Γράφει ο Λάζαρος Α. Μαύρος
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ, υπό τις περιστάσεις, δεν είναι τι θα κάνει ή δεν θα κάνει στο Κυπριακό η απεσταλμένη του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, Μαρία Άντζελα Ολγκίν Κουεγιάρ, στο δρομολόγιο μάλλον που έσπευσε να κατευθύνει ο Φόρεϊν Όφις των Βρετανών.
Πολύ πιο βαρύνουσας σημασίας, για τον κυπριακό Ελληνισμό, είναι όσα έχουν δρομολογηθεί υπό την πρωθυπουργία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ελλα-δικό μας κράτος προς Τουρκία:
Στην επαναπροσέγγιση του με το υπό την 22χρονη μονοκρατορία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τουρκικό κράτος. Των Τούρκων Κατακτητών τού συνεχιζόμενου επί 50 ήδη χρόνια Αττίλα ’74, επί των σκλαβωμένων βορείων ελληνικών εδαφών της Κύπρου.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ άραγε – αν υπάρχει κιόλας κάποιο – το Σχέδιο Μητσοτάκη για το Κυπριακό, στη γενικότερη πολιτική του; Και τι έχει κατά νουν για τους χειρισμούς του;
– Συνομολογήθηκε προ τριμήνου με τον Ερντογάν η Διακήρυξη των Αθηνών τής 7ης Δεκεμβρίου 2023. Για ελλαδο-τουρκικό «καλό κλίμα ύφεσης». Με το Κυπριακό αποσιωποιημένο ξανά στο… ράφι.
– Προσφέρθηκε ήδη στην Τουρκία χρήσιμο αθηναϊκό «πιστοποιητικό καλής θέλησης». Το επιζητούσαν οι ΗΠΑ. Προκειμένου να αρθούν κωλύματα για επανεξοπλισμό της Τουρκίας με αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-16. Συνέδραμε κι η άρση του εκβιαστικού τουρκικού βέτο στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
– Στη διαμόρφωση της πορείας αυτών των σχέσεων της Αθήνας με τον Ερντογάν, ποιόν άραγε σχεδιασμό έχει, και τι ελπίζει, για το Κυπριακό ο Μητσοτάκης;
– Προηγήθηκε μήπως κάποια επί τούτου συνεννόηση με τον Κύπριο πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη;
ΑΓΝΩΣΤΟ είναι αν γνωρίζει τους σχεδιασμούς Μητσοτάκη για τις ελλαδο-τουρκικές σχέσεις, η κυπριακή κυβέρνηση. Δεν υπήρξαν καν ειδήσεις, ή έστω έγκυρες πληροφορίες, για τέτοιου περιεχομένου συνεννοήσεις μεταξύ των κυβερνήσεων Αθηνών και Λευκωσίας.
– Τα συναφή ερωτήματα άπτονται, απογοητευτικά, και της προβεβλημένης τότε και εντελώς λησμονηθείσας έκτοτε, 1ης Διακυβερνητικής Συνόδου Ελλάδος – Κύπρου, κατά το διήμερο 9ης και 10ης Νοεμβρίου 2023 στην Αθήνα. Την έχουν… λησμονήσει και οι επικεφαλής της πλειάδας των εκατέρωθεν τότε συναντηθέντων Κυπρίων και Ελλα-δικών μας υπουργών.
– Προς θλίψη, και πάλιν, όλων όσοι ματαίως εναπέθεσαν ελπίδες και όραμα σε έναν, επιτέλους, από κοινού πράγματι επιδέξιο σχεδιασμό Ελλάδος – Κύπρου, περί των ελληνο-τουρκικών (κι όχι μόνο ελλαδο-τουρκικών) σχέσεων. Συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του Κυπριακού.
– Προφανώς επειδή, 27 μέρες μετά από τη Διακυβερνητική Ελλάδος – Κύπρου του Νοεμβρίου, επικαθόρισε την πορεία η Διακήρυξη των Αθηνών, Μητσοτάκη- Ερντογάν, της 7ης Δεκεμβρίου 2023…
ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι, διαχρονικά ο Ελληνισμός δεν έχει πολλά ιστορικά δείγματα ορθής κυπριακής πολιτικής των Αθηνών για να υπερηφανεύεται. Το αντίθετο συμβαίνει, από το μακρινό παρελθόν. Αφ’ ότου η βρετανική αποικιοκρατία δημιούργησε το Κυπριακό Πρόβλημα, προσκαλώντας και την Τουρκία να την συνδράμει, εναντίον της θέλησης του κυπριακού λαού να ασκήσει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
– Αρμόζει εδώ μία πολύ ενδεικτική ιστορικά υπενθύμιση: Μετά από το Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950, με τις υπογραφές του 95,7% των Ελληνίδων και Ελλήνων της Κύπρου κάτω από το «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα», ο τότε δήμαρχος της αγγλοκρατούμενης Λευκωσίας Θεμιστοκλής Δέρβης, άκουσε ο ίδιος στην Αθήνα, από το στόμα του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης Νικ. Πλαστήρα, Γεωργίου Παπανδρέου, την ομολογία ότι:
«Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, το δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν».
