Αυτούς δεν θα τους ανακηρύξει ποτέ κανείς. Έλεγαν οι παλιοί αγιορείτες,
«ε.. παιδί μου, υπάρχουν πολλοί άγιοι αφανείς, που δεν τους ξέρει κανείς μονάχα ο Θεός και θα τους εμφανίσει σε δύσκολες εποχές και μέρες…».
«ε.. παιδί μου, υπάρχουν πολλοί άγιοι αφανείς, που δεν τους ξέρει κανείς μονάχα ο Θεός και θα τους εμφανίσει σε δύσκολες εποχές και μέρες…».
Κανείς μας δεν μπορεί να πει στο Θεό σε πια ανθρώπινη καρδιά θα αναπαυθεί.
Είναι απόλυτα δική του επιλογή. Γι αυτό και στην Βασιλεία Του θα βρεθούμε προ εκπλήξεων.
Είναι απόλυτα δική του επιλογή. Γι αυτό και στην Βασιλεία Του θα βρεθούμε προ εκπλήξεων.
Αυτός γνωρίζει τα παιδιά του, τις ψυχές που λάμπουν μόνο εκείνος ξέρει να διακρίνει.
Όπως εκείνη του νεωκόρου, από μία ενορία των Αθηνών, που μόλις τελείωνε η Θεία Λειτουργία έτρεχε στα φαρμακεία πότε να του δώσουν και άλλοτε να αγοράσει με τον πενιχρό του μισθό φάρμακα, ώστε να τα μοιράσει σε σπίτια και νοσοκομεία. Έλιωσε τα πόδια του στην αγάπη.
Άγιασε η καρδιά του.!
Εκείνη την πανέμορφη κοπέλα σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, που υπέφερε από καρκίνο κι' όμως, μέσα στην οδύνη των χημειοθεραπειών, δεν σταμάτησε να ψελλίζει, "Δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός.....".
Ο ταπεινός αγρότης από την Κρήτη, που αγόγγυστα φρόντιζε, έλουζε, περιποιούνταν και τραγουδούσε στην κατάκοιτη γυναίκα του!
Η μητέρα εκείνη που χώρισε και μόνη της μεγάλωσε τέσσερα παιδιά.
Προσευχόταν και έλεγε "Χριστέ μου κράτα με, να τα μεγαλώσω, βάστα με να τα καταφέρω». «Πάτερ», μου έλεγε, «δεν είχαμε να φάμε.
Στο σκοτάδι ζούσαμε στην αρχή. Ρεύμα δεν είχα, κι όμως δεν έδωσα το κορμί και την ψυχή μου στον διάολο.
Ο Θεός με φώτισε και έμαθα να ράβω.
Με την βελόνα και καθαρίζοντας σπίτια μεγάλωσα και πάντρεψα όλα τα παιδιά μου.
Δεν με άφησε ο Θεός.
Μου έστελνε ευλογία και έδινα και σε άλλους που είχαν ανάγκη. Γιατί είχα νιώσει τι θα πει πείνα".
Η γριά πλύστρα που ανάγκασε τον Εβραίο νομπελίστα συγγραφέα Σίνγκερ να πει, ότι δεν θα είχε νόημα ο παράδεισος δίχως αυτήν την Πλύστρα.
Και σαφέστατα τόσοι άλλοι, ανώνυμοι και αφανείς «άγιοι» της καθημερινότητας, που αγάπησα και φανέρωσαν τον Χριστό στην ζωή της βιοπάλης.
Γιατί οι «άγιοι» δεν είναι απαραίτητο να φοράνε πάντα ράσο.
Μπορεί να ντύνονται με μπλου τζιν ή φούστα πλισέ.
Ένα μονάχα είναι βέβαιο, ότι πάντες στάθηκαν γυμνοί από κάθε εξουσία μπροστά στο Θεό και τον άνθρωπο και έλιωσαν την ζωής τους στην αγάπη.
Άλλωστε τι νόημα θα είχε ο παράδεισος χωρίς όλους αυτούς;
ΔΌΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΣΟΙ!
Το έναυσμα μου, δίνει το αξιόλογο άρθρο, για να αναφερθώ τιμής ένεκεν και ευλάβειας στην ιδιαίτερη μου Ελληνική Κύπρο, που ίσως σε αναλογία πληθυσμού έχει τους περισσότερους αγίους στον Ελληνισμό, χωρίς να παραβλέπω ότι και σε όλη την Ελλάδα οι Άγιοι μας βρίσκονται σε κάθε γωνία μας και μας ευλογούν.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Άγιος Λάζαρος και η Παναγία μας πέρασαν από το ευλογημένο νησί, όπως και αρκετοί Απόστολοι του Κυρίου ..... Βαρνάβας, Παύλος, Ανδρέας κ.ά.
* Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403 μ.Χ.), ο Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια μετά την ανάστασή του. Άλλη παράδοση επίσης αναφέρει ότι ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του θέλοντας να αποφύγει το μίσος των αρχιερέων κατέφυγε στο Κίτιο (σημερινή Λάρνακα) της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ.[8]
Εδώ τον συνάντησαν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν μετέβαιναν από τη Σαλαμίνα στην Πάφο, και τον χειροτόνησαν ως πρώτο επίσκοπο Κιτίου, της Εκκλησίας, που ίδρυσε ο ίδιος. Την εκκλησία του Κιτίου εποίμανε με στοργή κι αγάπη δεκαοκτώ περίπου χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του (63 μ.χ.) Μεγαλοπρεπής ναός υπάρχει στην Λάρνακα, όπου υπάρχουν ιερά του λείψανα και ο τάφος που κοιμήθη..
