Θα ανατρέξω στον πυρήνα δύο μύθων για να δούμε αντίστοιχα και τα δύο άκρα -μέσα σε ένα συμβολιστικό πλαίσιο- των Χριστιανών.
Η γνωστή Πηνελόπη του ομηρικού κόσμου περίμενε με καρτερία και συζυγική αφοσίωση τον Οδυσσέα. Δέκα ολόκληρα χρόνια κεντούσε το σάβανο του Λαέρτη, υποσχόμενη στους μνηστήρες πως με την περάτωση αυτού του σαβάνου θα παντρευόταν έναν από αυτούς. Βεβαίως η ηρωίδα με την ανατολή του ηλίου κεντούσε και τα μεσάνυχτα ξήλωνε.
Μια παροιμιώδης έκφραση λέει « ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν », τοιουτοτρόπως δρούσε και η «πίστη σύζυγος». Όπως ο Οδυσσέας ομοίως κι αυτή πολυμήχανος, προκειμένου να αποφύγει την σύζευξη με τους υποψήφιους γαμπρούς.
Έτσι και σήμερα κάποιοι με μεγάλη υπομονή, με μεγάλη αγάπη προς τον Ιησού Χριστό περιμένουν την εκπλήρωση των λόγων της Διαθήκης που μας άφησε, της Καινής Διαθήκης και γίνονται έτσι νόμιμοι κληρονόμοι αυτοδικαίως, σύμφωνα με τους πνευματικούς νόμους. Περιμένουν τον Νυμφίο.
Από την άλλη σε έναν άλλο όμορφο μύθο, ο οποίος δεν είναι και τόσο γνωστός αναδεικνύεται η ανυπομονησία της ηρωίδας.
Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο η ηρωίδα μας, η Φυλλίδα είχε αποχωριστεί τον αγαπημένο της, τον Δημοφώντα. Εκείνος της είχε δώσει υπόσχεση πως μέσα σε έναν μήνα θα επέστρεφε στην Θράκη μετά την πραγμάτωση του ταξιδιού του στην Αθήνα. Όμως ο ήρωας δεν τήρησε τον όρκο του και η ίδια η Φυλλίδα διέπραξε το αμάρτημα της αυτοχειρίας μετά το πέρας του τέταρτου μήνα.
Η Πηνελόπη περίμενε είκοσι ολόκληρα χρόνια και η Φυλλίδα απελπίστηκε μόνον μέσα σε τέσσερις μήνες.
Βλέπουμε μέσα από αυτόν τον μύθο, σε ένα δεύτερο επίπεδο, πως η βιασύνη αδικεί πρωτίστως εμάς τους ίδιους. Λίγη υπομονή να είχε η Φυλλίδα θα ζούσε με τον αγαπημένο της. Με την επιστροφή του Δημοφώντα στη Θράκη εναγκαλιζόμενος τον κορμό του δένδρου της αμυγδαλιάς, στον οποίο είχε μεταμορφωθεί η Φυλλίδα μετά τον θάνατό της, σύμφωνα με τον μύθο, έβγαλε φύλλα.
Πολλές φορές, λοιπόν, η απελπισία οδηγεί σε αδιέξοδο και η ανυπομονησία στην καταστροφή. Τουναντίον, η υπομονή είναι μεγάλο όπλο. Όσο κι αν οι άλλοι θεωρούν πως δεν υπάρχει ελπίδα για μας, πως είμαστε τελειωμένη υπόθεση, όπως πίστευαν οι μνηστήρες για την Πηνελόπη, εμείς πρέπει να είμαστε ταυτόχρονα και «Πηνελόπη» και «Τηλέμαχος», πρέπει να είμαστε και πιστοί και μαχητές ως άνθρωποι, γιατί ενδέχεται η απελπισία να μας στερήσει την «κληρονομιά», την ουράνια κληρονομιά, όσο αυτό κι αν μας φαίνεται μακρινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.