ΕΛΕΝΗ: ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ

Ποιητής ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
 

Ελένη αιώνια Ελληνίδα δοξασμένη
κόρη του βασιλιά Τυνδάρεω πολύ τραγουδισμένη
από τη θεά Αφροδίτη στη γη εσύ σταλμένη

την ιστορική στιγμή που η σύγκρουση

Ευρώπης-Ασίας ήταν επερχομένη

 

Πανωραία θεά του κάλλους

τον έρωτα σκόρπισες στους μνηστήρες

και στους άλλους μικρούς και μεγάλους

 

Κόρη της πανέμορφης Λήδας

από το αυγό γεννημένη της Νέμεσης

μεταμφιεσμένος σε Κύκνο ο Δίας

με δόλο της το έβαλε στη μήτρα

 

Η κλοπή σου από τον Πάρι η αιτία

ο Τρωικός πόλεμος να διαρκέσει μια δεκαετία

η κλοπή κρίθηκε ανήθικη 

και οι μνηστήρες ορκίστηκαν εκδίκηση

 

Με της Ινώς την κλοπή

οι Φοίνικες πρώτοι έκαναν την αρχή

αυτή ήταν η πρώτη αιτία της προαιώνιας φιλονικίας

ως τις μέρες μας κρατάει η διαμάχη Ευρώπης και Ασίας

 

Ακολούθησαν οι Έλληνες με της Ευρώπης,

Μήδειας και Ησιόνης την αρπαγή

και μετά οι Τρωαδίτες με της Ελένης την κλοπή

πρόσφατα οι Τουρκομογγόλοι με την αρπαγή

της Πόλης, της Β. Κύπρου και της Ιωνίας

τέλος, δεν έχει η Ιστορία.

 

Η δεύτερη εκστρατεία ήταν καλά οργανωμένη

η πρώτη στη Μυσία πήγε χαμένη

Είναι η πρώτη στον κόσμο επιχείρηση αποβατική

δεκάδες πόλεις πρόσφεραν στρατό και πλοία 

σήμερα θα την ονομάζαμε «Καταιγίδα της Τροίας» 

 

Ο άνεμος ήταν δυσμενής

ο στόλος στην Αυλίδα τελεί σε αναμονή

από το μαντείο των Δελφών ζητούν χρησμό

ο στόλος για να πλεύσει προς τον αντικειμενικό σκοπό

ο θεός Αίολος πρέπει να εξευμενιστεί

για να φτιάξει τον καιρό

προς τούτο η Ιφιγένεια πρέπει να θυσιαστεί

 

Ο στρατός στην Αυλίδα επιβιβάζεται στα πλοία

ο μάντης Κάλχας της Ιφιγένειας κάνει τη θυσία

η θεά Αρτεμις τη σώζει και τη φυγαδεύει

Ιέρεια στην Ταυρική τη στέλνει

και ιδού ο στόλος με νηνεμία αποπλέει

 

Η Ελένη ήταν η αιτία ο Ελληνισμός να σμίξει

πρώτη φορά συμμαχία να συμπήξει

και την ιστορία προς τα μπρος να ωθήσει

να φέρει τα στρατεύματα στην Τροία

και η Δύση να νικήσει την Ασία

 

Στην Τροία ο Πάρις φθάνει με την Ελένη

εκεί επί δεκαετία μένει ξενιτεμένη

από την πατρίδα της αποκομμένη

από τους οικείους της χωρισμένη

σε μια κοινωνία διαφορετικά οργανωμένη

δέκα χρόνια τη λευτεριά της αναμένει

και ξάφνου τον Ελληνικό στόλο αντικρίζει αιφνιδιασμένη

και τον στρατό του Αγαμέμνονα στην ακτή να βγαίνει

ρίγη συγκίνησης το γεγονός της φέρνει

 

Πριγκίπισσα στο παλάτι του Πάρι «σκλαβωμένη»

ποτέ δεν ένοιωσε εκεί ευτυχισμένη

πάντα την πολυπόθητη λευτεριά προσμένει

τώρα με την άφιξη της στρατιάς ένοιωσε αναπτερωμένη

 

