Το 1953, ο John McCloy, πρώην Αμερικανός Υφυπουργός Πολέμου, πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και πρώην Ύπατος Αρμοστής στη Γερμανία, ανέλαβε πρόεδρος του Ιδρύματος Ford.
Σε αυτόν τον τελευταίο ρόλο, ο McCloy παρείχε κάλυψη σε πολλούς πράκτορες της CIA. Ήταν αυτός που, ως πρόεδρος του ιδρύματος, εξασφάλισε την ικανοποίηση των συμφερόντων του οργανισμού, δημιουργώντας μια εσωτερική επιτροπή για να ασχοληθεί ειδικά με τη CIA, αποτελούμενη από τον ίδιο και δύο άλλα στελέχη του ιδρύματος.
«Θα επικοινωνούσαν με τη συγκεκριμένη επιτροπή και, όταν κρινόταν λογικό, και δεν ήταν αντίθετο με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του Ιδρύματος, το έργο θα παραδιδόταν στο εσωτερικό προσωπικό και σε άλλα στελέχη του οίκου χωρίς αυτά, να γνωρίζουν την προέλευση της πρότασης», δήλωσε ο βιογράφος του McCloy. αναφέρεται από την Frances Stonor Saunders στο βιβλίο της "Who Paid the Piper? Η CIA και ο Πολιτιστικός Ψυχρός Πόλεμος».
«Μόλις καθιερώθηκε αυτή η ρύθμιση», συνεχίζει ο συγγραφέας, «το Ίδρυμα Ford συμμετείχε επίσημα ως μία από τις οργανώσεις που η CIA θα μπορούσε να κινητοποιήσει στον πολιτικό πόλεμο κατά του κομμουνισμού. Τα αρχεία του ιδρύματος αποκαλύπτουν πληθώρα κοινών έργων» (σ. 160).
Το Ίδρυμα Ford ήταν ανέκαθεν μολυσμένο με πράκτορες της CIA, από τα υψηλότερα έως τα χαμηλότερα επίπεδα της οντότητας.
Μερικοί από τους προέδρους της, όπως ο Paul G. Hoffman (ο πρώτος πρόεδρος της οντότητας), ο John McCloy και ο McGeorge Bundy, ήταν σημαντικοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ και συνεργάστηκαν άμεσα με τη CIA.
Τον Σεπτέμβριο του 1950, θεσπίστηκε ο χάρτης αρχών του Ιδρύματος Ford, ο οποίος παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα.
Γνωστός και ως έκθεση Gaither (επειδή ήταν υπεύθυνος για την προετοιμασία της), προϋπέθετε «επενδύσεις σε θεσμούς, νέες θεωρίες [η υπογράμμιση δική μας], κανάλια δημοσίευσης και εκπαίδευση του προσωπικού και των επαγγελματικών ελίτ στις κοινωνικές επιστήμες», τονίζει ο Wanderson Chaves, διδάκτωρ Ιστορίας από το Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, επικαλούμενος την έκθεση (Revista Crítica Histórica, Έτος VI, αριθ. 11, Ιούλιος/2015, σ. 234). Η ίδια η έκθεση προέβλεπε εγγενή συνεργασία με το Στέητ Ντηπάρτμεντ και τη CIA.
Ένα από τα θεμελιώδη κέντρα δράσης αυτής της πολιτικής του Ιδρύματος Ford είναι από τότε τα πανεπιστήμια.
Μεταξύ των κύριων προσπαθειών αυτής της συνεργασίας ήταν η δημιουργία «μακροπρόθεσμης εκπαίδευσης και κατάρτισης των πολιτικών ελίτ για τις "υπανάπτυκτες" περιοχές του κόσμου, ώστε να μπορούν να σχηματίσουν εθνικά και διεθνή εκτελεστικά συμβούλια στο μέλλον».
Προκειμένου να βελτιωθεί η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο σε ένα σενάριο «Ψυχρού Πολέμου», για παράδειγμα, τέθηκαν σε εφαρμογή δραστηριότητες που αποσκοπούσαν στη χειραγώγηση της έννοιας του αγώνα των μαύρων.
«Προτάθηκε ότι οι φυλετικές συγκρούσεις, που αντιμετωπίζονται στη λογοτεχνία ως δράμα των κοινωνικών εντάσεων της Βόρειας Αμερικής, έπρεπε να αναδιατυπωθούν, ειδικά ακαδημαϊκά, για να παρουσιαστούν και να δημοσιοποιηθούν ως μια υγιής έκφραση της βελτίωσης της εθνικής δημόσιας σφαίρας και, ως εκ τούτου, των δυνατοτήτων της δημοκρατικής φιλοσοφίας της» (σελ. 236).
Έτσι, προέκυψε αυτό που μπορούμε να θεωρήσουμε ως το έμβρυο του σύγχρονου ταυτοτισμού. Και γεννήθηκε απευθείας από τα γραφεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με στόχο την καταπολέμηση των επαναστατικών τάσεων μέσα στις λαϊκές μάζες σε όλο τον κόσμο.
Τις τελευταίες δεκαετίες, το φυλετικό ζήτημα έχει πάψει να έχει κοινωνικό ταξικό χαρακτήρα και έχει γίνει πολιτιστικό ζήτημα: ο ρατσισμός δεν υπάρχει επειδή τα θύματά του παραδοσιακά προέρχονταν από κατώτερες κοινωνικές τάξεις, των οποίων το εργατικό δυναμικό γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις ανώτερες τάξεις – υπάρχει επειδή δημιουργήθηκε ένας πολιτισμός μέσα στην κοινωνία, δηλαδή, ο ένοχος γι' αυτό δεν είναι μια οικονομικά καταπιεστική κοινωνική τάξη που κυριαρχεί στην κοινωνία, αλλά μάλλον η κοινωνία στο σύνολό της, συμπεριλαμβανομένων των φτωχών και εκμεταλλευόμενων μελών της.
Επομένως, ο εχθρός που πρέπει να καταπολεμηθεί δεν είναι οι εκμεταλλευτές ολόκληρου του λαού, της αστικής τάξης και της διεθνούς έκφρασής της (ιμπεριαλισμός), αλλά οι απλοί πολίτες και, τελικά, οι ίδιοι οι εκμεταλλευόμενοι.
Αυτή η πολιτική, επομένως, χρησιμεύει μόνο για τη διαιώνιση της καταπίεσης που επιβάλλεται σε όλους τους ανθρώπους από την άρχουσα τάξη, και στην πραγματικότητα δεν καταπολεμά καθόλου τον ρατσισμό.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.