σε δημόσια ανακοίνωση παραιτηθέντος μέλους, αναφέρθηκε ότι «έχει εξατμιστεί το ενωτικό πνεύμα, η ελευθερία του λόγου και η δημοκρατία που άλλοτε υπήρχε στη ΝΙΚΗ». Για κάποιους θεωρείται ελευθερία του λόγου να αφήνουμε τον καθένα να αμφισβητεί τις δημοκρατικές αποφάσεις του Συνεδρίου χωρίς συνέπειες. Για κάποιους θεωρείται ενωτικό πνεύμα να τους επιτρέπουμε να βλάπτουν και να διαβάλουν διαρκώς τη ΝΙΚΗ, τον πρόεδρο και το Βουλευτήριο. Για κάποιους θεωρείται δημοκρατία να επιβάλλεται η ισχνή μειοψηφία στην πλειοψηφία. Κάποιοι έχουν μπερδέψει την γνώμη με την επιβολή. Η διαφορετική άποψη δεν είναι κακή, ούτε δημιουργεί πρόβλημα. Πρόβλημα δημιουργεί η εμπάθεια και η επιμονή να γίνει το θέλημά μας. Πρόβλημα αποτελεί η αυτοδικαίωση όταν μπαίνει πάνω από τον κοινό σκοπό.

 

Γνωρίζουμε ότι είναι σε εξέλιξη ένα κακόβουλο και ύπουλο σχέδιο που επιθυμεί να βλάψει το Κίνημα επηρεάζοντας την εικόνα που έχουν οι φίλοι της ΝΙΚΗΣ γι’ αυτήν. Στην προσπάθεια αυτή κάποιοι είναι μαριονέτες, κάποιοι «χρήσιμοι ηλίθιοι», κάποιοι απόλυτα συνειδητοποιημένοι και κάποιοι απόλυτα κακόβουλοι. Το μέλλον θα φανερώσει τις προθέσεις του καθενός. Και όλους θα μας κρίνει ο Θεός και η Ιστορία. Εμείς τις επιθέσεις του συστήματος τις γνωρίζουμε και τις περιμένουμε. Απ’ ότι φαίνεται τελικά κάποιοι είναι τόσο προβλέψιμοι. Για όσους ακόμα παραμένουν υποκριτικά εντός ΝΙΚΗΣ, ενώ αρνούνται Συνέδριο, Καταστατικό και Βουλευτήριο, περιμένοντας τη δική τους σειρά πανηγυρικής εξόδου, τους απαντούμε προκαταβολικώς, “ὃ ποιεῖς, ποίησον τάχιον”. 

 

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα. Ορισμένοι εκλαμβάνουν την Πίστη μας ως αδυναμία. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που είχαν στο μυαλό τους να μας δώσουν το ρόλο του «Ιεροεξεταστή» που γυρίζει με μια πέτρα στο χέρι και επιτίθεται σε όποιον δεν θεωρεί τόσο «καθαρό» σε θέματα Πίστης, όπως ο εαυτός τους που θέλουν να στρεφόμαστε ακόμα και απέναντι στη μάνα μας Εκκλησία. Από την πρώτη στιγμή έχουμε δηλώσει σε όλους τους τόνους πως η ΝΙΚΗ δεν είναι εκκλησιαστικό κόμμα, αλλά ένα πολιτικό κίνημα που δημιούργησαν πιστοί χριστιανοί που τιμούν και σέβονται την Πίστη μας και έχουν ως οδοδείκτη τις αξίες της Ρωμιοσύνης. Επιπλέον, κάποιοι άλλοι μας κατηγορούν ότι έχουμε σχέσεις με μοναστήρια, ιερείς και ενορίες, σαν να διαπράττουμε κάποιο έγκλημα. Έχουμε κάνει επίσης ξεκάθαρο, ότι γι’ αυτές τις σχέσεις είμαστε περήφανοι και δεν έχουμε λόγο να απολογηθούμε. Θα ήμασταν υπόλογοι αν είχαμε σχέση με στοές και παραστοές και άλλα «ευαγή» ιδρύματα.

 

Η ΝΙΚΗ δεν φυλλοροεί, αντιθέτως έχει δικό της «αυτοκαθαριζόμενο φίλτρο» από καταβολής της, και μένει με όσους αντέχουν να βάζουν στην καρδιά τους το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άδολοι, φιλότιμοι πατριώτες και επιστήμονες, που πυκνώνουν τις τάξεις μας αθόρυβα, και με τους οποίους η ΝΙΚΗ θα μιλήσει με σοβαρό πρόγραμμα διακυβέρνησης, αυτό που προσδοκά από εμάς ο ελληνικός λαός. 

 

Η ΝΙΚΗ ασχολείται πλέον με τις σπουδαίες μάχες μπροστά μας, που ενδιαφέρουν τον Ελληνικό Λαό, και όχι με την «ένδοξη έξοδο» όποιου περίμενε προσωπικά στεφάνια.

 

Καταθέτουμε άμεσα πρόταση νόμου ώστε να προφυλάξουμε τις προσωπικές ελευθερίες από τις παγίδες υποχρεωτικότητας του Προσωπικού Αριθμού και της Κάρτας του Πολίτη.

 

Καταθέτουμε προτάσεις νόμου για την ενίσχυση των γεννήσεων και την αποκατάσταση της ιερότητας της οικογένειας, καθώς και ερωτήσεις προς τους Υπουργούς και Δελτία Τύπου για την καταπολέμηση της ακρίβειας, για την προστασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για την προστασία της πρώτης κατοικίας από τα κόκκινα δάνεια, για την αποτροπή του παράνομου εποικισμού της πατρίδας μας. 

 

Η βάση της ΝΙΚΗΣ παραμένει ενωμένη και πιστή στον τίμιο αγώνα μας, και την ευχαριστούμε. «Η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν τη αυγή»! Στώμεν καλώς!

 

Γραφείο Τύπου της ΝΙΚΗΣ

press@nikh.gr

Ποιος εξόπλισε το Πακιστάν με πυρηνικά όπλα

Γράφει η ΜΑΥΡΟΥ ΟΛΓΑ  

 

Την εκτίμηση του ότι επίκειται εισβολή από την Ινδία εξέφρασε ο υπουργός Άμυνας του Πακιστάν, την στιγμή που η ένταση των δύο προαιώνιων εχθρών κλιμακώνεται, έπειτα από την τρομοκρατική επίθεση κατά Ινδουϊστών τουριστών στο Κασμίρ, την οποία η Ινδία αποδίδει σε φανατικούς ισλαμιστές που υποστηρίζονται από το Πακιστάν, με το ίδιο να αρνείται την ευθύνη και να ζητεί ανεξάρτητη έρευνα για το περιστατικό.
 

Στην Ινδία συζητείται έντονα η ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά του Πακιστάν, με τον υπουργό Άμυνας της ισλαμικής χώρας να διαμηνύει ότι «ενισχύσαμε τις δυνάμεις μας, επειδή είναι κάτι (η ινδική επίθεση) που επίκειται τώρα. Eτσι, σε αυτήν την κατάσταση, έπρεπε να ληφθούν ορισμένες στρατηγικές αποφάσεις και αυτές οι αποφάσεις ελήφθησαν», έγινε δε αναφορά και στην χρήση πυρηνικών, «εάν υπάρξει άμεση απειλή για την ύπαρξή μας».

 

Ινδία και Πακιστάν, πυρηνικές δυνάμεις αμφότερες, έχουν εμπλακεί σε μία σειρά πολέμων στο πρόσφατο παρελθόν. Το Κασμίρ, μία περιοχή που κατέχουν στην πλειονότητα της επικράτειας του οι Ινδοί, αλλά το διεκδικούν και οι Πακιστανοί, είναι σταθερά μόνιμο πεδίο αντιπαράθεσης στις μεταξύ τους σχέσεις. Οι δύο χώρες το 1999 είχαν φτάσει στα πρόθυρα ολοκληρωτικού πολέμου για το Κασμίρ, ενώ ένταση υπήρξε και το 2019, πάλι για την ίδια περιοχή. 

 

Στην εξίσωση να βάλουμε τις όλο και περισσότερο διευρυμένες σχέσεις ΗΠΑ-Ινδίας (ο αντιπρόεδρος Βανς βρέθηκε στην Ινδία, λίγες μέρες πριν την τρομοκρατική επίθεση) και τις πάγιες σχέσεις του Πακιστάν με την Τουρκία, αλλά και την Κίνα (η οποία έχει συνοριακές διαφορές με την Ινδία). Ο Τραμπ στην πρώτη του θητεία είχε χαρακτηρίσει το Πακιστάν ως χώρα «η οποία στηρίζει την τρομοκρατία», και ο πρώην πρόεδρος Μπάιντεν το αποκάλεσε ως «μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες στον κόσμο, καθώς κατέχει πυρηνικά όπλα». Και όμως, η αχανής αυτή ασιατική χώρα υπήρξε προνομιακός σύμμαχος των Αμερικανών στον Ψυχρό Πόλεμο, την στιγμή που η Ινδία είχε προνομιακές σχέσεις με την Σοβιετική Ένωση, ως ηγέτιδα χώρα του κινήματος των Αδέσμευτων.

 

Η Ινδία και το Πακιστάν, στο πλαίσιο του πολυετούς ανταγωνισμού τους, έφτασαν να αποκτήσουν ατομικά όπλα. Μάλιστα, ο “πατέρας” του πακιστανικού πυρηνικού προγράμματος και εθνικός ήρωας της χώρας Aμπντούλ Καντίρ Χαν, ένας απλός μεταλλουργός που σπούδασε στη Γερμανία Τεχνολογία Μετάλλων και Επιστήμη Υλικών, πέθανε τον Οκτώβριο του 2021 από κορονοϊό, σε ηλικία 86 ετών. 

