Πόσο Μπιμπίλας είσαι; Υμνείς τα υγειονομικά χαρατσώματα των γερόντων και γελοιοποιείς αγίους – Και μετά μιλάς για σεβασμό δικαιωμάτων;

Βλάσφημος και υπέρμαχος των υγειονομικών εκβιασμών - Ο «δικαιωματιστής» Σπύρος Μπιμπίλας δεν έχει αφήσει δικαίωμα για δικαίωμα όρθιο

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Ο Σπύρος Μπιμπίλας για πολλά χρόνια συντηρούσε τη δημοφιλία του πουλώντας το προφίλ ενός προσιτού ανθρώπου, ενός «ανθρώπου του λαού» που έτρεχε για να λύσει προβλήματα των συναδέλφων του. Ήταν το «καλό παιδί για όλους», όπως λέει ο ίδιος σήμερα.

Όμως με το που έπιασε στασίδι στη Βουλή αυτό το «καλό παιδί», έδειξε ένα άλλο πρόσωπο. Ένα αποκρουστικό πρόσωπο. Και μάλλον αυτό το πρόσωπο τον αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερο. Το έχει αυτό το κακό η εξουσία, να μεγεθύνει τις εμμονές και τα συμπλέγματα για όποιον δεν συντηρεί πνευματικές άμυνες. Ίσως τα μυαλά του κ. Μπιμπίλα παραφούσκωσαν με το διακομματικό χειροκρότημα των συστημικών κομμάτων που απέσπασε η δακρύβρεχτη ιστορία του, τη νύχτα που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τους γκέι «γάμους» και τις υιοθεσίες. Τότε που η αριστερά είχε τη χρυσή ευκαιρία να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά δεν το έκανε (πλην ΚΚΕ) για να μη χαλάσει τη μανέστρα του ΛΟΑΤΚΙ διατάγματος.

Ήταν μια μελοδραματική ιστορία για τον εαυτό του, που έκλαιγε κρυφά γιατί μικρός έκρυβε τον σεξουαλικό προσανατολισμό του από τους γονείς του. Αυτή η ιστορία πρόβαλε πολύ τα δάκρυα του ατομισμού του κ. Μπιμπίλα, αλλά δεν υπολόγιζε καθόλου τα δάκρυα των παιδιών που θα κλαίνε γιατί με νόμο που ψήφισε ο ηθοποιός, θα στερούνται το στοργικό χάδι της μάνας ή θα ξεριζώνεται απ’ την ψυχούλα τους η πατρική φιγούρα.

Ο ίδιος ο κ. Μπιμπίλας είχε το προνόμιο να γνωρίσει και τους 2 γονείς του, αλλά φαίνεται ότι η σημερινή γενιά αποτελείται από υποδεέστερα παιδιά, σύμφωνα με τη λογική του ηθοποιού. Και έτσι θα στερούνται τη φυσική γονεϊκότητα επειδή το αποφάσισε ο κ. Μπιμπίλας και η διακομματική ομήγυρη που τον αποθέωσε.

Και αυτή η αποθέωση έπιασε γρήγορα τόπο. Τα δεκανίκια της κυβέρνησης δεν πάνε ποτέ χαμένα. Δεν πέρασαν παρά λίγες βδομάδες, και ο κ. Μπιμπίλας άρχισε να συμπεριφέρεται απροκάλυπτα σαν βαστάζος του συστήματος. Ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο της υποκριτικής του, αποκαλύπτοντας ποιος είναι πίσω από τη μάσκα του «καλού παιδιού». Προσποιείται τον δήθεν υπερασπιστή των μειονοτήτων, κι όμως επιτέθηκε ξεδιάντροπα στο πιο ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας, τους ηλικιωμένους. Και μάλιστα αποδείχθηκε βασιλικότερος του βασιλέως στην εξουθένωση τους.

Με μια ομιλία ντροπής από το βήμα της Βουλής, ζήτησε να μην παραγραφούν τα κατάπτυστα πρόστιμα των 100 ευρώ, που είχε επιβάλλει το υγειονομικό καθεστώς της κυβέρνησης Μητσοτάκη στους άνω των 60. Ωσάν συστημικός «κουκουλοφόρος» που δείχνει με το δάχτυλο τους «ανυπότακτους» του καθεστώτος, ο κ. Μπιμπίλας είπε ότι η αμνηστία για τα πρόστιμα «θα υπενθυμίζει ότι αν επιβληθούν νέα πρόστιμα – δικαίως ή αδίκως, αυτό δεν είναι της παρούσης (!)– ουδείς θα τα πληρώνει πλέον». Και κατέληξε προσθέτοντας ότι με τη διαγραφή των προστίμων η κυβέρνηση «δικαίωσε τους παρανομούντες». 

Μπιμπίλας – Πορτοσάλτε, σημειώσατε Χ

Κάπως έτσι ο Σπύρος Μπιμπίλας έγινε συνήγορος του πιο απάνθρωπου και χυδαίου μέτρου που εφαρμόστηκε στον καιρό της πανδημίας (ανάμεσα σε πολλά άλλα). Γίνεται προκαταβολικός «εισπράκτορας» ενός ανήθικου χαρατσιού που θυμίζει εποχές τουρκοκρατίας. Γίνεται ντελάλης ενός αντισυνταγματικού ανοσιουργήματος που όμοιο του δεν είδε ολόκληρη η Ευρώπη, και μάλιστα ανάγκασε διεθνή μέσα ενημέρωσης να κάνουν αναφορές για αυτό το πρωτοφανές μέτρο υποχρεωτικού εμβολιασμού που εφαρμόστηκε μόνο στην Ελλάδα.

