Ρητορική μίσους

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου
 

Πολύς ο θόρυβος γύρω από συμβάν σε γυμνάσιο του Λαυρίου, όπου θεολόγος καθηγητής διένειμε φυλλάδιο επικριτικό της ομοφυλοφιλίας. Αυτό είχε ως συνέπεια διαμαρτυρία γονέων και επέμβαση του αρμοδίου υπουργού, ο οποίος έθεσε σε διαθεσιμότητα τον εν λόγω καθηγητή. Το συμβάν έδωσε πρώτης τάξεως ευκαιρία σε κάποια ιστολόγια, ώστε να επιτεθούν όχι μόνο κατά του καθηγητού, αλλά και κατά του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, του οποίου τη γνώμη επί του θέματος ο καθηγητής ανέγραψε στο φυλλάδιο, και πέραν αυτού και κατά της χριστιανικής πίστης. Άγευστοι αυτής έσπευσαν να την επικρίνουν για θρησκεία, που καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία. 

 

Σε περίοδο, κατά την οποία η Πολιτεία επιχειρεί να εισαγάγει τη σεξουαλική αγωγή στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση με ισχνές τις φωνές διαμαρτυρίας, όσων αντιτίθενται στο μέτρο, η αναφορά στο θέμα της ομοφυλοφιλίας σε μαθητές γυμνασίου, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονται ακόμη στην προεφηβική ηλικία είναι παντελώς άστοχη. Η ηθική του Ευαγγελίου δεν έχει ως επίκεντρο τη συμπεριφορά του ανθρώπου σε σχέση προς το γενετήσιο ένστικτο. Υπάρχουν κατά πολύ βαθύτερα και ουσιαστικότερα θέματα, που πρέπει να διδαχθεί, να εγκολπωθεί και, στη συνέχεια, να αγωνιστεί για την εφαρμογή τους το παιδί, ο μετέπειτα έφηβος και νέος. Σεξοκεντρική υπήρξε η ηθική που καλλιεργήθηκε σε προτεσταντικές κοινωνίες, κατά το παρελθόν, από τις οποίες προέκυψε ο όρος πουριτανισμός. Βέβαια από την ηθική αυτή είχαν εξοβελιστεί η αγάπη προς τον πλησίον, το αίτημα της δικαιοσύνης και η αξία της ελευθερίας, καθώς, αν και «χριστιανικές», υπήρξαν δουλοκτητικές. Οι κοινωνίες αυτές κατάντησαν στην πλήρη ασυδοσία περί τη γενετήσια σφαίρα και στον ελευθεριασμό.

 

Αν ο καθηγητής φρόντιζε να διδάξει άλλα αποσπάσματα από τις ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ίσως να μην έδινε αφορμή οι γονείς, που τον κατήγγειλαν, να εκδηλώσουν το απύθμενο μίσος τους κατά της Εκκλησίας, η οποία δέχεται ως άγιό της ένα, όπως γράφηκε, «φανατικό» και «μισαλλόδοξο» πρόσωπο. Αλλά ο άγιος αυτός είναι ένας από τους υποτιθέμενους ακόμη προστάτες της ανύπαρκτης παιδείας μας, την οποία υποβαθμίσαμε σε αισχίστου είδους χρησιμοθηρική εκπαίδευση για τους ολίγους, που θα καταστούν υπηρέτες του συστήματος εξουσίας. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης οι μαθητές αποκτούν κάποιες ξηρές γνώσεις χωρίς όμως να διδάσκονται ήθος και φρόνημα. Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά για όσους δεν εθελοτυφλούν. Βέβαια την κύρια ευθύνη φέρουν οι γονείς και η Πολιτεία και έπονται οι εκπαιδευτικοί. 

