Μια καλή αρχή θέλει συνέχεια

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών είναι μια καλή αρχή για τη δημιουργία μιας δημοκρατικής πατριωτικής συμμαχίας. Τα Κόμματα που μπορούν να την αποτελέσουν ξεπέρασαν σε ποσοστό ψήφων το 20% και δυνάμει ήσαν το δεύτερο Κόμμα. Επίσης στον αριθμό των ευρωβουλευτών έχουν ίσους με τον δεύτερο σε ψήφους ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτά ή μεγαλύτερα ποσοστά ήσαν στις βουλευτικές εκλογές ο συνασπισμός τους θα ήταν ισχυρός, με κοντινό τον στόχο της διακυβέρνησης της χώρας.

 

Το παρήγορο για το μέλλον της Ελλάδος είναι πως τα τρία παρόμοιας πολιτικής αντίληψης Κόμματα (Σημ. Υπάρχουν και άλλα με λιγότερες ψήφους, που συγκέντρωσαν συνολικά περίπου 3%), δηλαδή η «Ελληνική Λύσις» η «Νίκη» και η «Φωνή της Λογικής) στις ηλικίες 17-34 ετών συγκέντρωσαν ποσοστά μεγαλύτερα από εκείνα της ΝΔ! Σύμφωνα με ενδιαφέρον ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή» (12 Ιουνίου 2024, σελ. 4) τα ποσοστά ήσαν:

 

Ηλικίες 17 – 24 ετών: ΝΔ 16,1% - Τα τρία Κόμματα 16,7%

Ηλικίες 25 – 34 ετών: ΝΔ 15,8% - Τα τρία Κόμματα 18,7%

 

Τα ποσοστά είναι συντριπτικά για τη Νέα Δημοκρατία. Στις ηλικίες αυτές είναι κατά 11,61 μονάδες κάτω από τον μέσο όρο της, ενώ θριάμβευσαν τα ίδιας νοοτροπίας με την ΝΔ Κόμματα της λεγομένης κεντροαριστεράς. Στις ηλικίες 35 – 54 ετών προηγείται η ΝΔ, αλλά τα τρία Κόμματα είναι κοντά:

 

Ηλικίες 35 – 44 ετών: ΝΔ 23,8% - Τα τρία Κόμματα 18,2 %

Ηλικίες 45 – 54 ετών: ΝΔ 24,8% - Τα τρία Κόμματα 21,7%

 

Η απόσταση μεταξύ της ΝΔ και των τριών Κομμάτων αυξάνεται από την ηλικία των 55 ετών και πάνω. Κυρίως αυξάνεται στις ηλικίες άνω των 65 ετών, δηλαδή κυρίως των συνταξιούχων που θίγονται μεν περισσότερο από την ακρίβεια και την τριτοκοσμική νοσοκομειακή περίθαλψη, αλλά που είναι οι πιο ευάλωτοι στην προπαγάνδα και πιο αφοσιωμένοι στη συνήθεια:

 

Ηλικίες 55 – 64 ετών: ΝΔ 26,2% - Τα τρία Κόμματα 17,5%

Ηλικίες άνω των 65 ετών: ΝΔ 39% - Τα τρία Κόμματα 12%. 

 

Πρόκειται για τις γενιές της Δικτατορίας, του Πολυτεχνείου, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη, του Αλέξη Τσίπρα… 

 

Η συνεργασία και η συμμαχία των τριών Κομμάτων και όλων των υπολοίπων με μικρότερα ποσοστά σήμερα φαίνεται ουτοπική, παρά το ότι οι εκλογείς τους θα ήθελαν αυτήν την ενότητα. Οι ηγεσίες των Κομμάτων έχουν διαφορές, που φαίνονται ανυπέρβλητες. Όμως η Ιστορία δείχνει ότι σε πολιτικές αντιθέσεις, σε οξείες φιλονικίες, σε προσωπικές αντιπαραθέσεις βρίσκεται ένα πρόσωπο, που αναλαμβάνει ηγετικές πρωτοβουλίες, εξομαλύνει τις αντιθέσεις, συσπειρώνει τον λαό. Στη Γαλλία τέτοιος ήταν ο Ναπολέοντας και στον 20ό αιώνα ο Ντε Γκολ. Στην Ελλάδα ήταν ο Αλέξανδρος Παπάγος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στην Ιταλία το επιχείρησε με επιτυχία η σημερινή πρωθυπουργός της Τζόρτζια Μελόνι. 