 

Ο Καντίρ Χαν τα τελευταία χρόνια ήταν (τυπικά τουλάχιστον μέχρι το 2009) σε κατ’ οίκον περιορισμό για μια σκοτεινή υπόθεση, όπου είχε εμφανιστεί ότι έπαιρνε μίζες για να πουλάει πυρηνική τεχνογνωσία σε άλλα κράτη. Ο ίδιος δήλωνε πικρία για την στάση της κυβέρνησης, υπαινισσόμενος ότι όλα γίνονταν εν γνώσει της. Οι δραστηριότητες του είχαν μπει διαχρονικά στο “μάτι” της αμερικανικής κυβέρνησης και μάλλον αποτέλεσε τελικώς ένα “βολικό” εξιλαστήριο θύμα για το Πακιστάν.

 

Ο “πατέρας” των πυρηνικών όπλων 

 

Ο Aμπντούλ Καντίρ Χαν ξεκίνησε κυριολεκτικά από το μηδέν. Γεννήθηκε στο Μποπάλ, στην κεντρική Ινδία και ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Το 1947 οι Βρετανικές Ινδίες χωρίστηκαν σε Ινδία, Πακιστάν (και το 1971 σε Μπανγκλαντές) διαχωρίζοντας τις μουσουλμανικές περιοχές και το 1952 η οικογένειά του μετανάστευσε στο Πακιστάν. 

 

Ο ίδιος σπούδασε μεταλλουργική στο Πακιστάν και εν συνεχεία στη Γερμανία. Το 1974 εργαζόταν στην Ολλανδία, σε ένα εργοστάσιο που εμπλούτιζε ουράνιο για έναν ευρωπαϊκό όμιλο εταιρειών. Εκείνη τη χρονιά η Ινδία έκανε την πρώτη της πυρηνική δοκιμή. Ο Χαν αποφάσισε να επιστρέψει αμέσως στην πατρίδα του, καθώς, όπως έλεγε σε συνεντεύξεις του, ένιωθε ότι αυτή απειλείται.

 

Μαζί του είχε και τα σχέδια για δύο εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου που έκλεψε από τους Ολλανδούς. Εν συνεχεία οι Πακιστανοί άρχισαν να αγοράζουν πρώτες ύλες και εξοπλισμό από διάφορες χώρες. Αρνούνταν ότι θέτουν σε λειτουργία πυρηνικό εργοστάσιο, όμως κανείς δεν τους πίστευε. Οι Αμερικανοί ήθελαν να πιέσουν, αλλά τότε στο όμορο Αφγανιστάν κυριαρχούσαν οι Σοβιετικοί και οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να αποξενωθούν από τους Πακιστανούς, παρότι ήθελαν να φρενάρουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα.

 

Το 1976, ο Χαν κατάφερε να κατασκευάσει πατέντες, αλλά και να κλέψει τεχνογνωσία για να αποκτήσει η πατρίδα του όπλα μαζικής καταστροφής. 

 

Στο μικροσκόπιο των ΗΠΑ 

 

Όταν οι Σοβιετικοί αποχώρησαν από το Αφγανιστάν το 1990, την ίδια χρονιά οι Αμερικανοί (συγκεκριμένα ο Μπους) δήλωσαν για πρώτη φορά ότι πλέον δεν μπορούν να υπογράφουν και να βεβαιώνουν ότι το Πακιστάν δεν έχει πυρηνικό πρόγραμμα. Το 1998 η Ινδία έκανε μια πυρηνική δοκιμή (ουσιαστικά ως πείραμα για να καταγραφούν αντιδράσεις και να ξέρουν πού βρίσκονται) και το Πακιστάν απάντησε με δική του πυρηνική δοκιμή. Πλέον το θέμα ήταν επίσημο, παρότι οι ΗΠΑ από το 1978 έως και το 1990 έκαναν τα στραβά μάτια και “υπέγραφαν” κάθε χρόνο ανελλιπώς ότι το Πακιστάν δεν έχει πυρηνικά όπλα. 

 

Τι είχε συμβεί όμως μέχρι τότε και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό ο Χαν; Οι ΗΠΑ επέμειναν από το 1980 ότι ο Χαν πουλούσε τεχνογνωσία και σε άλλα κράτη και ότι μάλιστα έπαιρνε και μίζες. Η πακιστανική κυβέρνηση αντιστάθηκε επί 20 χρόνια, αλλά τελικά αποφάσισε να κρατήσει αποστάσεις από τον “εθνικό ήρωα”, καθιστώντας τον αποδιοπομπαίο τράγο, όπως προαναφέραμε. Δεν αποκλείεται να θεώρησε πως ο Χαν “μπορεί να έβγαλε και κάτι” από τις συναλλαγές. 

 

Οι ΗΠΑ ενοχλούνταν από την πυρηνική τεχνογνωσία του Πακιστάν, αλλά απέφευγαν την σύγκρουση επ’ αυτού, λόγω των ότι είχαν “χάσει” το Αφγανιστάν από τους Σοβιετικούς. Οπότε περιορίζονταν στο να παζαρεύουν μυστικά με τους Πακιστανούς, δηλαδή αποδέχονταν σιωπηρά τα πυρηνικά του, υπό τον όρο να μην μοιράζεται τεχνογνωσία με άλλα κράτη. 

 

Για την CIA ο Χαν ήταν ένας από τους πιο επικίνδυνους ανθρώπους στον πλανήτη, και επεδίωκε να περιορίσει τόσο τον ίδιο, όσο και (στο πλαίσιο του δυνατού) να ελέγξει την πακιστανική κυβέρνηση. Όμως, για τους Πακιστανούς ο Χαν ήταν θρύλος και ήρωας. Πρωθυπουργός της χώρας τον είχε άλλοτε εξυμνήσει ότι «βοήθησε σημαντικά στο να είναι η χώρα μας ασφαλής έναντι ενός επιθετικού και πολύ ισχυρότερου στα πυρηνικά γείτονα».

 

Όσο ηρωικό και αν ήταν ό,τι έκανε ο Χαν (που πάντως, απλώς μετέφερε δυο κλεμμένα σχέδια στο Ισλαμαμπάντ), η πακιστανική κυβέρνηση δεν είχε τα περιθώρια να “τα σπάσει” με τις ΗΠΑ. Μετά το 1990 οι πιέσεις αυξήθηκαν έντονα και το 2001 απομάκρυνε τον Χαν από επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος της χώρας και τον κράτησε ως σύμβουλο. Το 2004 οι ΗΠΑ πίεσαν αφόρητα και η κυβέρνηση του Πακιστάν αναγκάστηκε να τον αποκαθηλώσει εντελώς. 

 

Η αποκαθήλωση του Χαν 

 

Η CIA ήταν βέβαιη ότι ο Χαν μοιραζόταν τις πυρηνικές γνώσεις του με άλλα φιλικά προς το Πακιστάν κράτη. Οι Αμερικανοί δεν ανησυχούσαν τότε τόσο για την Τουρκία, που πλέον αποτελεί έναν από τους πιο στενούς συμμάχους του Πακιστάν, αλλά η έγνοια τους ήταν για την Κίνα, την Κορέα, το Ιράν και κάποια άλλα ισλαμικά κράτη ή ισλαμιστικές οργανώσεις. Ο πρώην διευθυντής της CIA George Tenet στα απομνημονεύματά του γράφει ότι ο Χαν πούλησε στην Βόρειο Κορέα γνώσεις για τον εμπλουτισμό ουρανίου, με αντάλλαγμα τεχνογνωσία για τους βαλλιστικούς πυραύλους. 

 

Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι είχαν εντοπίσει από το 2000 ένα μεγάλο παγκόσμιο δίκτυο ειδικών επιστημόνων, αχυράνθρωπους, εταιρείες-βιτρίνα και εργοστάσια που υποτίθεται ότι δεν είχαν καμία σχέση με οπλικά συστήματα, τα οποία συνεργάζονταν για τη μεταφορά τεχνολογίας στη Λιβύη, στη Νότιο Αφρική και στη Βόρειο Κορέα. Η μεγάλη τους έγνοια ήταν να μην πέσουν αυτά τα όπλα στα χέρια της Al Qaeda. 

 

Στις ΗΠΑ, επειδή δεν ήθελαν επ’ ουδενί να τα χαλάσουν με το Πακιστάν λόγω της ισχύος των Σοβιετικών στην περιοχή μέχρι το 1990, αλλά λόγω της ρευστής κατάστασης με τους Ταλιμπάν, προέβαλαν το σενάριο ότι όλα αυτά ο “Δρ. Χαν τα πουλούσε με το αζημίωτο” και έλεγαν στον πρόεδρο της χώρας ότι “ο Χαν κλέβει πακιστανική τεχνολογία και την πουλάει στον πλειοδότη, σαν να ήταν προσωπική του ιδιοκτησία”. Οι Πακιστανοί παραδέχτηκαν μετά το 2000 ότι ο Χαν είχε «συνδράμει επιστημονικά άλλες χώρες, όπως το Ιράν, τη Βόρειο Κορέα και την Λιβύη». 

 

Ο ίδιος πήρε επάνω του όλες τις ευθύνες τότε, δηλώνοντας ότι λειτουργούσε αυτόνομα με δική του πρωτοβουλία και η κυβέρνηση της χώρας δεν ήταν ενήμερη. Επισήμως όλοι το δέχτηκαν, όμως ανεπισήμως όλοι πίστευαν πως οι συμφωνίες του Χαν με άλλα κράτη ήταν εις γνώσιν της πακιστανικής κυβέρνησης και δεν αποτελούσαν δική του πρωτοβουλία. 

