Η ΨΗΦΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Η ισχύς μου εν τη αδυναμία

 

Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης
 

Λέξεις κλειδιά: Δημοκρατία, Εκλόγιμη Μοναρχία, Διαμαρτυρία, Ψηφοφορία
 

Τα τελευταία χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου πλέον έχει γίνει προφανής η παρακμή του πολιτικού συστήματος και αποκαλύπτεται ο πραγματικός του χαρακτήρας ως Εκλόγιμη Μοναρχία, παρατηρείται το φαινόμενο ότι όλο και περισσότεροι πολίτες απέχουν από τις εκλογές. Πολλοί χαρακτηρίζουν το φαινόμενο ως ενεργό διαμαρτυρία κατά του πολιτικού συστήματος, ενώ άλλοι ως αδιαφορία και συνενοχή για την υπάρχουσα διαφθορά και παρακμή. 

 

Στην πραγματικότητα όμως, όποιος και να είναι ο λόγος της αποχής, αυτή συμβάλλει στην αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος υπέρ του συστήματος νομιμοποιώντας μειοψηφικές ομάδες (κόμματα) στο να ασκούν την εξουσία και με την αποχή τους οι απέχοντες γίνονται συνένοχοι στην επιτελούμενη υποβάθμιση του πολίτη, την διαφθορά και την παρακμή. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που το σύστημα έχει φροντίσει όπως η συμμετοχή στις εκλογές να μην είναι υποχρεωτική ώστε η ψήφος διαμαρτυρίας, ή, αδιαφορίας κατά του συστήματος που θα έδινε ο απέχων να πάει χαμένη και να υποκρύπτεται από την κοινωνία ότι, αυτή η χαμένη ψήφος δεν είναι κατά του ενός ή του άλλου κόμματος αλλά είναι ψήφος κατά του ίδιου του πολιτικού συστήματος.

 

Το πρόβλημα είναι ότι η αποχή σαν έκφραση πολιτικής θέσης δεν είναι θεσμοθετημένη και αυτό το εκμεταλλεύεται το σύστημα μέσω του εκλογικού νόμου που αφήνει ελεύθερη την συμμετοχή στις εκλογές θεωρώντας ως δικαίωμα των πολιτών να μην συμμετέχουν σε αυτές αλλά συγχρόνως να διατηρούν το δικαίωμα του πολίτη με ότι πλεονεκτήματα αυτό συνεπάγεται ώστε να μην υφίστανται τις συνέπειες της αποχής.

 

Θα ήταν ουτοπία να ζητήσουμε από το σύστημα να ορίσει υποχρεωτική την συμμετοχή στις εκλογές και μαζί με τα ψηφοδέλτια των κομμάτων και το λευκό να καθιερώσει και ψηφοδέλτιο διαμαρτυρίας κατά του πολιτεύματος που θα έδειχνε ότι το σύστημα δεν είναι αρεστό. Κανείς δεν παίρνει κάτι εάν δεν το ζητήσει, ή, να το παράξει μόνος του και για να το αποκτήσει πρέπει να δράσουν οι ίδιοι οι πολίτες που πιστεύουν ότι, σήμερα δεν έχουμε πραγματική Δημοκρατία και ότι πίσω από το ψευδώνυμο της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας κρύβεται μία Εκλόγιμη Μοναρχία όπου οι Αντιπρόσωποι ελέγχονται από τον Μονάρχη και όχι από τους ψηφοφόρους τους και ότι ο Μονάρχης ορίζει την Νομοθετική, την Εκτελεστική και την Δικαστική εξουσία.

 

Η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου μας έχει δείξει ότι όσες φορές ό λαός έχει διαμαρτυρηθεί για κάτι η εξουσία το αρνήθηκε με παραδείγματα το Δημοψήφισμα για το ΟΧΙ, την συμφωνία των Πρεσπών, ή, παίζει θέατρο όπως για το αίτημα αποπληρωμής του κατοχικού δανείου, την διχοτόμηση της Κύπρου από τον Τουρκικό στρατό και την οριοθέτηση της ΑΟΖ.

 

Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, που είναι σχεδιασμένο να υπηρετεί την ΝΤΠ και το διεθνές κεφάλαιο, πολλοί προτείνουν μία λαϊκή εξέγερση χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο και ότι το σύστημα συντηρεί μισθοφόρους για να αντιμετωπίσει μία πιθανή λαϊκή εξέγερση, την δράση των οποίων βλέπουμε σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας που συνεργούν στην διάλυση των διαδηλωτών.

 

Ένας απλός τρόπος που προτείνεται χωρίς να απαιτηθεί τίποτε από το σύστημα είναι η οικειοθελής συμμετοχή όλων στις εκλογές όπου θα αναγκάσουμε να φανούν τρείς κατηγορίες πολιτικών θέσεων που εκφράζουν τις αντίστοιχες κατηγορίες πολιτών:

 

Αυτούς που βολεύονται από το πολιτικό σύστημα και θα ψηφίσουν ένα από τα προτεινόμενα κόμματα.

Αυτούς που αδιαφορούν για το αποτέλεσμα και θα ψηφίσουν λευκό, και

Αυτούς που αντιτίθενται, ή, διαμαρτύρονται για το ίδιο το πολιτικό σύστημα και απαιτούν την αλλαγή του σε πραγματική Δημοκρατία όπου ο λαός δεν θα εκλέγει Μονάρχη αλλά θα συμμετέχει στην λήψη των αποφάσεων σε Δημοτικό, Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο.

 

Για τους τελευταίους το σύστημα δεν διαθέτει ψηφοδέλτια, ούτε πρόκειται να το κάνει εάν του το ζητήσουν, αλλά οι διαφωνούντες, που είναι οι περισσότεροι και αδυνατούν να συντονιστούν, θα μπορούν να πάρουν το λευκό ή κάποιο από τα άλλα ψηφοδέλτια και να γράψουν κάτι, π.χ. Δημοκρατία, Ελευθερία , μία μουτζούρα ή κάτι δικό του ο καθένας, καθιστώντας το ψηφοδέλτιο άκυρο. Μέχρι τώρα τα άκυρα είναι αμελητέα λόγο λάθους γερόντων ή απρόσεκτων, εάν όμως αυτά αντιπροσωπεύουν την ενσυνείδητη θέληση του ψηφοφόρου και φθάσουν στο ποσοστό της σημερινής αποχής θα φανεί πλέον ότι το σύστημα δεν αντιπροσωπεύει την λαϊκή θέληση και κανένα κόμμα, ή, ακόμη και συνδυασμός κομμάτων δεν θα έχει το άλλοθι να διεκδικήσει την εξουσία και το σύστημα θα καταρρεύσει ειρηνικά χωρίς καν διαμαρτυρία στο Σύνταγμα ή τις πρωτεύουσες των άλλων νομών. 

 

Αυτό απαιτεί όπως οι σημερινοί απέχοντας που είτε, παριστάνουν τους ήρωες αντιστασιακούς, ή, είναι αδιάφοροι και εμμέσως συνένοχοι του συστήματος, να πάνε οικειοθελώς να ψηφίσουν με τον τρόπο που τους εκφράζει ώστε να φανεί επιτέλους η λαϊκή θέληση. Δεν πρέπει να περιμένουμε άλλο να αλλάξουν τα πράγματα εάν δεν κάνουμε εμείς κάτι για την αλλαγή, μέχρι τώρα κανένα κόμμα δεν κατόρθωσε να την φέρει, εμείς πρέπει να την επιβάλλουμε. Το σύνθημα μας ας είναι:

Αλήθεια, Ελευθερία, Δικαιοσύνη

 

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

6/11/2024