Η Ελένη με τις σπαρτιατικές αξίες αναθρεμμένη

με τον απαγωγέα της Πάρι δεν ήταν ευχαριστημένη

με τον Μενέλαο λένε ότι ήταν ερωτευμένη

η νοσταλγία για την πατρίδα την έκανε δυστυχισμένη

γυναίκα ψυχολογικά λαβωμένη,

ζούσε το δράμα της στην Τροία η Ελένη

 

Ο Πάρις είχε πλούτη και παλάτια

με πετράδια τη στόλισε και με χρυσάφια

να την κάνει ήθελε ευτυχισμένη

αλλά το χρυσάφι ευτυχία δε φέρνει στην Ελένη

η δυστυχία της επιμένει και πάντα απελπισμένη

τι άλλο εκτός από τη λευτεριά της να περιμένει;

 

Στερήθηκε την κόρη της Ιφιγένεια

την κράτησε η Κλυταιμνήστρα στο Αργος με ευγένεια

μέσα της όμως ένιωθε πονεμένη

σε μιά κοινωνία ανδροκρατουμένη

και αυτό την κάνει περισσότερο θλιμμένη

κι’ αν την κατηγορήσουν σαν προδότισσα; Πάει χαμένη.

 

Η Ελένη για μείζονες αποστολές είναι πλασμένη

η δράση υπέρ των συμπατριωτών της την περιμένει

με τον Οδυσσέα όταν μπήκε μεταμφιεσμένος σαν επαίτης

μυστικά είχε συνδεθεί μέσω της θεραπαινίδας της Κλυμένης

τον κώδικα της φρυκτωρίας σαν πάρει

στα τείχη θα την ανάψει κάποιο βράδυ

το σύνθημα στον Ελληνικό στόλο στην Τένεδο θα διαβιβάσει

για την επιθετική του επιστροφή

 

Η στρατιά των Αχαιών έχει εντολή η Τροία με δόλο να αλωθεί

η Ελένη να απελευθερωθεί και στη Σπάρτη σώα να μεταφερθεί

στη Δύση ελεύθερη να ζήσει η Ελένη

στην Ανατολή εσαεί η γυναίκα σκλαβωμένη

 

Και σαν ο «Δούρειος Ίππος» στην Τροία μπαίνει

τη «φρυκτωρία» ανάβει η Ελένη

τούτη τη στιγμή είναι ικανοποιημένη αλλά και αναστατωμένη

Τι θα συμβεί; Πώς η επιχείρηση θα εξελιχθεί;

θα επιτύχουν προγεφύρωμα οι Έλληνες στην ακτή;

Μήπως η απόβαση αποκρουστεί; 

Οι Έλληνες ήταν ήρωες με ψυχή, (τώρα γίναμε Λοατκι;); 

Αν η δράση της αποκαλυφθεί;

 

Η Ελένη ψύχραιμη μένει και συγκρατημένη

Βαβαί! Δέκα χρόνια τούτος ο πόλεμος κρατάει

αιτία ο επάρατος Διχασμός στους Έλληνες που τους χτυπάει

όταν ο Χρύσης του Αγαμέμνονα πήρε τη Χρυσηίδα

αυτός πήρε του Αχιλλέα τη Βρισηίδα

και ο Αχιλλέας έκτοτε από τη μάχη απεργεί

σε κάποιες μάχες το Ελληνικό στράτευμα ηττάται και σκορπάει

κορμιά πέφτουν και ο Άρης για αίμα διψάει

όταν ο Πάτροκλος θα φονευθεί τότε ο Αχιλλέας στον αγώνα ορμάει

 

Οι Τρώες επί δεκαετία αποκλεισμένοι

εντός των τειχών οχυρωμένοι

ολόγυρα από τους Έλληνες περικυκλωμένοι

τροφοδοτούμενοι μυστικώς

νερό πίνουν από του Σκάμανδρου τις πηγές

το δέκατο χρόνο οι μάχες θα γίνουν φονικές

 

Ο Αχιλλέας ξεχύνεται σαν θεριό και άγριο αρχίζει μακελειό.

τα κάστρα απ’ έξω δεν πέφτουν με τη βία

εκ των έσω με την προδοσία

 

Ο Έλληνας το γνωρίζει εξ ιδίας εμπειρίας. 

Ορά Μ. Ασία, Β. Κύπρο, Β. Ήπειρο και Μακεδονία 

στα μέτωπα πάντα νικητής και τον προδίδει η ηγεσία

ο Οδυσσέας του «Δούρειου= Ξύλινου Ίππου" ρίχνει την ιδέα

και ο Επειός άριστος ξυλουργός τάχιστα

τον ετοιμάζει και οι καταδρομείς του Οδυσσέα μπαίνουν μέσα

στο μεταξύ το στράτευμα στην Τένεδο κάνει ότι αποχωρεί

και μένει ο Σίνων με μύτη και αυτιά λαβωμένα

τους Τρώες να πληροφορήσει περί της δήθεν φυγής…τα νέα

 

Σε λίγο ο Δούρειος Ίππος προ της Σκαιάς Πύλης

από το πλήθος θα συρθεί η πύλη όμως είναι στενή

σαν γκρεμίζουνε τα τείχη γελαστά όλα τα χείλη

και αμέσως στήνεται το επινίκιο πανηγύρι

ξαφνικά του Ίππου η κοιλιά ανοίγει

προς μεγάλη των Τρώων οδύνη

 

Η στρατιά των Αχαιών και οι καταδρομείς θα ορμήσουν

θα τους αιφνιδιάσουν και τις πύλες θα ανοίξουν

κι’ όποιον πάρει ο χάρος αστράφτει το μαχαίρι

σφάζουν και λογχίζουν και τους πονάει το χέρι

τους επίσημους από τα τείχη τους γκρεμίζουν

τον Αινεία και τους μετριοπαθείς τους χαρίζουν

αρπάζουν πυρπολούν και την Τροία λαφυραγωγούν

η Ελένη τους πληροφορεί και το «Παλλάδιο» αφαιρούν

μετά στη φωτιά την πόλη παραδίδουν

σαν δαδί την καίνε και εκ θεμελίων την γκρεμίζουν

τα λάφυρα ταχέως φορτώνουν στα πλοία

όλοι καψωμένοι να γυρίσουν στην πατρίδα

 

Μετά του Πάρι το χαμό ο Δηίφοβος την παίρνει

ο Μενέλαος κατευθείαν στην οικία του μεταβαίνει

ορμάει μπαίνει και τον σφάζει

την Ελένη από το κρεβάτι του την αρπάζει

όμως αυτή δεν την πειράζει ...την αγκαλιάζει

 

Στα πλοία επιβιβάζονται εν τάχει και

στους πέντε ανέμους σαλπάρουν

και όπου ο άνεμος τους φθάσει θα ξεμπαρκάρουν

σαν τον καπνό στη φυγή τα πλοία σκορπισμένα

με θεόρατα κύματα παλεύουν μανιασμένα

πολλά πλοία πνιγμένα, άλλα σε άξενες ακτές κουφάρια τσακισμένα

λίγοι στην πατρίδα τους τελικά γυρίζουν

το "νόστιμον ήμαρ" λιγοστοί πανηγυρίζουν

και αυτοί τελικά κατεστραμμένοι, μετά από δέκα χρόνια

θα θεωρηθούν σαν ξένοι, 

 

Μόνο ο Οδυσσέας άφαντος θα μένει

στον Ατλαντικό και στην Αμερική θα περιπλανηθεί

πάνω σε μια βάρκα ανεμοδαρμένη

τελικά, μετά εικοσαετία στην Ιθάκη θα γυρίσει

μόνο ο σκύλος του θα τον γνωρίσει

τους μνηστήρες όλους θα σκοτώσει

και την αφοσιωμένη θα συναντήσει Πηνελόπη

 

Στη Σπάρτη η Ελένη δε θα γυρίσει, με το Μενέλαο

δε θα ζήσει ειρηνικά 

στον Όλυμπο θα μετοικήσει πλάι στο Δία σαν θεά

Ελένη αιώνια Ελληνίδα μητέρα, ερωμένη στην πατρίδα αφοσιωμένη

Στην αγκαλιά σου μας κρατάς με την Αγάπη! 

 

(1/3/24)

Αμφικτύων

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com