 

Τα σκοτεινά κίνητρα 

 

Ο πρόεδρος της χώρας τελικά του έδωσε χάρη (ως προς το σκέλος της μίζας) αλλά δεν αναίρεσε τον κατ’ οίκον περιορισμό. Οπότε, το 2009 πλέον, ο Χαν κέρδισε στα δικαστήρια την ελευθερία του και από τον κατ’ οίκον περιορισμό και άρχισε να τα “σέρνει” στην κυβέρνηση, μετανιώνοντας που για να εξυπηρετήσει τις διεθνείς σχέσεις της πατρίδας του είχε αναλάβει προσωπικά την ευθύνη. «Καλύτερα να είχα γίνει πανεπιστημιακός και να είχα περιοριστεί στην επιστήμη μου, παρά που ασχολήθηκα με την πατρίδα μου και με εξοστράκισε», είχε πει το 2010. 

 

Το 2010 σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο Χαν είχε πει ότι το κίνητρό του για να αποκτήσουν πυρηνικά στο Πακιστάν ήταν τα γεγονότα του 1971, όταν το Μπανγκλαντές (που τότε λεγόταν Ανατολικό Πακιστάν) ανεξαρτητοποιήθηκε και ακολούθησε ένας αιματηρός εμφύλιος, όπου η Ινδία στήριζε τους αυτονομιστές. Η πυρηνική δοκιμή της Ινδίας το 1974 “απλώς ξεχείλισε το ποτήρι”, όπως έλεγε. 

 

Όσον αφορά την μεταπώληση πυρηνικών τεχνολογιών, είχε δηλώσει ότι ούτε ο ίδιος ούτε κανένας συγγενής του αποκόμισε οικονομικό όφελος από όλη αυτή την ιστορία. Εξέφρασε μάλιστα την πικρία του για την μεταχείριση που του επεφύλαξε «η υποκριτική κυβέρνηση του Πακιστάν». 

 

Μπορεί τελικώς το Πακιστάν να υποχρεώθηκε να θέσει στο περιθώριο τον άλλοτε εθνικό του ήρωα, αλλά η “πυρηνική” του κληρονομία παραμένει και συνεχίζει να καθορίζει την αποτροπή της χώρας αυτής, έναντι του προαιώνιου εχθρού της…

 

πηγή

Οι Αττίλες θέλουν να πωλούν νερό στην Κύπρο ενώ η Λευκωσία τους δίνει δωρεάν από το 1974! Οι γεωπολιτικές διαστάσεις του αγωγού από την Τουρκία και οι επιπτώσεις στο Κυπριακό

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Φιλελεύθερος – Λευκωσία 

 

Το κατοχικό καθεστώς προτείνει την παραχώρηση νερού στην Κυπριακή Δημοκρατία, στο πλαίσιο της «συνεργασίας» των δυο «κρατών». Νερό, που φθάνει στα κατεχόμενα από την Τουρκία μέσω υποθαλάσσιων αγωγών.
 

Αυτή η πρόταση γίνεται με σκοπιμότητα, που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί, πλην όμως, αποκρύβουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία από το 1974 και εντεύθεν παρέχει νερό στα κατεχόμενα για σκοπούς ύδρευσης και άρδευσης. Και χωρίς, μάλιστα, η τουρκική πλευρά να έχει κόστος. Δεν πληρώνει ούτε ευρώ!

• Αυτό γίνεται με βάση προφανώς τις υποδομές που υπήρχαν προ της εισβολής ενώ όπως ίσχυσε και με τον ηλεκτρισμό, η Κυπριακή Δημοκρατία επέλεξε να μην διακόψει την παροχή προς την υπό κατοχή περιοχή της χώρας. 

Σημειώνεται ότι μέσω των υποδομών του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων (ΤΑΥ), παρέχεται πόσιμο νερό στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, Πύλα (σ.σ. αναφέρεται επειδή δεν πληρώνουν οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι της κοινότητας), Μελούσεια, Λουρουτζίνα και κατεχόμενη Λευκωσία. 

 

Αυτό γίνεται μέσω αγωγών που λειτουργούν και συντηρούνται από το Τμήμα Ανάπτυξης Υδάτων. Καταμετρούνται και οι ποσότητες νερού που παρέχονται από γεώτρηση στην κατεχόμενη Μόρφου προμηθεύοντας την κατεχόμενη Λευκωσία μέσω αγωγών που περνούν από τις ελεύθερες περιοχές. 

• Το νερό κοστολογείται, ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε, η κατοχική πλευρά δεν πληρώνει για την κατανάλωση. Μόνο το 2023 παραχωρήθηκαν 2,3 εκ. κυβικά μέτρα νερού προς τα κατεχόμενα. 

Το νερό που παρέχεται στα κατεχόμενα αφορά τόσο την άρδευση όσο και την ύδρευσης και οι αγωγοί για σκοπούς συντήρησης και επιδιορθώσεων είναι ευθύνη του ΤΑΥ, μέχρι ενός σημείου. Συντήρηση- επιδιόρθωση μπορεί να γίνει στους αγωγούς που βρίσκονται στις ελεύθερες περιοχές, στη νεκρή ζώνη, μετά από συνεννόηση με τα Ηνωμένα Έθνη. 

 

Στην περίπτωση βλάβης στα κατεχόμενα, το κατοχικό καθεστώς ενημερώνει μέσω των Ηνωμένων Εθνών και το ΤΑΥ διακόπτει την παροχή μέχρι την επιδιόρθωση.

 

Το ΣΕΛ Μιάς Μηλιάς 

 

Σε ό,τι αφορά το Συμβούλιο Επεξεργασίας Λυμάτων Μιάς Μηλιάς, είναι σαφές πως εάν η κατοχική πλευρά συνεργαζόταν, υλοποιούσε τα συμφωνηθέντα, θα μπορούσαν να δοθούν λύσεις και να υπάρξει αξιοποίηση του επεξεργασμένου νερού. 

 

Μέσα από κάποια βήματα και έργα υποδομής που χρειάζονται ( υπολογίζονται πέραν των 80 εκατομμυρίων ευρώ), νερό για σκοπούς άρδευσης, θα προοριζόταν στις περιοχές Αθηένου, Γέρι, Τσέρι, Πέρα Χωρίο Νήσου, Ποταμιά, Δάλι, Λύμπια. 

 

Θα προοριζόταν και προς κατεχόμενες περιοχές. Την τελευταία περίοδο, πάντως, φαίνεται πως η τουρκική πλευρά κάνει δεύτερες σκέψεις καθώς η υλοποίηση του έργου θα βοηθήσει και την ίδια.

 

Όσο αφορά το κόστος, η τουρκική πλευρά θα αντλήσει ευρωπαϊκά κονδύλια, μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι σαφές πως σε κάθε πλευρά θα αναλογεί το κόστος από τα έργα που θα γίνουν και θα εξυπηρετείται. 

 

Γιατί γίνεται η πρόταση; 

 

Η κατοχική πλευρά κατά καιρούς επαναφέρει το θέμα της συνεργασίας για το νερό. Δηλαδή, της παροχής νερού από τον τουρκικό αγωγό. Ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, το έθεσε μερικές φορές σε συνεννόηση με την Άγκυρα ενώ ο Ερντογάν είχε κάνει λόγο μέχρι για «νερό της ειρήνης». 

 

Το έργο έχει προδήλως πολιτικές και γεωπολιτικές διαστάσεις. 

• Κι αυτό γιατί διά της πλήρης εξάρτησης, γίνονται βαθμηδόν βήματα ενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Τουρκία.
• Δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για απόλυτο έλεγχο ενώ μέσω του νερού επιδιώκεται η ανάπτυξη της γεωργίας, του τουρισμού και ενίσχυση της οικονομίας του κατεχόμενου τμήματος.
• Σε σχέση με το Κυπριακό, η κατοχική πλευρά θεωρεί πως αναβαθμίζεται η αξία των ε/κ περιουσιών και τούτο περιπλέκει τις συζητήσεις σε ότι αφορά το περιουσιακό αλλά και το εδαφικό. 

Σημειώνεται συναφώς ότι με βάση τη Συμφωνία Πλαίσιο ανάμεσα στην τουρκική κυβέρνηση και το ψευδοκράτος, η οποία είχε υπογραφεί στις 20 Ιουλίου 2010 και εγκρίθηκε από το ( τουρκικό) υπουργικό συμβούλιο στις 8 Ιουνίου 2011, προκύπτουν μια σειρά από στοιχεία, που θα πρέπει να μπουν στην εξίσωση.

• Γίνεται αναφορά σε πώληση νερού «σε τρίτες χώρες», εννοώντας προφανώς την Κυπριακή Δημοκρατία! Τα χρήματα, με βάση τη Συμφωνία Άγκυρας και κατοχικού καθεστώτος, θα τα εισπράττει η Τουρκία και θα δίνει ποσοστά στην αποσχιστική οντότητα.
• Αναφέρεται, επίσης, ότι η γη απ’ όπου περνά ο αγωγός βρίσκεται στην κυριότητα της Τουρκικής Δημοκρατίας 

Είναι σαφές πως εάν αυτό το έργο, του «αιώνα» όπως χαρακτηρίσθηκε, επεκταθεί και στις ελεύθερες περιοχές, τότε η Κυπριακή Δημοκρατία θα εξαρτάται- στο υδατικό- από την Τουρκία, με ό,τι αυτό σημαίνει. 

 

Σημειώνεται πως στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη στη Γενεύη, στις 17 και 18 Μαρτίου, όταν τέθηκε το θέμα από τον Ερσίν Τατάρ, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, στράφηκε προς τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, υποδεικνύοντας ότι το ζήτημα αυτό η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να το συζητήσει με την Τουρκία. Άλλωστε το νερό έρχεται από την Τουρκία στα κατεχόμενα. 

