Όχι, καθόλου δεν έχουν δίκαιο, δεν κατανοούν κάτι που εμείς πρέπει να το ξέρουμε πολύ καλά. Όχι μόνο σ’ αυτό τον ψαλμό του Δαβίδ, αλλά και σε πολλά άλλα σημεία υπάρχουν στην Αγία Γραφή οι ανθρωπομορφικές παραστάσεις. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός έχει το κεφάλι, τα αυτιά, τα μάτια, τα χέρια, τα πόδια και τους μυς. Ότι κινείται, κοιμάται και ξυπνάει, κάθεται και περπατάει. Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να τα καταλαβαίνουμε κυριολεκτικά, αλλά να βλέπουμε την συγκατάβαση του Θεού προς την δική μας ανθρώπινη αδυναμία.
«Πνεύμα ο Θεός» (Ιω. 4:24). Ο Θεός είναι απερίγραπτος, ακατανόητος, μπροστά του τρέμουν οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι. Δεν έχει, βέβαια, ο Θεός την μορφή ανθρώπου. Δεν έχει ούτε τα πόδια, ούτε τα χέρια, διότι αυτά είναι τα μέλη του ανθρωπίνου σώματος και ο Θεός είναι Πνεύμα. Τότε γιατί η Αγία Γραφή έτσι τον περιγράφει;
Διότι προσαρμόζεται στην αδυναμία της ανθρώπινης διάνοιας. Επειδή οι δυνατότητες του νου μας είναι πολύ περιορισμένες και ο νους μας είναι πολύ στενός, γι’ αυτό μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο ανθρωπομορφικά. Δεν μπορεί η σκέψη μας να είναι εντελώς ελεύθερη από τις ανθρωπομορφικές παραστάσεις. Πώς μπορούμε να φανταστούμε τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα, Παντοδύναμο και Παντογνώστη; Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο και περιγράφεται ο Θεός στην Αγία Γραφή ανθρωπομορφικά.
Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταλαβαίνουμε τις περιγραφές αυτές κυριολεκτικά. Όταν διαβάζουμε στην Αγία Γραφή ότι ο Θεός έχει μάτια και αυτιά, ότι βλέπει και ακούει δεν πρέπει να έχουμε στο νου μας δικά μας ανθρώπινα μάτια και αυτιά, αλλά να καταλαβαίνουμε ότι έτσι εκφράζεται η πανταχού παρουσία του Θεού και η παγγνωσία του.
Όταν ακούμε για τα αυτιά και τα μάτια του Θεού πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι γι’ Αυτόν δεν υπάρχει τίποτα κρυφό, ότι χωρίς να έχει μάτια και αυτιά τα βλέπει και τα ακούει όλα βλέπει την καρδιά του κάθε ανθρώπου και ακούει κάθε λέξη και κάθε σκέψη μας.
Όταν διαβάζουμε για τα χέρια και τα πόδια του δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως ο Θεός έχει χέρια και πόδια. Αλλά να το καταλαβαίνουμε συμβολικά, ότι δηλαδή ο Θεός δεν παύει ποτέ να ενεργεί. «Ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι» (Ιω. 5:17).
Το έργο αυτό του Θεού η Αγία Γραφή το δηλώνει συμβολικά με τη λέξη «χέρια» διότι σύμφωνα με τη δική μας ανθρώπινη αντίληψη όλα όσα γίνονται γίνονται με τα χέρια. Όταν ακούμε για τα πόδια του Θεού δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως ο Θεός περπατάει όπως περπατάμε εμείς οι άνθρωποι και πηγαίνει από το ένα μέρος στο άλλο. Ο Θεός είναι Πνεύμα και είναι πανταχού παρών. Δεν έχει ανάγκη να πηγαίνει από το ένα μέρος στο άλλο γιατί βρίσκεται παντού. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται πόδια.
Τα πόδια, λοιπόν, του Θεού δηλώνουν την πανταχού παρουσία του. Πρέπει να ξέρουμε ότι Αυτός βρίσκεται πάντα και παντού σε κάθε τόπο, σε όλο το σύμπαν. Ότι προνοεί για όλα και φροντίζει για την δημιουργία του. Την Θεία Πρόνοια και την Θεία Οικονομία πρέπει να φέρνουμε στο νου μας κάθε φορά όταν ακούμε για τα χέρια και τα πόδια του Θεού.
