“Δεν ξέρω τι είναι για τους άντρες ο πατέρας τους. Μπορώ να σου πω όμως τι είναι για μια γυναίκα, ένας καλός πατέρας.
Είναι η ισορροπία της. Είναι ο άντρας που θα προσπαθήσει να βρει και να μοιραστεί την ζωή της. Κι όταν δεν μπορέσει να το βρει, θα βάλει τον γιο της να περπατήσει πάνω σε αυτά τα βήματα.
Για μια γυναίκα, ο καλός πατέρας, είναι η ασφάλεια και η δύναμή της.
Είναι η αγκαλιά, που θα αναζητάει για να μπει μέσα. Ξέρει πως το «σ’αγαπώ» θα το ακούσει σπάνια, ίσως και ποτέ. Θα το νιώθει όμως κάθε μέρα. Θα το νιώθει κάθε στιγμή. Είναι η ανάγκη της να έχει την ψευδαίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, ενώ εκείνος της έχει δώσει τόσες γερές ρίζες που όσο κι αν περιπλανηθεί, θα ξέρει πάντα τον δρόμο να γυρνάει πίσω.
Είναι ο από μηχανής θεός της που δεν χρειάζεται να επικαλεστεί. Δεν χρειάζεται να ζητήσει την παρουσία του. Είναι εκεί πάντα και κι έχει δώσει την λύση σε όποιο πρόβλημα……“
Τ.Α.
Τυχεροι και ευτυχεις ειαιι οι πατερες που εχουν παιδια αγορια η κοριτσια που τους αγαπουν κσι τιμουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λογια αγαπης αλλα και οι πραξεις προς τους γεροντες πατερες ειναι ενα γλυκο βαλσαμο.
Νασαι καλα παντα αγαπημενη κορη....
Α.Α.
ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΚΑΛΗ ΚΟΡΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. ΕΥΓΕ. ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ. ΕΙΜΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ 2 ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΜΟΥΝ..
Με ευλογια Θεου.
π. Χριστοφορος
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάζω τη φωτογραφία σου και θυμάμαι.
Πατέρα μου, γλυκέ ,άρχοντα της λογικής,
πώς να σου ξεχάσω;. Που ήσουνα για μένα,
μια όαση ερήμου, στα χρόνια τα σαράντα,
που έζησα μαζί σου.
Από ένα χωριό φτωχό και ταπεινό,
ήρθες στο φως του ηλίου.
Μια μάνα γλυκιά, με όνομα τριανταφυλλένιο
Σε εναπόθεσε στην αγκαλιά της γης.
Δάσκαλος ήθελες να γινόσουνα, μα σιώπησες.
Φοβήθηκες τον Κύρη σου, που θέλε να σε στείλει στα βουνά,
"google ad"
στο έρμο Αποπηγάδι, να βόσκεις πενήντα πρόβατα,
μαζί με τον αδερφό σου.
«Εκεί είναι η θέση σας δίπλα στον πατέρα,
που μοχθεί για εσάς»…Αυτά τα λόγια άκουγες.
Και πώς να αντιδράσεις ;. Που ήσουν κομμάτι θεϊκό,
αγνή ψυχή καθάρια.! Το μαντολίνο άρπαξες,
να βγάλεις απωθημένα, όσα σου στέρησαν οι γονείς..
Αγόρασες σιγά σιγά και ένα λαουτάκι,
αρχίζοντας να κανείς βήματα στης μουσικής
τα νήματα ,δειλά ..
Μαζί με τον Ναύτη ,τον Κουνέλι ,το Κουτσουρέλη,
στάλθηκες να διασκεδάζεις όλους αυτούς,
που ήθελαν με γλέντια να τιμήσουν τις πολλαπλές χαρές
Μα και τις λύπες..
Γιατί- ναι- θυμάμαι, έπαιξες και σε λύπες άλλων, όταν τα κουδουνίσματα,
της κάτω γης, τους εκκαλέσανε να μπουν, στην Πύλη της Αθανασίας.
Αχ πατέρα μου γλυκέ, ξανθέ πρασινομάτη,
Αγάπησες την μάνα μου παράφορα.
Μια κοπελούδα στην αγκαλιά σου τόσο δα μικρή..
Μα εσύ την ερωτεύτηκες, το χέρι της κρατούσες και πήγαινες
Πάντα μαζί ,πάντα ενωμένοι δεν θυμάμαι ένα κακό λόγο
Να της είπες…
Ήσουν και στοχαστής σπουδαίος διάβαζες Καζαντζάκη
Και έλεγες «Να εδώ κοίτα τι λέει ροδανθουλα μου πως
Οι ψυχές είναι Αθάνατες.».
«Μπαμπά τι είναι Αθανασία ;»ρώταγα…
«Κάτσε παιδί μου να σου πω…»
Ώρες φιλοσοφούσες, ώρες έπαιζες το λαούτο σου.
Ώρες ζωγράφιζες τα σκίτσα σου, και ώρες αναρωτιόσουν..
«Που πάει η Ανθρώπινη Ύπαρξη μετά Θάνατον;»
Θυμάμαι αυτό «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα Ματαιότης».
Όχι δεν το έλεγες συνέχεια επειδή ήσουν απαισιόδοξος,
το έλεγες για να μας δώσεις ένα καλύτερο δρόμο.
Να πιστέψουμε, μοναχά στην Αγάπη, αυτό είχε σημασία στη ζωή..
Τα παιδιά σου τα Γαλούχησες να Αγαπούν να στοχάζουν.
Να γραφούν, να ζωγραφίζουν ,να υμνούν τη Μουσική..
Είχες Αύρα Πατέρα μας μετέδωσες την Ψυχή σου,
τη καρδιά σου, και εμείς την ρουφήξαμε ως το μεδούλι…
Εγώ το στερνοπούλι τώρα κοιτάζοντας σε στην φωτογραφία
Που έχω απέναντι μου κλαίω και θυμάμαι..
Μια ανθισμένη κερασιά της Σπίνας σε αγκαλιάζει..
Πόσο αγάπησες το χωριό σου !Μα ήταν και είναι, πατέρα Μαγικό
Έχει την μυρωδιά σου .!
Μ.Ρ.