Το νέο «ΟΧΙ» των Ελλήνων και οι λούμπες που στήνονται ώστε να «πνιγούμε» στα γαλανά νερά του Αιγαίου.

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε τις θέσεις (διεκδικήσεις) της Τουρκίας στο Αιγαίο, αφήνοντας στην άκρη άλλες αξιώσεις, επίσης εκτός νομικού πλαισίου, που προβάλλει η Τουρκία ενάντια στην πατρίδα μας. 

 

Η Τουρκία αντιτίθεται στο ρητό και κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα (ή αιγιαλίτιδα ζώνη) στα 12 ν.μ. σε κάθε σημείο της ακτής του Αιγαίου, ηπειρωτική και νησιωτική ήτοι από τον Ν. Έβρου ως το Καστελόριζο και την Κρήτη. Σε σημείο να μας απειλεί με πόλεμο, το χρόνιo πια «casus belli». Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα στο προηγούμενο άρθρο μου (εδώ).

 

Το δικαίωμα αυτό είναι «μονομερώς ασκούμενο», όπως το προσδιόρισε πρόσφατα με επιστημονική (νομική ) ακρίβεια ο κ. Ι. Μάζης. Μονομερώς ασκούμενο δικαίωμα σημαίνει ότι η Ελλάδα για να το ασκήσει και να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. από τα 6 ν.μ. που ισχύουν σήμερα, δεν χρειάζεται να συνδιαλεχθεί με καμία γειτονική χώρα, παρά μόνον αν έχει πρόθεση να υποχωρήσει από τα μέγιστα που δύναται να κατέχει, προς όφελος βέβαια της γειτονικής αυτής χώρας. 

 

Και ποιό νομικό καθεστώς της δίνει αυτό το δικαίωμα και μάλιστα την πλήρη ελευθερία να το ασκήσει αυτοβούλως (δηλαδή μονομερώς!), χωρίς να νομιμοποιείται καμία άλλη απαίτηση ή επέμβαση ή αξίωση γειτονικού κράτους; Της το δίνει το Δίκαιο της Θάλασσας (Δ.τ.Θ. για συντομία), ήτοι η Διεθνής Συνθήκη του Ο.Η.Ε. γνωστή διεθνώς ως UNCLOS (United Nations Convention on the Law of the Sea) που ψηφίστηκε από την πλειονότητα των κρατών το 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικα και τέθηκε σε παγκόσμια εφαρμογή το 1994. 

 

Σύμφωνα με το Δ.τ.Θ., υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ χωρικών υδάτων, ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) και Υφαλοκρηπίδας. Τα χωρικά ύδατα συνιστούν εθνική κυριαρχία (ύδατα της χώρας) δηλαδή συνιστούν προέκταση του εθνικού εδάφους της κάθε χώρας και έχει σε αυτά τα πλήρη και ακέραια κυριαρχικά δικαιώματα που έχει και επί του εδάφους της. 

 

Η ΑΟΖ και η Υφαλοκρηπίδα είναι θαλάσσιες ζώνες, καθοριζόμενες επακριβώς από το Δ.τ.Θ., οι οποίες δεν συνιστούν εθνικό έδαφος, εννοείται ως προς το τμήμα τους που βρίσκεται πέραν των χωρικών υδάτων, εφ’όσον οι θαλάσσιες αυτές ζώνες είναι εξαιρετικά μεγάλες σε σχέση με τα χωρικά ύδατα. Παραθέτω ένα ενδεικτικό σχεδιάγραμμα, όπου έχουν χαραχτεί όλες αυτές οι ζώνες, σύμφωνα με το Δ.τ.Θ.