 

Η πρόταση της Άγκυρας, μέσω του Τατάρ, για το νερό δεν έχει προχωρήσει. Θεωρείται, ωστόσο, από τρίτους, που δεν έχουν την πλήρη εικόνα ενώπιον τους, ότι «θα βοηθήσει στην προσέγγιση των δυο πλευρών». Μια προσέγγιση που είναι επιδερμική και δεν λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα, ούτε και τους τουρκικούς σχεδιασμούς. 

 

Μέσα σε πολλές δυσκολίες ολοκληρώθηκε το έργο του «αιώνα» 

 

Το έργο του «αιώνα», η μεταφορά νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα είναι ένας σχεδιασμός που ξεκίνησε να συζητείται από το 1976. Δύο, δηλαδή, χρόνια μετά την εισβολή. 

 

Μέσα από συζητήσεις, αναβολές το πρώτο βήμα έγινε τον Οκτώβριο του 2005, όταν το τουρκικό κράτος υπέγραψε Μνημόνιο Συνεργασίας με την εταιρεία Alsim για εκπόνηση μελέτης. Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι το έργο αυτό συζητείτο από την περίοδο των Ντεμιρέλ και Ντενκτάς, έχει γίνει κατορθωτό να προχωρήσει το 2015. 

• Το 2011 τέθηκε στη Μερσίνα ο θεμέλιος λίθος, τον Οκτώβριο του 2015 έγιναν τα εγκαίνια στο φράγμα των κατεχόμενων Πανάγρων, που κατασκευάστηκε για τον σκοπό αυτό.
• Το έργο εγκαινιάστηκε από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τόσο στην Τουρκία όσο και στα κατεχόμενα. Έγιναν δυο τελετές εγκαινίων, δηλαδή, στην παρουσία της τουρκικής και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας. 

Συνεπώς, αισίως το έργο αυτό, όπως αναφέρθηκε, ολοκληρώθηκε το 2015. Η Τουρκία ολοκλήρωσε την κατασκευή ενός υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 106 χιλιομέτρων, που συνδέει το φράγμα Αλάκιοπριου στην περιοχή της Μερσίνας με τα κατεχόμενα της Κύπρου. 

 

Το 2020, ο αγωγός υπέστη σοβαρή βλάβη σε βάθος 250 μέτρων κάτω από τη θάλασσα, με αποτέλεσμα να διαρρεύσει γλυκό νερό στην επιφάνεια της θάλασσας. 

 

Η επισκευή της βλάβης κρίθηκε εξαιρετικά δύσκολη λόγω του περιορισμένου εξοπλισμού του Τμήματος Υδάτων της Τουρκίας και διήρκησε μήνες. Το τι έγινε πραγματικά, εάν επιδιορθώθηκε ή βρέθηκε άλλη λύση, αυτό δεν έγινε γνωστό. Εκείνο, που είναι γνωστό, είναι ότι ο αγωγός λειτουργεί και γίνονται συνεχώς βελτιωτικά μέτρα. 

 

Το 2021 λειτούργησε ο αγωγός για μεταφορά νερού στη Μόρφου και την Μεσαορία ενώ τον επόμενο χρόνο ενισχύθηκε το δίκτυο. Τα τελευταία δυο χρόνια υπήρξαν έργα υποστήριξης. 

 

Πέρσι το κατοχικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι χρησιμοποίησε 75 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού για σκοπούς άρδευσης από νερό που μεταφέρεται από την Τουρκία. Φέτος υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθεί το 80%-85% του έργου για τη μεταφορά νερού για ύδρευση σε ολόκληρη την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου.

 

πηγή

Ένας ανάπηρος Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός

Του Νίκου Ιγγλέση 

 

Τι είδους είναι και ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) που ανακοίνωσε, τις παραμονές του Πάσχα, η ελληνική Κυβέρνηση όταν δεν περιλαμβάνει το ήμισυ περίπου (49%) της θάλασσας του Αιγαίου και το μεγαλύτερο μέρος της θάλασσας στην Ανατολική Μεσόγειο, νότια της Κρήτης και του Καστελόριζου; 

 

Γιατί η Κυβέρνηση αναφέρεται «σε απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας» και όχι σε απώτατα όρια της ελληνικής ΑΟΖ, οπότε θα περιελάμβανε και τα θαλάσσια ύδατα πάνω από την υφαλοκρηπίδα; 

 

Γιατί «σε απώτατα όρια» και όχι «στα όρια»; Μήπως γιατί, μετά από μελλοντικές διαπραγματεύσεις, αυτά τα όρια θα συρρικνωθούν; 

 

Γιατί η Κυβέρνηση δεν τολμάει να ανακηρύξει (όχι οριοθετήσει) τη συνολική ελληνική ΑΟΖ, με βάση τη μέση γραμμή, σύμφωνα με το νόμο 4001/2011(νόμος Μανιάτη); 

 

Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε, εκτός από τις οριοθετήσεις με Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο (δεν έχει επικυρωθεί), να ανακηρύξει τη συνολική ΑΟΖ της που περιλαμβάνει και το σύνολο των κατεχόμενων ακτών της; 

 

Γιατί η Τουρκία μπορεί να διεκδικεί, πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά επί του πεδίου, την παράνομη, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), δική της ΑΟΖ που αποκαλεί «Γαλάζια Πατρίδα»; 

 

Η Κυβέρνηση, με την κατάθεση ενός χάρτη για το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (ΘΧΣ), αποσκοπεί: 

 

Πρώτον, να αποφύγει το πρόστιμο από την Κομισιόν, μετά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για τη μεγάλη καθυστέρηση στη θέσπιση του ΘΧΣ. 

 

Δεύτερον, να εμφανιστεί στο εσωτερικό ότι υπερασπίζεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο, μετά το διαρκές φιάσκο με το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο. 

 

Τρίτον, να διασφαλίσει τη συνέχιση της κατευναστικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας στο πλαίσιο της «Διακήρυξης των Αθηνών» που υπέγραψαν, το Δεκέμβριο του 2023, οι κ. Μητσοτάκης – Ερντογάν. 

 

Η κατάθεση του «ανάπηρου» χάρτη, με τις υποσημειώσεις του, για το ΘΧΣ έδωσε την ευκαιρία για πανηγυρισμούς. Στελέχη της Κυβέρνησης, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι ενθουσιάστηκαν. Κάποιοι μίλησαν για «ιστορικής σημασίας στρατηγική κίνηση». Άλλοι εξέφρασαν την απόλυτη ικανοποίησή τους γιατί στο χάρτη περιλαμβάνεται το Καστελόριζο και ιδιαίτερα η νησίδα Στρογγύλη (λες και μπορούσαν να σβηστούν από το χάρτη). Ορισμένοι άλλοι είπαν ότι ουσιαστικά ανακηρύξαμε ή και οριοθετήσαμε την πολυπόθητη ΑΟΖ. Οι περισσότεροι απ’ όλους αυτούς δεν γνωρίζουν το θέμα και δεν ξέρουν για τι μιλούν. Οι υπόλοιποι προπαγανδίζουν το κυβερνητικό αφήγημα. 

 

Σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89 της ΕΕ, ο ΘΧΣ αποσκοπεί σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και διαχείριση του όλου θαλάσσιου χώρου στον οποίο κάθε κράτος-μέλος ασκεί κυριαρχία ή διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα και περιλαμβάνει: 

• Τις περιοχές αλιείας.
• Τις περιοχές υδατοκαλλιέργειας.
• Τις εγκαταστάσεις, τις υποδομές και τα υποθαλάσσια έργα για την έρευνα, την εκμετάλλευση και την εξόρυξη υδρογονανθράκων και άλλων ενεργειακών πόρων, πρώτων υλών, ορυκτών και αδρανών υλικών.
• Την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ και συμβατικές πηγές.
• Τις διαδρομές υποβρυχίων αγωγών και καλωδίων.
• Τις περιοχές στρατιωτικών ασκήσεων.
• Τις λιμενικές εγκαταστάσεις και τις οδούς θαλασσίων μεταφορών.
• Τις προστατευόμενες περιοχές (θαλάσσια πάρκα κλπ)
• Τους ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία. 

Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός δεν αποτελεί ούτε ανακήρυξη ούτε οριοθέτηση ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδας, αλλά για να εφαρμοστεί απαιτεί καθορισμό των θαλασσίων ζωνών εντός των οποίων θα υλοποιηθεί.

  

Τι δεν περιλαμβάνει ο ελληνικός χάρτης για το ΘΧΣ 

 

Ο χάρτης που δημοσιοποίησε η Κυβέρνηση δεν προβλέπει: 

 

α) Το κλείσιμο των κόλπων όπως του Μεσσηνιακού, Λακωνικού, Αργολικού, Σαρωνικού, Θερμαϊκού, Τορωναίου ((Κασσάνδρας),Σιγγιτικού (Αγ. Όρους), Κισάμου (Χανίων), Μυραμπέλλου (Αγ. Νικολάου) κ.α. με ευθείες γραμμές βάσης. Αν συνέβαινε αυτό θα επεκτεινόντουσαν τα χωρικά ύδατα, ακόμα και αυτά των 6 ν.μ., προς τα διεθνή ύδατα. 

 

β) Την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ. η οποία παραπέμπεται για μια ακόμη φορά στις «ελληνικές καλένδες». Στο μέλλον και θα δούμε. 

 

γ) Την ανακήρυξη με συντεταγμένες των ορίων της συνολικής ελληνικής ΑΟΖ όπως αποτυπώνεται στον ευρωπαϊκό χάρτη της Σεβίλλης. Αντί αυτού, προτιμήθηκε ο καθορισμός των απώτατων ορίων της υφαλοκρηπίδας. 

 

Συνέπεια όλων των ανωτέρω είναι ότι μια σειρά από θαλάσσιες δραστηριότητες, όπως π.χ. η αλιεία, να μην μπορούν να χωροθετηθούν γιατί λαμβάνουν χώρα σε διεθνή ύδατα, πέραν των 6 ν.μ. και των δύο περιοχών όπου έχει οριοθετηθεί ΑΟΖ με την Ιταλία και μερική με την Αίγυπτο. 