Όταν διαβάζουμε για τον βραχίονα του Θεού πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι η λέξη αυτή δηλώνει την δύναμη του Θεού. Όπως και για έναν άνθρωπο που έχει δυνατά χέρια εμείς λέμε ότι είναι δυνατός. Αυτό λοιπόν να το θυμόμαστε πάντα και να μην υποκύπτουμε στον πειρασμό να βλέπουμε τον Θεό ανθρωπομορφικά. Ο Θεός είναι μέγας, ακατανόητος και απερίγραπτος. Είναι αΐδιος, παντογνώστης, παντοδύναμος, πανάγαθος και δίκαιος!
Να το θυμόμαστε λοιπόν και έτσι να Τον βλέπουμε. Και τότε κανείς δεν θα μπορέσει να πει ότι έχει δικαίωμα να οργίζεται επειδή και ο ίδιος ο Θεός οργίζεται. Να το θυμόμαστε και να αλλάξουμε τις ανθρωπομορφικές μας ιδέες περί Θεού, διότι έτσι βλέπουν τον Θεό οι ειδωλολάτρες, οι οποίοι προσκυνούν τα είδωλα είτε με τη μορφή ανθρώπου, είτε των διαφόρων ζώων και τεράτων, όπως το βλέπουμε ακόμα και σήμερα στους ναούς των ινδουιστών.
Να μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι ο Θεός μας είναι άπειρος και ακατανόητος, ότι είναι Πνεύμα.
Από το βιβλίο: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Β’. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη.
Ἡ αἵρεσις τῶν ἀνθρωπομορφιτῶν ἀνεφάνη κατά τὸ ἔτος 338 μ.Χ. καὶ κατεδικάσθη ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή ἀποδίδει σωματικὰ χαρακτηριστικὰ εἰς τόν Θεόν Πατέρα, παρερμηνεύουσα τό «ἐπλάσθημεν κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ». Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος γράφει σχετικῶς (Ὀρθόδοξος Ἱερὰ Κατήχησις, σελ. 57): «Πόθεν ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον; Ἡ ἁγία Γραφὴ λέγει, ὅτι ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν (Γέν. 2, 7). Ποῦ ἀναφέρεται τὸ κατ’ εἰκόνα, καθ’ ὅ ἐπλάσθη ὁ ἄνθρωπος, εἰς τό σῶμα ἤ εἰς ψυχήν; Εἰς τὴν ψυχήν· διότι ὁ Θεός ἐστιν ἀσώματος καὶ ἀπερίγραπτος. Ἡ εἰκὼν τοῦ Θεοῦ ἐνετυπώθη εἰς τὴν φύσιν αὐτῆς τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἤτοι ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος ὅμοιος τῷ Θεῷ κατὰ τὸ νοερὸν καὶ αὐτεξούσιον. Σημαίνει δὲ τὸ μὲν νοερὸν τὰς ἰδιότητας τῆς ψυχῆς γενομένας σχετικὰς κατὰ τὰς τοῦ Θεοῦ ἰδιότητας». Συνεπῶς, ἀσφαλῶς καί ὀργίζεται ὁ Θεός, ὄχι βεβαίως ἀπό ἐμπάθειαν, ἀλλ' ὅταν βλέπῃ τήν ἀσέβειαν, τήν ἀνηθικότητα καί τήν ἀδικίαν νά ἐπικρατοῦν. Διό καί ἔδιωξε τούς ἀσεβεῖς πρωτοπλάστους ἀπό τόν Παράδεισον, ἔκαψε τά Σόδομα καί τά Γόμορρρα διά τήν ἀνηθικότητα καί τήν ὕβριν πρός τόν Θεόν, ἀναποδογύρισε τούς πάγκους τῶν ἐμπόρων εἰς τόν ναόν, εἶπεν εἰς τούς Ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων ὅτι εἶναι γεννήματα ἐχιδνῶν, τέκνα τοῦ Σατανᾶ κ.λπ. Οἱ σημερινοί ψευδεπίσκοποι καί γενικῶς οἱ ψευδο-χριστιανοί ἐμφανίζουν τόν Θεόν μόνον ὡς ἀγάπην, ὅπως κάμνουν ὅλοι οἱ αἱρετικοί, πού παίρνουν ἐπιλεκτικῶς ἀπό τίς Γραφές καί τήν Παράδοσιν μόνον ὅσα τούς συμφέρουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή