ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων 

 

Ο άνθρωπος αισθάνεται το Σύμπαν εχθρικό προς τον εαυτόν του γιατί τούτο εμφανίζεται άπειρα μεγάλο που ξεφεύγει από τα μέτρα του να το κατανοήσει και τους μηχανισμούς του να εξηγήσει. Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «άπειρο», ταυτίζοντάς τον με την πρώτη αιτία των πραγμάτων. Οι άνθρωποι της αρχαιότητας είχαν καλύτερη προσέγγιση στο Σύμπαν από ότι οι σημερινοί διότι δεν κατανοούν τις επιστημονικές έννοιες. Με την παρούσα μελέτη επιδιώκεται η εκλαΐκευση στην προσέγγιση στο Σύμπαν.

 

Ο Άνθρωπος μέρος του Σύμπαντος 

 

Από τα πανάρχαια χρόνια έως και τη σημερινή εποχή της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης, ο άνθρωπος πάντοτε προσπαθούσε και προσπαθεί να κατανοήσει το Σύμπαν, αλλά και το ρόλο που ο ίδιος διαδραματίζει μέσα σε αυτό. Μια πρώτη συνέπεια αυτής της προσπάθειας ήταν οι κοσμογονικοί μύθοι των λαών όλου του κόσμου. Αυτές οι αρχαίες μυθολογικές προσεγγίσεις, αλλά και πιο σύγχρονες, παρά τις φαινομενικές διαφοροποιήσεις τους φαίνονται να έχουν όλες τους ένα κοινό υπόβαθρο: α) Υπάρχει μια αρχική άμορφη κατάσταση από την οποία αναδύθηκε και αποκρυσταλλώθηκε το σύμπαν, β) Ο άνθρωπος αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο του συμπαντικού οργανισμού, γ) Υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη. Τα πάντα ρει όπως είπε ο Ηράκλειτος στην οποία ο άνθρωπος συμμετέχει μάλλον αρνητικά, δ) ο άνθρωπος ως οντότητα φέρει εντός του όλες τις ποιότητες αυτού του εκδηλωμένου σύμπαντος, δηλαδή είναι δομημένος με συμπαντικά υλικά όπως όλα τα σώματα. Εκεί όμως που διαφέρει από τα άψυχα σώματα αυτός είναι προικισμένος με τη Νόηση. Αυτός είναι Νοήμων. 

 

Έχει το Σύμπαν Σκοπιμότητα; 

 

Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι δεν βρήκαν στο Σύμπαν σκοπιμότητα όπως θέλουν πολλοί άνθρωποι των θρησκειών να υπάρχει. Ούτε κάποιο σκοπό υπάρξεως. Η ρήση του Ηράκλειτου «ήταν είναι και θα υπάρχει» δεν αφήνει περιθώρια για κάποιο σκοπό. Τούτο ελάχιστοι μπόρεσαν να κατανοήσουν, όπως και την αιωνιότητα και απειρότητα επίσης. Η προσεκτική μελέτη όμως του Σύμπαντος αποκαλύπτει πιθανόν κάποια επιδέξια κρυμμένη σκοπιμότητα. Εκεί που όλοι σχεδόν οι ειδικοί συμφωνούν ότι το Σύμπαν είναι διάσπαρτο από ζωή η οποία μπορεί να έχει κατά περίπτωση διαφορετική μορφή και σύνθεση αλλά και νοήμονα όντα. Χωρίς την ύπαρξη ενέργειας στο Σύμπαν δεν θα μπορούσε να υπάρξει ζωή . Αυτή οφείλεται στην προσπάθεια εξουδετέρωσης της βαρύτητας και στην κίνηση όλων των ουράνιων σχηματισμών. Αν λίγο άλλαζαν οι συνθήκες των τεσσάρων δυνάμεων που ενεργούν στο Σύμπαν (Πυρηνική Ενέργεια ισχυρή, Ηλεκτρομαγνητική Ενέργεια, Βαρυτική Ενέργεια και Χαμηλή Πυρηνική (ακτινοβολίες)) θα μας έδιναν ένα τελείως διαφορετικό Σύμπαν που δε θα είχε ουδεμία ομοιότητα με το δικό μας. 

 

Η ανθρωποκεντρική εκδοχή ότι το Σύμπαν για να υπάρχει πρέπει να υπάρχει και ο παρατηρητής άνθρωπος. Μήπως γίναμε για αυτόν το σκοπό; Μερικοί αποδίδουν την σκοπιμότητα του Σύμπαντος στο γεγονός ότι όλοι οι βιολογικοί νόμοι έγιναν πράγματι για να εκκολάψουν την ανθρώπινη ζωή στη γη. Πάντως το γεγονός ότι ο άνθρωπος διαθέτει Λογική σκέψη τούτο δηλώνει ότι και στο Σύμπαν κυριαρχεί ο Λόγος. Δεν είναι τυχαίον ότι οι Έλληνες σοφοί της αρχαιότητας διατύπωσαν το Σύμπαν με μαθηματικούς όρους. 