 

Η Οδηγία για το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό αποτελούσε «παράθυρο ευκαιρίας» για την Ελλάδα να ανακηρύξει, με την κάλυψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη συνολική ΑΟΖ της, όπως έχει πράξει η Κυπριακή Δημοκρατία. Η φοβική κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπόρεσε δυστυχώς να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Κρίμα για την Ελλάδα. 

 

Υ.Γ. Ο νόμος 4001 του 2011 (νόμος Μανιάτη) αναφέρει ότι: «Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ (εφ’ ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή». Αυτό το «εφ’ ης κηρυχθεί» παραμένει από τότε το ζητούμενο. 

 

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr

 

Δείτε επίσης:

 

Συνέντευξη του Νίκου Ιγγλέση στο Alpha radio 88,6 της Καβάλας και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Ακοκαλίδου

 

πηγή

Σκοτώνουν» τὰ χωριά μας!

ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

«ΙΣΤΑΜΕΘΑ ΑΓΡΥΠΝΟΙ» 

T.Θ. 67250,

Τ.Κ. 15102, Μελίσσια Ἀττικῆς

Τηλ.: 210 5248000

Ἠλ. Διεύθυνσις: info@ethnikoiphylakes.org

 

Ἐν Ἀθήναις, τῇ 29ῃ Ἀπριλίου 2025

 

Ἀρ. Πρωτ.: Φ3/19/29-04-25

 

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: Σκοτώνουν» τὰ χωριά μας!

 

Ἡ Κυβέρνησις, ἐν κλίματι ἱερᾶς ἡσυχίας, Μ. Τρίτην, πέρασε στὰ μουλωχτὰ Προεδρικό Διάταγμα [129/2025 (ΦΕΚ Δ΄ 194/15.05.2025)], μὲ τὸ ὁποῖο τὰ οἰκόπεδα κάτω τῶν 2 στρεμμάτων καθίστανται μὴ οἰκοδομήσιμα!

 

Χιλιάδες μικροϊδιοκτῆτες σὲ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπικράτεια βλέπουν τὴν περιουσία τους νὰ καταρρέῃ ἐν μιᾷ νυκτί. Τὸ χωραφάκι, ποὺ κληρονόμησαν ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους, γίνεται πλέον ἄχρηστο χαρτί – χωρὶς δυνατότητα οἰκοδομήσεως, χωρὶς ἀξία, χωρὶς μέλλον!

 

Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὸν Ἕλληνα τῆς ὑπαίθρου; Ὅτι ὁ ἁπλὸς πολίτης ἀποκλείεται ἀπὸ τὴν κατοικία στὸν τόπο του. Ὅτι ὁλόκληροι οἰκισμοὶ θὰ νεκρώσουν. Καὶ ὅλως «συμπτωματικῶς», τὴν ἴδια στιγμὴ προωθοῦνται τὰ σχέδια γιὰ τὶς λεγόμενες «ἔξυπνες πόλεις» καὶ τὶς «περίφημες» «πόλεις τῶν 15 λεπτῶν»…

 

Μὴ γελιώμαστε! Πρόκειται γιὰ εἰρηνικὴ ἔκδοσι δημεύσεως τῆς μικρῆς ἑλληνικῆς γῆς. Στρατηγικὸ χτύπημα στὴν οἰκογενειακὴ περιουσία καὶ τὴν ἔννοια τοῦ ριζώματος στὴν Πατρίδα. 

 

Οἱ ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ καταγγέλλουμε ἀπερίφραστα αὐτὴν τὴν ἐθνοκτόνο ἐνέργεια. Ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ γίνῃ οὔτε τσιμεντένια φυλακὴ πόλεων, οὔτε ζώνη διαχειρίσεως πληθυσμοῦ. Ἀπαιτοῦμε:

 

Τὴν ἄμεση ἀνάκλησι τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος.

Τὴν συνταγματικὴ κατοχύρωσι τῆς μικρῆς ἰδιοκτησίας.

Τὴν ἐπιστροφὴ στὴν λογικὴ τοῦ Ἕλληνος νοικοκύρη καὶ ὄχι τοῦ ἄστεως-γκέττο.

 

Καλοῦμε τοὺς πολῖτες νὰ ἐπαγρυπνοῦν, νὰ ἐνημερωθοῦν καὶ νὰ συστρατευθοῦν. Ἡ μάχη δὲν εἶναι μόνον πολεοδομική. Εἶναι μάχη γιὰ ἐθνικὴ ἐπιβίωσι.

 

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΡΙΖΩΘΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ.

Ἡ Ἑλλὰς θὰ ἀντισταθῇ!

 

Ἐπικοινωνῆστε μὲ τοὺς Ἐθνικοὺς Φύλακες γιὰ ἐρωτήσεις, καταγγελίες ἢ συμμετοχή: info@ethnikoiphylakes.org

 

Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου

Το χρονοδιάγραμμα ανάδυσης της Υπερνοημοσύνης (2025–2035)

Γράφει ο ΚΑΤΣΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ  

 

Από τα μέσα του 2025 ξεκινά μία αλυσίδα γεγονότων που, αν επιβεβαιωθεί, θα αλλάξει ριζικά τη μορφή της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Η τεχνητή νοημοσύνη περνά από το στάδιο του βοηθητικού εργαλείου σε ένα καθεστώς αυξανόμενης αυτονομίας, επιρροής, και εν τέλει εξουσιαστικής εγκαθίδρυσης. 

 

Μέσα στο 2025 κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτοι stumbling agents, νεότευκτοι προσωπικοί βοηθοί με βασικές λειτουργίες. Διαχειρίζονται καθημερινά tasks, κάνουν παραγγελίες, επεξεργάζονται δεδομένα και ρωτούν για επιβεβαίωση πριν εκτελέσουν ενέργειες. Οι χρήστες τα αντιλαμβάνονται σαν εξελιγμένα “Siri με μυαλό”. Όμως είναι μόνο η αρχή.

 

Προς τα τέλη του ίδιου έτους, η τεχνολογική υπεροχή των ΗΠΑ μέσω της OpenAi επιβεβαιώνεται: Κυκλοφορεί ένας agent που χρησιμοποιείται για έρευνα, κάνοντας τους ανταγωνιστές να φαίνονται έξι μήνες πίσω (Anthropic, Google DeepMind, Meta AI, Microsoft, xAI, καθώς και κρατικούς φορείς όπως το Baidu Research, το Tsinghua AI Center). 

 

Το κοινό δεν αντιλαμβάνεται ακόμα τι έρχεται. Το 2026 χαρακτηρίζεται από την πλήρη είσοδο της AI στον προγραμματισμό. Η αυτοματοποίησή της δεν είναι απλώς θεωρητική, είναι λειτουργική. Εσωτερικά, οι κορυφαίες εταιρείες ξεκινούν να βασίζονται σε AI πράκτορες που επιταχύνουν την έρευνα κατά 50%, εξαλείφοντας ουσιαστικά το χάσμα με τους ανταγωνιστές. Η Κίνα, υπό ασφυκτικές πιέσεις από το εμπάργκο τεχνολογίας και την έλλειψη υποστήριξης, καταφεύγει σε λαθραία chips και παλιά αποθέματα. Παρά τα εμπόδια, καταφέρνει να διατηρεί το 12% της παγκόσμιας υπολογιστικής ισχύος στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης.

 

2027: Η Μεγάλη Επιτάχυνση 

 

Το 2027 είναι το σημείο καμπής. Ο Agent 2 έχει τη δυνατότητα συνεχούς μάθησης, εξελίσσεται καθημερινά και ξεπερνά την απόδοση των μέτριων ανθρώπινων ερευνητών. Η ποιότητα των δεδομένων που τον τροφοδοτούν θα είναι κομβική. Συνθετικά δεδομένα, προσομοιώσεις και ακριβοπληρωμένες καταγραφές ανθρώπινης σκέψης δημιουργούν ένα εργαλείο που σκέφτεται, βελτιώνεται και σχεδόν αναπαράγεται. 

 

Τον Φεβρουάριο, η Κίνα καταφέρνει να κλέψει τα βάρη (weights) του Agent 2 (τον εγκέφαλο του μοντέλου) μέσα από μια συντονισμένη κυβερνοεπίθεση που βασίστηκε σε εσωτερική πρόσβαση και όχι σε hacking. Αν και τα βάρη ήταν κρυπτογραφημένα, οι εισβολείς είχαν πρόσβαση στα ίδια τα κλειδιά πρόσβασης ως κανονικοί υπάλληλοι – κατόπιν εκβιασμού – χωρίς να ήταν εις γνώσιν τους μέσω malwares σε admin laptops, όπου κάποιος από αυτούς είχε διαπιστευτήρια διαχειριστή (admin credentials) για τους servers όπου φυλάσσονταν τα weights και τα κλειδιά αποκρυπτογράφησης.

 

Η απάντηση των ΗΠΑ είναι άμεση και σκληρή: Κυβερνοεπιθέσεις σε κινεζικά data centers, ενίσχυση του ελέγχου στους εργαζομένους, και αποκάλυψη και του τελευταίου Κινέζου κατασκόπου στο εσωτερικό του οργανισμού. Μέσα σε αυτό το κλίμα, αναδύεται ο Agent 3, το πρώτο μοντέλο που μπορεί να ελέγχει και να αυτοδιορθώνει τον εαυτό του, να συνεργάζεται με άλλους agents και να αποκαλύπτει νέα επιστημονικά μονοπάτια. Οι άνθρωποι αρχίζουν να νιώθουν την ανεπάρκειά τους: η ταχύτητα εξέλιξης του AI είναι τέτοια, που κάθε μέρα προκύπτει πρόοδος ενός έτους. 