 

Το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με ηγέτη τον Κυριάκο Μητσοτάκη και εκφραστή της σημερινής ιδεολογίας της τον Άκη Σκέρτσο πορεύεται προς την παρακμή. Με τις δηλώσεις τους οι δύο άνδρες είπαν ότι μπρος στην ιδεολογία τους θυσιάζουν την ψήφιση του Κόμματος που ηγούνται. Ο Κυρ. Μητσοτάκης τόνισε στην συνέντευξή του στον Τ/Σ ΑΛΦΑ:

«Ήμασταν ένα βήμα μπροστά. Κάναμε το σωστό και το δίκαιο, αλλά στενοχωρήσαμε παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ…».

 

Σχόλιο: Πρώτον μπορεί να έκαναν ένα βήμα μπροστά αλλά, όπως οι Βίκινγκς στον Αστερίξ, προς τον γκρεμό… Δεύτερον: «Σωστό» και «δίκαιο» θεωρεί τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων! Δεν καταλαβαίνει πως κάτι μη βιολογικά σωστό δεν μπορεί να είναι δίκαιο, παρά μόνο επιλογή κάποιων κοσμικής αντίληψης ανθρώπων, ηδονιστών, υλιστών και αρνησίθρησκων. Και τρίτον: Η άποψη του Κυρ. Μητσοτάκη πως στενοχώρησε τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ από το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» αποδεικνύεται ότι δεν ισχύει. Εκ των αποτελεσμάτων φάνηκε ότι περισσότερο ενοχλήθηκαν οι νέοι στην ηλικία πολίτες!

 

Και η άποψη του Άκη Σκέρτσου στην μετεκλογική ανάλυσή του στον Τ/Σ MEGA: «Πήραμε μια πολιτική απόφαση να κάνουμε το αυτονόητο, το οποίο συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και προφανώς δεν θα μπορούσε να φέρει πολιτικά και εκλογικά οφέλη, είναι όμως μια αυτονόητη πολιτική πράξη που έγινε πολιτική από την κυβέρνηση αυτή, είναι γενναία πρωτοβουλία του πρωθυπουργού. Αν είναι να υπάρχει πολιτικό κόστος για τέτοιες κατακτήσεις σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων ας είναι κι αυτό».

 

Σχόλιο: Ο Ακης Σκέρτσος ξεκινάει με πρώτο πληθυντικό: «Πήραμε». Ποιους εννοεί; Τον Κυρ. Μητσοτάκη και τον εαυτό του; Κάποιους ακόμη με τις ίδιες με αυτούς αντιλήψεις στου Μαξίμου και αλλού; Βουλευτές που κάλεσε στο γραφείο του ο πρωθυπουργός, που ήσαν συνειδησιακά εναντίον του Ν/Σ και τους έπεισε να αλλάξουν άποψη; Μαζί με αυτούς όλους τους επιχειρηματίες – ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Κοινωνικής Δικτύωσης, που ομόφωνα υποστήριξαν την κίνηση του πρωθυπουργού; 

 