 

Ο Πλάτων δίδαξε ότι στη ζωή υπάρχει νόημα. Επίσης είπε ότι το Σύμπαν είναι οργανωμένο και έχει σκοπό, και ο σκοπός του είναι ηθικώς καλός. Τούτο δείχνει την διαφορά της Ελληνικής κομοθέασης, σε αντίθεση με τις κοσμικές θρησκείες που φοβίζουν τους ανθρώπους με έναν μοχθηρό και εκδικητικό θεό για να ελέγχουν και εκμεταλλεύονται τον άνθρωπο . Η ανθρώπινη ψυχή ήταν, άλλοτε πιο στενά και άλλοτε πιο χαλαρά συνδεδεμένη, σε ομφάλιο λώρο με το Σύμπαν. Ο άνθρωπος πάντα αισθανόταν ότι ήτο μέρος του Σύμπαντος, ένας απειροελάχιστος κόκκος του, σε σχέση με την παρούσα εποχή όπου καίτοι αυτός έφθασε στο εξωγήινο διάστημα, δεν μπόρεσε να αποβάλλει την γεωκεντρική του αντίληψη. Ωστόσο νοιώθει Υπεράνθρωπος (superman) 

 

Όπως δεν μπορείς να βρεις με τις αισθήσεις σου τα πέρατα της ψυχής, έτσι δεν μπορείς να βρεις και τα πέρατα του σύμπαντος. Η ψυχή με άγκυρα την λογική κινήθηκε αμφίδρομα προς εξερεύνηση τόσον προς το έσω κόσμο, όσον και προς τον έξω που την περιβάλλει, για να βρει την παλίνδρομον αρμονίαν. 

 

Η Απομάκρυνση από το Σύμπαν 

 

Η διαταραχή της εποχής μας οφείλεται ακριβώς στην αναστολή της κινήσεως αυτής, κατά την οποία, όπως είπε ο Ηράκλειτος, η οδός άνω-κάτω είναι μία και η αυτή. Η εκτροπή αυτή οδήγησε τον κόσμο προς το αδιέξοδον της Ατης και της Ύβρεως, όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, εκτροπής δηλαδή από την συμπαντική αρμονία και κατ επέκταση και απο την φυσική αρμονία. Τι άλλο να σημαίνει το σύγχρονο αφύσικο κίνημα των «λοατκι»; Ασφαλώς είναι μια κραυγαλέα εκτροπή. Η σημερινή Οδύσσεια δεν έχει Σκύλλες και Χαρύβδες αλλά δεν έχει και Ιθάκες για να ξαναγυρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος. Εχει μόνον Υλη –Κέρδος και Προβλήματα. Τα πάντα δε ρυθμίζονται από τον θεό εξουσιαστή και τους επί της γης εκπροσώπους της εξ-ουσίας του. 

 

Το Σύμπαν είναι Δημιουργικόν 

 

Ο Κόσμος των αρχαίων Ελλήνων περιέχει πολλά σύμπαντα, έκαστον εκ των οποίων έχει την δική του διακόσμηση και ευρίσκεται εις διαφορετικό στάδιο αναπτύξεως. Κάθε σύμπαν περιέχει ύλην και ενέργεια, όλα όμως καθοδηγούνται από τους ίδιους φυσικούς νόμους. Αυτά γεννώνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν, όπως και οι άνθρωποι, αφού εκτελέσουν τον κύκλο ζωής τους. Τούτο σημαίνει ότι από την αρχική του γένεση διένυσε απόσταση ίση με 15 δισεκατομμύρια έτη, τρέχοντας με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του φωτός. 

 

Η Γέννηση ενός Σύμπαντος

 

Τα διάφορα σύμπαντα είναι κλειστά συστήματα και δεν μπορούν να επηρεάσουν άλληλλα. Το κενόν μεταξύ των συμπάντων έχει τις ίδιες ιδιότητες με το κενόν εντός εκάστου σύμπαντος. Το στατικό πεδίο του κενού είναι αυτό που γεννά τα σωματίδια, δηλαδή τα φωτόνια, τα ηλεκτρόνια-ποζιτρόνια, τα κουάρκ και αντικουάρκ κ.α. Εμφανίζονται εις εξαιρετικά βραχύβιες διακυμάνσεις του πεδίου(10 εις την μείον 10 sec) και εξαφανίζονται άνευ ίχνους, μοιάζουν δε ως να δανείζονται ενέργεια από το κενόν και εξαφανιζόμενα την αποδίδουν εκ νέου εις αυτό, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος όταν αποβιώνει. Ετσι υπακούουν πιστά στον νόμο της διατηρήσεως της ενεργείας. Εάν στο πεδίον αυτό επενεργήσει στιγμιαία μια εξωτερική πηγή ενός άλλου ενεργειακού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου υψηλής συγκεντρώσεως υπό μορφήν ακτίνων (γ), το οποίον να είναι τουλάχιστον ίσον με την μάζα ηρεμίας του ζεύγους ηλεκτρονίων, τότε το ζεύγος των εν δυνάμει σωματιδίων καθίσταται πραγματικόν. Λαμβάνει χώραν μια στιγμιαία μετατροπή της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε ύλη κατά την γνωστήν εξίσωση m= Exc² (όπου m=μάζα, Ε=ενέργεια και C= ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο) . Κατά την κβαντομηχανική η μάζα του εξωτερικού ηλεκτρικού πεδίου του κενού είναι τεραστία και ικανή να δημιουργήσει ένα καινούργιο Σύμπαν, μετατρέποντας την ενέργεια του σε ύλη. (Το Σύμπαν διαθέτει Σωμάτια(=Υλη) και Σωματίδια(=Ενέργεια)