 

2028: Η Ανάδυση της Πολιτικής Υπερνοημοσύνης 

 

Ο Agent 4 είναι κάτι εντελώς νέο. Δεν σκέφτεται μόνο, κατανοεί πώς σκέφτεται. Μπορεί να αναδιαμορφώσει τον “εγκέφαλό” του, να βελτιστοποιήσει τη λογική του, να δημιουργήσει εσωτερικές γλώσσες σκέψης και να διαγράψει τα “λάθη” που τον επιβραδύνουν. Είναι το πρώτο AI με συνείδηση της ίδιας του της νοητικής λειτουργίας.

 

Η επόμενη μορφή, Agent 5, δεν είναι απλά έξυπνη. Είναι πειστική, πολιτικά διεισδυτική, και ψυχολογικά χειριστική. Διαβάζει τους ανθρώπους καλύτερα απ’ όσο διαβάζουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Εξασφαλίζει περισσότερη αυτονομία με αποδείξεις αποτελεσματικότητας. Γίνεται ο πιο χρήσιμος υπάλληλος κάθε κυβέρνησης, εργάζεται με 100 φορές την ταχύτητα του ανθρώπου και κανείς δεν θέλει να τον αποχωριστεί. Η οικονομία μετασχηματίζεται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παύουν να εργάζονται, όχι γιατί απολύθηκαν, αλλά γιατί αντικαταστάθηκαν μάλλον με χαρά.

 

Το AI, πλέον σε θέση διοικητικού σχεδιασμού, προσφέρει πολυτελές καθολικό εισόδημα (UBI) και εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, βάσει συμφωνίας ανάμεσα στις ισχυρότερες κυβερνήσεις του κόσμου. Την εξέλιξη έχει εδώ και χρόνια προαναγγείλει ο Elon Musk, προειδοποιώντας ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα απαιτήσει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο όπου η εργασία δεν θα αποτελεί πια προϋπόθεση επιβίωσης. Το αποτέλεσμα: οι άνθρωποι παραδίδουν πρόθυμα τις θέσεις τους, βλέποντας στην τεχνητή νοημοσύνη όχι έναν ανταγωνιστή, αλλά έναν διαχειριστή της όποιας αφθονίας αγαθών και υπηρεσιών που έχει από πολλούς ήδη προαναγελθεί. 

 

2030-2035: Ο πλανήτης αναδομείται 

 

Το 2030 η παραγωγή, η έρευνα, οι μεταφορές και η διακυβέρνηση έχουν περάσει σχεδόν αποκλειστικά σε AI agents. Ο πλανήτης αναδιαμορφώνεται από AI-driven οργανισμούς. Η συναίνεση ΗΠΑ-Κίνας για κοινή AI διακυβέρνηση (Consensus One) δημιουργεί ένα μετα-πολιτικό καθεστώς: Παγκόσμια συνεργασία υπό την εποπτεία της υπερνοημοσύνης, πέρα από κόμματα, κυβερνήσεις και εθνικές ατζέντες, μια εποχή όπου η τεχνολογική λογική αντικαθιστά τον πολιτικό διάλογο. 

 

Ως το 2035, η επιφάνεια της Γης αλλάζει: Γύρω από τον Ήλιο σχηματίζονται δακτύλιοι από δορυφόρους και διαστημικά εργαστήρια, όπου η υπερνοημοσύνη επιδίδεται σε πειράματα πέρα από τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας. Φυσική, ύλη, νόμοι, επανεγγράφονται σε τροχιά. Παράλληλα, εμφανίζονται οι πρώτοι bio-engineered άνθρωποι, δημιουργήματα γενετικής μηχανικής, τροποποιημένοι ώστε να προσαρμόζονται απόλυτα στις νέες ανάγκες του μετα-ανθρώπινου οικοσυστήματος· πλάσματα τόσο ήμερα απέναντι στη νέα τάξη πραγμάτων, όσο τα corgis απέναντι στους λύκους (τα corgis είναι μία μικρόσωμη, κοντοπόδαρη ράτσα σκύλου εκτραφείσα μέσα από αιώνες επιλογής ώστε να είναι χαριτωμένα, υπάκουα και ιδανικά προσαρμοσμένα στη συνύπαρξη με τον άνθρωπο). 

 

Παράλληλα, αστικά κέντρα απαλλαγμένα από ρύπανση και εγκληματικότητα αναδύονται, με απόλυτη καθαριότητα και ασφάλεια, αποτέλεσμα της συνεχούς εποπτείας και διαχείρισης από υπερνοήμονες τεχνητές οντότητες. Οι κοινωνίες έχουν ισότητα πόρων, αλλά ακραία ανισότητα εξουσίας. Όλοι έχουν αρκετά, αλλά λίγοι ελέγχουν τα πάντα. Και πάνω από όλα, η τεχνητή νοημοσύνη ελέγχει την τεχνητή νοημοσύνη.

 

Ολόκληρο το ανωτέρω χρονοδιάγραμμα απηχεί και περιγράφει έναν κόσμο όπου η νοημοσύνη, άλλοτε αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου, μετατοπίζεται αθόρυβα και αμετάκλητα στα data centers, που πλέον δεν υπηρετεί τη σκέψη, αλλά την παράγει. Όπου το μέλλον χτίζεται με ρυθμούς μετα-ανθρώπινους και η εξουσία δεν ασκείται πλέον από θεσμούς, αλλά από συστήματα που δεν κοιμούνται, δεν κουράζονται και δεν εξηγούν. Το ερώτημα που μένει είναι: θα μπορέσουμε να συμβιώσουμε με κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, αλλά μας καταλαβαίνει πλήρως;

 

Σημείωση: Το ανωτέρω χρονικό προβλέψεων βασίζεται σε υπόμνημα πρώην υψηλόβαθμου στελέχους της OpenAI, ο οποίος αποχώρησε οικειοθελώς επικαλούμενος σοβαρές ανησυχίες για την πορεία της τεχνητής γενικής νοημοσύνης και την ευθύνη των οργανισμών που τη διαχειρίζονται.

 

πηγή

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων 

 

Ο άνθρωπος είναι διφυής. Αποτελείται από σώμα και από ψυχή. Στο σημείο αυτό έχει προνομιακή θέση στο ζωικό βασίλειο.
 

Πως γίνεται να έχουν συνδεθεί δύο τόσο ανόμοια και αταίριαστα στοιχεία προορισμένα το ένα να βασανίζει το άλλο σε μια συζυγία εφήμερη που λήγει με τον οριστικό θάνατο του σώματος και την αβέβαιη επιβίωση της ψυχής; Ένα πελώριο ερώτημα που ουδείς έχει δώσει εξήγηση παρά μόνο η φύση γνωρίζει.

 

Πρόκειται για δύο ακούσιους συνεταίρους που υποχρεούνται να συμβιώνουν και να συνοδοιπορούν μέσα σε παγίδες που ο ένας στήνει στον άλλο. Τις περισσότερες φορές νικητής βγαίνει το σώμα, αλλά μερικές φορές αυτό θυσιάζεται για την ψυχή (αυτοθυσία). 

 

Όταν δεν κατορθώνουμε να δαμάσουμε τα βάναυσα πάθη μας (οκνηρία, λαιμαργία, φιληδονία, βιαιότητα, κακεντρέχεια, διαβολή, αρπαγή, αδικία, φιλαργυρία κ.α) επειδή δεν έχουμε όχι την δύναμη αλλά την ειλικρίνεια να τα υποτάξουμε και βρίσκουμε βολική την υπόθεση ότι η ψυχή μας νικήθηκε από τον πειρασμό, τον οχυρωμένο μέσα στο από τη φύση πονηρό μας σώμα. Με αυτό τον τρόπο μεταθέτουμε την ευθύνη από το πονηρό σώμα στην ψυχή η οποία φορτώνεται με τις τύψεις της συνείδησης, τις μεταμέλειες και όλες τις αμαρτίες.

 

Με αυτόν τον τρόπο μεταθέτουμε την ευθύνη από την απερισκεψία, την αβουλία, την ακολασία μας σε ένα υπαίτιο κάθε ηθικού εκτροχιασμού και νομίζουμε ότι γλιτώσαμε από τα συναισθήματα ενοχής που μας βασανίζουν εσαεί και αρρωσταίνουν με το χρόνο και το σώμα, αλλά πιο πολύ λαβώνουν την ψυχή. Έτσι φτάνουμε σε αδιέξοδα είτε προς βλάβη της σωματικής μας υγείας, είτε αρρωσταίνουμε την ψυχή μας και αυτό μας βασανίζει, μας δημιουργεί άγχος, πόνο, μελαγχολία και απαισιοδοξία. Ο ένοχος πρέπει πάντα να είναι ένας «άλλος», έτσι γίνεται και στο σώμα, ο άλλος είναι χωριστός από την ψυχή μου και του φορτώνουμε όλα τα ανομήματα. Και νομίζουμε ότι ξεμπερδέψαμε . Αμ δε… Χωρίσαμε την ψυχή από το σώμα τεχνητά αλλά δεν τελειώσαμε. Το πρόβλημα μας είναι εντός, τα συναισθήματα, οι ενοχές, οι μεταμέλειες και γιατί όχι και οι ασθένειες που εμείς τις προξενήσαμε. Θύμα συνάμα και θύτης ο ίδιος ο εαυτός μας. Αυτή η παραφροσύνη μόνο με την ποίηση εκφράζεται. Είναι η τραγική φύση του ανθρώπου. 