Τα τότε λεχθέντα και όσα βεβαίως παρόμοια, χειρότερα ή και χείριστα επί χουντικής δικτατορίας, υπήρξαν μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας, τα γιγνώσκει πάρα πολύ καλά και ο νυν ΠτΔ Νίκος Χριστοδουλίδης. Υπήρξαν ιδιαίτερο αντικείμενο των πανεπιστημιακών του σπουδών. Και περιεχόμενο των βιβλίων και άρθρων που ο ίδιος έγραφε. Όπως λ.χ. το άρθρο με τίτλο «Το ενωτικό δημοψήφισμα στην Κύπρο», που έγραψε, ως διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών στην «Καθημερινή» 2.9.2012, απ’ όπου πάρθηκε και το απόσπασμα με τους «δύο πνεύμονας».
ΔΕΝ ΑΞΙΩΘΗΚΕ έως σήμερα ο Ελληνισμός να σχεδιάσουν μαζί η Αθήνα και η Λευκωσία μία κοινή στρατηγική, μακροχρονίως υλοποιούμενη με σταθερή επιμονή, για το Κυπριακό. Το έχει κάνει όμως αποτελεσματικά η Τουρκία. Εναντίον του Ελληνισμού. Από τότε που και η ίδια διατελούσε «αναπνέουσα με δύο πνεύμονας, αγγλικόν τε και αμερικανικόν»: Πρώτα με το πογκρόμ των Σεπτεμβριανών 1955 εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, λόγω… Κύπρου. Κι ευθύς αμέσως με συγκεκριμένο Επιτελικό «Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου» από το 1956-57. Το οποίο υλοποιούν, μέχρι σήμερα απαρεγκλίτως, φέτα-φέτα κι αταλάντευτα, όλες ανεξαιρέτως οι έκτοτε τουρκικές κυβερνήσεις.
– Υπερηφανεύονται, μάλιστα, οι Τούρκοι Κατακτητές, υποδεικνύοντας προς εαυτούς και αλλήλους καυχώμενοι, ότι: Η επιτυχημένη στρατηγική τους στο Κυπριακό, αποτελεί υπόδειγμα ορθής πολιτικής. Για όσα, περαιτέρω, ο νεο-οθωμανικός επεκτατισμός της Άγκυρας, με αυξανόμενο μάλιστα τον οίστρο Ερντογάν για «Γαλάζιες Πατρίδες», επιβουλεύεται εναντίον της Ελλάδας στα νησιά μας του Αιγαίου και στην Θράκη μας. Απολαμβάνοντας αφ’ ενός την κατευναστική πολιτική που του επιδαψιλεύουν τα φοβικά σύνδρομα των Αθηνών. Και καραδοκώντας, αφ’ ετέρου, πότε άραγε θα του δωρίσει ο… Αλλάχ του, κάποιον νέο εμφύλιο διχασμό των Ελλήνων…
ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΟΤΕΘΕΙ ότι, ίσως το 1950, με καθημαγμένη την Ελλάδα από την λαίλαπα της γερμανικής κατοχής 1941-1944 και επιπροσθέτως ανάπηρη εξαιτίας του επακόλουθου ολέθρου τού εμφυλίου πολέμου 1946-1949, είχαν κάποιες δόσεις πραγματισμού οι φόβοι του Γεωργίου Παπανδρέου, για τον κίνδυνο ασφυξίας «της Ελλάδος αναπνέουσας με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, το δε αμερικανικόν», τι ανάλογο άραγε δύναται, ως πρόσχημα υποτέλειας, να κατοικοεδρεύει αδήλωτο σήμερα στα μυαλά της Αθήνας; Για να βολεύονται πίσω του και τα Ηττημένα Μυαλά της Λευκωσίας; Με «κλασσικό» τις τελευταίες δεκαετίες επιχείρημα «αφού η Ελλάδα μας δεν μπορεί και δεν θέλει, εμείς τι άλλο να κάνουμε;»…
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, για Κύπρο και Ελλάδα, με τις ισχύουσες σήμερα αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες, δεν είναι ίδιοι με το 1910: Όταν η αγωνιζόμενη για Ένωση Κρήτη ευτύχησε να στείλει στην Αθήνα πρωθυπουργό τον επαναστάτη του Θερίσου Ελευθέριο Βενιζέλο. Η πολιτική του οποίου για την ΑΝΟΡΘΩΣΗ του έθνους, οδήγησε το 1912-1913 στην απελευθέρωση από την τουρκική σκλαβιά της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Θράκης, των νήσων του Αιγαίου, φτάνοντας το 1920, με τη Συνθήκη των Σεβρών, ως τα πρόθυρα υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας, που ενταφίασε ο Εθνικός Διχασμός με την Μικρασιατική Καταστροφή.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και οι Ελληνίδες, όμως σήμερα, σε Κύπρο, σε Ελλάδα και στην Διασπορά, έχουν την δημοκρατική δυνατότητα να εξαναγκάσουν τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, ή να επιλέξουν ικανότερες κυβερνήσεις των δύο κρατών μας, ώστε αμφότερες να αναπνέουν με δύο μεν πνεύμονες: Αποκλειστικά όμως ελληνικούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.