Το θέμα της Δικαιοσύνης είναι επίκαιρο σε μια εποχή που συνέβησαν ειδεχθή εθνικά εγκλήματα και η Δικαιοσύνη τα προσπέρασε αβρόχοις ποσί. Η καταστροφή της Κύπρου η οποία δεν απασχόλησε τους δικαστές παρά μόνο η δίκη των χουντικών για το πραξικόπημα και όχι η προδοσία της μεγαλονήσου από τους χουντικούς και πολιτικούς, το θέμα των Μνημονίων που άρπαξαν τον 35% του πλούτου της Ελλάδας, το γκριζάρισμα του Ελληνικού εδάφους των Ιμίων, η παράδοση της Μακεδονίας στο σλαβικό κρατίδιο των Σκοπίων, τώρα η ακρίβεια που είναι υπερδιπλάσια εκείνη της Ευρώπης και ας αφήσουμε τα μεγάλα ατυχήματα (Μάτι-Τέμπη). Ήταν αόματη να βρει τους κύριους υπευθύνους και των δύο τραγωδιών. Η τυφλή όμως δικαιοσύνη βλέπει τα ακροδεξιά κόμματα και τα διαλύει στο άψε σβήσε και συνεργάζεται αρμονικότατα με την Εκτελεστική εξουσία συχνά και σε βάρος των πολιτών. Ακολούθως θα δούμε πως έβλεπαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι τη Νέμεσι;
Η Νέμεσις ήταν θυγατέρα του Ερέβους, ή της Νυκτός και του Ωκεανού, ή τέλος του Διός και της Ανάγκης. Ήταν τιμωρός των αδίκων, οργίλων και αλαζόνων. Παρατηρούσε όμως και τους πολέμους αν γίνονταν με τρόπο δίκαιον ή άδικον και παρεμπόδιζε τους παράνομους έρωτες. Σκεφθείτε τη Νέμεσι της εποχής εκείνης τι θα έλεγε για τους παρά φύσει γάμους των Λοατκι για τους οποίους ο Κυρ. Μητσοτάκης θυσίασε άνω των ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων; Ως και οι επίλεκτοι SEALS των ΗΠΑ δήλωσαν υποταγή και συμμετέχουν στην παρέλαση "gaypride" . Όποιος είναι αντίθετος προς τους Κίναιδους δεν έχει θέσει στο δυτικό στρατόπεδο, όπως συνέβαινε στην ΕΣΣΔ για όσους ήταν αντίθετοι προς τον κομμουνισμό. Τέτοια παράνοια έχει χτυπήσει τη Δύση γι’ αυτό πάει να δύσει.
Η Νέμεσις θα είχε καταδικάσει το Ισραήλ για την γενοκτονία στη Γάζα διότι προξένησε δυσανάλογα θύματα σε βάρος των Παλαιστινίων. Στην πραγματικότητα εκτελεί εκ του εμφανούς την πλήρη γενοκτονία των Παλαιστινίων χωρίς να ευαισθητοποιείται η Δυτική κοινωνία.
Η Νέμεσις τιμωρούσε δε ακόμη και τους πεθαμένους , αυτούς που έζησαν αδίκως και υβριστικώς στην κοινωνία. Σήμερα η χριστιανική μας θρησκεία λέει ο «τεθνεώς δεδικαίωται» και γέμισαν δρόμους, πλατείες και προτομές των δύο «εθναρχών» Ελλάδος και Κύπρου, του «Μεγάλου Ανδρέα» που μας βύθισε στα χρέη, του αιωνόβιου "Κώστα" που χάρισε το όνομα ΠΓΔΜ στα Σκόπια κ.α
Η Νέμεσις είχε διττή εξουσία: η πρώτη να εμποδίζει τους ανθρώπους να μη γίνονται κακοί και η άλλη να τιμωρεί τους κακούς. Επειδή εφθάρει η μεταξύ των ανθρώπων δικαιοσύνη και πλήθυναν οι κακούργοι, υβριστές και αλαζόνες και δεν επιδέχονταν πλέον διόρθωση ανέβηκε στον ουρανόν και η Νέμεσις έγινε Θέμις και Αδράστεια. Όμως αυτή δεν άφησε παντελή ελευθερία στους κακούργους και υβριστές και αλαζόνες. Τέτοιοι αλαζόνες εκείνο τον καιρό υπήρξαν οι Πέρσες οι οποίοι είχαν πάρει ένα κομμάτι μάρμαρου από την Πάρο για να στήσουν το τρόπαιο τους όταν θα καταλάμβαναν την Αθήνα. Αυτούς μίσησε η θεά Νέμεσις για την αλαζονεία τους και υπέστησαν ήττα δεινή όσοι απεβιβάστηκαν στο Μαραθώνα και στην ακτή της Ραμνούντας. Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν τα πάντα και να φύγουν κακήν κακώς για να σώσουν τη ζωή του όσοι επέζησαν. Οι Αθηναίοι πήραν όλα όσα άφησαν στη φυγή τους οι Πέρσες και εκείνο το κομμάτι μαρμάρου εδόθη στο Φειδία, ο οποίος κατασκεύασε το άγαλμα της Νεμέσεως. Στην ίδια αλαζονεία είχε υποπέσει και ο Μουσολίνι ο οποίος με στόμφο δήλωνε ότι θα έφθανε στην Αθήνα εντός εβδομάδος και τιμωρήθηκε από τη Νέμεσι με εξευτελισμό. Κατά τον ίδιο αλαζονικό τρόπο φέρεται τώρα και ο Ερντογάν προς την Ελλάδα αλλά δυστυχώς εδώ πλέον η Νέμεση έγινε Κατευνασμός και παράδοση χωρίς αντίσταση από τους Κυρ. Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη. Τουρκοφοβία; Τουρκολαγνία; Συμφέροντα; Εκτέλεση εντολών;
Η Νέμεσις είχε ιερόν στην Ραμνούντα της Αττικής
Όταν διέβη ο Μέγας Αλέξανδρος στην Ασίαν πήγε για κυνήγι στην περιοχή της Σμύρνης, η οποία από παλαιοτάτων χρόνων ήταν Ελληνική. Έβγαλε πολλά θηράματα και στην επιστροφή καθώς ήταν κουρασμένος και διψασμένος βρήκε μια πηγή και δίπλα ένα πλάτανο και κάθισε στον ίσκιο του στο όρος Πάγον. Ήπιε κρύο νερό και αποκοιμήθηκε για λίγο. Στον ύπνο του παρουσιάστηκαν οι Νεμέσεις και του είπαν να μετοικήσει εκεί τους Σμυρναίους στην προτέρα τους πόλη. Επειδή την παλαιά Σμύρνη άρπαξαν προηγουμένως οι Ίωνες της Κολοφώνος και έδιωξαν τους Αιολείς από εκεί.
Οι Σμυρναίοι στην Κλάρο
Ακούσαντες το όραμα οι Σμυρναίοι έστειλαν εκπροσώπους στην Κλάρον και ζήτησαν χρησμό από το εκεί Μαντείον ο οποίος έλεγε τα εξής:
«Τρισμάκαρες εκείνοι και τετράκις μάκαρες άνδρες έσονται»
«Οι πάγον οικήσουσι πέρην ιερείο Μέλιτος»
Τελικώς συνευρέθηκε ο Ζευς με την Νέμεσι και όπως λέγει το ποίημα του Στασίμου Κυπρίου «Επειδή επληθύνθησαν οι άνθρωποι πολύ και έγιναν ασεβείς, η Γη μη υποφέρουσα τούτο το ανωφελές βάρος παρακάλεσε το Δία να την αλαφρύνει από το ανωφελές βάρος. Τότε ξεκίνησε ο Ζευς τον Θηβαϊκό πόλεμο" Αλλά επειδή φονεύθηκαν λίγοι ο Ζευς ρώτησε τη Θέμιν και κατ’ άλλους τον Μώμον πως θα σώσει τον άνθρωπο [Μώμος είναι το όνομα αρχαίου, ίσως ασήμαντου, θεού της Ελληνικής μυθολογίας, που εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο επειδή αμφισβήτησε τον θεό Δία. Είναι ο θεός της χλεύης και του σκώμματος, της ειρωνείας και του σαρκασμού, προσωποποίηση της κοροϊδίας και της αποδοκιμασίας. Από εκεί έλκουν και οι Μωμόγεροι της Αποκριάς]. Κατ’ άλλους ο Δίας αποφάσισε με κεραυνούς και κατακλυσμούς. Όμως ο Μώμος του έδωσε δύο γνώμες. Να δώσει τη Θέτιν σε θνητό άνδρα και εξ αυτού του γάμου θα γεννηθεί ένας άνδρας ανδρείος και πολεμικός (όπως ο Αχιλλέας ή ο Ηρακλής) και δεύτερον να γεννήσει και αυτός ωραίαν θυγατέρα και εκ τούτων θα υπάρξει μέγας πόλεμος μεταξύ των Ελλήνων και Βαρβάρων και θα μειωθεί το ανθρωπινό γένος. Έτσι και έγινε. Ο Ζευς εκ της Νεμέσεως γέννησε μέσω της Λήδας την Ωραία Ελένη η οποία έγινε η αφορμή τρωικού πολέμου μεταξύ Ελλήνων και Τρώων όπως γράφει ο Όμηρος. Με τη διαφορά ότι αυτός ο πόλεμος στην ουσία ήταν εμφύλιος πόλεμος μεταξύ ομοεθνών.
Το άγαλμα της Νεμέσεως που κατασκεύασε ο Φειδίας στην Ραμνούντα ήταν δεκάπηχο στο μέγεθος σε μονοκόμματο λίθο μαρμάρου, έφερε στέφανο στην κεφαλήν και επί του στεφάνου μικρά αγαλματίδια της Νίκης, με μερικά ελάφια, στο ένα της χέρι κρατούσε φιάλη, στο άλλο κλάδο μηλιάς, στη φιάλη ήταν Αιθίοπες ζωγραφισμένοι, στο βάθρο δε κατασκεύασε την Λήδα φέρουσα την κόρη της Ελένη προς την Νέμεσι. Οι Σμυρναίοι ζωγράφιζαν αυτήν φτερωτή όπως ο Έρωτας, βρέθηκε δε και πήχης στο ένα της χέρι και χαλινός στο άλλο.
Όλα έχουν το δικό τους συμβολισμό. Η Νίκη το άκρατο της δυνάμεως, τα ελάφια τη δειλία των τιμωρηθέντων από αυτήν, η μηλιά την σκληρότητα διότι εκ του δένδρου αυτού έφτιαχναν τα βέλη τους, η φιάλη με τους Αιθίοπες ήταν ένα αίνιγμα. Ο Παυσανίας ρώτησε τους ιερείς να δώσουν κάποια εξήγηση και του είπαν ότι η φιάλη σημαίνει τον ωκεανό, επειδή αυτόν νόμιζαν πατέρα της Νεμέσεως και οι Αιθίοπες κατοικούν πλησίον σε κάποια νήσο.
Ο πήχης και ο χαλινός σημαίνουν:
« Η Νέμεσις προλέγει τω πήχεί , τω τε χαλινώ»
«Μη άμετρον τι ποιείν , μηδ’ αχάλινα λέγειν»
«Υπό πήχυν αεί βιοτάν κρατείς»
Ο Ορφεύς αφιερώνει τον Ξ’ Ύμνο στη Νέμεσι
Από αρχαιότατων χρόνων είχε τεθεί στον Ελληνικό κόσμο το πρόβλημα της αυξήσεως του πληθυσμού της Γης. Γι’ αυτό είχαν θέσει μέτρο σε όλα ακόμη και στη Νέμεσι. Ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς είχε στα χέρια του πολλές έτοιμες θεωρίες μηχανών και τις λειτούργησε πειραματικώς με επιτυχία, όμως ποτέ δεν τα έκαναν πράξη. Η ατμομηχανή ετέθη σε λειτουργία μόλις το 1776. Ο Αρχύτας είχε πετάξει αεριωθούμενο αντικείμενο (το περιστέρι του Αρχύτα) και πολλές άλλες εφευρέσεις που δεν είναι της παρούσης στιγμής να τις εμφανίσουμε. Το γεγονός ότι δεν τις έβαλαν σε πρακτική εφαρμογή ήταν γιατί σέβονταν τον συμπαντικό νόμο και κάθε διαταραχή που θα επέφερε στο περιβάλλον τη θεωρούσαν σαν ύβρη και βλαπτική για τη Γη και τον άνθρωπο. Αντίθετα, χρησιμοποίησαν εφαρμογές και μηχανές που ήταν φιλικές προς το περιβάλλον και μάλιστα χιλιάδες χρόνια πριν (τον αέρα, το νερό και πιθανόν άλλες που δε γνωρίζουμε). Όποιος επισκεφθεί την Αρχαία Μεσσήνη θα θαυμάσει κολοσσιαίους λίθους τουλάχιστον 250 τόνων στη δυτική πύλη της τοποθεσίας για να εμποδίζει την εισβολή των Αρκάδων στην προϊστορική Μεσσηνία, από την εποχή του Νέστωρος και πιο πριν. Πως μετέφεραν τόσο ογκώδη και τόσο βαριά αγκωνάρια επάνω στο βουνό από μακριά, διότι εκεί κοντά δεν υπήρχε λατομείο. Με τι μέσα το έκοψαν, πως το τετραγώνισαν πως το μετέφεραν από δρόμους ατραπούς επάνω στην πλαγιά του βουνού; Είναι πραγματικά να απορείς και ακόμη κανείς δεν έδωσε εξήγηση. Ήταν τόσο δυνατοί οι άνθρωποι εκείνοι; Έζησαν πράγματι οι γίγαντες οστά των οποίων βρέθηκαν στην Αρκαδία; Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν εφεύρει τρόπους αφαιρέσεως της βαρύτητας; Ακόμη παραμένουν μυστήρια.
Η κατεύθυνση του κόσμου άλλαξε μετά την βίαιη καταστροφή του Ελληνικού κόσμου και του πολιτισμού του με την εισβολή των γνωστών κοσμοπολιτικών θρησκειών(Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός Ισλαμισμός). Εκτοτε ο κόσμος τράβηξε προς τα πίσω προς τον Μεσαίωνα και συνεχίζει την καταστροφική του πορεία, διότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας τώρα η καταστροφή του πλανήτη μας είναι απείρως ευκολότερη, ακόμη και η πλήρης καταστροφή του. Πού θα φθάσει η καταστροφή; Πότε αυτή θα σταματήσει; Ίσως, η Ανάγκη να ενεργήσει κάποια εποχή, ή η Αδράστεια έχει άλλες βουλές για την ανθρωπότητα που εμείς τις αγνοούμε.
(17/6/24)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.