Να ξεχάσουμε τον κορονοϊό;

Γράφει ο Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Καρδιολόγος
 

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον κορονοϊό. 

 

(άρθρο-Τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον κορονοϊό-) Είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το να θυμόμαστε τον κορονοϊό αποτελεί μια αδικαιολόγητη εμμονή. Η περίοδος αυτή έχει οριστικά και ανεπιστρεπτί φύγει και θα πρέπει να κοιτάζουμε μπροστά αγνοώντας λάθη ή παραλείψεις του παρελθόντος προκειμένου τώρα πια να δούμε και να δημιουργήσουμε το μέλλον μας. 

 

Θεωρούν μάλιστα οι άνθρωποι αυτοί ότι κάθε αναφορά στην περίοδο εκείνη μπορεί να κρύβει προβληματικές και παθολογικές αντιλήψεις που σκοπό έχουν να δηλητηριάσουν την κοινωνική και την επιστημονική ζωή. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Έχουμε φύγει άραγε από την περίοδο του κορονοϊού και θα μπορούσαμε με ήσυχη τη συνείδησή μας να κοιτάξουμε μπροστά, αγνοώντας όλα όσα συνέβησαν την τότε; 

 

Η εποχή του κορονοϊού και διδάγματα για το μέλλον. 

 

Είμαι ανάμεσα σε εκείνους που διαφωνούν με μια τέτοια θέση. Όχι λόγω εμμονής, ούτε λόγω προσπάθειας δικαίωσης των απόψεων που είχα εκφράσει όλη εκείνη την περίοδο. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι θα πρέπει να επιμείνουμε στην ανάλυσή της εποχής του κορονοϊού είναι, διότι την περίοδο εκείνη συνέβησαν γεγονότα που θα μας βοηθήσουν να σχεδιάσουμε καλύτερα το μέλλον. Ένα από αυτά για τα οποία, δυστυχώς, σχεδόν καθόλου δεν μιλάμε είναι ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα την περίοδο εκείνη. 

 

Και όταν λέμε ιδιωτικό τομέα, εννοούμε στην πράξη τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία και την τριτοβάθμια περίθαλψη του ιδιωτικού χώρου. Εξαιρώ τα ιδιωτικά ιατρεία, όχι για κάποιο λόγο προσωπικής εμπλοκής με αυτά. Αλλά διότι πιστεύω ότι επετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό το ρόλο τους, άσχετα εάν η κεντρική εξουσία προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τα ακυρώσει. Και την άποψή μου αυτή μπορούμε ευχαρίστως να τη συζητήσουμε σε κάποιο μελλοντικό άρθρο. 

 

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον κορονοϊό. Ο ρόλος τους στην περίοδο της πανδημίας. 

 

Στη σημερινή μας συζήτηση θα μας απασχολήσει κυρίως ο ρόλος των μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων και των μικρότερων ιδιωτικών κλινικών την περίοδο του κορονοϊού. Διαπιστώνουμε σήμερα μια προσπάθεια της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία και διαχειρίστηκε την κρίση της πανδημίας, να μας πείσει ότι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα θα φέρει πολλά αγαθά και βλέπουμε τον υπουργό Υγείας να φωτογραφίζεται συνεχώς και με αναρτήσεις να προβάλλει τον περίφημο θεσμό των απογευματινών χειρουργείων. Βέβαια κάτι που τον δίδαξε η περίοδος του κορονοϊού είναι ότι η δύναμη της εικόνας και η σχετική προπαγάνδα ποτέ δεν χάνουν. Με την προπαγάνδα αυτή και τον καθολικό έλεγχο των ΜΜΕ διαχειρίστηκαν στο μεγαλύτερο βαθμό την περίοδο που χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους, ώστε τελικώς να μπορούν να μας πουν ότι μας έσωσαν. 

 

Το ΕΣΥ και τα δημόσια νοσοκομεία σήκωσαν το βάρος της πανδημίας. 