 

Το Σπέρμα της Δημιουργίας

 

Η διαδικασία της δημιουργίας αρχίζει όταν το ήρεμο στατικό πεδίο του διασυμπαντικού κενού διαταράσσεται από έναν εξωτερικό ηλεκτρομαγνητικό παλμό. Αυτή η στιγμιαία διακύμανση του στατικού πεδίου από τον εξωτερικό παλμό θέτει το πεδίο σε παλμική κίνηση από τη μιά άκρη ως την άλλη του κενού χώρου. Επομένως, δικαιώνεται ο μέγας Έλλην φιλόσοφος Ηράκλειτος που έλεγε ότι: τα πάντα είναι και θα είναι φωτιά αείζωη, που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει, εννοώντας φυσικά την ταλάντωση των πάντων και την εξ αυτής μεταμόρφωση της ύλης σε ενέργεια και τανάπαλιν. 

 

Το Χάος Μήτρα γεννήσεως των Συμπάντων

 

Άρα η μήτρα της δημιουργίας των συμπάντων είναι το στατικό πεδίο του κενού χώρου και τα σπέρματα για τη δημιουργία αυτών είναι οι εξωτερικοί ενεργειακοί παλμοί, οι οποίοι γονιμοποιούν τα αχανή στατικά ενδοσυμπαντικά ή εξωσυμπαντικά πεδία. Δηλαδή και εδώ ισχύει ότι συμβαίνει και στην γη για την δημιουργία του ανθρώπου. Ο άνδρας με την στιγμιαία έκχυση του σπέρματος παίζει τον ρόλο του στιγμιαίου παλμού και η γυναικεία μήτρα τον ρόλο του στατικού πεδίου. Οι παράγοντες αυτοί υπό καταλλήλους συνθήκας (θερμοκρασίας, χημικών και φυσικών συνθηκών, επιπέδου ενεργείας) θέτουν σε κίνηση την διαδικασία της δημιουργίας της νέας ζωής ή και νέου σύμπαντος . Ο κύκλος βέβαια της ζωής ποικίλει σε κάθε είδος. Για να αναπτυχθεί η ζωή επι της γης χρειάσθηκαν 10 δισεκατομμύρια έτη. Στον ενδοσυμπαντικό χώρο δεν υπάρχει πλέον πρωταρχική ακτινοβολία, αλλά μόνον τα υπολείμματα της, όσα απέμειναν απο την Πρώτη Έκρηξη, τουτέστιν σαν να λέμε τα αποκαΐδια μιας φωτιάς.

 

Η θεωρία της Σχετικότητος

 

Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν αναφέρεται στο Χώρο-Χρόνο. Ο Αϊνστάιν επινόησε την ιδέα του “υφάσματος” του χωροχρόνου, σαν το ύφασμα στο τραμπολίνο που καμπυλώνεται αν αφήσεις μία μπάλα του μπόουλινγκ να κυλήσει σε αυτό. Έπειτα, αν αφήσεις μπάλες του μπιλιάρδου να κυλήσουν πίσω της, θα τις δεις να κινούνται προς την μπάλα του μπόουλινγκ. Όχι, επειδή η μπάλα του μπόουλινγκ ασκεί έλξη, αλλά επειδή το ύφασμα στο οποίο κινούνται είναι καμπυλωμένο. Τώρα φανταστείτε το αυτό σε τρεις διαστάσεις, αλλά και σε τέσσερις διαστάσεις, γιατί η βαρύτητα είναι η καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου συν του χρόνου. Η καμπύλωση του χωροχρόνου.

 

To James Webb επιβεβαιώνει ότι το Σύμπαν εξαπλώνεται 

 

Πλέον, οι συνδυασμένες μετρήσεις των δύο τηλεσκοπίων(James Webb και Humble) φαίνεται να εξανεμίζουν οριστικά το ενδεχόμενο οι προηγούμενες παρατηρήσεις να είχαν προκύψει από κάποιου είδους αστοχία. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal Letters, συντείνει στο ότι ενδέχεται να υπάρχει κάποιο πολύ σοβαρό λάθος στον τρόπο που αντιλαμβανόμασταν έως τώρα το σύμπαν. "Εφόσον αποκλείεται το ενδεχόμενο αστοχίας των μετρήσεων, αυτό που απομένει είναι η πραγματική όσο και συναρπαστική πιθανότητα να είχαμε παρανοήσει το σύμπαν", ανέφερε σε σχετική ανακοίνωση ο Άνταμ Ρις, επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας και καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο μέθοδοι εκτίμησης της σταθεράς Χάμπλ, δηλαδή της τιμής που περιγράφει τον ρυθμό επέκτασης του σύμπαντος.

 

Η πρώτη μέθοδος εστιάζει στη μελέτη των απειροελάχιστων μεταβολών του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB), δηλαδή των αρχέγονων υπολειμμάτων του πρώτου φωτός που σχηματίστηκε στο σύμπαν, μόλις 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

 

Η δεύτερη μέθοδος εστιάζει σε παλλόμενους αστέρες, τους λεγόμενους Κηφείδες. Οι Κηφείδες είναι μεταβλητοί, ετοιμοθάνατοι αστέρες και το ήλιο που βρίσκεται στα εξώτερα στρώματά τους διογκώνεται και συρρικνώνεται, καθώς απορροφά και εκλύει την ακτινοβολία του αστέρα, με αποτέλεσμα οι Κηφείδες να "αναβοσβήνουν" περιοδικά, σαν μακρινοί φάροι.

 

Η ύπαρξη της Υποβάθρου Ακτινοβολίας

 

Τα κύρια παρατηρησιακά δεδομένα που υποστηρίζουν την ορθότητα του γενικού πλαισίου της Θεωρίας της «Μεγάλης Έκρηξης» και που δεν ερμηνεύονται στο σύνολό τους από καμία άλλη θεωρία, ούτε φυσικά από κυκλοφορούσες θρησκευτικού ή πολιτικού περιεχομένου ιδεοληψίες που αρνούνται τα φαινόμενα στο όνομα καθαρά φιλοσοφικών αντιρρήσεων, είναι: η διαστολή του Σύμπαντος, η ύπαρξη του υπόβαθρου ακτινοβολίας μικροκυμάτων) και η γένεση και τα ποσοστά των ελαφρών χημικών στοιχείων (βασικά του υδρογόνου, του ηλίου και του λιθίου).

 

Η Θεωρία της Επεκτάσεως του Σύμπαντος

 

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικές με το τέλος του Σύμπαντος. Μία εξ αυτών είναι η θεωρία της« Επεκτάσεως» η οποία αναλύεται στα εξής Στάδια Γεννήσεως Επεκτάσεως, Συρρικνώσεως και Θανάτου του Σύμπαντος:

 

1. Πρώτον. Σε κάποιο σημείο του κενού πεδίου δημιουργείται η πρώτη διακύμανσις της γεωμετρίας του και αρχίζουν οι ταλαντώσεις. Όλα μοιάζουν σαν να ρίχνουμε ένα βότσαλο στη λίμνη. Τότε συμβαίνει μαζική εμφάνιση εν δυνάμει ενεργειακών σωματιδίων, ετοίμων να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Τότε το ενεργειακό επίπεδο φθάνει σε “δημιουργικά επίπεδα” και γεννάται το μείγμα(σούπα) της ύλης-ενέργειας του νέου σύμπαντος.

 

2. Δεύτερον. Η “σούπα” του πλάσματος των ηλεκτρονίων, κουάρκ, φωτονίων και νετρίνων αρχίζει να εμφανίζει έντονες βαρυτικές δυνάμεις, ταυτοχρόνως με την εμφάνιση της ύλης.

 

3. Τρίτον. Το συμπυκνούμενο νέφος γίνεται μιά πυρίνη σφαίρα(fireball ή σφαίρα του Velan) Αυτή μοιάζει με την γνωστή μας πυρίνη σφαίρα της εκρήξεως ενός πυρηνικού όπλου. Τότε η θερμοκρασία αυξάνει απείρως και υπερτερεί των βαρυτικών δυνάμεων.

 

4. Τέταρτον. Αρχίζει η γιγαντιαία έκρηξη της πυρίνης σφαίρας και επέκταση για την δημιουργία του νέου σύμπαντος.

 

5. Πέμπτον Αυτό θα επεκτείνεται με μια συνεχώς μειούμενη ταχύτητα σε μιά περίοδο 17,5 δισεκατομμυρίων ετών, μέχρις ότου καταλήξει σε πλήρη στάση, τούτο δε θα συμβεί όταν θα ελαττωθεί η θερμοκρασία του υποβάθρου. τελικώς στο απόλυτο μηδέν.

 

6, Έκτον Όταν η θερμοκρασία θα φθάσει τότε η βαρύτης θα καταστεί η μοναδική κυρίαρχος δύναμις και θα αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία της συρρικνώσεως.

 

7. Έβδομων Στο τέλος αυτής της διαδικασίας, όταν όλα επανέλθουν στο ίδιο σημείο, θα δημιουργηθεί και πάλιν η πύρινη σφαίρα, η οποία και πάλιν θα εκπυρωθεί κ.ο.