 

Ο άγιος Ιωάννης υπήρξε θαυμαστού ήθους υπεράνω παθών, που ταλανίζουν όλους εμάς και πολύ περισσότερο τους επικριτές του. Άκρως ασκητικός ανάλωσε τον βίο του στην υπηρεσία των φτωχών, υπερασπίστηκε το δίκαιο των αδυνάτων, ήλθε σε σύγκρουση με τους ισχυρούς της αυλής και τους ανάξιους επισκόπους, εξορίστηκε και πέθανε καθ’ οδόν προς την εξορία. Ο λαός κρεμόταν από τα χείλη του, γι’ αυτό και τον αποκάλεσε Χρυσόστομο. Ερμήνευσε σχεδόν όλη την Καινή Διαθήκη σε πλήθος ομιλιών, οι οποίες σώζονται. Το συγκεκριμένο απόσπασμα, που τόσο ενόχλησε τους δικαιωματιστές και τους συνοδοιπόρους τους, οι οποίοι λυσσομανούν κατά της Εκκλησίας, είναι από ομιλία του αγίου, στην οποία ερμήνευσε την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Σ’ αυτήν ο Απόστολος αποκαλεί την ομοφυλοφιλία «πάθος ατιμίας». Αυτή είναι θέση της Εκκλησίας, καθώς αυτές δεν μεταβάλλονται με βάση τις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες. Γι’ αυτό και ο πρόσφατα υπερψηφισθείς νόμος για τον γάμο των ομοφυλοφίλων χαιρετίστηκε από τον ευρωπαϊκό τύπο ως ήττα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γράφει όντως ο μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας ότι θεωρεί τους ομοφυλόφιλους χειρότερους από τους φονιάδες, επειδή φονεύουν ταυτόχρονα σώμα και ψυχή. Ποιών όμως; Των ιδίων! Συνεπώς δεν τους θεωρεί φονιάδες, όπως παρουσίασαν κάποιοι με περισσή εμπάθεια, αλλά αυτόχειρες, κατά πολύ τραγικότερο. 

 

Αν κάποιος ασχολείτο επιφανειακά και μόνο με τη διδασκαλία του Χριστού και την ερμηνεία σε βάθος αυτής από τους Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, θα ήταν κάπως πιο συγκρατημένος να απευθύνει την κατηγορία για θρησκεία, που καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία. Είναι εμφανέστατη, για τους μη τυφλωμένους από την εμπάθεια και το μίσος κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του η σαφής διάκριση μεταξύ αμαρτίας, προς την οποία ο πιστός πρέπει να τρέφει μίσος, και αμαρτωλού, προς τον οποίο πρέπει να εκδηλώνει συμπάθεια ως πάσχον πλάσμα του Θεού. Το θλιβερό βέβαια είναι ότι και κάποιοι θεωρούμενοι πιστοί αδυνατούν να κάνουν αυτή τη διάκριση. Αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνεται ο Χριστός ούτε οι άγιοί Του, τους οποίους σπεύδουν να επικρίνουν εκείνοι που διαχρονικά συντάσσονται με το μέρος των ισχυρών των ημερών τους.

 

Πολύς ο λόγος για τη ρητορική μίσους. Βρήκα στο διαδίκτυο άρθρο αγνώστου μου συντάκτη, του Ελευθερίου Ανδρώνη, από το οποίο παραθέτω απόσπασμα, για να συνειδητοποιήσουμε ποιοι μισούν και διασπείρουν μίσος δηλητηριάζοντας τρυφερές υπάρξεις αλλά και τη νέα γενιά στο σύνολό της. 

 

«Ρητορική μίσους είναι η στέρηση του προαιώνιου ρόλου της μητέρας και του πατέρα και η σταδιακή αντικατάστασή τους από γονέα 1 και 2. Ρητορική μίσους είναι η αντιμετώπιση της γυναίκας σαν μηχάνημα για παραγγελίες παιδιών και η αντιμετώπιση των παιδιών σαν αξεσουάρ που τεκνοθετούνται από παρά φύσιν «οικογένειες.

 

Ρητορική μίσους είναι η κουλτούρα που στέλνει στον διάολο την οικογένεια και την Ελλάδα, για «να ζήσουνε αυτοί», όπως λέει το γνωστό σύνθημα του ΛΟΑΤΚΙσμού. Αλλά και το έτερο σύνθημα τους που υψώθηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: το «Destroy Greece», δηλαδή «καταστρέψτε την Ελλάδα» και οτιδήποτε χαρακτηρίζει την ταυτότητά της. 