 

Δεν πέρασε είναι όμως πολύς καιρός που όπως όλοι θυμόμαστε, όλο το βάρος της πανδημίας το σήκωσε στους ώμους του δημόσιος τομέας. Εγκαταλελειμμένα που για πολλά χρόνια νοσοκομεία. Εξουθενωμένοι λόγω της απουσίας προσωπικού, γιατροί και νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό του ΕΣΥ, πήραν πάνω τους όλο τον αγώνα για την βοήθεια των συνανθρώπων μας, οι οποίοι είχαν το πρόβλημα της σοβαρής νόσου. Τον καιρό εκείνο βέβαια, για λόγους επικοινωνιακούς και πάλι, κάποιοι από το πρωθυπουργικό περιβάλλον οργάνωναν καμπάνιες για χειροκρότημα από τα μπαλκόνια για τους ήρωες υγειονομικούς. 

 

Σήμερα οι ήρωες αυτοί θεωρούνται βάρος για το δημόσιο τομέα και όσοι εξ αυτών δεν μπορούν να ενταχθούν στο ιδιωτικοοικονομικό πνεύμα της κυβέρνησης δεν έχουν καμία θέση στο εθνικό σύστημα υγείας. Τελικά φαίνεται ότι δεν είναι μεγάλη η απόσταση από τον θρίαμβο στην ατίμωση. 

 

Σήμερα οι εξουθενωμένοι ήρωες του ΕΣΥ, ταλαιπωρημένοι από την περίοδο που πάλευαν μόνοι τους με τις πενιχρές δυνάμεις ψυχή τε και σώματι για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας θεωρούνται καμένα χαρτιά. Σήμερα πια τα διαλυμένα από την υπερχρήση δημόσια νοσοκομεία θεωρούνται φιλέτα για τον ιδιωτικό τομέα και οι κυβερνώντες προβάλλουν την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών τους. 

 

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον κορονοϊό. Υπερκέρδη εκ του ασφαλούς. 

 

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία με ρατσιστική διάθεση και σαφώς ωφελιμιστικό στόχο απέκλεισαν τους πάσχοντες από κορονοϊό, έστω και αν η ιδιωτική ασφάλειά τους τους επέτρεπε να νοσηλευτούν στις σουίτες των αντίστοιχων νοσοκομείων. Τον καιρό που απεγνωσμένα έψαχναν ένα κρεβάτι νοσηλεία οι πάσχοντες από τη νόσο στα ιδιωτικά νοσοκομεία γινόταν διαχείριση της πανδημίας με ωφελιμιστικό και κερδοσκοπικό τρόπο. Όχι μόνο δεν συμμετείχαν στην προσπάθεια να περιθάλψουμε τους πάσχοντες, αλλά ουσιαστικά πέταξαν το δύσκολο έργο αυτό στο δημόσιο τομέα και πήραν εκείνοι το φιλέτο. Και όχι μόνο δεν συμμετείχαν επί της ουσίας στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Όχι μόνο δεν προσέφεραν την παραμικρή υλική βοήθεια στον αγώνα αυτό, αλλά αποκόμισαν και τεράστια κέρδη. Είναι σαφέστατο και στον πιο απλοϊκό άνθρωπο ότι οι κλινικάρχες την περίοδο του κορονοϊού έβγαλαν υπέρογκα κέρδη και μάλιστα εκ του ασφαλούς. 

 

Στα ιδιωτικά νοσοκομεία ξεκίνησαν να νοσηλεύονται και να χειρουργούνται άνθρωποι καθαροί από νόσο. 

 

Αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την αγαστή συνεργασία των κυβερνώντων. Τι έγινε δηλαδή; Στα ιδιωτικά νοσοκομεία ξεκίνησαν να νοσηλεύονται και να χειρουργούνται άνθρωποι καθαροί από νόσο, οι οποίοι δεν μπορούσαν να το κάνουν στα δημόσια, πολλά εκ των οποίων έγιναν αποκλειστικά covid νοσοκομεία. Οι ιδιωτικές μονάδες εντατικής θεραπείας, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν έξω από αυτές, παρέμειναν καθαρές για να νοσηλεύουν τα περιστατικά που χειρουργούσαν στο αντίστοιχο νοσοκομείο, χρεώνοντας τα με αρκετές χιλιάδες ευρώ, μέρος των οποίων κάλυπτε το δημόσιο ταμείο. 