 

Θαλάσσιες ζώνες με βάση τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπου είναι εμφανής η ανοικτή θάλασσα.
el.wikipedia.org

 

Η ΑΟΖ παρέχεται από το Δ.τ.Θ. κατά μέγιστον στα 200 ν.μ. από κάθε σημείο των ακτών, η δε υφαλοκρηπίδα κατά μέγιστον στα 350 ν.μ. Αν και αυτές δεν αποτελούν εδαφική κυριαρχία της παράκτιας χώρας, ωστόσο συνιστούν κυρίαρχο δικαίωμα της να εκμεταλλευτεί κατ’ αποκλειστικότητα τον θαλάσσιο πλούτο (ψάρια, αιολική και κυματική ενέργεια) στην ΑΟΖ και τον υποθαλάσσιο πλούτο δηλαδή του βυθού (σφουγγάρια, κοχύλια, φυσικό αέριο, ορυκτά) στην Υφαλοκρηπίδα.

 

Παραιτούμενη κάποια χώρα από τα μέγιστα που της παρέχει το Δ.τ.Θ. παραιτείται από τον πλούτο που περιέχεται εκεί. Τον αφαιρεί από τους πολίτες της και τον «χαρίζει» στους πολίτες -και όχι μόνον!- μιας άλλης. Γιατί άραγε να πράξει κάτι τέτοιο μια χώρα; Γιατί άραγε να πράξει κάτι τέτοιο η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Είναι τόσο απλή η απάντηση, που ο καθένας μπορεί να την σκεφτεί μόνος του. 

 

Μας λέει η κυβέρνηση αυτή ότι έτσι θα αποφύγουμε τον πόλεμο με την Τουρκία και το Αιγαίο θα γίνει μια Θάλασσα ειρήνης. Αναρωτιέμαι, υπάρχει Έλληνας που πιστεύει αυτό το μυθικό αφήγημα; Αυτό θα συμβεί μόνον αν γίνει αιωνόβια η κυβέρνηση αυτή και σιγά-σιγά ξεπουλάει κομμάτι-κομμάτι τις εθνικές κυριαρχίες ολόκληρης της Πατρίδος μας στους Τούρκους, χωρίς να πέφτει τουφεκιά. 

 

Όχι μόνον, λοιπόν, δεν θα αποφύγουμε τον πόλεμο αλλά, καθώς θα πάρει Μητσοτακαίικο «δωράκι» μεγάλο μέρος του θαλάσσιου και υποθαλάσσιου πλούτου των Ελλήνων η Τουρκία, θα δυναμώσει τόσο που θα «προσπαθήσει» να αρπάξει με τη βία τα πάντα, ολόκληρη την Ελλάδα. Εκτός αν υπάρχει ακόμα τότε Μητσοτακαίικο και το όργανο τους το ΕΛΙΑΜΕΠ, να τα δώσουν από κοινού «δωρεάν». Ό «ένας να κόβει και ο άλλος να ράβει» την υποδούλωση της Ελλάδος στην Τουρκία. Το ΕΛΙΑΜΕΠ το «στόλισε» αρκούντως ο δημοσιογράφος κ. Γ. Χαρβαλιάς σε δύο πρόσφατα άρθρα του. (εδώ και εδώ) 

 

Είδαμε πώς σκλαβώθηκε η μισή Κύπρος στην Τουρκία κι ακόμα κλαίνε οι Ελληνίδες μάνες της Κύπρου! Και υπάρχει ο τεράστιος κίνδυνος να την προσεταιριστεί ολόκληρη, «ειρηνικά» πάντα. Δυστυχώς δεν έλειψαν ποτέ οι προδότες από ανάμεσα μας κι ας μην γνωρίζει κανέναν η «αδαής» κυρία Μπακογιάννη! 

 

Είναι τόσον εξωφρενική η θρασύτητα των Τούρκων, (το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδος την καλλιέργησε και την παρώξυνε), ώστε να ισχυρίζονται ότι το Αιγαίο είναι μια ειδική θάλασσα και σε όλα τα νησιά του δεν μπορεί να δοθεί το κυριαρχικό δικαίωμα να έχουν ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα. 

 

Στο προηγούμενο άρθρο μου για το ίδιο θέμα (δίνεται στην δεύτερη παράγραφο) έκανα λάθος γράφοντας ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει χωρικά ύδατα στα νησιά του Αιγαίου. Και τούτο διότι άκουσα τον εξαιρετικό κ. Κ. Γρίβα να λέει ότι η Τουρκία, μην αναγνωρίζοντας κυριαρχικά δικαιώματα στα νησιά μας, είναι σαν να τα μηδενίζει ως νομικές οντότητες. Τουτέστιν γι’ αυτήν, σύμφωνα με το δικό της, προσωπικό Δίκαιο της Θάλασσας(!), τα νησιά μας είναι σαν να μην υπάρχουν!! 

 

Έτσι υπέθεσα ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ούτε καν χωρικά ύδατα στα νησιά μας, δηλαδή εθνικό έδαφος. Ωστόσο αυτό, ως προέκταση των ισχυρισμών της, είναι τελικά αλήθεια. Γι’ αυτήν τα νησιά μας είναι νομικά φαντάσματα, όπως άριστα το έχει εκφράσει ο κ. Γρίβας. Η Τουρκία σε τελική ανάλυση αμφισβητεί ακόμα και την εδαφική κυριαρχία των νησιών του Αιγαίου μας και κατά προέκταση ολόκληρου του Αιγαίου μας. 

 

Κι αν δεν αντιδράσουμε εδώ και τώρα σύσσωμοι, βροντοφωνάζοντας ένα από τα μεγαλύτερα «ΟΧΙ» στην Ιστορία μας, όλοι εμείς που αγαπάμε την Πατρίδα μας και σεβόμαστε του ποταμούς αίματος των προγόνων μας που χύθηκαν για να ελευθερωθεί από τους Τούρκους, τότε οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια στο να μας στερήσουν και πάλι την Ελευθερία και την Πατρίδα μας. Αν όχι από εμάς οπωσδήποτε από την αμέσως επόμενη γενιά Ελλήνων και άγνωστο για πόσο. 

 

Αν εμείς δεν δράσουμε, και εδώ απαιτείται έμπρακτο «ΟΧΙ», διά των λόγων δεν αρκεί, ας μην περιμένουμε να το πράξουν οι οπoιοδήποτε πολιτικοί «σωτήρες» αντί για εμάς. Οι πολιτικοί που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο προσκήνιο (εντός ή εκτός Βουλής) ή αδρανούν ή λένε μόνον λόγια ή συμμετέχουν στο παιχνίδι παράδοσης Εθνικής κυριαρχίας στην Τουρκία ενεργά, είτε, ακόμη χειρότερα, σιωπώντας ή αποσιωπώντας το θέμα με το να εκπέμπουν ανόητες και ανούσιες πολιτικές στρακαστρούκες, για να αποσπάσουν την προσοχή του λαού από το γεγονός ότι «χάνεται»! 

 

Όλο το πολιτικό προσωπικό αυτή τη στιγμή «μεγαλουργεί!» διά της πολλαπλής σιωπής του, εγκρίνοντας έτσι (ο σιωπών δοκεί συναινείν, έλεγαν σοφά οι πρόγονοι μας) τα τετελεσμένα που επιχειρεί να φέρει η κυβέρνηση ενώπιον του ελληνικού λαού, ώστε αυτός να μην προλάβει έμπρακτα να αντιδράσει. Και όταν λέω να αντιδράσει έμπρακτα, δεν εννοώ να πάρει τα όπλα. Υπάρχουν ειρηνικοί και πολύ αποτελεσματικοί τρόποι να αντιδράσουμε, που πρέπει να τους αναζητήσουμε και εν συνεχεία να τους κάνουμε πράξη. 

