ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,/θανάτῳ θάνατον πατήσας/καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι/ζωὴν χαρισάμενος.

 

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι,  

προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον,  

Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον.  

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν  

καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν  

ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν·  

σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν,  

ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν,  

τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.  

 

Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί,  

προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν·  

ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ  

χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.  

 

Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον,  

ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·  

Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς,  

θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν. 

 

Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου  

καθὼς προεῖπεν,  

ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν  

καὶ μέγα ἔλεος. 

 

Τα πρώτα λόγια, που άκουσαν οι πιστές, στον Ιησού Αγίες Μυροφόρες από τον εξ ουρανού απεσταλμένο Άγγελο, όταν πήγαν και αντίκρυσαν τον κενό τάφο του Αναστάντος Χριστού ήταν «ΕΣΕΙΣ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ!» 

 

Οι ευσεβείς μυροφόρες μαθήτριες του Ιησού, μέσα στο μαύρο σκοτάδι δεν φοβήθηκαν το μίσος των Γραμματαίων και Φαρισσαίων υποκριτών και δημίων … « Μέσα στα βαθιά χαράματα ..» ( Λουκά 24,1) έρημες και μόνες βάδισαν με οδηγό μόνο το ιερό άσβεστο φως, που τους φώτιζε τον δρόμο για να αποδώσουν τι πρέπουσες ιερές τιμές, μυρώσουν το Άγιο σώμα και να εκδηλώσουν την λατρεία τους στον Θεάνθρωπο Ιησού… 

 

Λίγο αργότερα οι Άγιοι Απόστολοι την Πεντηκοστή παρά τις διώξεις και προπηλακισμούς αναφωνούσαν εύτολμα σε πλήθος κόσμου « Εσείς που σταυρώσατε τον Ιησού ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ!» (Πράξης 2,32,.36) Και συνέχισαν απτόητοι παρά τους λιθοβολισμούς, εξανδραποδισμούς, βασανιστήρια , φυλακίσεις, σταυρώσεις να δίνουν το Αναστάσιμο μήνυμα και την μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος αληθινός Θεός… 

 

Από τότε με το ίδιο ιερό θάρρος από Αγία επιφοίτηση μύριοι Χριστιανοί εθνομάρτυρες ομολογούσαν ότι πιστεύουν σε ένα θεό, πατέρα παντοκράτωρα, ποιητή ουρανού και γης, ακόμη και την υστάτη όταν τα μαρτύρια πλέον τους αφαιρούσαν και την τελευταία τους πνοή … υμνούσαν και δοξολογούσαν τον Αναστάντα Χριστό…. 

 

Τα ιερά αυτά παραδείγματα πρέπει και σήμερα να μας δίνουν μηνύματα τόλμης και αυτοθυσίας και να εξουδετερώνουν την δειλία μας και ατολμία μας. Κάποτε ο Ιησούς επέπληξε τους μαθητές του, όταν έδειξαν δειλία στην τρικυμία και απέδωσε τη συμπεριφορά τους στην ολιγοπιστία: «τί δειλοί ἐστέ, ὀλιγόπιστοι;». (Ματθ. 8,26). Και ο Απ. Παύλος τονίζει σε όλους τους πιστούς ότι «το πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός δεν είναι πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δύναμης» (Β´ Τιμ.1,7). 

 

Όσοι λοιπόν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον αναστημένο Ιησού και ακολουθούμε τα βήματά του με συνέπεια, δεν σταματούμε στις δοκιμασίες και τους ποικίλους πειρασμούς, που καθημερινά δεχόμαστε από την ποικιλόμορφη κρίση της εποχής της πανδημίας, τον ανομολόγητο πόνο, αλλά και τις ιταμές απειλές, που δεχόμαστε από επίδοξους βαρβάρους ολετήρες του Ελληνισμού. Ευχόμαστε σύντομα αμφότερα να εξαφανισθούν.  

 

Το φρόνημά μας πρέπει να είναι ακμαίο , αισιόδοξο σταυροαναστάσιμο και οι ενέργειές μας να διαπνέονται από γεναιότητα, ανδρεία και ευψυχία, διότι ο Θεάνθρωπος Ιησούς υπέστη και άντεξε τα φρικτά πάθη, εσταυρώθη υπέρ ημών, αλλά την Τρίτη ημέρα ανέστη εκ νεκρών, καταργώντας οριστικά τη φθορά και τον θάνατο. 

 

Μετά τον Γολγοθά και την Σταύρωση η Ανάσταση έρχεται. 

Θάρρος, δύναμη, πίστη και υπομονή χρειάζονται σήμερα για να αντιμετωπίσουμε τα μύρια κακά του σύγχρονου αυτού άχαρου και ανήθικου κόσμου. Θα είναι μια σθεναρή απάντηση, που θα προέρχεται από τους ιερούς θησαυρούς της Ορθόδοξης πίστης μας και του Ευαγγελίου… Θα είναι μια απάντηση στον διεφθαρμένο κόσμο τον φορτωμένο με μύριες αμαρτίες και καταχρήσεις, που επέφεραν και τις σημερινές συμφορές. Σε ένα κόσμο που οι ανθρώπινες αξίες έχουν πλέον χάσει κάθε έννοια και σημασία, για αγάπη, ειρήνη και ηθική, όπως μας τα δίδαξε ο Ιησούς και τα οποία αφού καταχωνιάσαμε τα ξεχάσαμε …. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά …! (Αποσπασματικές πληροφορίες ρήσεων από ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ). 

 

Αμήν γαρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβα ένθεν εκεί, και μεταβήσεται· και ουδέν αδυνατήσει υμίν.  

κατά Ματθαίον (ιζ’ 20)  

 

Η πίστις σου σέσωκέ σε· ύπαγε εις ειρήνην.  

κατά Ματθαίον (ε’ 34)  

και κατά Λουκάν ζ’ 50  

 

Πίστις άνευ έργων νεκρά εστί.  

Παλαιά Διαθήκη (Ιακώβ Κ’ 20)  

 

Όταν ένας άνθρωπος παύει να πιστεύει στο Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύει πια σε τίποτε. Πιστεύει σε οτιδήποτε.  

Ιερός Αυγουστίνος, 354-430, Άγιος  

 

Μην προσπαθείς να κατανοήσεις για να πιστέψεις. Πίστεψε για να κατανοήσεις.  

Ιερός Αυγουστίνος, 354-430, Άγιος  

 

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος.  

κατά Ιωάννην (α’ 1)  

(το πρώτο εδάφιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου)  

 

Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά εστί παρά τω Θεώ.  

κατά Λουκάν (ιη’ 27)  

 

Θεού άγνοια θάνατός εστι ψυχής.  

Μέγας Βασίλειος, 330-379, Πατέρας της Εκκλησίας  

 

Μνημονευτέον Θεού μάλλον, ή αναπνευστέον.  

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, 327-390 μ.Χ., Άγιος  

 

Τον Θεόν έργοις μεν σέβου, λόγοις δε ύμνει, εννοίᾳ δε τίμα.  

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, 327-390 μ.Χ., Άγιος  

 

Έχεις λύπη; Ο Χριστός σου λείπει.  

Γέρων Παΐσιος, 1924-1994, Αγιορείτης μοναχός και Άγιος 

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΑΔΕΛΦΙΑ. 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – www.ledrastory.com