 

Όποια ζωή δημιουργηθεί δεν ότι θα είναι αυτή όμοια με της γης 

Η μη ύπαρξη ζωής στο Σύμπαν θα ήταν το απίθανο και μάλλον εγωιστικό για τον άνθρωπο σαν μοναδικό ον στο Σύμπαν 

 

Ανοιχτό ή Κλειστό Σύμπαν;

 

Το ποσό Υλο-ενέργειας είναι παράγων Αέναης Συστολή ή Διαστολής Εχει βρεθεί ότι η εξέλιξη του Σύμπαντος εξαρτάται από το συνολικό ποσό της υλο-ενέργειας που περιέχει. Εάν περιέχει μικρό ποσό υλο-ενέργειας σημαίνει ότι το Σύμπαν θα διαστέλλεται επ’ άπειρον («Ανοικτό» Σύμπαν), διότι η ιδιο-βαρύτητά του δεν είναι αρκετά ισχυρή για να σταματήσει την αρχική διαστολή. Εάν περιέχει μεγάλο ποσό υλο-ενέργειας, τότε το Σύμπαν θα αρχίσει να συστέλλεται, έως ότου συνθλιβεί («Κλειστό» Σύμπαν).

 

Ο ρόλος της Σκοτεινής Ενέργειας

 

Η συστολή του Σύμπαντος εξαρτάται και από το είδος της υλο-ενέργειας που περιέχει. Π. χ., μπορεί το συνολικό ποσό της ύλης (σκοτεινής και βαρυονικής) στο Σύμπαν να έχει την κρίσιμη τιμή, οπότε το Σύμπαν θα συνεχίσει να διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο σταθερό ρυθμό. Μπορεί όμως στη δυναμική του Σύμπαντος να συνεισφέρει και η λεγόμενη «σκοτεινή» ενέργεια (μια άγνωστης μορφής ενέργεια), στην οποία περίπτωση το συνολικό ποσό της ύλης είναι μικρότερο από την κρίσιμη τιμή αλλά συμπληρώνεται από τη «σκοτεινή ενέργεια» οπότε έπειτα από κάποιο χρόνο, τις ελκτικές δυνάμεις της συμπαντικής ιδιο-βαρύτητας τις υπερνικά η «σκοτεινή ενέργεια». Δρώντας σαν «αντι-βαρύτητα» αντιστρέφει την αρχική επιβράδυνση της διαστολής σε επιτάχυνση και έτσι το Σύμπαν συνεχίζει να διαστέλλεται αλλά με επιταχυνόμενο ρυθμό.

 

Η Νέα Θεωρία των Χόκινγκ-Χέρτογκ

 

Σύμφωνα με τη θεωρία των Χόκινγκ-Χέρτογκ, «το σύμπαν μας, στις μεγαλύτερες κλίμακες, είναι λογικά ομαλό και πεπερασμένο, συνεπώς δεν αποτελεί μια μορφοκλασματική δομή (φράκταλ)». Η θεωρία τους βασίζεται τόσο στη θεωρία των χορδών, η οποία προσπαθεί να συμφιλιώσει τη βαρύτητα και τη γενική σχετικότητα με την κβαντική φυσική, όσο και στη θεωρία ότι το σύμπαν είναι ένα μεγάλο και πολύπλοκο ολόγραμμα.

 

Η Θεωρία του Ολογράμματος

 

Οι Χόκινγκ- Χέρτογκ παρουσιάζουν μια δική τους εκδοχή περί ολογράμματος, που τους επιτρέπει να εξοβελίσουν τον χρόνο και να περιγράψουν τον αέναο κοσμικό πληθωρισμό, χωρίς να χρειάζεται να προσφύγουν στη θεωρία του Αϊνστάιν. Στη νέα θεωρία, ο αέναος πληθωρισμός είναι μια άχρονη κατάσταση πάνω σε μια επιφάνεια του χώρου στην αρχή του χρόνου.

 

Σύμφωνα με τη διατύπωση του Χόκινγκ πριν πεθάνει, «δεν καταλήγουμε σε ένα μοναδικό σύμπαν, αλλά τα ευρήματά μας παραπέμπουν σε μια σημαντική μείωση του πολυσύμπαντος, σε μια πολύ μικρότερη γκάμα πιθανών συμπάντων». Η νέα αυτή θεωρία, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι πιο εύκολο να επιβεβαιωθεί μέσω αστρονομικών και αστροφυσικών παρατηρήσεων.

 

Ήδη, ο Χέρτογκ σχεδιάζει να μελετήσει τις πρακτικές συνέπειες της νέας θεωρίας σε μικρότερες κλίμακες, που βρίσκονται εντός των ορίων των διαστημικών τηλεσκοπίων. Πιστεύει ότι τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα (ρυτιδώσεις του χωροχρόνου) που προκλήθηκαν κατά την έξοδο από τον αέναο πληθωρισμό, θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν το θεωρητικό μοντέλο τους.