 

Ας μην εφησυχάσουμε ότι πρώην πρωθυπουργοί, με σημαντικό έλλειμα πατριωτισμού στο ενεργητικό τους και άλλοι εντός της Ν.Δ. με ισόποσο έλλειμα, θα εμποδίσουν τελικά τον Μητσοτάκη να υλοποιήσει με σφραγίδες νόμων τις, ως επτασφράγιστο μυστικό απόκρυφες, συμφωνίες του με την Τουρκία. Αυτή είναι μία από τις πολλές «λούμπες» του θέματος «Αιγαίο», στην οποία επ’ ουδενί πρέπει να πέσει ο ελληνικός λαός , όλοι μας, γιατί θα πνιγούμε οριστικά κρατώντας την φρούδα ελπίδα στο χέρι. 

 

Ο Μητσοτάκης και οι δικοί του προχωρούν ακάθεκτοι και ειλικρινά αμφιβάλλω κατά πόσον είναι γνήσια πατριωτικές οι αντιθέσεις μέσα στην Ν.Δ. ή απλώς μία προσπάθεια να σωθούν μερικοί από το ολοκληρωτικό «κάψιμο» που θα υποστεί ο Μητσοτάκης, ώστε η Ν.Δ. να συνεχίσει να κυβερνά διά αυτών που δήθεν αντιτάχθηκαν. 

 

Αυτόν δεν τον νοιάζει πλέον να καεί πολιτικά εντός Ελλάδος. Αφού ολοκληρώσει το εντεταλμένο έργο της διάλυσης της Ελλάδος (δημογραφικό, πλημμύρα μεταναστών, επιβολή ΛΟΑΤΚΙσμού, διάλυση Θρησκείας, Αξιών, Παιδείας και Πολιτισμού και τελικά παραχώρηση σε φέτες της Ελλάδος σε αλλότριες εχθρικές χώρες) οι πάτρωνες και καθοδηγητές του της Νέας Τάξης τού έχουν έτοιμη αναβαθμισμένη πολιτική θέση εκτός Ελλάδος. Και χαμογελώντας ειρωνικά θα μας αποχαιρετήσει δια παντός, ευελπιστώντας στην εκλογή ενός νεώτερου μέλους της οικογένειας ως απόλυτου Μονάρχη της Ελλάδος! 

 

Κι αλίμονο στους Έλληνες, εμάς όλους, που θα παραμείνουμε σήμερα σε μια κατεστραμμένη, σχεδόν υπόδουλη πατρίδα και αύριο σε μια ακόμα χαμένη πατρίδα και τελευταία, που θα προστεθεί στις άλλες ήδη «χαμένες πατρίδες» μας. 

 

«ΟΧΙ» και πάλι «ΟΧΙ»! Ελάτε όλοι μαζί, έμπρακτα, να το πούμε και πάλι. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία για ένα ακόμη «ΟΧΙ», το πιο κρίσιμο απ’ όλα. Το 1940 είπε ο Ιωάννης Μεταξάς: Alors c’ est la guerre, τότε λοιπόν πόλεμος! Και ο λαός ενστερνίστηκε πλήρως την Εθνική απόφαση και την απλοποίησε σε μια μόνον λέξη «ΟΧΙ», αλλά λέξη με τεράστια δύναμη. Όχι δεν θα περάσουν οι κατακτητές. Θα πολεμήσουμε και ίσως θα πεθάνουμε αλλά: 

 

«Όχι»… δεν θα περάσουν!. 

 

Σήμερα στην εξουσία και γενικότερα εντός και εκτός Βουλής αφθονούν οι «Ναι…ναι…κοι». Συνεπώς το έμπρακτο «ΟΧΙ» πρέπει να το πούμε εμείς, σύσσωμος ο ελληνικός λαός που ακόμα έχει μέσα του καρδιά γι’ αυτήν την ιερή Πατρίδα. 

 

Ζήτω το «ΟΧΙ» του 1940! 

Ζήτω το νέο «ΟΧΙ» των Ελλήνων! 

Ζήτω η Ελλάδα μας! 

 

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου, 28 Οκτωβρίου 2024.