Έπραξαν το αυτονόητο όλοι οι προηγούμενοι; Ποιο είναι το αυτονόητο, ότι μια μικρή ομάδα ανθρώπων με ισχυρότατη επιρροή στην κυβέρνηση και στα ΜΜΕ επιβάλλει κάτι το μη φυσιολογικό ως φυσιολογικό, ότι ταυτίζει τον κανονικό γάμο με έναν τεχνητό, ότι μετατρέπει αδύναμα να πουν την άποψή τους παιδιά σε πειραματόζωα; Και γιατί λέγει ανακρίβεια, υποστηρίζοντας ότι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη; Ναι, η κα ντερ Λάϊεν είναι υπέρ, όλος ο μηχανισμός της ΕΕ υπέρ, αλλά όχι όλες οι χώρες. Επί των 27 έντεκα δεν έχουν καθιερώσει πολιτικό γάμο για τους ομοφυλόφιλους. Πρόκειται για τις χώρες μέλη της ΕΕ: Ιταλία, Κροατία, Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Λετονία, Λιθουανία και Κύπρος. Σημειώνεται ότι στη Σλοβενία ο πολιτικός γάμος απορρίφθηκε σε δημοψήφισμα, αλλά το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ακύρωσε το αποτέλεσμα και έκαμε δεκτό τον εν λόγω «γάμο». Συνολικά στις 193 χώρες - μέλη του ΟΗΕ μόνο 34 έχουν αναγνωρίσει «γάμο» μεταξύ ομοφυλοφίλων και εξ αυτών οι 21 είναι στην Ευρώπη. Αυτό λέγει πολλά για την ηδονιστική, ατομοκεντρική και αθεϊστική Ήπειρό μας, που αυτοβαφτίζεται «προοδευτική». 

 

«Γενναία η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού». Θα ήταν «γενναία» μια πράξη του αν ήταν για τη Μακεδονία μας, για την Κύπρο μας, για την Θράκη μας, για το Αιγαίο, για τη νεολαία, για τους εργαζόμενους, για την εκπαίδευση, για… για… Για την χωρίς προσωπικό κόστος πρωτοβουλία του, με την τόση υποστήριξη από τους ισχυρούς παράγοντες της Δύσης και με το τόσο χειροκρότημα από τους πολιτικούς ηγέτες Της, να εξισώσει τον «γάμο» της ολιγάριθμης ομάδας των ΛΟΑΤΚΙ με τον φυσιολογικό γάμο του συνόλου της ανθρωπότητας δεν είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς ότι ήταν γενναία… Η εξίσωση φυσιολογικού και μη φυσιολογικού είναι εύνοια προς το μη φυσιολογικό και αδικία προς το φυσιολογικό. 

 

«Αν είναι να υπάρχει πολιτικό κόστος για τέτοιες κατακτήσεις σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων ας είναι και αυτό». Η ιδεολογική αντίληψη για το τί είναι κατάκτηση κοινωνικού δικαιώματος σε δημοκρατική χώρα δεν επιβάλλεται στον λαό. Και με ποιο δικαίωμα και με ποίου την έγκριση ένας υπουργός αναλαμβάνει την ευθύνη έναντι της Ελλάδος και του Κόμματος που τον ανέδειξε ότι προκειμένης της επίτευξης της ιδεολογικής του επιδίωξης ας βυθιστεί εκλογικά η παράταξή του; Τί θέλει να πει με αυτήν την κουβέντα; Ότι δεν υπολογίζει τον λαό; Ότι δεν υπολογίζει την πορεία του Κόμματος του; Ότι η ιδεολογία του είναι υπεράνω του Κόμματος και της χώρας; Η αντίληψη του δεν καταλαβαίνει ότι δείχνει φανατισμό, αλαζονεία και ατομισμό; Η Δημοκρατία απαιτεί συναινέσεις, πειθώ, πίστη στο λαό και στην ετυμηγορία του. Η αντίληψη αυτή του Άκη Σκέρτσου δικαιολογεί την κατάσταση της ΝΔ και επιβάλλει στα φιλελεύθερα, δημοκρατικά, πατριωτικά και συντηρητικά Κόμματα και στους υπεύθυνους πολίτες αυτό που γράψαμε στην αρχή: Να συσπειρωθούν και να συνεννοηθούν για να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα του «προοδευτισμού» και του «δικαιωματισμού», που ουσιαστικά είναι δικτατορία των ολίγων ισχυρών επί των πολλών αδυνάτων.-