Ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους χτές. Καί καθώς βρισκόμαστε σέ κρίσιμους καιρούς βαριᾶς πλάνης καί βλασφημίας, σέ ἡμέρες ζοφερές ὅπου ὅλα ὅσα ξέραμε ὡς τρόπο ζωῆς καί ὡς προσωπικά δικαιώματα καί ἐλευθερίες βιάζονται βάναυσα καί καταστρέφονται ξεδιάντροπα, εἶναι μία ἀκόμη καλή εὐκαιρία νά ξαναθυμίσουμε στούς ἑαυτούς μας ὅτι Ἐκεῖνος παραμένει ἡ μοναδική μας ἐλπίδα.
Ἄς ζητήσουμε λοιπόν ἀκόμη πιό ἔντονα τήν βοήθειά Του. Γιά νά φωτίσει τό ἁπτό σκοτάδι μέσα μας, δείχνοντάς μας δρόμους ἀνάνηψης καί ἐπιστροφῆς. Καί γιά νά μᾶς κρατήσει ὄρθιους στίς ἡμέρες τῶν νέων διωγμῶν καί θλίψεων πού ἀνοίγονται μπροστά μας.
Καλή μετάνοια σέ ὅλους μας συνεπῶς καί καλό πνευματικό ἀγώνα. Γιά νά ξημερώσει κάποτε ἡ μέρα τῆς λευτεριᾶς καί γιά τόν λαό μας ἀπό τούς ἀνήλιαγους τόπους ἐξορίας καί ἐκούσιας αἰχμαλωσίας, ὅπου ἔχει αὐτοεγκλωβιστεῖ. Ἡ πολυπόθητη μέρα τῆς ἐπιστροφῆς μας ἀπό τά σκοτεινά μονοπάτια τῆς ἀποστασίας, ὅπου οἱ ἴδιοι ἔχουμε αὐτοκτονικά ἐπιλέξει ἐδῶ καί χρόνια πολλά νά περιπλανιόμαστε.
Καλή δύναμη σέ ὅλους καί ἐν ὅψει ὅλων τῶν νέων δοκιμασιῶν πού ἔρχονται ἀπό το ἀντίχριστο παγκόσμιο διευθυντήριο και τά ξετσίπωτα ντόπια γιουσουφάκια του. Ἀλλά νά μήν φοβόμαστε τούς δαιμονισμένους λύκους πού λυσσᾶνε γιά νά μᾶς καταπιοῦν. Γιατί, «εἰ ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν, οὐδείς καθ’ ἡμῶν». Αὐτό ὀφείλουμε νά μήν τό ξεχάσουμε ποτέ…
ΕΙ ΘΕΟΣ ΜΕΘ ΗΜΩΝ, ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΘ ΗΜΩΝ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟ ΤΟΥ ΤΗΝ 9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821 ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΡΡΟΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ....
ΜΚΡΟΣ ΔΙΑΌΓΟΣ....ΜΕ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΣΗΜΜΑΣΙΑ..... ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821.
Ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΑΓΑΣ ΜΟΥΣΕΛΙΜ ΠΑΣΑΣ
«Πίσκοπε, 'γιὼ τὴν γνώμην μου ποττὲ δὲν τὴν ἀλλάσσω,
τζ̆ι ὅσα τζ̆ι ἂν πῆς μὲν θαρευτῆς πὼς ἒν νὰ σοῦ πιστέψω.
Ἔχω στὸν νοῦν μου, πίσκοπε, νὰ σφάξω, νὰ κρεμμάσω,
τζ̆ι ἂν ἠμπορῶ ποὺ τοὺς Ρωμιοὺς τὴν Τζ̆ύπρον νὰ παστρέψω.
τζ̆ι ἀκόμα ἂν ἠμπόρεια τὸν κόσμον νὰ γυρίσω,
ἔθεν νὰ σφάξω τοὺς Ρωμιούς, ψυσ̆ὴν νὰ μὲν ἀφήσω.»
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
«Ἡ Ρωμιοσύνη ἒν φυλὴ συνότζ̆αιρη τοῦ κόσμου,
κανένας δὲν ἐβρέθηκεν γιὰ νὰ τὴν-ἰ-ξιλείψη,
κανένας, "γιατὶ σ̆σ̆έπει την ποὺ τά 'ψη ὁ Θεός μου".
Ἡ Ρωμιοσύνη ἔν νὰ χαθῆ, ὅντας ὁ κόσμος λείψη!
Σφάξε μας οὕλους τζ̆ι ἂς γενῆ τὸ γαῖμαν μας αὐλάτζ̆ιν,
κάμε τὸν κόσμον ματζ̆ελλειὸν τζ̆αι τοὺς Ρωμιοὺς τραούλλια,
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσ̆α παραπούλια.
Τὸ 'νὶν ἁντὰν νὰ τρώ' τὴν γῆν, τρώει τὴν γῆν θαρκέται,
μὰ πάντα τζ̆εῖνον τρώεται τζ̆αι τζ̆εῖνον καταλυέται».