 

Αυτή φυσικά δεν είναι μια τακτική, η οποία εμφανίστηκε μονάχα την περίοδο του κορονοϊού. Είναι γνωστό ότι την ίδια στιγμή που υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε κρεβάτια μονάδων εντατικής θεραπείας, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια νοσηλεύουν μονάχα εκείνους που έχουν να πληρώσουν και πολλά από τα κρεβάτια τους παραμένουν κενά. Γιατί δεν τους συμφέρει να νοσηλεύσουν ασθενείς με Ταμεία δημοσίου. Αυτή λοιπόν την περίφημη τακτική τους οι κλινικάρχες σε αγαστή συνεργασία με τους κυβερνώντες, την εφάρμοσαν την περίοδο του κορονοϊού. 

 

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον κορονοϊό. Τεράστια κέρδη χωρίς κίνδυνο λειτουργίας των τμημάτων τους. 

 

Και τα κέρδη τους ήταν τεράστια, γιατί από τη μία δεν έθεταν σε κίνδυνο την λειτουργία τμημάτων τους. Δεν έκλεισαν ποτέ κρεβάτια, αφού κάθε κρούσμα κορονοϊού που εμφανιζόταν στο νοσοκομείο, είτε το παρέπεμπαν στα δημόσια νοσοκομεία είτε το αποσιωπούσαν. Ακόμη και περιπτώσεις νόσησης του προσωπικού τους αποσιώπησαν προκειμένου να μην τεθούν σε καραντίνα όλοι όσοι είχαν έρθει μαζί τους σε επαφή. Την περίοδο εκείνη η κυβέρνηση κατάφερε να αναστήσει ακόμα και θνησιγενή και προβληματικά μικρότερα νοσοκομεία, με το να τα μισθώσει αποκλειστικά για χρήση covid χωρίς ουσιαστικά να εξασφαλίσει την αντίστοιχη παροχή υπηρεσιών. 

 

Ισχυρός δημόσιος τομέας. 

 

Έρχεται λοιπόν σήμερα ο ιδιωτικός τομέας ατσαλάκωτος από την περίοδο του κορονοϊού με υψηλά κέρδη, να λοιδορήσει το δημόσιο τομέα, ο οποίος κυριολεκτικά πήρε στις πλάτες του τον αγώνα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Και δυστυχώς όλα αυτά συμβαίνουν μπροστά στα μάτια των «ανυποψίαστων» υποτίθεται ανθρώπων, που ενώ έζησαν τα γεγονότα και θα έπρεπε να έχουν ιδία άποψη, χειροκροτούν σήμερα τις επιλογές ιδιωτικοποίησης των νοσοκομείων, ρίχνοντας τον λίθο του αναθέματος στο δημόσιο τομέα. Μήπως θα έπρεπε να ξαναδούμε τα πράγματα; Μήπως τελικά καταλάβαμε το αντίθετο από ότι θα έπρεπε; Μήπως θα πρέπει πραγματικά κάποτε να αποκτήσουμε ισχυρό δημόσιο τομέα όπου θα μπορεί να καλύπτεται η ανάγκη του κάθε ανθρώπου όσο χαμηλά οικονομικά και αν είναι; Νομίζουμε ότι μια σοβαρή και υπεύθυνη προσέγγιση θα πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση αυτή Ισχυρός δημόσιος τομέας. Και επικουρικά ένας ιδιωτικός τομέας, ο οποίος όχι να κερδοσκοπεί, αλλά με το αντίστοιχο κέρδος φυσικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του προς όφελος των ανθρώπων.

 

πηγή