 

Η επέκταση του σύμπαντός μας από τη γέννησή του έως σήμερα σημαίνει ότι αυτά τα βαρυτικά κύματα θα έχουν πλέον πολύ μεγάλα μήκη κύματος, συνεπώς θα είναι αδύνατο να ανιχνευθούν από τους υπάρχοντες επίγειους ανιχνευτές LIGO. Όμως μπορεί ίσως να εντοπισθούν από το μελλοντικό ευρωπαϊκό διαστημικό παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων LISA.

 

Ορατή Υλη και Σκοτεινή Υλη

 

Το Σύμπαν είναι περισσότερο “δύναμικό”(ενέργεια), παρά υλικό (αντικείμενα). . Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, σχεδόν τα δύο τρία του σύμπαντος (το 66,2%) εκδηλώνεται με τη μορφή σκοτεινής ενέργειας, ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο (33,8%) αποτελεί έναν συνδυασμό σκοτεινής ύλης και ορατής ύλης. Η σκοτεινή ύλη αντιπροσωπεύει το 25% της συνολικής μάζας του σύμπαντος, λόγω της επίδρασης της βαρύτητάς του. Υπάρχουν ισχυρά σημάδια της ύπαρξής του, τα οποία είναι ανιχνεύσιμα στα αστρονομικά αντικείμενα που το περιβάλλουν. Η αόρατη μάζα» επηρεάζει την τροχιακή ταχύτητα των συστάδων γαλαξιών. Έκτοτε, πολλές άλλες παρατηρήσεις έχουν επισημάνει με συνέπεια ότι μπορεί να υπάρχει. Η σύνθεσή της είναι ένα μυστήριο, αλλά μια πιθανότητα είναι ότι αποτελείται από συνηθισμένα βαριά νετρίνα ή πρόσφατα προτεινόμενα στοιχειώδη σωματίδια (όπως WIMPs ή άξονες), για να αναφέρουμε μόνο μερικά. Η σαφής απάντηση σχετικά με τη σύνθεσή της είναι ένα από τα κύρια ερωτήματα της σύγχρονης κοσμολογίας και της σωματιδιακής φυσικής. Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης είναι σημαντική να κατανοήσουμε το μοντέλο Big Bang για το σχηματισμό του σύμπαντος και τα πρότυπα συμπεριφοράς των διαστημικών αντικειμένων. Οι επιστημονικοί υπολογισμοί δείχνουν ότι υπάρχει πολύ περισσότερη ύλη στο σύμπαν από ό, τι μπορεί να παρατηρηθεί. Για παράδειγμα, η προβλεπόμενη συμπεριφορά των γαλαξιών συχνά αλλάζει χωρίς προφανή λόγο, εκτός εάν υπάρχει πιθανότητα ότι η μη παρατηρήσιμη ύλη ασκεί μια βαρυτική μετατόπιση στην ορατή ύλη.

 

Αντιύλη

 

Δεν πρέπει να συγχέουμε τη σκοτεινή ύλη με την αντιύλη. Η τελευταία είναι μια μορφή συνηθισμένης ύλης, όπως η ύλη που μας συγκροτεί, αλλά αποτελείται από στοιχειώδη σωματίδια με αντίθετα ηλεκτρικά σημεία: θετικά / αρνητικά.

 

Ένα αντι-ηλεκτρόνιο είναι ένα σωματίδιο αντιύλης, το οποίο αντιστοιχεί σε ένα ηλεκτρόνιο, αλλά έχει θετικό φορτίο και όχι αρνητικό φορτίο. Το αντιύλη δεν υπάρχει σε σταθερή μορφή επειδή επομένως δεν οργανώνεται σε παρατηρήσιμα άτομα και μόρια. Η αντιύλη μπορεί να ληφθεί μόνο μέσω επιταχυντών σωματιδίων. Ωστόσο, η παραγωγή του είναι περίπλοκη και ακριβή.

 

Σκοτεινή Ενέργεια

 

Η σκοτεινή ενέργεια είναι μια μορφή ενέργειας που υπάρχει σε όλο το σύμπαν και τείνει να επιταχύνει την επέκτασή της απωθώντας τη βαρύτητα ή τη δύναμη. Εκτιμάται ότι το 68% της ενεργειακής ύλης στο σύμπαν ανήκει σε αυτόν τον τύπο και είναι μια πολύ ομοιόμορφη μορφή ενέργειας που δεν αλληλεπιδρά με καμία άλλη θεμελιώδη δύναμη στο σύμπαν, γι 'αυτό και ονομάζεται «σκοτάδι». Όμως, κατ 'αρχήν, δεν έχει καμία σχέση με τη σκοτεινή ύλη.