Και ο κ. Μπιμπίλας γίνεται κατήγορος του παππού και της γιαγιούλας που με 500 ευρώ σύνταξη, έπρεπε να πληρώνει 100 ευρώ υγειονομικό «νταβατζιλίκι» για ένα πειραματικό σκεύασμα με μηδενικές εγγυήσεις ασφάλειας που απέτυχε παταγωδώς να κάνει αυτά που υποσχόταν και προκαλούσε (και συνεχίζει να προκαλεί) πλήθος σοβαρότατων παρενεργειών.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι η προσωποποιημένη αλήθεια, ότι δικαιωματισμός και ολοκληρωτισμός, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό, ο οποίος έχει εκφράσει ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια άποψη με τον Μπιμπίλα, είναι ο… Άρης Πορτοσάλτε. Ναι κι όμως το κατάφερε και αυτό, ο «αντισυμβατικός» ηθοποιός να τακιμιάσει με τον πιο συστημικό φιλοκυβερνητικό δημοσιογράφο, του οποίου το στόμα έχει αρθρώσει σημεία και τέρατα κατά καιρούς.

Όταν ο Πορτοσάλτε είχε εκδηλώσει τα ίδια παράπονα περί δικαίωσης των «παρανομούντων» στον Γεωργιάδη, ακόμα και ο σκληροπυρηνικός Άδωνις είχε αποκαλέσει «Σόιμπλε» τον δημοσιογράφο. Και που να δεις υπουργέ μας – που μας το παίζεις και φιλάνθρωπος – τι «Σόιμπλε» σου βγαίνουν με φλας από αριστερά σου. Ρίξε μια ματιά στον κ. Μπιμπίλα, μπορεί να αδειάσει καμιά καλή θεσούλα αύριο – μεθαύριο. Κρίμα να χαθεί τέτοιο ταλέντο. Μην το χάσετε.

Ο κ. Μπιμπίλας έδωσε μάχες για να ληστέψει από την παραδοσιακή οικογένεια το δικαίωμα που της έχει δώσει η φύση, αλλά δεν σέβεται το παναθρώπινο δικαίωμα των πολιτών να μη συναινούν σε μια ιατρική πράξη και να μην εκβιάζονται προς αυτήν. Αποδεικνύεται ότι αυτοί που κόπτονται για τα δικαιώματα, είναι οι ικανότεροι καταπατητές τους. 

Γιατί Μπιμπίλας είσαι

Και δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη αυτή η «version» Αρτέμη Μάτσα, που αποκάλυψε εσχάτως ο ηθοποιός για τα εκβιαστικά πρόστιμα. Είπαμε, έχει αλλάξει πρόσωπο και δεν παύει να το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Το έδειξε πριν λίγες μέρες και με την τραγελαφική φωτογράφισή του ως… «Άγιος Ανδρέας», στην οποία επέλεξε να κάνει την αφεντιά του «αγιογραφία» καταμεσής της Σαρακοστής.

Θα πει κανείς, εδώ δεν σέβεται την ελευθερία και την αξιοπρέπεια που αξιώνουν τα γεροντάκια για το σώμα τους, θα σεβαστεί το θρησκευτικό συναίσθημα των χριστιανών; Και θα έχει δίκιο να το πει. Αν είσαι Μπιμπίλας και αν η δημοφιλία σου καταρρέει και δεν έχεις ενδοιασμούς στο να βλασφημείς την πίστη των άλλων, η συνταγή είναι γνωστή:

Ρίχνεις έναν πρόχειρο χιτώνα πάνω σου, παίρνεις μια ιεροπρεπή στάση, σου κοτσάρουν και ένα φωτοστέφανο γύρω από το δικαιωματιστικό κεφάλι σου, και έτοιμο το σούσουρο. Άρχισες αμέσως να κάνεις γκελ στον πάτο της δημοσιότητας. Και άμα αντιδράσουν τίποτα χριστιανοί γιατί τους προσβάλλεις έναν αγαπημένο τους Απόστολο, τους λες και στενόμυαλους, γιατί η βλασφημία σου είναι τόσο… πρωτότυπη, που την έχουν κάνει μόνο μισό εκατομμύριο αποτυχημένοι καλλιτέχνες πριν από σένα.

Και αν σε ψήφισε ο λαός για να τον εκπροσωπείς και να τον σέβεσαι, και τι έγινε; Μπιμπίλας είσαι. Πρόσωπο «περιωπής» πλέον. Μπορείς να απολαμβάνεις τον παχυλό βουλευτικό μισθό και ταυτόχρονα να φτύνεις κατάμουτρα το 90% του πληθυσμού που είναι χριστιανοί. Γιατί την ΛΟΑΤΚΙ «θρησκεία» πρέπει να την εξυμνείς έως δακρύων, αλλά την Ορθοδοξία μπορείς να την βλασφημείς όπως γουστάρεις. Γιατί την αναισχυντία και το αντιχριστιανικό κόμπλεξ σου, τα βαφτίζεις «τέχνη». Γιατί Μπιμπίλας είσαι.

Και ο κάθε νέος που πιστεύει και ευλαβείται τον πολιούχο της Πάτρας που σταυρώθηκε για τον Χριστό, είναι αναγκασμένος να βλέπει τον Μπιμπίλα να καρναβαλίζει τον άγιο του. Εσύ κύριε βουλευτά μας, δεν ήθελες να καταπιέζονται τα θέλω σου όταν ήσουν μικρός, αλλά το θρησκευτικό συναίσθημα της νέας γενιάς δεν σε ενοχλεί να το κάνεις σερπαντίνα για τις δουλίτσες σου. Γιατί είπαμε, Μπιμπίλας είσαι.

πηγή