Καλημέρα ή καληνύχτα Ελλάδα μου;

Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος

 

Σε λίγες ημέρες καλούμαστε να γιορτάσουμε την απελευθέρωση της Ελλάδος από την τουρκοκρατία απελευθέρωση ναι, σε ποια χέρια όμως βρίσκεται σήμερα αυτή η χώρα; Μήπως σε χέρια εντίμων, ηθικών ανθρώπων, ατόμων που δεν βιάζουν μικρά παιδιά, που σέβονται το Σύνταγμα, που έχουν έντιμη και ηθική δικαιοσύνη, πολιτικούς αδιάφθορους, που δεν συγκαλύπτουν, που τιμωρούν υπευθύνους, που δεν προβαίνουν σε μυστικές συμφωνίες εν αγνοία των άμεσα ενδιαφερομένων, που φροντίζουν να μην ξεχνούν ένα κομμάτι του ελληνισμού στην άκρη της μεσογείου, πολιτών που δεν έχουν ροπή στην πορνεία ή πολιτών που διαθέτουν υψηλό εθνικό φρόνημα, μια και ζουν σε μια ευτυχισμένη χώρα όπου το εισόδημα τους επαρκεί για να ζουν με αξιοπρέπεια και όχι με συσσίτια.
 

Αν είναι πράγματι έτσι, τότε ναι να γιορτάσω την απελευθέρωση της πατρίδας μου με όλη την ψυχή, αν όμως δεν είναι, ποιος ο λόγος να συμμετέχω σε μια υποκριτική παρωδία; 

 

Πάρα τις ενστάσεις μου όμως και σε κόντρα σε όσους λένε ότι είναι φασισμός να βάζεις την σημαία του έθνους σου στο μπαλκόνι της οικίας σου, εγώ θα την τοποθετήσω όσο ψηλά γίνεται και παρακαλώ όσους διαβάσουν αυτό το άρθρο να το κάνουν, γιατί η πράξη αυτή αποτελεί τιμή σε όσους διαχρονικά έχυσαν το αίμα τους για αυτό το κομμάτι γης, όσο για τους κυρίους που χρησιμοποιούν την λέξη φασισμός, τους την επιστρέφω λέγοντας ότι η ισοπέδωση που επιχειρούν είναι το άκρον άωτον του φασισμού. 

 

Αυτά και δεν ξέρω αν πρέπει να πω καλημέρα ή καληνύχτα Ελλάδα μου.