 

Ο Ρόλος του Πνεύματος

 

Όπως έλεγαν οι Στωικοί είναι κάτι “λεπτό και αραιό”, που αποκλείεται να είναι ύλη Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την έννοια του δυναμικού παλμού, που ενεργοποιεί την ύλη. Κατά τους Έλληνες, προ της διαμορφώεως του σύμπαντος το κάθε τι προυπήρχε σε ανεκδήλωτη κατάσταση εντός του χαοτικού κενού. Στην Ελληνική θρησκεία η ψυχογονία συνδέεται με την θεογονία. Ο άνθρωπος αποκτών την ανωτέρα συνείδηση καθίσταται Φως(Φωτεινός ) και εισέρχεται σε Ανωτέρους Κόσμους ως θεία ατομικότης. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας πίστευαν στον Ορφικό Ερώτα (ένωση και δημιουργία), στην Μήτιν ή Λόγον και στον Νόμο ή Αδράστεια, ως κινητήριες δυνάμεις του Σύμπαντος. Κατά τους αρχαίους η σωτηρία αποκτάται δια της Γνώσεως, εν αντιθέσει με τις σημερινές κοινωνίες όπου η γνώσις χρειάζεται μόνον για την μεγέθυνση της παραγωγής. 

 

Σήμερον επικρατεί η εξουσιαστική και στατική αντίληψη περί του σύμπαντος σαν αποτέλεσμα της εξουσιαστικής αντίληψης. Ένα ρέον και δημιουργικό Σύμπαν, εκτός του ότι είναι αντίθετον προς τις θεοκρατικές και δογματικές τους αντιλήψεις (άπαξ πλάσθηκε ο κόσμος ), δεν εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της διεθνούς εξουσίας, η οποία θέλει το σύστημα άλογο, στατικό και ακίνητο, αλλά και κάθε φαινομενική κίνηση να τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχο της. Αυτός είναι ο λόγος που εναντιώνονται στην επαναφορά του κόσμου στην φυσική του κοίτη, δηλαδή προς την Ελληνική κοσμοθέαση και τον Λόγο. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι περισσότερο υλιστής παρά πνευματικός και ιδεαλιστικός. Ως εκ τούτου χάνει το σπουδαιότερο όργανο, δηλαδή την Λογική και την Φαντασία με την οποία εξερευνούσε ο παλαιός άνθρωπος τα βάθη της ψυχής του και του σύμπαντος. Όπως λέγει και ο Κινέζος κορυφαίος καθηγητής Μιν Χούα Τσεν:“η Ελληνική γλώσσα ακόνισε την Λογική μου” και συνεχίζει “ στην αρχαιότητα το ορθολογικό και το παράδοξο μπορούσαν να συνυπάρξουν. Τώρα έχει χαθεί αυτή η ισορροπία και το ορθολογικό στοιχείο υποχωρεί και κατακτά έδαφος το παράλογο”

 

Συμβολισμός του Σύμπαντος

 

Το Σύμπαν συμβολίζεται από τους προκατακλυσμιαίους λαούς με την Σβάστικα, την σπείρα ή και τον κυματισμό. Την Σβάστικα-σύμβολον της Κοσμικής Τάξεως- θα την συναντήσουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Συμβολίζει επίσης και την καλή τύχη, την συνεχή κίνηση ή την αδιάκοπο γένεση, η οποία καλείται Ζωή. Είναι έμβλημα του ανωτέρου θεού των Αρείων Διός-ή “Δυάους” κατά τους Ινδούς-και το Ελληνικό γράμμα Ζ εφευρέθη για την καλυτέρα έκφραση του αρχικού φθόγγου της λέξεως Ζευς. (Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι Ινδοί δέχθηκαν σε πανάρχαιους χρόνους την πολιτιστική επίδραση των Ελλήνων σε δύο διαδοχικές εξορμήσεις η μία του Διονύσου και η άλλη του Ηρακλή του 1ου ο οποίος έκανε την μεγάλη εκστρατεία στην Ινδία και στην Κίνα (περιοχή που ως σήμερα ονομάζεται Γιουνανία=Ιωνία. Εκεί έχτισε 360 πόλεις άφησε τη θυγατέρα του βασίλισσα και κάθε πόλη πλήρωνε φόρο μια ημέρα εκάστου έτους. Αυτά αργά αλλά σταθερά έρχονται στο φως ύστερα από περίπου 17.000 χρόνια Π.Ε)

 

Οι Ελληνικοί Κοσμογονικοί Μύθοι

 

Κοινό όλων των μύθων είναι ότι ο Κόσμος γεννήθηκε από ένα Αρρεν και ένα Θήλυ με την επενέργεια του Ερωτα και κύριο ρόλο παίζει το κοσμογονικό «Αυγό» Εκείνο που διακρίνει κανείς στους Ελληνικούς μύθους είναι σε γενικές γραμμές η επιστημονική προσέγγιση που ισχύει σήμερα.

