Νοσοκομειακές λοιμώξεις: Μακελειό με 3.000 θανάτους το χρόνο – Αντί να πουν για το έγκλημα στο ΕΣΥ, ρίχνουν τις ευθύνες στη χρήση αντιβιοτικών!

Ρίχνουν το φταίξιμο μόνο στους πολίτες και αποκρύπτουν τους λόγους μόλυνσης για να μη φανεί η εγκληματική πολιτική του υπουργείου Υγείας

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Σε παγίδες θανάτου έχουν μετατραπεί τα νοσοκομεία της Ελλάδας, λόγω της σιωπηλής «επιδημίας» των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων που «θερίζουν». Μάλιστα η Ελλάδα εμφανίζει πολύ μεγαλύτερους αριθμούς θανάτων σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Το φαινόμενο είχε οδηγήσει στον θάνατο χιλιάδες συνανθρώπους μας, ειδικά στα χρόνια της πανδημίας όταν και τα νοσοκομεία ήταν συνεχώς φρακαρισμένα. 

 

Τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας προκαλούν πραγματικό σοκ, αφού υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 2.000 με 3.000 ασθενείς χάνουν τη ζωή τους από μικρόβια που κολλούν στα νοσοκομεία, ενώ νοσηλεύονται για κάποια άλλη πάθηση. 

 

Το ζήτημα είναι ότι τα συστημικά ΜΜΕ προσπαθούν να αποδώσουν αυτό το θανατικό αποκλειστικά στην υπερκατανάλωση των αντιβιοτικών από τους Έλληνες, ενώ αυτή είναι μόνο μία παράμετρος του προβλήματος. Προκειμένου να μην αναδειχθεί η διάλυση του ΕΣΥ, επίτηδες τονίζουν την «ατομική ευθύνη» των πολιτών για αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών που οδηγεί σε αύξηση της αντοχής των μικροβίων. 

 

Μόνο που κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν ότι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών αφορά μόνο τη (μη) θεραπεία των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, αλλά ο λόγος που προσβάλλονται οι ασθενείς από αυτές είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα! 

 

Είναι άλλο θέμα η προσβολή από το μικρόβιο και άλλο η δυσκολία στη θεραπεία του. Με λίγα λόγια ρίχνουν την ευθύνη μόνο στους πολίτες, ενώ τεχνηέντως αποσιωπούν το γιατί κολλάνε – εξαρχής – μέσα στα νοσοκομεία! 

 

Εάν φταίνε κυρίως τα αντιβιοτικά, τότε γιατί οι πολίτες δεν παθαίνουν τόσες θανατηφόρες λοιμώξεις έξω στον κόσμο και τις παθαίνουν κυρίως όταν κάνουν εισαγωγή στο νοσοκομείο; Και ένα δεύτερο ερώτημα: εάν φταίνε κυρίως τα αντιβιοτικά, τότε γιατί τα ιδιωτικά νοσοκομεία της Ελλάδας εμφανίζουν πολύ χαμηλότερο αριθμό ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων απ’ ότι τα δημόσια; Τα ίδια αντιβιοτικά δεν παίρνουν οι Έλληνες είτε πηγαίνουν σε ιδιωτικό – είτε σε δημόσιο; 

 

Ασφαλώς όλη αυτή η γελοία παραπληροφόρηση γίνεται για να μην αναδειχθεί η κατάρρευση, η υποστελέχωση και η ελλιπής συντήρηση των υποδομών του ΕΣΥ. Να μην αναδειχθούν δηλαδή οι πολιτικές ευθύνες γι’ αυτό το τεράστιο έγκλημα. Γιατί πρόκειται όντως περί στυγνού εγκλήματος. Αν τα Τέμπη σόκαραν την Ελλάδα, εδώ έχουμε καθημερινά «Τέμπη» με χιλιάδες νεκρούς ετησίους. 

 

Τα δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδας έχουν μετατραπεί σε αποικίες θανατηφόρων μικροβίων εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια (με την Υγεία να ακολουθεί στενά τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης) και ειδικά τα τελευταία 5 έτη η κατάσταση έχει επιδεινωθεί πάρα πολύ. Κόσμος και κοσμάκης φεύγει ανυποψίαστος για τον άλλο κόσμο, ενώ μπαίνει στα νοσοκομεία για υποθέσεις ρουτίνας. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει στο περιβάλλον του έστω μια περίπτωση κάποιου γνωστού που πέθανε αιφνιδίως από νοσοκομειακό μικρόβιο. 

 

Οι πραγματικές αιτίες των θανάτων 

 

Κανείς δεν μιλάει για τις πρωταρχικές αιτίες που πεθαίνει ο κόσμος, ούτε καν οι γιατροί που καλούνται στα κανάλια για να σχολιάσουν το φαινόμενο. Έχουν πάρει γραμμή να παπαγαλίζουν την ευθύνη των αντιβιοτικών. 

