Για ό,τι στραβό και ανάποδο συμβαίνει στη χώρα μας συνήθως μας φταίνε οι κακοί ξένοι. Μόνο εμείς δεν φταίμε. Όχι ότι είναι καλοί οι ξένοι. Κάθε άλλο. Όλοι φροντίζουν-και καλώς πράττουν- για τα συμφέροντα τους. Μακάρι να τους μιμούμεθα και εμείς.
Στην φτώχεια ανήκουν δύο κατηγορίες: α/ Οι πρώτοι που υποφέρουν από το μυαλό τους και β/ Αυτοί που υποφέρουν εξαιτίας της τύχης τους. Και την μεν φτώχεια που οφείλεται στην τύχη μπορεί κάποιος να την θεραπεύσει με την εργασία του, με την αυτάρκεια, ή με βοήθεια από συνανθρώπους του.
Την άλλη κατηγορία που πένονται από το μυαλό τους δεν μπορεί κανείς να την θεραπεύσει. Συνεχώς περιφέρονται ζητιανεύοντας ψίχουλα, ενώ οι άλλοι ούτε ψίχουλα ζητούν ούτε μπουκιά. Πέφτουν και ξανασηκώνονται και συνεχίζουν
Αυτό συμβαίνει εδώ και αιώνες στη χώρα μας. Ενώ είμαστε το πλουσιότερο κράτος με άφθονο πλούτο: Γεωργία, αλιεία, ηλιακή ενέργεια –λίμνες υδρογονανθράκων, γεωθερμία, όρη για κτηνοτροφία, ορυκτό πλούτο, ως και σπάνιες γαίες, διαθέτουμε ακόμη τα πιο εύστροφα και ευρηματικά μυαλά και έναν ανθηρό απόδημο Ελληνισμό, είμαστε οι φτωχότεροι της Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά συνεχώς μας φταίνε οι ξένοι που μας αδικούν, μας εκμεταλλεύονται, μας χρεώνουν κ.α . Είναι και αρκετοί που πιστεύουν ότι φταίνε και οι πολιτικοί μας που άγρια μας εκμεταλλεύονται σε συνεργασία με τους ξένους προς ίδιον όφελος. Δεν θα ασχολούμαστε με τους οπαδούς και το «ποίμνιο» που βελάζει διότι αυτοί δεν έχουν μυαλό.
Οι άλλοι όμως που βλέπουν την αιτία της κακοδαιμονίας μας γιατί δεν τολμούν όλοι μαζί να αλλάξουμε την ιδιότυπη ανίκανη «μαφία» που μας κυβερνά διαχρονικά; Ενώ βλέπουν ότι κάθε κυβέρνηση αντιγράφει την προηγούμενη και τίποτα στον τόπο δεν αλλάζει. Ως και της Τουρκίας έχουν γίνει υποζύγια προς χάριν του οικογενειακού τους συμφέροντος.
Ενώ η Τουρκία μέσα σε 20 χρόνια έκανε τεράστια άλματα με μια καλή ηγεσία, εμείς καταχρεωμένοι, φοβισμένοι και τελευταίοι, ζητιάνοι στην Ε.Ε με το χέρι απλωμένο.
Πότε επιτέλους θα χρησιμοποιήσουμε το μυαλό (κοινή λογική) να αλλάξουμε αυτούς που μας κυβερνούν με πατριώτες;
* Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
ΕΥΓΕ ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ …
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣΘΕΤΩ ΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΡΝΑΛΗ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ....
ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ, το δημοφιλέστερο ποίημα του Βάρναλη,
Ο κοινωνικός στόχος του ποιήματος είναι σαφής: να απεικονίσει με τα πιο παραστατικά χρώματα τη ανοχή της δυστυχίας στην κοινωνία. Τόσο επίκαιρο για σήμερα που μας κυβερνούν ανίκανοι ηγέτες που μόνο δυστυχία προκαλούν στον λαό, ο οποίος πλέον σποκαμωμένος δεν αντιδρά για να τους αντικαταστήσει με πατριώτες έντιμους ηγέτες...….
Μες στην υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγκλιζε η λατέρνα)
όλ' η παρέα πίναμ' εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Μάζη
κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
άσωτος: ατέλειωτος, απέραντος.
κροκάτη γάζα: λεπτό διαφανές ύφασμα με τα χρώματα του λουλουδιού κρόκος. Της αυγής κροκάτη γάζα·η αυγή·η εικόνα υποδηλώνει τη διαύγεια της ατμόσφαιρας και τα χρώματα του πρωινού και είναι δανεισμένη από τον Όμηρο, που αποκαλούσε την αυγή «Κροκόπεπλο Ηώ».
στοιχειό: φάντασμα.
κοντοήμερη: που της απομένουν λίγες ακόμη μέρες ζωής.
Παλαμήδι: το γνωστό κάστρο του Ναυπλίου, όπου βρίσκονταν παλαιότερα οι πιο άθλιες ελληνικές φυλακές για βαρυποινίτες.
Γκάζι: κακόφημη αθηναϊκή συνοικία.
ζαβό ριζικό: στραβή και ανάποδη τύχη.
Α.Α.