 

α) Πελασγικός Μύθος της Δημιουργίας: Στην αρχή αναδύθηκε γυμνή από το χάος η Ευρυνόμη, η θεά των πάντων, που διαχώρισε τον ουρανό από τη θάλασσα και άρχισε να χορεύει πάνω στα κύματα. Η Ευρυνόμη δημιούργησε από τον βόρειο άνεμο τον Οφίωνα, το μεγάλο ερπετό, και ενώθηκε μαζί του. Στη συνέχεια μεταμορφώθηκε σε περιστέρα, πλανήθηκε πάνω από τα κύματα και όταν ήρθε ο καιρός γέννησε το Αυγό του Κόσμου. Με εντολή της ο Οφίων τυλίχτηκε επτά φορές γύρω από το Αυγό, ώσπου αυτό έσπασε και άνοιξε στα δύο. Και από μέσα του κύλησαν όλα όσα υπάρχουν στο σύμπαν: τα αστέρια, ο Ήλιος, η Σελήνη, οι πλανήτες, η Γη και όλα τα ζωντανά πλάσματα πάνω σε αυτήν.

 

β) Ορφικός Μύθος της Δημιουργίας: Η Νύχτα ενώθηκε με τον 'Aνεμο και γέννησε ένα ασημένιο Αυγό, που το εναπόθεσε μέσα στο απέραντο σκοτάδι. Από αυτό το Αυγό βγήκε ο Έρως, που άλλοι τον ονόμαζαν Φάνη, και αυτός έβαλε σε κίνηση το σύμπαν. Ο Έρως - Φάνης οδήγησε στο φως όλα τα πράγματα που ήταν κρυμμένα μέσα στο Αυγό, δηλαδή όλο το σύμπαν και όσα υπάρχουν μέσα σε αυτό.

 

γ) Ομηρικός Μύθος της Δημιουργίας: Ο Ωκεανός που περιζώνει με το δημιουργικό του ρεύμα όλο τον κόσμο ήταν ο γεννήτορας των πάντων. Σύντροφός του υπήρξε η θεά Τηθύς, η οποία γέννησε τα παιδιά του.

 

δ) Ο Μύθος της Δημιουργίας του Ησίοδου: Στην αρχή όλων των πραγμάτων υπήρχε το Χάος, μέσα στο οποίο ενυπήρχαν «εν σπέρματι» όλα όσα θα αποτελούσαν το σύμπαν στη συνέχεια. Μετά από το Χάος αναδύθηκε η Γαία, η παγκόσμια μητέρα και τροφός (που γέννησε τον έναστρο Ουρανό ενώ κοιμόταν, αλλά και τα βουνά, τις κοιλάδες και τις θάλασσες) και ο Έρως. Όταν η Γαία ενώθηκε με τον Ουρανό γεννήθηκαν οι Τιτάνες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες. Από το Χάος προήλθαν το Έρεβος (η άφωνη σκοτεινιά τoυ βάθους) και η Νύχτα. Η Νύχτα γέννησε από την ένωσή της με το Έρεβος τον Αιθέρα (το ουράνιο φως) και την Ημέρα.

 

Τα Σύμβολα του Σύμπαντος

 

Η Σβάστικα είναι σύμβολο Κοσμογονικόν (του επαναγεννητικού τροχού) , Ανθρωπογονικόν, Αλχημικόν και περιέχει την κλείδα των επτά μεγάλων Μυστηρίων του Κόσμου. Το φιλοσοφικό της νόημα είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτόν δια του μύθου του Προμηθέως, τον οποίον οι Ινδοί ονομάζουν «Πραμάνθα». Άλλα πανάρχαια σύμβολα της Χρυσής Εποχής είναι το «Ωρφικόν Ωόν», ο μικρός φτερωτός θεός του Έρωτα, ο Κεραυνός του Διός, ο Όφις , ο οποίος είναι το παγκόσμιο σύμβολο των ανωτέρων ηλιακών κοσμικών δυνάμεων. Η «σπείρα» είναι κι’αυτή σύμβολο της συνεχούς ουσίας, ενώ το «κυμάτιον» της “μεριστής ουσίας”, αλληγορεί την γεννητική ουσία του κόσμου. 

 

Τέλος δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία ανασκαφή αρχαίου πολιτισμού στον κόσμο που να μην έδωσε την παρουσία της η «Σβάστικα». Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε ότι τα σύμβολα των αρχαίων λαών δεν είναι τυχαία. Ταύτα ευρίσκονται στην ψυχή του ανθρώπου ως μία των “Αρχέτυπων ιδεών» (Είναι όμως θλιβερόν το γεγονός ότι επειδή κάποιος σύγχρονος δικτάτωρ ή παράφρων ηγέτης χρησιμοποίησε το σύμβολο για κατακτητικούς σκοπούς και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας να καταδικάζεται και εξοβελίζεται το πανάρχαιο ιερό σύμβολο και ο φέρων επί ποινή φυλακίσεως αν χρησιμοποιήσει τη σβάστικα, το σταυρό ή άλλα πανάρχαια σύμβολα).( “Προκατακλυσμιαίοι Πολιτισμοι”, Π. Μαρίνη, Νέα Θέσις, Διαδίκτυο κ.α )

 

(7/4/24)

 

Αμφικτύων

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.org