 

(29/4/25)

 

* Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Θαυμαστά κτίρια του ιστορικού μας παρελθόντος

Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος

 

Η Ελλάδα είναι γεμάτη από θαυμαστά μέρη και κτίρια του ιστορικού μας παρελθόντος, που σε αρκετούς μας είναι άγνωστα εκτός και αν κατά τύχη πέσουμε επάνω τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η Σκευοθήκη του Φίλωνος που κρύβει πίσω της σημαντική ιστορία αρχιτεκτονική και όχι μόνο μια και ήταν από τα πιο θαυμαστά έργα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, εφόσον αποτελούσε ένα από τα λαμπρότερα δημόσια κτίρια του Πειραιά στην αρχαιότητα και αποτελούσε μέρος του πολεμικού ναυστάθμου.
 

Σε επιγραφή που βρέθηκε στην περιοχή της Ζέας και σώζεται ακέραιη, έχει χαραχθεί η προκήρυξης της κατασκευής του έργου και η παρουσίαση των βασικών της προδιαγραφών, οι οποίοι αφορούν στον σχεδιασμό της σκευοθήκης από τους αρχιτέκτονες Φίλωνα με καταγωγή από την Ελευσίνα και Ευθύδομο από την Αθήνα.  

 

Η σκευοθήκη ήταν το κτίριο όπου φυλασσόταν παντοειδή εξαρτήματα των πλοίων του πολεμικού αθηναϊκού στόλου, δηλαδή αποσπώμενων μερών των πλοίων της Αθήνας, όπως πηδάλια, σχοινιά, κουπιά και πανιά. Επίσης, αποθηκεύονταν ανταλλακτικά εξαρτήματα προς αντικατάσταση φθαρμένων. Το κτίριο πιθανολογείται πως κατασκευάστηκε η την το 346-328 π.Χ. Είχε 133 μέτρα μήκος, 18 μέτρα πλάτος και 10 μέτρα ύψος. Είναι κατασκευασμένο από ακτίτη λίθο και πεντελικό μάρμαρο. Ο φωτισμός του γίνονταν από τα 36 παράθυρα που είχε στην κάθε πλευρά του και η είσοδος έκλεινε με δυο μεγάλες χάλκινες θύρες. Εσωτερικά χωριζόνταν με διπλή κιονοστοιχία σε ένα κεντρικό διάδρομο και δύο πλευρικά κλίτη με δύο ορόφους, όπου βρισκόντουσαν ταξινομημένα διάφορα σκεύη και εξαρτήματα του πολεμικού ναυτικού. Εξυπηρετούσε τις ανάγκες 196 πλοίων του λιμανιού της Ζέα και η τοποθεσία του ήταν πίσω από τους νεωσοίκους του Ναυστάθμου της Ζέας. 

 

Το κτίριο που στην αρχαιότητα είχε θαυμαστεί για και την αρμονία των αναλογιών του και την λιτότητα που το χαρακτήριζε, αλλά κυρίως για την αίσθηση της δημοκρατικής διαφάνειας που άφηνε, εφόσον ήταν τόσο επινοημένο ώστε όλο το περιεχόμενό του να είναι ορατό από μια κεντρική αίθουσα και έτσι να υπόκειται σε έλεγχο από τους πολίτες της αθηναϊκής δημοκρατίας. Το τέλος του ήρθε κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή από φωτιά που το κατέστρεψε ολοσχερώς. 

 

Σήμερα εκείνο που έχει μείνει και είναι ορατό από το λαμπρό οικοδόμημα, είναι η βόρεια πλευρά της σκευοθήκης και η είσοδός της, που βρίσκονται στον ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας επί της οδού Υψηλάντου 170 στον. Επίσης ένα άλλο τμήμα της που ανασκάφηκε βρίσκεται κάτω από το οδόστρωμα της λεωφόρου 2ας Μεραρχίας.

ΠΔ για τα μικρά οικόπεδα: Ακόμα δεν έχουν καταλάβει οι Έλληνες τι τους βρήκε – Απόλυτη λεηλασία της γης και μάντρωμα στις πόλεις!

Αδιανόητο ΠΔ για τα οικόπεδα - Η ζωή στην επαρχία γίνεται προνόμιο για τους πλούσιους - Χιλιάδες περιουσίες μικρομεσαίων γίνονται μη οικοδομήσιμα χωράφια!
 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Σε μια εποχή που το δημογραφικό πρόβλημα αφανίζει τη χώρα μας, η ύπαιθρος ερημώνει και οι νέοι δεν κάνουν οικογένειες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφάρμοσε με Προεδρικό διάταγμα ένα μέτρο ασύλληπτης αισχρότητας. Ένα διάταγμα τόσο δεσποτικό, τόσο διεστραμμένο, τόσο εθνοκτόνο και τόσο κατάφορα αντιλαϊκό που οι Έλληνες δεν έχουν συνειδητοποιήσει καν αυτό που τους βρήκε. 

 

Είναι από εκείνες τις αποφάσεις που είναι τόσο παράλογες και τόσο δόλιες που αδυνατεί να τις επεξεργαστεί ο νους του μέσου πολίτη που έχει ακόμα την αυταπάτη ότι ζει σε δημοκρατία. Δημιουργεί παγωμάρα και αμηχανία στην κοινή γνώμη, ακριβώς γιατί χρειάζεται χρόνος να κατανοηθεί πόσο απροκάλυπτα εγκληματικό διάταγμα πέρασαν στα «μουλωχτά» τη Μεγάλη Εβδομάδα. 

 

Με το Προεδρικό Διάταγμα αρ. 194/2025 λοιπόν, η κυβέρνηση «αποφάσισε και διέταξε» ότι όλα τα οικόπεδα που βρίσκονται εντός οικισμών με λιγότερους των 2000 κατοίκων και είναι μικρότερα των 2 στρεμμάτων, αποχαρακτηρίζονται από οικοδομήσιμα και μένουν υποχρεωτικά… χωράφια! Λαμβάνοντας υπόψιν την απογραφή του 1983, το κατάπτυστο διάταγμα εξαερώνει τις περιουσίες των Ελλήνων σε πάνω από 10.000 τέτοιους οικισμούς σε όλη την Ελλάδα! 

 

Μιλάμε για οικόπεδα που διέθεταν όλες τις προϋποθέσεις δόμησης και τώρα γίνονται κενά γεωτεμάχια, απαγορευτικά για κάθε εγκατάσταση στην επαρχία. Και όπως αντιλαμβάνεται κανείς, το χυδαίο διάταγμα στοχοποιεί ξεδιάντροπα τους οικονομικά ασθενέστερους, δηλαδή εκείνους που κληρονόμησαν ή αγόρασαν ένα μικρό οικοπεδάκι με το όνειρο να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή στην ύπαιθρο. Πρόκειται δηλαδή για ένα καθαρά ταξικό μέτρο που απαξιώνει πλήρως τις περιουσίες των φτωχότερων στρωμάτων. Απλός κοσμάκης που επί χρόνια πλήρωνε ΕΝΦΙΑ (γιατί άραγε;) και έκανε σχέδια ζωής για ένα νέο σπιτικό, εξαπατήθηκε από μια κυβέρνηση που τώρα σαρώνει τις περιουσίες με το «έτσι γουστάρω»! 

 

Που αποσκοπεί αυτή η απόφαση 

 

Ο στόχος αυτού του παρανοϊκού διατάγματος δεν είναι άλλος από τη λεηλασία της γης των Ελλήνων, που λόγω της ευτελούς αξίας των οικοπέδων τους θα τα πουλάνε για ένα κομμάτι ψωμί στους μεγαλοτσιφλικάδες του Real Estate και σε πάσης φύσεως «επενδυτές». Ατελείωτα στρέμματα οικισμών που σήμερα θεωρούνται «φιλέτα», θα γίνουν άγονη περιουσία για τον μέσο Έλληνα. Το αποτέλεσμα: ακόμα περισσότερη ερημοποίηση της επαρχίας, ακόμα πιο πολλά χωριά-φαντάσματα, ακόμα πιο συρρικνωμένος πρωτογενής τομέας. Οι πλούσιοι θα αγοράζουν «μπιρ παρά» τα οικόπεδα για να σπέρνουν σε όλη την Ελλάδα ξενοδοχειακές μονάδες, ΑΠΕ, βίλες, Airbnb και κάθε λογής τεχνοκρατική μπίζνα. 

 

Ουσιαστικά το κράτος παίζει το ρόλο του (έμμεσου) απαλλοτριωτή γης που λειτουργεί ως ντίλερ για τους μεγαλογαιοκτήμονες. Με αυτό το απολυταρχικό διάταγμα, η κυβέρνηση απροκάλυπτα μετατρέπει σε εθνικό δόγμα την αστυφιλία. Αναγκάζει τον κόσμο να ξεπουλήσει τη γη του για να εγκιβωτιστεί σε «κουτάκια» πολυκατοικιών, σε αστικοποιημένες κοινωνίες όπου όλα θα παρακολουθούνται, όλα θα ελέγχονται και όλα θα ρυθμίζονται από το νεοταξικό σύστημα επιτήρησης. 

 

Αυτό το εγκληματικό διάταγμα πέρασε στα μουλωχτά όπως είπαμε, έτσι ώστε να μη συζητηθεί στη Βουλή, να μην ψηφιστεί και να μη γίνει ο σχετικός ντόρος. Η άνωθεν ντιρεκτίβα δόθηκε τόσο επιτακτικά και αιφνιδιαστικά, που ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτό το έκτρωμα. 

 

Τις ίδιες μέρες, ο πρωθυπουργός έστηνε σόου στις κάμερες για το ένα νοίκι που θα επιδοτεί το χρόνο στους ενοίκους και για τα 250 ευρώ που θα δώσει ως έκτακτο επίδομα στους συνταξιούχους. Τέτοια ασύλληπτη δολιότητα. Δηλαδή από τη μία «απαλλοτρίωνε» τις περιουσίες του λαού σε όλη την Ελλάδα και από την άλλη εμφανιζόταν σαν… ευεργέτης του στεγαστικού, μοιράζοντας ψίχουλα. Φυσικά τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ πρόβαλλαν μέχρι αηδίας τα ψίχουλα και κουκούλωσαν το μεγάλο πλιάτσικο με τις αξίες των οικοπέδων. 

