Εάν είχαμε εξωτερική πολιτική που να εξυπηρετούσε τα ελληνικά συμφέροντα και ως εκ τούτου δεν είχαμε προσδεθεί στην προφανώς ηθικώς και πολιτικώς λάθος πλευρά της Ιστορίας, σήμερα ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ελλάδα θα προωθούσε το αίτημα για αποστολή ειρηνευτικής δύναμης τόσο στην Συρία (άμεσα), όσο και στην Ουκρανία, μόλις επιτευχθεί ειρήνευση.
Η Ελληνική Δύναμη Συρίας, οργανωμένη στα πρότυπα της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου, θα εξυπηρετούσε πολλαπλώς. Πρώτα πρώτα θα διέσωζε αρκετούς από τους σφαγιαζόμενους Ελληνορθόδοξους και λοιπούς Χριστιανούς. Φαντάζομαι, όσοι είναι ανθρωπιστές δεν μπορούν να διαφωνήσουν με αυτήν την προοπτική. Κατά δεύτερον, η παρουσία εκεί της Ελληνικής Δύναμης θα εξισορροπούσε την μονομερή τουρκική επέμβαση στην Συρία και θα αναβίβαζε το καταρρακωμένο διεθνές κύρος της Ελλάδας. Τρίτον, ο ελληνικός στρατός, τουλάχιστον το τμήμα του που θα εμπλεκόταν στην Συρία, θα αποκτούσε αυτό που του λείπει περισσότερο και που δεν είναι άλλο από την πολεμική εμπειρία. Και όλα αυτά, με σχεδόν εξασφαλισμένες μηδενικές απώλειες, όχι τόσον επειδή η Ελληνική Δύναμη Συρίας θα τελούσε υπό την εντολή του ΟΗΕ, τα τζιχαντιστικά κτήνη δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, αλλά κυρίως επειδή η Ελληνική Δύναμη Συρίας θα έδρευε δίπλα είτε στην ρωσική βάση της Ταρτούς, είτε στην ρωσική βάση της Χμεϊμίμ. Αλλά, βέβαια, ακολουθώντας όλα τα αντίθετα συμφέροντα από τα ελληνικά, έχουμε βρεθεί εχθροί των Ρώσων, οπότε η εκμετάλλευση μίας τέτοιας ευνοϊκής συγκυρίας μοιάζει απίθανη.
Με παρόμοιο τρόπο, εάν ασκούσαμε εξωτερική πολιτικής προαγωγής των ελληνικών συμφερόντων, θα έπρεπε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να προωθήσουμε και την δημιουργία Ελληνικής Δύναμης Ουκρανίας, μόλις επιτευχθεί συμφωνία. Εκεί, ως ορθόδοξοι ανάμεσα σε ορθοδόξους εμπολέμους, αλλά και ως νατοϊκή χώρα ανάμεσα σε δύο μη νατοϊκές (επίσημα ούτε η Ουκρανία ανήκει στο ΝΑΤΟ) θα διαδραματίζαμε σημαντικότατα ρόλο, θα αναβαθμίζαμε ακόμη περισσότερο το κύρος μας με μοναδικό μειονέκτημα ίσως την μεγαλύτερη πιθανότητα κάποιων απωλειών, παρότι Ρώσοι και Ουκρανοί σέβονται πολλοί περισσότερο από τους τζιχαντιστές του Τζολανί τις ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ. Η ρεαλιστική εξωτερική πολιτική ανάκαμψης του καταρρακωμένου διεθνούς κύρους της χώρας μοιάζει όμως πλέον τελείως ουτοπική. Και αυτό ίσως είναι μεγαλύτερο κακό από την ίδια την απολύτως επιζήμια εξωτερική πολιτική εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.