 

Ρητορική μίσους είναι να σεξουαλικοποιούνται τα παιδάκια από το δημοτικό, να τους ακρωτηριάζεται η αθωότητα, να μπαίνουν πρόωρα στον νοσηρό κόσμο των μεγάλων, όπου προβάλλεται ο ανταγωνισμός, το κυνήγι της γυμνής σάρκας και η ανωμαλία. 

 

Ρητορική μίσους είναι το να δασκαλεύονται τα νεαρά κορίτσια να μισούν τα σπλάχνα τους, να απεχθάνονται τα ίδια τα παιδιά τους που κυοφορούν στην κοιλιά, και να τα οδηγούν σε ιατρικά σφαγεία. 

 

Ρητορική μίσους είναι να διαβάζουν drag queens παραμύθια σε παιδάκια με σκοπούς προσηλυτισμού και έτσι να τα μυούν στο μίσος για την βιολογική τους ταυτότητα, στο μίσος για το ότι γεννήθηκαν αγόρια ή κορίτσια και στο μίσος για την ίδια τη φύση και τον Θεό.

 

Αυτά είναι ρητορικές μίσους που οδηγούν σε ψυχοσωματική αυτοχειρία τα παιδιά μας, και όχι ο Χρυσόστομος που ακούγεται ως φιλόστοργος πατέρας από τα βάθη των αιώνων να τα προφυλάσσει από θανάσιμες παγίδες».

 

Ο αρμόδιος υπουργός ορκίστηκε, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στην Καινή Διαθήκη του Χριστού, στην οποία περιλαμβάνεται και το «επίμαχο» χωρίο του Αποστόλου Παύλου. Έσπευσε όμως να θέσει σε διαθεσιμότητα τον καθηγητή, που όντως αστόχησε, για να δείξει στους επιχειρούντες τη διάβρωση των κοινωνιών, ότι συνεπιχειρεί στην εφαρμογή του καταστροφικού σχεδίου τους. Πόσο πιο έντιμοι εμφανίζονται εκείνοι, που προτιμούν τον χωρίς νόημα βέβαια λεγόμενο πολιτικό όρκο. Ίσως είναι καιρός να προβεί η Πολιτεία, επί τέλους, σε κίνηση εντιμότητας: Να αποφασίσει τη μετατροπή της χώρας σε ουδετερόθρησκο κράτος, όπως επιθυμούν, εδώ και καιρό, οι εμφανείς πολέμιοι της Εκκλησίας. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει με απόφαση των τριακοσίων, υποτιθεμένων εκπροσώπων του λαού στη Βουλή, αλλά από τον ίδιο τον λαό. Αν ο λαός θέλει να αυτοχειριαστεί, ας αποφασίσει. Το να αποφασίζουν άλλοι τον αφανισμό λαού, που έχουν υπνωτίσει, συνιστά εθνοκτονία.

 

Κάποιοι, προεκλογικά, εκδήλωσαν συμπάθεια προς τον υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ Τραμπ και περισσότεροι χειροκρότησαν την επικράτησή του ελπίζοντας ότι αυτός θα αγωνιστεί να απαλλάξει τον πλανήτη από τις πληγές, που παραθέσαμε. Κάποιοι μάλιστα άλλαξαν στάση ευθύς μετά την εκλογή του, ώστε να φανούν αρεστοί στη νέα κατάσταση, καθώς ο νέος «αρχιεπιστάτης» του διεθνούς συστήματος εξουσίας ασφαλώς θα επιλέξει νέους «επιστάτες». Είναι θλιβερό ότι και χριστιανοί έχουν στηρίξει τις ελπίδες τους στο πρόσωπο αυτό! Μαρτυρεί περίτρανα έλλειμμα πίστης στον Θεό. 

 

«Μακρυγιάννης»