Δικαιολογημένα η Κύπρος ονομάστηκε «Νήσος των Αγίων», από διάφορους χρονογράφους και συγγραφείς, για το πλήθος των Αγίων οι οποίοι, είτε επέρασαν από το νησί είτε ετελείωσαν τη ζωή τους σ' αυτό, είτε κατάγονταν από αυτό. Από τους αποστολικούς χρόνους μέχρι σήμερα αναγράφονται 240 γνωστοί Άγιοι της Κύπρου. Υπάρχουν και άλλοι τόσοι που είναι σήμερα άγνωστοι σ' εμάς. Υπάρχουν επίσης και μερικοί άλλοι Άγιου που δεν αναφέρονται επίσημα και οι οποίοι λατρεύονται από τον κυπριακό λαό μεν, αλλά δεν τους αναγνωρίζει η Εκκλησία της Κύπρου. Ο Θεός ανέδειξε τόσο πλήθος Αγίων στο μικρό μας νησί επειδή οι Κύπριοι είναι σπλαχνικοί, φιλόξενοι και πιστοί άνθρωποι, που ξέρουν να τιμούν τους Αγίους τους. Αυτό δεικνύει τη πυκνότητα της χριστιανικής ζωής, παράδοσης της Κύπρου αλλά και την ευσέβεια των Ελλήνων Ορθόδοξων Χριστιανών οι οποίοι στις ιερές λειτουργίες προσέρχονται νέοι και γέροντες και γεμίζουν τους ιερούς ναούς προσευχόμενοι να φυσήξει ένας αέρας στην σκλαβωμένη Εσταυρωμένη Περήφανη πατρίδα τους που εννά φέρει Λευτεριά ..... και στα κατεχόμενα μας μοναστήρια από βαρβάρους αλλόπιστους κατακτητές χαρμόσυνα θα ηχήσουν και πάλι οι καμπάνες.
Συνέχεια....
Παρένθεση. Μια επίκαιρη αναδημοσίευση λόγω της πρόσφατης μαύρης επετείου της εισβολής των βαρβάρων στην πολύπαθη μεγαλόνησο, το χρυσοπράσινο φύλο εκεί στην άκρη της Μεσογείου και ακριτικός βράχος του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Νησί Αγίων και ηρώων ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα από παλαιότερο μου πόνημα και ικεσία ....
Kαι ...
.Ένας νέος ζωοδόχος ήλιος, ας ανατείλει ξανά πάνω από την πολύπαθη Κύπρο μας…….
Ένα λυρικό πόνημα ικεσίας και αισιοδοξίας.
Εσύ ανάδελφη χώρα, ουρανία, ωραιοτάτη Κύπρος μας,
ανέσπερο φως σε φωτίζει, άσβεστη ιερή λαμπάδα είσαι…
Θειοτάτη και περικαλλής, κόρη γενέτειρα κυοφόρος,
αέναο της γης στολίδι, της Μεσογείου ζωηφόρος,
του Μεγαλέξανδρου τ΄αθάνατο νερό σε ποτίζει,
ένδοξων Ελλήνων πατρίδα, άγιο φως αιώνια σε φωτίζει.
Εσύ ΚΥΠΡΟΣ πολυπόθητη, σαν αειφόρος,
φοίνικας φτερωτός και μυθικός, που αιώνια αιωρείσαι,
στους Ελληνικούς αιθέρες, πνεύμα περήφανο διηνεκές.
Ως πότε ΕΣΕΙΣ Πανάγαθε Θεέ, Χριστέ μας, Παναγιά μας, Άγιοι μας ...
ευχή θα δώσετε, το κακό πάλαι ποτέ να μην ξανάρθει;
Σ΄αυτή την ιμερτή, αγιοτάτη, ζωηγράφο, θειοτάτη Κύπρο,,
που ανά τους αιώνες έζησε με βάσανα και στους αιώνες θε να ζήσει,
Νυν και αεί…..
Κύπρος των αγίων, ηρώων και φιλοσόφων μήτρα,
που και σήμερα σταυρώνεσαι και λευτεριά προσδοκάς,
η καρδιά σου η λεοντόκαρδη με πείσμα καρδιοκτυπά,
μαζί με την ψυχή σου ριζωμένες στα στήθια σου,
δύναμη σου δίνουν και μακρά πνοή ζωής….
Άγιοι σπόροι αθάνατοι, φυτρώνουν στα ματόβρεκτα χώματα σου,
που τα δεινά ποτέ δεν μπόρεσαν, για να τους ξεριζώσουν.
Παντού απλώνονται ζωηφόροι αιώνιοι, ουδείς τους ορίζει.
Μυθικός φοίνικας σε γέννησε και σε αναγεννά.
Τις στάχτες σου ανέμισαν στα πέρατα και στους τέσσερις ανέμους.
Ούριος άνεμος τις επέστρεψε στ΄αγιοχώματα σου,
τα αναγεννημένα και δυνατές σε σένα δίνουνε ζωή και δύναμη,
αγάπη και κουράγιο, θάρρος, αισιοδοξία, πίστη γρανιτένια…
Το γεννοβόλο δέντρο σου σύριζα τα πάνδεινα το ΄κόψαν,
και απ΄τις ρίζες του φύτρωσαν, χιλιάδες βλαστοί και νέα δέντρα αιωνόβια,
που στην σκιά τους μάχεσαι όρθια περήφανη τιμημένη….
Στα πόδια σου στάθηκες, κλυδωνιζόμενη έρημη και μόνη…...και οι άγιοι σου πάντα ας σ΄έχουν ευλογημένη ... ΑΜΗΝ.
Α.Α.