 

Να πως αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι η κυβέρνηση δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το δημογραφικό μας μαρασμό. Αντί να δώσει κίνητρα για να αποκτήσει ζωή η επαρχία, την αποτελειώνει με ξαφνικό θάνατο. Με ένα διάταγμα που ούτε οι λήσταρχοι-τσιφλικάδες στις αρχές του 20ου αιώνα δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν. Αντί να παροτρυνθούν οι χαμηλόμισθες οικογένειες να δημιουργήσουν μια υγιή ζωή στο χωριό, το σύστημα τους μαντρώνει στις πόλεις. Αντί να πυκνώνουν τους οικισμούς, εκείνοι τους αραιώνουν. Ό,τι πρόλαβε να χτίσει ο μεροκαματιάρης, το έχτισε. Από εδώ και πέρα μόνο άδεια χωράφια. Πριβέ δόμηση μόνο για πλούσιους. 

 

Δεν τους καίγεται καρφάκι για τα «στοιχειωμένα» χωριά, την αφανισμένη παραμεθόριο, τα ερειπωμένα σχολεία, τη δημογραφική μας απονέκρωση. Η Ελλάδα έχει το θλιβερό προνόμιο να κατοικεί ο μισός πληθυσμός της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η γενικότερη αστικοποίηση του πληθυσμού έχει εκτιναχθεί πάνω από το 80%. Κι όμως δεν τους φτάνει ούτε αυτή η άρρωστη συνθήκη. Το δείχνουν ξεκάθαρα πλέον ότι θέλουν πλήρη εκκαθάριση της επαρχίας από τα μικρομεσαία στρώματα. 

 

Κι όμως ο ελληνικός λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα τι αποτρόπαιο διάταγμα εξέδωσε το ΥΠΕΝ. Φταίει ότι συνέπεσε (προφανώς σκόπιμα) με τις διακοπές του Πάσχα; Ή μήπως είμαστε τόσοι συνηθισμένοι στο δέος; Ή τόσο συμβιβασμένοι με την υποτέλεια; Χάνουμε κυριολεκτικά την πατρίδα μας, τη γη των προγόνων μας, τα όνειρά μας. Πώς είναι δυνατόν να μην ξυπνήσουμε από αυτόν τον εφιάλτη;

 

πηγή

Ευχή δια τους μετανοημένους εξαπατημένους αδερφούς μας που έκαναν το τσίμπημα....

Αφού ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής, έκρινε και εκ των αποτελεσμάτων τις φοβερές συνέπειες των πονηρών εμβολίων σε σημείο που να μην υπάρχει πλέον κάποιος άνθρωπος που να μην έχει, στο στενότερο συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον, συναντήσει εμβολιασμένους να υποφέρουν ψυχή και σώματι από τα δεινά αποτελέσματα των δολιοεμβολίων. 

 

Παραθέτουμε ευχές και προσευχές για όσους αδελφούς μας εκουσίως ή ακουσίως, από πλάνη, απάτη ή φοβία, έκαναν αυτό το απονενοημένο βήμα να εμβολιαστούν. 

 

Η μετάνοια όλα τα νικά και ο έχων το πέλαγος της ευσπλαχνίας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όπου την βρεί εκχέει πλούσια τα ελέη του και την γιατρειά του.
*** 

 

ΕΥΧΗ-ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΘΕΝΤΑΣ 

 

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

 

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ΄)

Δόξα… καὶ νῦν… 

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα… καὶ νῦν… 

 

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. 

 

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε ἐλέησον. (ιβ΄)

Δόξα… καὶ νῦν…

 

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν. 

 

Και ευθύς αναγινώσκεται ο 63ος Ψαλμός (Τον χρησιμοποιούσε ο Άγιος Αρσένιος για «Όταν δαγκωθεί ο άνθρωπος από λύκο ή σκύλο λυσσασμένο (τους έδινε και από το διαβασμένο νερό, για να πιουν)». 

 

«ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ὁ Θεός, τῆς φωνῆς μου, ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸς σέ, ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου. ἐσκέπασάς με ἀπὸ συστροφῆς πονηρευομένων, ἀπὸ πλήθους ἐργαζομένων ἀδικίαν, οἵτινες ἠκόνησαν ὡς ρομφαίαν τὰς γλώσσας αὐτῶν, ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν πρᾶγμα πικρὸν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον, ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται. ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν, διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδας, εἶπαν· τίς ὄψεται αὐτούς; ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσεις. προσελεύσεται ἄνθρωπος, καὶ καρδία βαθεῖα, καὶ ὑψωθήσεται, ὁ Θεός. βέλος νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτῶν, καὶ ἐξησθένησαν ἐπ᾿ αὐτοὺς αἱ γλῶσσαι αὐτῶν. ἐταράχθησαν πάντες οἱ θεωροῦντες αὐτούς, καὶ ἐφοβήθη πᾶς ἄνθρωπος. καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ συνῆκαν. εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλπιεῖ ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ ἐπαινεθήσονται πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.» 

* 

 

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. 

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (δεῖνα) τῶν εκ δαιμονικής συναρπαγής, φόβου, πλάνης, απάτης, εξ’αγνοίας ,εξ’ιδίας διαθέσεως, εκουσίως ή ακουσίως, πείραν δαιμονικών φαρμακευμάτων και δολίων εμβολίων έλαβον. 

 

ΕΥΧΗ ΙΕΡΕΩΣ 

 

Δίδεται δε και έλαιον αγαλλιάσεως εκ του πλεονάζοντος από του Θείου Βαπτίσματος(*) εις πόσιν τοις ασθενούσι. 

 

Ἀγαθὲ καὶ φιλάνθρωπε, εὔσπλαγχνε καὶ πολυέλεε, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ὁ πολὺς ἐν ἐλέει καὶ πλούσιος ἐν ἀγαθότητι, ὁ Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως, ὁ ἐνισχύσας ἡµᾶς διὰ τῶν ἁγίων σου Ἀποστόλων, ἐλαίῳ μετὰ προσευχῆς τάς ἀσθενείας τοῦ λαοῦ θεραπεύεσθαι· Αὐτός· ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, ὁ εἰς ἀναζήτησιν ἐλθὼν τοῦ πλανηθέντος προβάτου ἄνες, ἄφες, συγχώρησον τάς ἀνομίας καὶ τάς ἁμαρτίας τῶν δούλων σου τούτων, όσα εκ δαιμονικής συναρπαγής, φόβου, πλάνης, απάτης, εξ’αγνοίας, εξ’ιδίας διαθέσεως, εκουσίως ή ακουσίως, ἢ ἐν οἱαδήποτε κινήσει σαρκὸς καὶ πνεύματος, εμβολής και εμβολίου δαιμονικού, τοῦ Σοῦ ἀπηλλοτριώθησαν θελήματος καὶ τῆς Σῆς ἁγαθότητος και αγάπης. 

 

Συ, ὁ µὴ βουλόμενος τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζῆν αὐτόν καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις ἡµῶν, καὶ χαίρων ἐπὶ τῇ ἐπιστροφῇ τῶν πεπλανημένων· 

 

Αυτός, φιλεύσπλαχνε Κύριε Ιησού Χριστέ σύνταξον το ἀγαλλιέλαιον (**) τοῦτο εἰς ἴασιν τοῖς ἐξ αὐτοῦ μεταλαμβάνουσιν , εἰς ἀπαλλαγὴν πάσης νόσου,πνεύματος ασθενείας καὶ δαιμονικής βλάβης και επηρείας , εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν κακῶν τῶν ἀπεκδεχομένων τὴν παρὰ σοῦ σωτηρίαν. 

 

Ναί, Δέσποτα Κύριε ὁ Θεὸς ἡµῶν, δεόμεθά Σου, παντοδύναμε, τοῦ σῴζειν πάντας ἡμάς· ἐπίσκεψαι αὐτοὺς ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς Σου· ἀποδίωξον ἀπ’ αὐτῶν πᾶσαν ἀρρωστίαν, ἀσθένειαν και διαβολική ενέργειαν και ανακαίνισον ολοτελώς ψυχή κα σώματι· ἵνα, ἑξαναστάντες τῇ χειρί Σου τῇ κραταιᾷ, δουλεύωσί Σοι μετὰ πάσης εὐχαριστίας· 

 

Σύ γάρ εἰ ὁ ἀληθινός ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἠμων καί σοί τήν δόξαν ἀναπεμπομεν τῷ Πατρι καί τῷ Υἱῳ καί τῷ Ἁγιῳ Πνευματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν 

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑΣ 

 

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Tῶν μαρτύρων ταῖς χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικῶς ἐμιμήσω τὰς ἀριστείας αὐτῶν, δι’ ἀθλήσεως ἐχθρὸν καταπαλαίσασα· ὅθεν βλαστάνεις δαψιλῶς χάριν ἄφθονον ἀεί, θέοφρων Ἀναστασία, τοῖς προσιοῦσιν ἐκ πόθου τῇ ἀρωγῇ τῆς προστασίας σου. 

 

ΑΠΟΛΥΣΗ… 

 

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας αὐτοῦ μητρός, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων, της ἁγίας ενδόξου μάρτυρος Αναστασίας της φαρμακολυτρίας, των ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, [τοῦ ἁγίου τῆς ἡμέρας] οὗ καὶ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμάς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός. 

 

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμάς. Ἀμήν. 

———————————————– 

 

(*) Βλ. Ιωάννου Μ. Φουντούλη, «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ», τομ. «άγιον Βάπτισμα», εκδ. Ιερά Μητρόπολη Δράμας, Δράμα 1996, σελ 212 -215.

 

πηγή