 

Κανείς δεν λέει πχ. ότι όταν μια νοσοκόμα έχει να φροντίσει μόνη της τους ασθενείς πολλών θαλάμων λόγω έλλειψης προσωπικού, είναι πολύ πιο πιθανό να μεταφέρει τα μικρόβια από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Το ίδιο ισχύει και για τους λιγοστούς γιατρούς που αναλογούν σε υπεράριθμους ασθενείς. Η μόλυνση μπορεί συχνά να μεταφερθεί από τα χέρια του προσωπικού ή συσκευές όπως καθετήρες, ενδοσκόπια, υγραντήρες κλπ. Επίσης μπορεί να μεταφερθεί από ασθενή σε ασθενή, μέσα σε «πηγμένους» θαλάμους με παραπάνω κλίνες από το κανονικό. 

 

Επιπλέον οι ΜΕΘ της Ελλάδας μολύνονται κατά κόρον λόγω της αδυναμίας αποτελεσματικής απολύμανσης, που είναι συνέπεια της τεράστιας έλλειψης κρεβατιών εντατικής. Με το που αδειάζει μια κλίνη ΜΕΘ, καταλαμβάνεται αμέσως από άλλον ασθενή και δεν μένει ποτέ χρόνος για διεξοδική απολύμανση. 

 

Κανονικά όταν μια ΜΕΘ εμφανίζει περιστατικά λοιμώξεων από κάποιο μικρόβιο, θα πρέπει να «παγώσει» η λειτουργία της ώστε να γίνει αποστείρωση ολόκληρης της μονάδας, έως ότου διακοπεί η αλυσίδα μετάδοσης. Και ρωτώ το εξής: υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, το προσωπικό, ο χρόνος και η βούληση των αρμοδίων για να γίνεται κάτι τέτοιο στα ελληνικά νοσοκομεία με τον προβλεπόμενο τρόπο; Απ’ ότι βλέπουμε από τα τρομακτικά νούμερα θανάτων, όχι. 

 

Η γενικότερη στρατηγική του υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, είναι «όσο λιγότεροι βγάζουν τη δουλειά – τόσο το καλύτερο». Τα υγειονομικά πρωτόκολλα σμπαραλιάζονται μέσα σε αυτό μπάχαλο που επικρατεί, με συνεχείς μετακινήσεις και «μπαλώματα» για να λειτουργούν οριακά οι δομές Υγείας. 

 

Πολλά κτήρια νοσοκομείων είναι απαρχαιωμένα και ετοιμόρροπα, χωρίς να υπάρχει πολιτική βούληση για να συντηρηθούν και να ανακαινιστούν. Η δε συντήρηση των ιατρικών μηχανημάτων είναι και αυτή τραγική τις περισσότερες φορές, αφού δεν υπάρχουν ούτε πόροι, ούτε προσωπικό, ούτε χρονικό περιθώριο για επισκευές και απολύμανση. 

 

Τι περιορισμός των μολύνσεων να γίνει από τη στιγμή που στο ΕΣΥ κυριαρχούν τα λουκέτα, οι συγχωνεύσεις, τα ράντζα, οι γεμάτοι διάδρομοι, οι πηγμένες εφημερίες και οι πολύωρες αναμονές; Τι υγειονομική τάξη να μπει σε αυτό το χάος; Τα… αντιβιοτικά μας φταίνε για όλα αυτά; Επιπλέον τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν ελλιπή φύλαξη και οι επισκέπτες μπαινοβγαίνουν απρόσεκτα και μεταφέρουν μικρόβια. Όλα αυτά δεν υπάρχουν στα ιδιωτικά νοσοκομεία και γι’ αυτό οι μολύνσεις ελέγχονται πολύ καλύτερα. 

 

Φυσικά για όλα αυτά δεν ξεκινά κανένας δημόσιος διάλογος. Θάβουν τους θανάτους κάτω απ’ το χαλί. 

 

Στη βαθύτερη ουσία του, εκείνο που σκοτώνει τους ασθενείς του δημοσίου είναι η πολιτική αδιαφορία. Το ΕΣΥ έχει μετατραπεί σε μια ημιθανή βιομηχανία fast – track νοσηλείας, με το σκεπτικό του «όποιος ζήσει και όποιος πεθάνει». Είναι σαν να σου λένε: Δεν φταίμε εμείς που σε σκοτώνουμε με την υποβάθμιση των νοσοκομείων, φταις εσύ που κάνεις τον θάνατό σου πιο εύκολο. 

 

H «ατομική ευθύνη» ζει και βασιλεύει, ακόμα και για την «εξόντωση» μας. Όπως και στην πανδημία για τους θανάτους εκτός ΜΕΘ «έφταιγαν» μόνο οι… ανεμβολίαστοι, έτσι και τώρα «φταίνε» μόνοι οι χρήστες αντιβιώσεων. Βεβαίως και ο πολίτης οφείλει να κάνει πρόληψη από τη μεριά του εκλογικεύοντας τη χρήση αντιβιοτικών, αλλά και οι αρμόδιοι τη Υγείας οφείλουν πρωτύτερα να εξασφαλίσουν τη λειτουργία των νοσοκομείων με τέτοιο τρόπο ώστε να μη στέλνουν μια ώρα αρχύτερα στον τάφο τους ασθενείς!

 

πηγή