Η Αττική έχει αρκετά αρνητικά, αλλά και αρκετές θετικές εκπλήξεις για όσους θέλουν να τις ανακαλύψουν. Ούτε καν μια ώρα αλλά μισή από το κέντρο της Αθήνας, βρίσκεται το σπήλαιο Κουτούκι ηλικίας 2.000.000 ετών! Πρόκειται για το μεγαλύτερο και ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Αττικής, το συναντάμε σε ύψος 510 μ. στις ανατολικές παρυφές του ορεινού όγκου του Υμηττού στην Παιανία, περίπου 35 χλμ. από την Αθήνα και 4 χιλιόμετρα από την κωμόπολη.
Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τυχαία το 1926 όταν το κατσίκι ενός βοσκού έπεσε στο άνοιγμα της οροφης του. Προσπάθεια εξερεύνησης του εσωτερικού του γίνεται για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια από έναν θαρραλέο δημοσιογράφο τον Χατζόπουλο Δημήτρη, ο οποίος μαζί με άλλους κατέβηκε στο σπήλαιο και στη συνέχεια αυτά που είδε τα δημοσίευσε στον “Ελληνικό Ταχυδρόμο” στις 10/2/1928, έκτοτε και λόγο των εθνικών δραματικών γεγονότων που μεσολάβησαν, δικτατορία Μεταξά, ελληνοϊταλικος πόλεμος, Γερμανική εισβολή, κατοχή, εμφύλιος, δεν έγινε τίποτα, μέχρι μέχρι το 1954, που οι γνωστοί σπηλαιολόγοι Ιωάννης και Άννα Πετροχείλου έκαναν την πλήρη χαρτογράφηση του.
Το σπήλαιο αποτελείται από μία αίθουσα διαστάσεων που είναι περίπου 60 επί 60 μέτρων, και χωρίζεται εσωτερικά με κολώνες και πέτρινα παραπετάσματα. Το χαμηλότερο σημείο της αίθουσας βρίσκεται στα ανατολικά, σε υψόμετρο 504,4 μέτρα και στο ψηλότερο στα δυτικά, σε ύψος 525,2 μέτρων, ενώ μέση θερμοκρασία του σε όλη τη διάρκεια του χρόνου είναι 17 βαθμοί Κελσίου και υγρασία στο 90%. Εντυπωσιακοί είναι οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες του, που σε αρκετά σημεία του σπηλαίου όχι μόνο ενώνονται, δημιουργώντας μεγαλεπήβολες κολώνες, προκαλώντας δέος στον επισκέπτη, άλλα δημιουργούν και σχηματισμούς που εξάπτουν την φαντασία του. Συνολικά διαθέτει 55 τέτοιες κολώνες, ενώ ορισμένοι από αυτούς λάμπουν σαν να είναι φτιαγμένοι από διαμάντια, όταν πέφτει πάνω τους το φως της ξενάγησης, οι δε χρωματισμοί τους οφείλονται στην επενέργεια οξειδίων από το έδαφος της οροφής.
Όλη αυτή η φυσική κατασκευή δημιουργεί υποβλητική ατμόσφαιρα και δίνει στο σπήλαιο αυτό ξεχωριστή αξία. Σήμερα η πρόσβαση στο σπήλαιο γίνεται από τεχνητή σήραγγα, μήκους 17 μ., που κατασκευάστηκε για τη διευκόλυνση των επισκεπτών, ενώ η τουριστική διαδρομή εκτείνεται σε μήκος 350 μέτρων. Η δε αρχική φυσική είσοδος βρίσκεται στην οροφή του σε ύψος 35 μέτρων από την βάση του.
Στο σπήλαιο δεν βρέθηκαν ανθρώπινα ίχνη, άρα δεν είχε το είχε χρησιμοποίηση ο άνθρωπος στα πρώτα του βήματα, αλλά δεν βρέθηκαν και ίχνη από ζώα. Φαίνεται ότι ήταν περίκλειστο από παντού και είναι ευτύχημα, γιατί έτσι ήρθε ακέραιο μέχρι τις μέρες μας, αρκεί βέβαια να το σεβαστούμε και εμείς.
Φωτογραφίες: Βενετσάνος Γιώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.